Voorbeschermingsregels behorende bij het voorbereidingsbesluit grondwaterkwaliteit voor de gemeente Zuidplas

Artikel 2.1 (beoordelingsregels aanvraag binnenplanse omgevingsvergunning omgevingsplanactiviteit grondwatergevoelig gebouw op een grondwatergevoelige locatie)

Dit artikel regelt wanneer een omgevingsvergunning voor een omgevingsplanactiviteit die betrekking heeft op een grondwatergevoelig gebouw of grondwatergevoelige locatie wordt verleend. 

Wanneer er sprake is van een significante grondwaterverontreiniging, is bouwen van een grondwatergevoelig gebouw op een grondwatergevoelige locatie alleen mogelijk als aannemelijk is dat sanerende maatregelen getroffen gaan worden. Een significante grondwaterverontreiniging is enkel mogelijk als er überhaupt sprake is van verontreiniging van het grondwater. Indien er geen sprake is van verontreiniging van het grondwater, kan zondermeer de omgevingsvergunning verleend worden. Artikel 2.2 beschrijft wanneer er sprake is van verontreiniging van het grondwater.

Bij verontreiniging van het grondwater, wordt door middel van de risicobeoordeling grondwaterkwaliteit, bedoeld in paragraaf 3.4.2 van de Zuid-Hollandse Omgevingsverordening, bepaald of er sprake is van een significante grondwaterverontreiniging.

Er is een aantal situaties opgenomen in het tweede en derde lid van artikel 7.31 van de Zuid-Hollandse Omgevingsverordening waar, ondanks dat er sprake is van verontreiniging van het grondwater, geen risicobeoordeling grondwaterkwaliteit verplicht is bij het bouwen van een grondwatergevoelig gebouw op een grondwatergevoelige locatie en de omgevingsvergunning kan worden verleend. Het gaat om een situatie waar er (niet langer) een bron van verontreiniging in de vaste bodem aanwezig is, of een situatie waar de verontreiniging van het grondwater een restverontreiniging betreft nadat eerder al een grondwatersanering op de locatie is verricht dan wel de verontreiniging het gevolg is van natuurlijk verhoogde concentraties van verontreinigende stoffen in het grondwater.

De risicobeoordeling grondwaterkwaliteit levert gegevens en bescheiden op waaruit blijkt of de verontreiniging in het grondwater significant is. Indien er geen sprake is van een significante grondwaterverontreiniging kan de omgevingsvergunning verleend worden.

Als uit de risicobeoordeling grondwaterkwaliteit blijkt dat er sprake is van een significante verontreiniging van het grondwater, zijn sanerende maatregelen aan de orde. Deze sanerende maatregelen omvatten in ieder geval het uitvoeren van een bronaanpak. Paragraaf 2.2.2.2 bevat de regels voor het uitvoeren van een bronaanpak.

Als uit de risicobeoordeling grondwaterkwaliteit blijkt dat sprake is van een significante grondwaterverontreiniging die direct aandacht behoeft, dan is naast het uitvoeren van een bronaanpak ook een grondwatersanering verplicht. Voor het uitvoeren van de grondwatersanering gelden de regels zoals opgenomen in paragraaf 3.4.3 van de Zuid-Hollandse Omgevingsverordening.

Artikel 2.2 (nadere invulling beoordelingsregel omgevingsplanactiviteit bouwwerken grondwatergevoelig gebouw op grondwatergevoelige locatie)

Dit artikel geeft aan wanneer sprake is van verontreiniging van het grondwater. Er is sprake van verontreiniging van het grondwater als voor één of meer verontreinigende stoffen de waarde als bedoeld in artikel 7.30 van de Zuid-Hollandse Omgevingsverordening in meer dan 100 m³ poriënverzadigd bodemvolume overschreden wordt. Het is niet noodzakelijk om de exacte hoeveelheid verontreiniging of de contour voor een bepaalde concentratie stoffen in beeld te brengen; de grens van 100 m³ is alleen bedoeld om te voorkomen dat de beoordelingsregel elke emmer verontreiniging vangt. De regel is niet gericht op het opsporen en aanpakken van hele kleine verontreinigingen en vereist daarom alleen maatregelen als het om meer dan 100 m³ verontreiniging binnen de grondwatergevoelige locatie gaat.

Artikel 7.30 van de Zuid-Hollandse Omgevingsverordening bevat de waarde waaraan getoetst moet worden om te bepalen of er sprake is van verontreiniging van het grondwater. Er is sprake van verontreiniging van het grondwater indien de signaleringsparameter beoordeling grondwatersanering, bedoeld in bijlage III, onder Aa.1, van de Zuid-Hollandse Omgevingsverordening, overschreden wordt. De signaleringsparameter beoordeling grondwatersanering is gebaseerd op de signaleringsparameter beoordeling grondwatersanering, bedoeld in bijlage Vd van het Besluit kwaliteit leefomgeving, en is voor de meeste functies een waarde waaronder het grondwater geschikt is voor gebruik. Voor meer gevoelige vormen van gebruik, zoals drinkwater of grondwaterafhankelijke natuur, biedt de signaleringsparameter beoordeling grondwatersanering niet vanzelfsprekend voldoende bescherming. Er is daarom voor het bouwen van een grondwatergevoelig gebouw op een grondwatergevoelige locatie, waarbij er sprake is van gevoelig gebruik, zoals water bestemd voor menselijke consumptie en grondwaterafhankelijke natuur, aangesloten bij de voorkeurswaarde waarboven er sprake is van verontreiniging van het grondwater.

Artikel 2.3 (voorschrift omgevingsvergunning omgevingsplanactiviteit bouwwerken grondwatergevoelig gebouw op een grondwatergevoelige locatie: na einde activiteit)artikel

Voordat een grondwatergevoelig gebouw of een gedeelte van een grondwatergevoelig gebouw in gebruik genomen wordt, wordt die informatie verstrekt waaruit blijkt hoe de sanerende maatregelen, bedoeld in artikel 2.1, zijn uitgevoerd.

Ter bescherming van het grondwater is het van belang om te waarborgen dat de voorgeschreven maatregelen daadwerkelijk zijn uitgevoerd. Na ingebruikname is het vaak lastig alsnog de maatregel uit te voeren. Daartoe dient het voldoen aan deze informatieplicht als voorwaarde voor ingebruikname. Het Besluit activiteiten leefomgeving, voor wat betreft saneren van de bodem en de Zuid-Hollandse Omgevingsverordening voor wat betreft saneren van het grondwater, kennen vergelijkbare informatieplichten na beëindiging van de activiteit bodemsanering dan wel grondwatersanering. De initiatiefnemer kan in één keer aan beide informatieplichten voldoen.

De strekking van de als voorschrift op te nemen informatieplicht is dat de initiatiefnemer na afloop van de sanering het bevoegd gezag informeert dat en hoe hij de sanering heeft uitgevoerd. Dit geeft het bevoegd gezag de gelegenheid om adequaat en tijdig toezicht te houden voordat het gebouw in gebruik wordt genomen om te beoordelen of de sanering is afgerond en inderdaad heeft opgeleverd dat de (bron van) verontreiniging van het grondwater in voldoende mate is weggenomen.

Dit artikel is gericht op een vergunningvoorschrift met een verbod op ingebruikname als niet is voldaan aan de voorwaarde (voldoen aan de informatieplicht). Het voldoen aan deze informatieplicht heft dat verbod op. Ingeval van het verzuimen om te informeren of het ontbreken van de benodigde informatie kan het bevoegd gezag dus handhaven op overtreding van deze informatieplicht. Toezicht en handhaving op de wijze van saneren en of die in overeenstemming is met de regels over saneren van de bodem in het Besluit activiteiten leefomgeving dan wel saneren van het grondwater in de Zuid-Hollandse Omgevingsverordening, vindt plaats op basis van dat besluit.

Artikel 2.4 (aanvraagvereisten binnenplanse omgevingsvergunning omgevingsplanactiviteit grondwatergevoelig gebouw op een grondwatergevoelige locatie)

Bij een aanvraag om een vergunning voor het bouwen van een grondwatergevoelig gebouw op een grondwatergevoelige locatie worden de resultaten van het voorafgaand bodemonderzoek, eventueel aangevuld met de resultaten van de risicobeoordeling grondwaterkwaliteit, overgelegd. Dit voorafgaand onderzoek en de eventuele risicobeoordeling is noodzakelijk om te bepalen of er sprake is van verontreiniging van het grondwater en zo ja, of de grondwaterverontreiniging significant is.

De resultaten van het voorafgaand onderzoek dienen als bewijslast voor het aantonen of er al dan niet sprake is van verontreiniging van het grondwater als bedoeld in artikel 2.2. Vaak biedt het vooronderzoek als bedoeld in artikel 5.7a van het Besluit activiteiten leefomgeving al voldoende informatie om de verontreiniging al dan niet vast te stellen. Het kan ook zijn dat er een beschikking rust op de locatie die voldoende inzicht geeft over de aanwezigheid van verontreiniging van het grondwater. Indien het vooronderzoek niet voldoende informatie bevat, zal een verkennend bodemonderzoek, bedoeld in artikel 5.7b van het Besluit activiteiten leefomgeving moeten worden uitgevoerd. Het verkennend bodemonderzoek, dat dient te voldoen aan de NEN5740, omvat naast het nemen van grondmonsters vooralsnog ook het nemen van grondwatermonsters.

Indien er sprake is van verontreiniging van het grondwater is in principe een risicobeoordeling grondwaterkwaliteit verplicht en dienen de resultaten van de risicobeoordeling bij de aanvraag verstrekt te worden. Er moeten minimaal vier weken verstreken zijn tussen het verstrekken van de resultaten van de risicobeoordeling grondwaterkwaliteit aan de provincie als bevoegd gezag en het aanleveren bij de aanvraag om de omgevingsvergunning voor de bouwactiviteit. Dit geeft de provincie als bevoegd gezag de gelegenheid om te beoordelen of de risicobeoordeling grondwaterkwaliteit goed is uitgevoerd voordat de gegevens bij de gemeente, als bevoegd gezag voor de bouwactiviteit, aangeleverd worden. Zodoende kan de gemeente vertrouwen op de juistheid van de aangeleverde resultaten van de risicobeoordeling en komt de proceduretijd voor het verlenen van de omgevingsvergunning voor de bouwactiviteit niet in gevaar.

Indien er sprake is van verontreiniging van het grondwater, maar voldaan wordt aan de criteria zoals opgenomen in artikel 7.31, tweede en derde lid van de Zuid-Hollandse Omgevingsverordening is er geen risicobeoordeling verplicht. Bij de aanvraag dient uit gegevens en bescheiden te blijken dat voldaan wordt aan die criteria.

In geval uit de risicobeoordeling blijkt dat er sprake is van een significante grondwaterverontreiniging zijn sanerende maatregelen een voorwaarde voor het bouwen (artikel 2.1). De omgevingsvergunning kan verleend worden als aangetoond wordt dat de initiatiefnemer voornemens is de sanerende maatregelen te gaan treffen. De melding voor aanvang van het saneren van de bodem, als bedoeld in artikel 4.1236 van het Besluit activiteiten leefomgeving dient als bewijslast dat een bronaanpak als sanerende maatregel getroffen gaat worden. Aangezien deze melding al bij de gemeente als bevoegd gezag binnenkomt, kan volstaan worden met het éenmalig verstrekken aan het bevoegd gezag. In het geval er sprake is van een significante grondwaterverontreiniging die direct aandacht behoeft is op grond van artikel 2.1 ook een grondwatersanering verplicht. De omgevingsvergunning kan verleend worden als aannemelijk gemaakt wordt dat de initiatiefnemer de grondwatersanering gaat verrichten. Een afschrift van de aanvraag van een omgevingsvergunning voor een grondwatersanering bij de provincie als bevoegd gezag waaruit aannemelijk gemaakt kan worden dat de initiatiefnemer voornemens is de grondwatersanering te verrichten, volstaat als bewijslast.

Artikel 2.10 (toepassingsbereik)

Deze paragraaf is van toepassing op activiteiten op een locatie waarvoor voorafgaand aan de inwerkingtreding van de Omgevingswet een beschikking als bedoeld in artikel 29 van de Wet bodembescherming is verleend, waarin is vastgesteld dat het huidige dan wel voorgenomen gebruik van de bodem of de mogelijke verspreiding van de verontreiniging niet leidt tot zodanige risico's voor mens, plant of dier dat spoedige sanering noodzakelijk is. Dit zijn de zogenaamde ernst, niet-spoedlocaties.

Daarnaast is, aanvullend op artikel 22.131 van dit omgevingsplan, deze paragraaf ook van toepassing op activiteiten op locaties waar uit nader bodemonderzoek dat voldoet aan NTA 5755 is volgt dat er sprake is van een zogenaamd ernst, niet-spoedlocatie. In de provincie Zuid-Holland zijn er immers veel locaties onderzocht waaruit is gebleken dat er sprake is van een geval van ernstige bodemverontreiniging, maar welke nooit beschikt zijn opdat er geen spoedige sanering noodzakelijk was.

De paragraaf is daarmee van toepassing op activiteiten op alle bekende ernst, niet-spoedlocaties, ongeacht of deze beschikt zijn. Voor een uitgebreide toelichting wordt verwezen naar de toelichting bij artikel 22.131 van dit omgevingsplan.

Artikel 2.11 (bodem: mitigerende maatregelen)

Dit artikel heeft betrekking op zogenoemde ernst niet-spoed locaties, zoals deze waren beschikt of bekend op grond van nader bodemonderzoek, als saneringsgeval op grond van de Wet bodembescherming. In de toelichting bij de Aanvullingswet bodem Omgevingswet is aangegeven dat de verplichtingen die de Wet bodembescherming kent ten aanzien van het verrichten van handelingen in een geval van ernstige verontreiniging voor deze bekende ernst, niet-spoedlocaties bij inwerkingtreding van de Omgevingswet vervalt. Er is overgangsrecht geregeld voor onder meer gebruiksbeperkingen op grond van artikel 37, vierde lid, van de Wet bodembescherming (artikelen 3.1 en 3.2 van de Aanvullingswet bodem Omgevingswet).

Voor de spoedlocaties is overgangsrecht opgenomen in de Aanvullingswet bodem Omgevingswet (artikel 3.1), zodat daarvoor de bestaande regels bij of krachtens de Wet bodembescherming blijven gelden.

Dit artikel heeft een tweeledig doel. Ten eerste om de bekende historische verontreinigingen, die niet onder overgangsrecht vallen, kenbaar te houden onder de Omgevingswet en het instrumentarium van de Omgevingswet te kunnen toepassen. Ten tweede om een (licht) beschermingsregime van toepassing te laten zijn op deze locaties, aangezien het gaat om niet eerder gesaneerde locaties waar nog altijd een (bron van) een significant grondwaterverontreiniging aanwezig is.

Aanvullend op artikel 22.132 van de bruidsschat voor het omgevingsplan vraagt dit artikel specifiek aandacht voor maatregelen die zich richten tot de bescherming van het grondwater. Historische bodemverontreinigingen omvatten immers ook verontreiniging van het grondwater. Maatregelen hoeven niet altijd nodig te zijn ter bescherming van de gezondheid, terwijl de aanwezige verontreiniging wel degelijk een risico vormt voor het grondwater. Dit kan een risico zijn ten aanzien van de doelen die de kaderrichtlijn water (KRW) aan het grondwater stelt, voor grondwater dat gebruikt wordt voor de openbare drinkwatervoorziening of overige vormen van gebruik die afhangen van het grondwater. Denk hierbij aan veedrenking of irrigatie van landbouwgewassen. Indien zich een natuurlijk moment voordoet, zoals een activiteit op een dergelijke locatie, dan wordt van de initiatiefnemer verwacht om maatregelen te treffen die verdere verontreiniging van het grondwater voorkomen of verminderen en – indien redelijkerwijs mogelijk is in samenhang met de activiteit – ongedaan te maken. De maatregelen kunnen zich ook richten tot het verminderen of voorkomen van een inbreng van een mobiele verontreiniging in de vaste bodem naar het grondwater, de zogeheten bronaanpak.

Het Besluit activiteiten leefomgeving in samenhang met paragraaf 2.2.2.2 van dit omgevingsplan regelt het uitvoeren van een bronaanpak. De Zuid-Hollandse Omgevingsverordening bevat regels voor het uitvoeren van een grondwatersanering. Op grond van artikel 2.1 zijn in ieder geval een bronaanpak en eventueel ook een grondwatersanering een voorwaarde voor het bouwen van een grondwatergevoelig gebouw op een grondwatergevoelige locatie in geval van een significante grondwaterverontreiniging.

Artikel 2.12 (toepassingsbereik)

Dit artikel bepaalt de reikwijdte van paragraaf 2.2.2.2. Deze paragraaf is van toepassing op het uitvoeren van een bronaanpak. Dit omgevingsplan geeft aan wanneer een bronaanpak verplicht is, bijvoorbeeld bij het bouwen van een grondwatergevoelig gebouw op een grondwatergevoelige locatie. Ook kan een initiatiefnemer besluiten om vrijwillig een bronaanpak uit te voeren.

Een bronaanpak is gericht het voorkomen dat een mobiele verontreiniging, die zich in de vaste bodem bevindt, leidt tot een inbreng naar het grondwater dan wel beperken van de inbreng naar het grondwater. De mobiele verontreiniging in de vaste bodem kan zich zowel in de onverzadigde zone als in de verzadigde zone bevinden.

De bronaanpak richt zich niet tot verontreinigingen die zich enkel in het grondwater bevinden. Het beheren, beperken of ongedaan maken van verontreiniging van het grondwater (water dat zich in de verzadigde zone van de bodem bevindt) is een grondwatersanering en geen onderdeel van het toepassingsbereik van dit artikel.

Een bronaanpak is een specifiek vorm van het saneren van de bodem. Saneren van de bodem richt zich, conform de definitie in bijlage I van het Besluit activiteiten leefomgeving, onder andere tot het beperken of ongedaan maken van de verontreiniging van de bodem. Daarom moeten deze voorbeschermingsregels in dit omgevingsplan gezien worden in samenhang met de regels voor het saneren van de bodem in het Besluit activiteiten leefomgeving.

In het tweede lid van dit artikel is het saneren van de bodem in een grondwaterbeschermingsgebied uitgesloten van het toepassingsbereik. Op grond van artikel 3.31 van de Zuid-Hollandse Omgevingsverordening is namelijk een omgevingsvergunning vereist voor het saneren van een (mobiele) verontreiniging in de bodem binnen een grondwaterbeschermingsgebied.

Artikel 2.13 (bodem: saneringsaanpak niet afdekken)

Dit artikel bepaalt dat afdekken in principe niet is toegestaan bij het uitvoeren van een bronaanpak. Dit omdat afdekken niet leidt tot het verminderen of voorkomen van de mobiele verontreiniging die zich in de vaste bodem bevindt.

In sommige gevallen is echter denkbaar dat een afdeklaag wel leidt dat de in de vaste bodem aanwezige mobiele verontreiniging niet langer of in ieder geval minder uitspoelt naar het grondwater. Dit kan alleen aan de orde zijn bij een afdeklaag die bestaat uit een verhardingslaag waarbij aantoonbaar minder uitspoeling ontstaat van de mobiele verontreiniging vanuit de vaste bodem naar het grondwater.

Artikel 2.14 (afbakening maatwerkvoorschrift andere saneringsaanpak)

Een alternatieve saneringsaanpak, zoals bijvoorbeeld een in situ sanering is nog steeds mogelijk met de regels in deze paragraaf. Een alternatieve saneringsaanpak moet echter wel gericht zijn op het beperken of voorkomen van een inbreng van een mobiele verontreiniging vanuit de vaste bodem naar het grondwater. Ook is denkbaar dat bij de saneringsaanpak verwijderen van verontreiniging, bedoeld in artikel 4.1242 van het Besluit activiteiten leefomgeving het verwijderen van de gehele bron in de vaste bodem buitenproportioneel is om te verlangen. De beoordeling hiervan is altijd maatwerk. Zowel initiatiefnemers als het bevoegd gezag hebben daarom de mogelijkheid om respectievelijk maatwerkvoorschriften op te leggen of aan te vragen voor een andere saneringsaanpak.

Artikel 2.15 (gegevens en bescheiden: voor het begin van een bronaanpak)

Voor aanvang van de bronaanpak worden er op grond van artikel 4.1236 en artikel 4.1237 van het Besluit activiteiten Leefomgeving gegevens verstrekt aan de gemeente als bevoegd gezag voor het saneren van de bodem. Dit artikel garandeert dat dezelfde gegevens en bescheiden ook worden aangeleverd aan gedeputeerde staten. Dit is in het belang van de provincie, omdat die verantwoordelijkheden heeft voor het behalen van de KRW-doelen van grondwater en het daardoor van belang is zicht te hebben op wanneer een bronaanpak wordt uitgevoerd.

De gegevens en bescheiden worden ten minste vier weken voor het begin van de activiteit aangeleverd. Met deze informatie wordt het bevoegd gezag en de provincie in kennis gesteld van een aantal praktische gegevens. Uit de verstrekte gegevens en bescheiden moet blijken wat de begrenzing is van de locatie waar de activiteit plaats vindt (aangeduid op een kaart) en de verwachte datum van het begin van de activiteit. Het verstrekken van gegevens en bescheiden kan zowel elektronisch als per post; zie daarvoor afdeling 14.1 van het Omgevingsbesluit en de toelichting daarop.

Als de verstrekte informatie over begrenzing of startdatum wijzigt, geeft de initiatiefnemer de wijziging onverwijld door. Dit betekent dat ook als er een wijziging in die gegevens optreedt tijdens de uitvoering van de activiteit, de initiatiefnemer het bevoegd gezag en de provincie opnieuw moet informeren.

Artikel 2.16 (gegevens en bescheiden: bij beëindiging van de bronaanpak)

Bij beëindiging van de bronaanpak dient het evaluatieverslag als bedoeld in artikel 4.1246 van het Besluit activiteiten leefomgeving te worden verstrekt aan de gemeente als het bevoegd gezag voor het saneren van de bodem. Dit artikel garandeert dat hetzelfde evaluatieverslag ook wordt aangeleverd aan gedeputeerde staten. Dit is in het belang van de provincie, omdat die verantwoordelijkheden heeft voor het behalen van de KRW-doelen van grondwater en het daardoor van belang is zicht te hebben op het saneringsresultaat.

Artikel 2.17 (toepassingsbereik)

Deze paragraaf is van toepassing op het lozen van water op of in de bodem waarbij er verontreinigende stoffen zonder doorsijpeling door de bodem of ondergrond in het grondwater komen. Een rechtstreekse lozing naar het grondwater waarbij er geen sprake is van doorsijpeling in de bodem zal veelal geschieden door het lozen via een pijp die de bodem in de onverzadigde zone als het ware omzeild. Deze paragraaf is van toepassing op alle lozingen, ongeacht van welke activiteit het water afkomstig is of waar de activiteit al dan niet gereguleerd is.

Lozen van water wordt in juridische zin als begrip gebruikt indien men zich van dat water wil “ontdoen” en er geen ander doel mee dient. Zodoende zijn grondwateronttrekkingen waarbij water in de bodem gebracht wordt ter aanvulling van het grondwater in samenhang met het onttrekken uitgesloten van de regels. Deze infiltraties hebben als doel om de grondwatervoorraad aan te vullen met als oogmerk om het ingebrachte water later weer te onttrekken. Grondwateronttrekkingen, waaronder infiltraties, behoren tot de wateronttrekkingsactiviteiten en kennen de provincie of de waterbeheerder als bevoegd gezag. Een dergelijke onttrekking of infiltratie is daarom uitgesloten van het toepassingsbereik. Er zijn aparte regels opgenomen in het Besluit kwaliteit leefomgeving en de waterschapsverordening die ervoor zorgen dat een dergelijke infiltratie niet leidt tot verontreiniging van het grondwater.

Artikel 2.18 (water: niet rechtstreeks lozen in het grondwater)(water: niet rechtstreeks lozen in het grondwater)

De kaderrichtlijn water verplicht, in artikel 11, onder j, de lidstaten er zorg voor te dragen dat er niet rechtstreeks, zonder doorsijpeling, verontreinigende stoffen geloosd worden in het grondwater. Er zijn een aantal situaties benoemd in het artikel van de kaderrichtlijn water waar onder voorwaarden alsnog een rechtstreeks lozing naar het grondwater mag plaatsvinden, mits de milieudoelstelling voor het grondwaterlichaam niet bedreigd wordt.

Voor inwerkingtreding van de Omgevingswet zorgde artikel 2.2 van het Activiteitenbesluit milieubeheer (Abm), artikel 2.2 van het Besluit lozen buiten inrichtingen (Blbi) en artikel 3 van het Besluit lozen huishoudelijk afvalwater (Blah) ervoor dat bij een lozing op of in de bodem niet rechtstreeks in het grondwater geloosd werd.

Dit artikel implementeert de in artikel 11, onder j van de kaderrichtlijn water opgenomen bepalingen ten aanzien van het rechtstreeks lozen in grondwater.

Artikel 2.19 (afbakening maatwerkvoorschrift)

De kaderrichtlijn water kent in artikel 11, onder j, een aantal situaties waar onder voorwaarden alsnog een rechtstreeks lozing naar het grondwater is toegestaan, mits de lozing niet verhindert dat de voor dat grondwaterlichaam vastgestelde milieudoelstellingen worden bereikt. Het richtsnoer nr. 17 “Guidance on preventing or limiting direct and indirect inputs in the context of the Groundwater directive 2006/118/EC” behorende bij artikel 6 van de grondwaterrichtlijn bevat in paragraaf 5.4 voorbeelden van situaties die voldoen aan deze voorwaarden. Daarom is er een mogelijkheid geboden om met een maatwerkvoorschrift dat voldoet aan de onder de in artikel 11, onder j, van de kaderrichtlijn water opgenomen voorwaarden de rechtstreekse lozing alsnog toe kan staan.

Een voorbeeld van een dergelijke lozing is brijnwater. Het lozen van brijnwater op of in de bodem vindt over het algemeen rechtstreeks in het grondwater plaats. Het lozen van brijnwater rechtstreeks in het grondwater kan daarom met een maatwerkvoorschrift onder voorwaarden worden toegestaan. Het richtsnoer nr. 17 behorende bij de grondwaterrichtlijn maakt namelijk duidelijk dat het lozen van brijn valt onder één van de situaties die onder voorwaarden toegestaan is om rechtstreeks in het grondwater te lozen. Het lozen van brijn is een situatie waar sprake is van “injectie om technische redenen” zoals bedoeld in de eerste bullet van artikel 11, onder j van de KRW waarin voorwaarden zijn opgesomd waaronder een rechtstreekse lozing van verontreinigende stoffen in het grondwater kan worden toegestaan.

Artikel 2.20 (toepassingsbereik)

Deze paragraaf is van toepassing op het lozen van grondwater afkomstig van het graven in een bodem met een bodemkwaliteit boven de interventiewaarde bodemkwaliteit als bedoeld in artikel 3.48f van het Besluit activiteiten leefomgeving. Derhalve gaat het alleen om situaties waarbij het bodemvolume waarin gegraven wordt meer is dan 25 m³.

Artikel 2.21 (lozen van grondwater)

Dit artikel zorgt ervoor dat de regels voor het lozen van afvalwater afkomstig van saneren, als bedoeld in artikel 22.139 van dit omgevingsplan van overeenkomstige toepassing zijn op het lozen van afvalwater dat afkomstig is van het graven in verontreinigende bodem.

De kans is immers groot dat het grondwater dat vrijkomt, net als bij het grondwater dat vrijkomt bij het saneren van een verontreiniging, verontreinigende stoffen bevat. Onder de Wet bodembescherming diende door de initiatiefnemer bij het graven in verontreinigde bodem (lees: geval van ernstige verontreiniging) een BUS-melding gedaan te worden en kwam die initiatiefnemer automatisch in het saneringsspoor, waardoor ook de emissiegrenswaarden voor het lozen van grondwater afkomstig van een sanering van toepassing waren. Onder de Omgevingswet bestaat er niet langer een saneringsplicht bij het graven in verontreinigende bodem en zijn dus ook niet de emissiegrenswaarden van toepassing die horen bij verontreinigd grondwater dat als afvalwater op of in de bodem geloosd wordt.

Deze regels zorgen ervoor dat er voor grondwater dat vrijkomt bij het graven in verontreinigde bodem dezelfde emissiegrenswaarden gelden als voor grondwater dat vrijkomt bij saneringen.