Beleidsregels bijzondere bijstand 2009

Ondertekening

Nota-toelichting Toelichting Beleidsregels bijzondere bijstand 2009

Algemeen

De verlening van bijzondere bijstand is geregeld in hoofdstuk 4 van de Wet werk en bijstand. In artikel 35 is bepaald dat bijzondere bijstand wordt verstrekt voor de noodzakelijke kosten van het bestaan die als gevolg van bijzondere individuele omstandigheden niet kunnen worden voldaan uit de bijstandsnorm, de langdurigheidstoeslag, het vermogen en het inkomen voorzover dit meer bedraagt dan de bijstandsnorm. Niet de aard van de kosten is bepalend, maar de omstandigheden van belanghebbende. De beoordeling van deze bijzondere individuele omstandigheden is aan het college van burgemeester en wethouders. De landelijk geregelde bijstandsnorm en de eventueel daarop verleende toeslag zal in de regel toereikend zijn voor de noodzakelijke bestaanskosten.

De landelijk geldende wettelijke voorschriften beperken zich tot hoofdzaken en geven gemeenten veel ruimte tot het maken van eigen beleid. Deze beleidsregels schetsen de kaders waarbinnen bijzondere bijstand in de gemeente Vlaardingen wordt verleend.

Begin 2005 is na de vaststelling van de verschillende wettelijk verplichte verordeningen ook de verordening bijzondere bijstand in overeenstemming gebracht met de WWB. Daarna zijn echter in de loop van 2005 naar aanleiding van jurisprudentie van de Centrale Raad van Beroep nieuwe inzichten ontstaan over de noodzaak en status van een verordening voor de bijzondere bijstand.

De uitvoering van de wet is aan burgemeester en wethouders opgedragen en de gemeenteraad is om die reden niet bevoegd om een verordening te maken voor de uitvoering van de WWB. Uiteraard met uitzondering van zaken die de WWB aan de gemeenteraad opdraagt.

De individuele uitvoering van de bijzondere bijstand laat onverlet dat het college daarvoor beleidsregels kan opstellen. Beleidsregels dragen bij aan de rechtsgelijkheid en rechtszekerheid en zijn mede van belang voor de doelmatigheid van de uitvoering.

De Beleidsregels bijzondere bijstand 2009 komen inhoudelijk grotendeels overeen met de

Verordening bijzondere bijstand 2005, maar zijn redactioneel en technisch aangepast aan

de per 1 januari 2006 in werking getreden Wet op de huurtoeslag en de

Zorgverzekeringswet.

Tevens is de verhoging van de inkomensgrens voor de (categoriale) bijzondere bijstand van 110% naar 120% van de toepasselijke bijstandsnorm, geldend per 1januari 2009, opgenomen en is hoofdstuk III. Categoriale bijstand uitgebreid.

Artikel 1

De begrippen, die in deze beleidsregels worden gebruikt, hebben gelijkluidende betekenis als de omschrijving in de Wet werk en bijstand en de Bijstandsverordening Nieuwe Waterweg Noord 2004.

In verband met de leesbaarheid van de beleidsregels zijn enkele begrippen opnieuw opgenomen. De begrippen die afwijken worden hierna besproken.

b. Woonkosten

Uit de definitie blijkt dat voor woningen, woonwagens en woonboten in huur aansluiting is gezocht bij de Wet op de huurtoeslag. Op grond van artikel 15 van de Wet werk en bijstand bestaat geen recht op bijstand wanneer een beroep gedaan kan worden op een voorziening, die gezien haar aard en doel, toereikend en passend wordt geacht.

Omdat de Wet op de huurtoeslag zo’n voorliggende voorziening is, is de definitie van woonkosten overeenkomstig de bepalingen van deze wet.

Voor de woonkosten van een eigen woning worden de te betalen rente en de zakelijke lasten, die aan het hebben van een eigen woning verbonden zijn, in aanmerking genomen. Voor wat betreft de rente gaat het hierbij om de rente voor (dat deel van) de hypotheek die is afgesloten voor de financiering van de woning. Rente verbonden aan (een deel van) de hypotheek, die betrekking heeft op bijvoorbeeld de financiering van duurzame gebruiksgoederen, wordt niet meegenomen. Tot de zakelijke lasten worden gerekend het eigenaarsaandeel van de onroerend zaakbelasting, de erfpachtcanon, het eigenaarsaandeel van de waterschapslasten, de rioolrechten, de premie opstalverzekering en dergelijke. Voor de kosten van groot onderhoud wordt aangesloten bij de richtlijnen die Stimulansz hiervoor jaarlijks opstelt. Bij de kosten van groot onderhoud kunnen mede de eventuele kosten van onderhoud van de centrale verwarming en lift in aanmerking worden genomen. De kosten van klein onderhoud, zoals bijvoorbeeld het hang- en sluitwerk, verf en behang, worden geacht uit de algemene bijstand op grond van de wet en de Bijstandsverordening Nieuwe Waterweg Noord 2004 voldaan te kunnen worden.

Artikel 2

Voor de vaststelling van de draagkracht wordt het in aanmerking te nemen vermogen geheel in beschouwing genomen.

Artikel 34 van de wet geeft aan wat onder vermogen moet worden verstaan, de waardebepaling ervan en welke vermogensbestanddelen als vermogen in aanmerking genomen worden. Het vrij te laten bescheiden vermogen staat daarbij centraal.

Artikel 2 lid a

De wet zelf schrijft voor dat de eigenaar/bewoner recht heeft op bijstand, dus ook bijzondere, voorzover tegeldemaking of (verdere) bezwaring van de woning in redelijkheid niet kan worden verlangd. Hiervan zal meestal sprake zijn als de eigen woning geen substantieel eigen vermogen vertegenwoordigt; in dat geval wordt het eventuele eigen vermogen in de woning dus niet in aanmerking genomen.

Bepalend voor de vraag of sprake is van een substantieel vermogen is of het vermogen in de woning hoger is dan (een bedrag ter hoogte van) de wettelijke vrijlating van artikel 34, lid 2 onder d van de wet.

Als tegeldemaking of (verdere) bezwaring van de woning wel kan worden verlangd, zal het vermogen in de eigen woning — met inachtneming van hoofdstuk 3, paragraaf 4 van de wet

— in aanmerking worden genomen en in de regel geen bijzondere bijstand worden verleend.

Artikel 2 lid b

Wanneer tegeldemaking of (verdere) bezwaring van de woning in redelijkheid niet kan worden verlangd en recht op bijzondere bijstand bestaat, wordt de bijzondere bijstand in principe om niet verstrekt. De wet biedt geen grondslag voor een andere vorm van bijzondere bijstand. Hierop kan alleen een uitzondering worden gemaakt, indien uit de wet en deze beleidsregels volgt dat de bijzondere bijstand als geldlening kan worden verstrekt.

Artikel 3

Voor de vaststelling van de draagkracht wordt het inkomen, voorzover dit meer bedraagt dan de ingevolge de wet van toepassing zijnde bijstandsnorm (verhoogd of verlaagd op grond van de Bijstandsverordening Nieuwe Waterweg Noord 2004) geheel of gedeeltelijk in beschouwing genomen.

Alle bepalingen van de wet, die van toepassing zijn op de middelen in het algemeen en het inkomen in het bijzonder, zijn hierbij van toepassing. Dit betekent onder meer dat in geval van bijzonder noodzakelijke kosten van ten laste van belanghebbende komende kinderen, ook de eventuele inkomsten (uit arbeid en werkloosheidsuitkeringen) van deze kinderen tot het in aanmerking te nemen inkomen behoren.

Artikel 3 lid 1.

Het oude beleid voor het in aanmerking te nemen inkomen, dat voorzag in een vrijlating van een vast bedrag boven de van toepassing zijnde bijstandsnorm, is vervangen door een vrijlating van 20% bovenop de norm. Het inkomen van de aanvrager wordt dus vergeleken met de op hem van toepassing zijnde bijstandsnorm (indien de aanvrager zijn woonkosten kan delen, geldt een lagere bijstandsnorm), verhoogd met 20% van die norm (indien de aanvrager zijn woonkosten deelt met anderen geldt een lager percentage).

Van het inkomen, dat hoger is dan 120% van deze norm, wordt in beginsel 35% als middel in aanmerking genomen voor de vaststelling van de hoogte van de bijzondere bijstand.

Artikel 3 lid 2.

Voor de kosten waarvoor voorheen het recht op bijstand bepaald werd aan de hand van een zogenoemde ‘normvergelijking’, is het draagkrachtpercentage op 100 gesteld. Deze normvergelijking werkt als volgt: Op de vastgestelde bijzondere bijstand bij een inkomen op bijstandsniveau, wordt het bedrag waarmee dit inkomen overschreden wordt in mindering gebracht.

Artikel 3 lid 3

De langdurigheidstoeslag maakt deel uit van de middelen, waaruit de aanvrager noodzakelijke kosten kan voldoen. Omdat deze toeslag de voormalige categoriale bijzondere bijstand voor 65-minners vervangt, kan deze toeslag geheel of gedeeltelijk in aanmerking genomen worden bij individuele bijzondere bijstand. Gezien de zware voorwaarden voor toekenning van de langdurigheidstoeslag, wordt deze buiten beschouwing gelaten bij de vaststelling van de middelen.

Artikel 3 lid 4

Indien de belanghebbende buitengewone uitgaven heeft, zoals alimentatieverplichtingen of een ouderbijdrage ingevolge de WSF, wordt hiermee op grond van artikel 3 lid 4 sub a en b, rekening gehouden.

Artikel 3 lid 5

Het inkomen gedurende de maand waarin de aanvraag om bijstand wordt ingediend, is maatgevend. Slechts indien het aldus vastgestelde inkomen geen realistisch beeld geeft van het gedurende de draagkrachtperiode te verwachten inkomen kan hiervan worden afgeweken.

Artikel 4 lid 1

De duur van de periode is bepaald op een jaar en de aanvangsdatum van de periode op de eerste dag van de maand van aanvraag.

Artikel 4 lid 2

Slechts wanneer de periode waarop de kosten betrekking hebben in belangrijke mate (naar boven of beneden) afwijkt van een jaar, kan hiervan afgeweken worden. Deze uitzonderingsclausule bevat echter geen verplichting hiertoe en zal alleen in bijzondere, zwaarwegende omstandigheden toegepast kunnen worden. Op deze wijze kan rekening gehouden worden met alle specifieke omstandigheden van belanghebbende.

Artikel 4 lid 3

Wanneer de omstandigheden dat vragen kan ook een andere aanvangsdatum worden gekozen als startpunt voor het draagkrachtjaar. Dit kan het geval zijn als er al kosten gemaakt zijn voordat de aanvraag om bijstand is ingediend en de draagkracht in deze periode aanmerkelijk afwijkt van de draagkracht ten tijde van de aanvraagdatum.

Een aanvraag bijzondere bijstand moet in beginsel worden ingediend, voordat de kosten zijn gemaakt. Voor geringe kosten wordt een uitzondering gemaakt. Deze kosten kunnen worden ingediend maximaal één jaar vanaf de datum van aanvraag.

Aanvragen van een latere datum komen niet meer voor vergoeding in aanmerking, omdat reeds in de kosten is voorzien en de noodzaak, alsmede de persoonlijke en financiële omstandigheden, niet langer kunnen worden vastgesteld.

Artikel 5 lid 2

Op het uitgangspunt dat de draagkracht in één keer verrekend worden met de bijzondere bijstand kan in geval van periodieke kosten een uitzondering worden gemaakt. Indien het aannemelijk is dat de bijstandsverlening minimaal één jaar doorloopt, verdient het aanbeveling de draagkracht over 12 maanden te verdelen.

Artikel 6

Vanuit een oogpunt van rechtszekerheid is het onwenselijk eenmaal ingenomen standpunten met betrekking tot draagkracht en draagkrachtperiode gedurende deze periode te wijzigen. De wijzigingen kunnen echter van dien aard zijn, dat consequent vasthouden aan dit uitgangspunt op gespannen voet met de uitgangspunten van bijstandsverlening komt te staan. Immers, het recht op algemene en bijzondere bijstand is afhankelijk van de persoonlijke en financiële omstandigheden van de belanghebbende. Wanneer deze omstandigheden veranderen, wijzigt ook het recht op bijstand.

Dit kan overigens zowel ten voordele als ten nadele van de belanghebbende strekken. Zo leiden bijvoorbeeld positieve wijzigingen in het inkomen van de belanghebbende direct tot een verhoging van de draagkracht. Het is aan het, individueel gerichte, oordeel van burgemeester en wethouders overgelaten op welk moment aanpassing van de bijstand aan de omstandigheden van de belanghebbende plaatsvindt.

Artikel 7

Op grond van artikel 35 lid 2 van de wet hebben burgemeester en wethouders de bevoegdheid om geheel of gedeeltelijk geen bijstand te verlenen voor uit bijzondere omstandigheden voortvloeiende noodzakelijke kosten van het bestaan, voorzover deze kosten een wettelijk bepaalde drempel niet te boven gaan. Van deze bevoegdheid wordt geen gebruik gemaakt.

Artikel 8 lid 1

In artikel 51 van de wet is bepaald dat bijzondere bijstand voor de kosten van noodzakelijke duurzame gebruiksgoederen kan worden verleend in de vorm van een lening of borgtocht, dan wel in de vorm van een bedrag om niet. De verordening geeft de prioriteit aan in de wettelijke mogelijkheden.

Omdat duurzame gebruiksgoederen tot de algemeen noodzakelijke bestaanskosten behoren wordt men geacht voor deze kosten te reserveren, dan wel deze te financieren door middel van een lening (via de Stadsbank Midden Nederland of een commerciële bank). Uitsluitend wanneer één en ander onmogelijk is kan, bij gebleken noodzaak van de kosten en wanneer de financiële draagkracht van de belanghebbende daartoe aanleiding geeft, bijstandsverlening aan de orde zijn.

De bijstand moet in de vorm van borgtocht geschieden wanneer met behulp van borgstelling een lening kan worden bewerkstelligd. Indien dit niet mogelijk is, heeft eventuele bijstandsverlening in beginsel de vorm van een geldlening.

Artikel 8 lid 2

Bij borgstelling voor een geldlening die is afgesloten voor de financiering van duurzame gebruiksgoederen kan het voorkomen dat de rente- en aflossingsverplichtingen hiervan de financiële draagkracht van belanghebbende te boven gaan. In dat geval wordt bijzondere bijstand verleend tot het bedrag waarmee de maandelijkse rente- en aflossingsverplichting de op grond van artikel 9 lid 3 genormeerde aflossingscapaciteit overschrijdt, De combinatie van borgstelling en aanvullende bijstand voor de betreffende kosten wordt alleen toegepast wanneer de lening is afgesloten bij de Stadsbank Midden Nederland of een andere kredietinstelling als genoemd in artikel 49 van de wet. Dit is een kredietinstelling die is ingeschreven in het register bedoeld in artikel 52, tweede lid, van de Wet toezicht Kredietwezen 1992, indien de gemeente niet is aangesloten bij een gemeentelijke kredietbank dan wel daarmee geen relatie onderhoudt.

Artikel 9 lid 1

Artikel 51, lid 2 van de wet schrijft voor hoe de aflossingsbedragen (en de aflossingsduur) moeten worden vastgesteld, indien besloten wordt bijzondere bijstand voor noodzakelijke duurzame gebruiksgoederen te verstrekken in de vorm van een geldlening. Op deze plaats wordt nadrukkelijk opgemerkt dat het in dit artikel omschreven beleid voor de terugbetaling van deze geldleningen nj van toepassing is op de aflossing van vorderingen van andere aard; met name niet op vorderingen vanwege uitkeringsfraude.

Artikel 9 lid 2

Bij de vaststelling van de aflossingstermijn en -bedragen wordt mede acht geslagen op het door belanghebbende betoonde besef van verantwoordelijkheid voor de voorziening in het bestaan. Op grond van onderhavige bepaling kan, naar aanleiding van een betoond onvoldoende besef van verantwoordelijkheid, worden besloten dat de geldlening rentedragend is en/of volledig moet worden terugbetaald.

Zonder deze bepaling zou, ingevolge het bepaalde in het derde lid, ook in deze situatie sprake kunnen zijn van een gedeeltelijke aflossingsverplichting. Overigens blijft de begrenzing van het periodieke aflossingsbedrag op grond van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering onverkort van toepassing.

Artikel 9 lid 3

In lid 3 zijn de uitgangspunten van het beleid neergelegd. Hiervan kan uiteraard worden afgeweken indien de afstemming op de individuele omstandigheden, mogelijkheden en middelen, in samenhang met het betoonde besef van verantwoordelijkheid, van de belanghebbende hiertoe aanleiding geeft. Van deze mogelijkheid wordt in ieder geval gebruik gemaakt, wanneer het inkomen van de belanghebbende hoger is dan de basisnorm verhoogd met de maximale gemeentelijke toeslag. Alsdan wordt voor de vaststelling van het aflossingsbedrag als richtlijn aangegeven dat, naast het hieronder beschreven aflossingsbedrag, nog 50% van het inkomen boven voornoemd bijstandsniveau voor aflossing aangewend moet worden.

De aflossingstermijn wordt in beginsel op 36 maanden gesteld. De periodieke aflossingsbedragen worden in beginsel bepaald op 6% van de van toepassing zijnde bijstandsnorm, verhoogd met de maximale gemeentelijke toeslag inclusief vakantietoeslag.

Door het reeds langer toegepaste percentage van 6 te hanteren, blijft de genormeerde aflossingscapaciteit binnen de wettelijke grenzen. De beslagvrije voet bedraagt op grond van artikel 475d lid 1 en lid 2 Rv in beginsel 90% van de toepasselijke bijstandsnorm, inclusief de eventuele gemeentelijke toeslag en vakantietoeslag.

Omdat hiermee niet de volledige aflossingscapaciteit (het inkomen boven de wettelijke beslagvrije voet) aangesproken wordt, wordt een redelijke reserverings- en aflossingscapaciteit gehandhaafd.

Indien de belanghebbende gedurende 36 maanden het vastgestelde aflossingsbedrag heeft voldaan, kan het eventuele restant van de lening buiten invordering worden gesteld.

De beslagvrije voet wordt overigens verhoogd met:

1) De premie van de ziektekostenverzekering, verminderd met de normpremie, bedoeld in artikel 2 van de Wet op de zorgtoeslag, voor zover reeds begrepen in de bijstandsnorm (art. 23 lid 2 WWB), zoals die voor belanghebbende geldt ingevolge het eerste, tweede en vierde lid, en met de krachtens die wet ontvangen zorgtoeslag.

Het moet bij de zorgtoeslag gaan om daadwerkelijk ontvangen zorgtoeslag. Mocht de zorgtoeslag niet zijn aangevraagd en daardoor ook niet ontvangen, dan wordt de beslagvrije voet niet hiermee verminderd.

2) De voor rekening van de schuldenaar komende woonkosten verminderd met ontvangen huurtoeslag of woonkostentoeslag, voor zover de woonkosten, na deze vermindering, meer bedragen dan het bedrag, genoemd in artikel 17, tweede lid, van de Wet op de huurtoeslag, met dien verstande dat de verhoging van de beslagvrije voet niet meer bedraagt dan het huurtoeslagbedrag waarop de schuldenaar, uitgaande van de laagste inkomenscategorie, krachtens artikel 21 van de Wet op de huurtoeslag ten hoogste aanspraak heeft.

Niet relevant is of de schuldenaar op het moment van de berekening van de beslagvrije voet daadwerkelijk een huurtoeslag ontvangt, omdat alleen het resultaat van de berekening op grond van artikel 21 WHT telt. Ook woonkosten in verband met een eigen woning kunnen maken dat de beslagvrije voet wordt verhoogd.

Artikel 9 lid 4

Op grond van het bepaalde in lid 4 kunnen bijvoorbeeld wijzigingen in het inkomen van de belanghebbende doorwerken in de hoogte van het vastgestelde aflossingsbedrag.

Artikel 10

Voordat er sprake kan zijn van bijzondere bijstand voor de noodzakelijke kosten van het bestaan van belanghebbenden van 18, 19 of 20 jaar, dient vastgesteld te worden dat deze kosten hoger zijn dan de toepasselijke landelijke norm op basis van artikel 20 van de wet. Bij deze vaststelling moet onder andere worden beoordeeld of de betrokkene jongere zelfstandige huisvesting noodzakelijk is.

Dit heeft tot gevolg dat bijzondere bijstandsverlening niet mogelijk is, wanneer men zonder dringende redenen zelfstandig is gaan wonen. Dit geldt des te nadrukkelijker wanneer bekend is dat de middelen van de ouder(s) onvoldoende (zullen) zijn om in de kosten van het bestaan van betrokkene te voorzien.

Artikel 10 lid 1

Onderdeel a heeft betrekking op de omstandigheid dat de financiële draagkracht van de ouder(s) ontoereikend is om te voorzien in de noodzakelijke kosten van het bestaan van het kind. In de praktijk is van een dergelijke omstandigheid zelden of nooit sprake: meestal is het inkomen toereikend of moet worden geacht toereikend te zijn.

Is dit niet het geval dan is vaak sprake van een situatie als bedoeld onder b. Daarbij gaat het vooral om situaties waarin de onderlinge verhouding ernstig verstoord is. Met het begrip redelijkerwijs wordt tot uitdrukking gebracht dat van geval tot geval beoordeeld dient te worden of hiervan inderdaad in die mate sprake is dat de verlening van bijstand gerechtvaardigd is. Om geen afbreuk te doen aan de ouderlijke onderhoudsplicht, wordt in zo’n situatie de bijstand verhaald op de ouders.

Artikel 10 lid 3

Omdat de verlening van bijzondere bijstand aan belanghebbenden van 18, 19 en 20 jaar, zoals hierboven reeds aangegeven, uitsluitend bij wijze van hoge uitzondering zal plaatsvinden, wordt bepaald dat de hoogte van de te verstrekken bijstand wordt vastgesteld, rekening houdend met de individuele omstandigheden.

De totale, algemene en bijzondere, bijstand kan echter nooit meer bedragen dan de bijstandsnorm voor een 21-jarige in dezelfde omstandigheden. Dit is de op grond van artikel 21 van de WWB geldende landelijke norm, verhoogd of verlaagd met de op basis van de bijstandsverordening van toepassing zijnde gemeentelijke toeslag of verlaging voor (een) 21-jarige(n) in dezelfde omstandigheden.

De bijzondere bijstand wordt verleend zolang de omstandigheden, die aanleiding voor bijstandsverlening zijn geweest, voortduren en wordt in ieder geval beëindigd op het moment dat de belanghebbende de leeftijd van 21 jaar bereikt.

Artikel 11 lid 1

Wanneer bij een alleenstaande ouder het jongste in de gezinsbijstand begrepen kind 18 jaar wordt, wordt de norm alleenstaande ouder gewijzigd in de norm alleenstaande. In dat geval kan een tijdelijke toeslag worden verstrekt. Voorwaarde is dat dit kind tot het

huishouden blijft behoren. Deze toeslag is bedoeld om een te plotselinge terugval in het inkomen op te vangen.

Artikel 11 lid 2

De toeslag garandeert een inkomen ter hoogte van de norm voor een echtpaar. De toeslag wordt verleend als het inkomen (danwel een mogelijke aanspraak op inkomen) van ouder en kind tezamen lager is dan de norm voor een echtpaar. De toeslag wordt verstrekt

zolang het gezamenlijk inkomen onder de norm voor een echtpaar blijft of tot het kind 21 jaar wordt.

Artikel 12

In het recht op bijzondere bijstand voor woonkosten zijn een aantal aanpassingen doorgevoerd vanwege de invoering van de Wet op de huurtoeslag. Inhoudelijk sluit deze regeling nog altijd grotendeels aan bij het vroegere Bijstandsbesluit landelijke normering.

Artikel 12 lid 1a

Het eerste lid betreft het recht op een woonkostentoeslag bij bewoning van een woning of woonwagen in huur, waarvoor in principe aanspraak op huurtoeslag bestaat. Reden van bijstandsverlening kan zijn dat dit recht op huurtoeslag niet of niet volledig tot uitbetaling komt, omdat deze is berekend aan de hand van een basishuur die hoger is dan de basishuur voor de laagste inkomensklasse in de Wet op de huurtoeslag. Omdat de belastingdienst met een geschat jaarinkomen moet werken en niet met het actuele inkomen per maand, kan de situatie ontstaan dat men op maandbasis een inkomen op bijstandsniveau heeft, maar geen huurtoeslag die is berekend aan de hand van de basishuur voor de laagste inkomensklasse. Hiermee wordt het recht op bijzondere bijstand afgestemd op de werking van voorliggende voorziening. Hetzelfde is van toepassing op de tweede reden van bijstandsverlening: er bestaat geen recht op huurtoeslag wanneer sprake is van zogenoemde gebroken periodes. Alleen indien men gedurende de volledige maand huur is verschuldigd, heeft men immers mogelijk aanspraak op deze toeslag. Dergelijke korte periodes zonder huurtoeslag kunnen worden opgevangen door middel van een woonkostentoeslag.

Artikel 12 lid 1b

Op dezelfde wijze bestaat ook recht op bijzondere bijstand voor woonkosten wanneer een eigen woning of woonwagen wordt bewoond, waarvan de kosten niet hoger zijn dan de maximale huurgrenzen van de Wet op de huurtoeslag, en de belanghebbende deze kosten niet uit eigen middelen kan bekostigen.

Artikel 12 lid 2

Het tweede lid regelt de hoogte van de woonkostentoeslag ten behoeve van de kosten van de in het eerste lid genoemde woningen, waarvan de kosten niet hoger zijn dan de maximale huurgrenzen van de Wet op de huurtoeslag. De woonkostentoeslag is gelijk aan het bedrag van de huurtoeslag, zoals dat berekend wordt op grond van de Wet op de huurtoeslag maar met inachtneming van de basishuur voor de laagste inkomenscategorie en van de periode waarover nog geen recht of geen recht meer bestaat op een huurtoeslag.

Dit heeft tot gevolg dat voor de hoogte van de woonkostentoeslag geen onderscheid wordt gemaakt tussen huurwoningen (of -wagens) en woningen (of wagens) in eigendom. Uiteraard wordt hierop de feitelijk door de belastingdienst toegekende huurtoeslag in mindering gebracht. Als sprake is van een eigen woning wordt een met de huurtoeslag vergelijkbare bijdrage in de kosten van de eigen woning in aanmerking genomen bij de vaststelling van de woonkostentoeslag.

Artikel 12 lid 3

In het derde lid wordt de hoogte van de woonkostentoeslag geregeld voor woningen of woonwagens in huur of eigendom, waarvan de maandelijkse woonkosten hoger zijn dan de maximale huurgrenzen van de Wet op de huurtoeslag. Deze grenzen kunnen verschillen: voor huurders, die jonger dan 23 jaar zijn, is een lagere huurgrens van toepassing. De bijzondere bijstand wordt bij overschrijding van de maximale huurgrens op dezelfde wijze berekend als bij woonkosten gelijk aan of lager dan de maximale huurgrens, met dien verstande dat de woonkosten die uitgaan boven deze grens volledig voor bijstand in aanmerking komen. Een eventuele bijdrage uit andere bron in de kosten van de eigen woning wordt ook in dit geval op de woonkostentoeslag in mindering gebracht.

Artikel 12 lid 4

Volgens het vierde lid moet overschrijding van de maximale huurgrens in principe steeds leiden tot het opleggen van de verplichting om te zien naar andere huisvesting, die beter past bij de financiële situatie. Binnen twaalf maanden na aanvang van de bijstandsverlening -in de regel is dit de datum van aanvraag-, moet belanghebbende verhuizen naar een woning, waarvoor aanspraak op een huurtoeslag bestaat. Op deze wijze worden de woonkosten aangepast aan het actuele inkomen. Het kan voorkomen dat het opleggen van deze verplichting of de daaraan verbonden termijn in bijzondere omstandigheden voor onoverkomelijke problemen zorgt. Hierbij kan bijvoorbeeld gedacht worden aan zelfstandigen, die tijdelijk een aanvullende uitkering voor algemene bijstand ontvangen op grond van het Besluit bijstandverlening zelfstandigen 2004. Ook is het mogelijk dat een eigen woning niet binnen de periode van een jaar voor een (vanuit een oogpunt van bijstandsverlening) aanvaardbare prijs kan worden verkocht. In dergelijke of vergelijkbare, individueel te bepalen, omstandigheden mag afgeweken worden van de termijn van twaalf maanden.

Uit de aard van deze kosten en de werking van de voorliggende voorziening —de Wet op de huurtoeslag - vloeit voort dat de percentages van beleidsregel 2 (120 en 35) hierbij niet van toepassing zijn en beide vervangen worden door 100. Dit houdt in dat het volledige inkomen boven de bijstandsnorm in aanmerking wordt genomen bij het recht op bijzondere bijstand voor woonkosten.

artikel 13 lid 1

Overeenkomstig de bepalingen van de Wet individuele huurtoeslag wordt een onderscheid gemaakt tussen medebewoning door bloed- of aanverwanten in de eerste graad en andere personen.

De inkomsten van bloed- en aanverwanten in de eerste graad worden gedeeltelijk

betrokken in het recht op bijzondere bijstand voor woonkosten. Het netto inkomen van de belanghebbende(n) en de inwonende(n) wordt opgeteld en vervolgens wordt een bedrag ter hoogte van de norm voor een echtpaar hierop in mindering gebracht.

Daarnaast wordt per inwonende een bedrag ter hoogte van de landelijke (50%) norm voor een alleenstaande van 21 jaar en ouder vrijgelaten. Bij de hoogte van deze norm wordt

uitgegaan van de omstandigheid dat de algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan kunnen worden gedeeld met een derde of derden.

artikel 13 lid 2

Het inkomen van de inwonende(n) dat vervolgens resteert wordt volledig op de woonkostentoeslag in mindering gebracht.

Op deze wijze wordt zo nauw mogelijk aansluiting gezocht bij de huurstoeslagmethodiek, waarbij ook de inkomens van bloed- en aanverwanten in de eerste graad worden opgeteld bij het inkomen van de huurder en diens eventuele partner.

Artikel 14

Bij inwoning door andere personen is in deze bepaling eveneens gekozen voor een zo

nauw mogelijke aansluiting bij de Wet individuele huurtoeslag. Voor de huurtoeslag wordt de inwonende derde in den regel niet formeel, maar feitelijk als medehuurder aangemerkt. Derhalve heeft de inwonende een zelfstandig recht op huurtoeslag danwel, afhankelijk van diens persoonlijke en financiële omstandigheden, een woonkostentoeslag.

Artikel 15

Personen met een laag inkomen tot maximaal 120% van de toepasselijke bijstandsnorm kunnen via de gemeente Vlaardingen gratis de Collectieve Aanvullende Verzekering ziektekosten Vlaardingen (CAV-Vlaardingen) afsluiten. Hiertoe is een overeenkomst gesloten met zorgverzekeraar DSW. De CAV-Vlaardingen vergoedt kosten die niet of slechts gedeeltelijk gedekt worden door de basis- en aanvullende verzekering van DSW. Het betreft hier vergoedingen voor brillen, lenzen, orthodontie, kraamzorg, psychotherapie, thuiszorg, tandheelkunde, dieetkosten, hoortoestellen, steunzolen en pedicurekosten. Hiervoor hoeft geen aparte bijzondere bijstand meer aangevraagd te worden. Men kan terecht bij één loket (DSW).

Per 1 januari 2008 wordt via de CAV ook structureel de aanvullende verzekering vergoed tot maximaal de hoogte van de AV-standaardpremie. Ook als een AV-top verzekering wordt afgesloten geldt de maximale vergoeding van de AV-standaardpremie.

In de praktijk betalen personen de basispremie van de DSW verzekering zelf. De premie van de aanvullende verzekering (AV-standaard) wordt door DSW niet in rekening gebracht of de premie wordt in mindering gebracht op de AV-top premie.

Artikel 16

De bijdrage is bedoeld als een tegemoetkoming in de extra kosten die mensen met een ziekte of handicap maken. Het gaat hierbij om zogenaamde ‘verborgen kosten’. Voorbeelden zijn onder meer extra kosten in verband met een hoger energieverbruik, speciale voedingsmiddelen, kledingslijtage en klusjes rondom het huis.

Artikel 17

De bestaande collectieve regeling (warme) maaltijdkosten van cliënten van Seniorenwelzijn (het voormalige Stichting Ouderenwerk Nieuwe Waterweg Noord) is destijds ontwikkeld om het gebruik van bijzondere bijstand in relatie tot de maaltijdverstrekking voor ouderen te optimaliseren en om te komen tot een efficiëntere wijze van afhandeling.

Hiertoe is onder meer gekozen voor het vaststellen van vier inkomenscategorieën met een daarbij behorende eigen bijdrage.

Aan de hand van het vermogen en inkomen wordt bepaald of de belanghebbende recht heeft op bijzondere bijstand voor (warme) maaltijdkosten en vervolgens vindt indeling in de van toepassing zijnde inkomenscategorie plaats.

Nu voornoemde groep aan alle voorwaarden voor toekenning van bijzondere bijstand voldoet, ligt het aanwijzen van deze groep als doelgroep voor de hand.

Artikel 18

In dit artikel wordt de doelgroep omschreven. Tegelijkertijd wordt de hoogte van het te verstrekken bedrag aan bijzondere bijstand vastgesteld.

De hoogte van de bijzondere bijstand op jaarbasis is gebaseerd op de door het Nibud gehanteerde landelijk geldende richtprijzen van de meest gangbare duurzame gebruiksgoederen, te weten een wasmachine, koelkast, stofzuiger, tv-toestel en een fornuis. Er van uitgaande dat bovengenoemde goederen een gemiddelde levensduur hebben van zes jaar is een huishouden gemiddeld €227,00 per jaar kwijt aan de aanschaf cq vervanging van genoemde duurzame gebruiksgoederen.

Artikel 19

De uitvoering van de wet berust bij burgemeester en wethouders. Burgemeester en wethouders kunnen deze bevoegdheid, overeenkomstig wat hierover in de wet is geregeld, mandateren aan ambtenaren.

Artikel 20 t/m 24

Deze artikelen behoeven geen nadere toelichting