Verordening maatschappelijke ondersteuning en jeugdhulp Helmond 2025

1. De door het college te verstrekken voorzieningen voor maatschappelijke ondersteuning zijn gericht op:

• a.

  Het ondersteunen van een inwoner bij zijn verslechterde zelfredzaamheid en participatie;

• b.

  Het stabiliseren van de zelfredzaamheid en participatie of het voorkomen van achteruitgang van de zelfredzaamheid en participatie;

• c.

  Het verbeteren van de zelfredzaamheid en participatie.

2. De resultaten zoals beschreven in lid 1, betekenen dat de inwoner zoveel als mogelijk in staat gesteld wordt om:

• a.

  een huishouden te voeren, waaronder wordt verstaan:

  • i.

    het beschikken over een schoon en leefbaar huis;

  • ii.

    het beschikken over goederen voor primaire levensbehoeften;

  • iii.

    het beschikken over schone en draagbare kleding.

• b.

  de woning normaal te kunnen gebruiken, waaronder wordt verstaan:

  • i.

    het bereiken van de woning;

  • ii.

    het zich kunnen verplaatsen in en om de woning.

  • iii.

    het gebruik kunnen maken van elementaire woonfuncties (slapen, douchen e.d.)

• c.

  zich lokaal te verplaatsen per vervoermiddel;

• d.

  medemensen te ontmoeten en op basis daarvan sociale verbanden aan te gaan;

• e.

  regie te voeren over het dagelijkse leven, waaronder vooral wordt verstaan:

  • i.

    het vermogen om zelfstandig of met ondersteuning te wonen, wat ook (voorkomen of afschalen van) beschermd wonen omvat;

  • ii.

    het voeren van regie over de zelfzorghandelingen;

  • iii.

    stabilisatie van een psychiatrisch ziektebeeld;

  • iv.

    het voorkomen van verwaarlozing, gevaar voor de inwoner zelf of anderen of maatschappelijke overlast;

  • v.

    het vermogen tot sociaal functioneren in de dagelijkse leefsituaties, zoals thuis, en in relatie met vrienden, familie en de woonomgeving;

  • vi.

    het thuis kunnen zorgen voor kinderen die tot het gezin behoren;

  • vii.

    het vermogen om zelf de dag te structureren;

  • viii.

    het beheren van financiën en administratie;

  • ix.

    het aanleren van oplossingsvaardigheden.

• f.

  een dagstructuur te hebben, waaronder wordt verstaan:

  • i.

    het hebben van een zinvolle dagbesteding, gericht op behoud of ontwikkeling van vaardigheden;

  • ii.

    het hebben van een evenwichtig dag- en nachtritme.

3. Het college kan de resultaten zoals genoemd in dit artikel concretiseren in nadere regels.

4. Het college kan in de nadere regels vaststellen welke kernactiviteiten of taken in ieder geval moeten worden verricht om de in lid 2 genoemde resultaten te bereiken. Zo nodig geeft het college ook een aanduiding van de mate van frequentie van uitvoering en de daarvoor benodigde tijd.

1. In aansluiting op de artikelen 1.2.1, onder a. en 2.3.5 lid 3 van de wet wordt geen maatwerkvoorziening verstrekt voor zover de cliënt de problematiek kan verminderen of wegnemen:

2.

• a.

  door gebruik te maken van zijn eigen kracht;

• b.

  met gebruikelijke hulp van huisgenoten. Of er sprake is van gebruikelijke hulp wordt beoordeeld aan de hand van de richtlijn die is opgenomen in Bijlage 1;

• c.

  met mantelzorg of hulp van anderen uit zijn sociale netwerk;

• d.

  door gebruik te maken van algemene voorzieningen;

• e.

  door gebruik te maken van algemeen gebruikelijke zaken of diensten.

3. Als een maatwerkvoorziening noodzakelijk is, verstrekt het college de goedkoopst compenserende voorziening.

4. De maatwerkvoorziening moet veilig zijn voor de inwoner zelf en zijn omgeving en geen gezondheidsrisico's met zich meebrengen. Het college verstrekt geen maatwerkvoorziening die anti-revaliderend werkt.

5. Het college verstrekt geen maatwerkvoorziening:

• a.

  als de inwoner voor de ervaren beperkingen een beroep kan doen op een andere of voorliggende voorziening. Dat kan ook een voorziening zijn op grond van een andere wettelijke bepaling;

• b.

  als de inwoner vóór de melding al een voorziening heeft gerealiseerd of geaccepteerd. Een uitzondering geldt als sprake is van een acute noodsituatie waardoor het voor de inwoner dringend noodzakelijk was de voorziening te treffen;

• c.

  als de inwoner na de melding en vóór de datum van het besluit zelf een voorziening heeft gerealiseerd of geaccepteerd, tenzij het college daarvoor schriftelijk toestemming heeft gegeven of het de noodzaak en passendheid van de voorziening en de gemaakte kosten achteraf nog kan beoordelen;

• d.

  als voor de ervaren beperkingen al eerder een voorziening aan de inwoner is verstrekt en de normale afschrijvingstermijn van die voorziening nog niet is verstreken. Een uitzondering geldt als de voorziening verloren is gegaan door omstandigheden die niet aan de inwoner zijn toe te rekenen. Of als de inwoner de restwaarde van de voorziening die verloren is gegaan, geheel of gedeeltelijk vergoedt;

• e.

  als deze voorziening niet hoofdzakelijk op het individu is gericht;

• f.

  als de voorziening niet noodzakelijk was geweest wanneer de inwoner rekening had gehouden met aanwezige beperkingen en de te verwachten ontwikkeling daarvan;

• g.

  als de aanspraak niet is vast te stellen doordat de verplichtingen als bedoeld in artikel 2.3 lid 5, 6 en 7 niet of onvoldoende worden nagekomen.

• h.

  als deze niet langdurig noodzakelijk is;

• i.

  als de inwoner niet zijn hoofdverblijf heeft in de gemeente Helmond. Een uitzondering geldt voor beschermd wonen en opvang.

6. Het college verstrekt geen woonvoorziening:

• a.

  als de beperkingen voortkomen uit de aard van de in de woning gebruikte materialen, de slechte staat van het onderhoud of de omstandigheid dat de woning niet voldoet aan de geldende wettelijke eisen;

• b.

  als de inwoner zijn hoofdverblijf niet heeft of niet zal hebben in de woning waaraan de voorziening wordt getroffen, tenzij het gaat om bezoekbaar maken van een woning zoals bedoeld in artikel 3.17;

• c.

  voor woonruimten die niet geschikt zijn voor permanente bewoning. Het college kan in zo'n situatie wel een voorziening voor verhuizing en inrichting verstrekken;

• d.

  als het om voorzieningen in gemeenschappelijke ruimten gaat, anders dan automatische deuropeners, hellingbanen, het verbreden van gemeenschappelijke toegangsdeuren, het aanbrengen van drempelhulpen of vlonders of het aanbrengen van een opstelplaats bij de toegangsdeur van de gemeenschappelijke ruimte. Het college kan in zo'n situatie wel een voorziening voor verhuizing en inrichting verstrekken;

• e.

  als de inwoner niet is verhuisd naar de voor zijn beperkingen meest geschikte beschikbare woning, tenzij daarvoor vooraf schriftelijk toestemming is gegeven door het college.

1. Het college hanteert de volgende criteria bij het beoordelen van een aanvraag voor beschermd wonen of beschermd thuis:

• a.

  er is sprake van een psychische of psychiatrische aandoening of beperking, waardoor de inwoner zich niet zelfstandig kan handhaven in de samenleving;

• b.

  (intramurale) behandeling voor de psychische of psychiatrische aandoening of beperking is afgerond of staat niet meer op de voorgrond.

• c.

  er is een noodzaak voor intensieve (on)planbare begeleiding thuis, waarbij de begeleiding 24 uur per dag bereikbaar is of er is een noodzaak voor verblijf in een instelling met daarbij behorend 24-uurs toezicht en begeleiding in de directe nabijheid.

• d.

  beschermd thuis individueel kan indien noodzakelijk aangevuld worden met beschermd thuis groep. Beschermd thuis groep kan niet los van beschermd thuis individueel worden ingezet.

• e.

  de inwoner accepteert een begeleidings- of ontwikkelingstraject dat met inachtneming van diens mogelijkheden gericht is op het realiseren van een situatie waarin hij in staat wordt gesteld zich zo snel mogelijk weer op eigen kracht te handhaven in de samenleving.

2. Een inwoner kan in aanmerking komen voor opvang als hij:

• a.

  feitelijk of residentieel dakloos is, al dan niet voorafgaand aan opname in een (psychiatrische) kliniek, of aan detentie, en

• b.

  zich niet op eigen kracht kan handhaven in de samenleving

• c.

  niet beschikt over alternatieven die de situatie van feitelijke of residentiële dakloosheid op kunnen heffen.

1. Een inwoner die in aanmerking komt voor een maatwerkvoorziening, kan ervoor kiezen de ondersteuning zelf in te kopen met een pgb. De inwoner overlegt in dat geval een pgb-plan volgens een voorgeschreven model.

2. Mede aan de hand van het ingevulde pgb-plan zal het college toetsen of wordt voldaan aan de voorwaarden voor een pgb, zoals vastgelegd in artikel 2.3.6 lid 2 van de Wmo 2015. In het pgb-plan is in elk geval opgenomen:

• a.

  hoe de inwoner (eventueel met hulp van iemand uit het sociale netwerk of zijn vertegenwoordiger) de aan een pgb verbonden taken op verantwoorde wijze gaat uitvoeren;

• b.

  wat de motivatie is om de maatwerkvoorziening in de vorm van een pgb te ontvangen;

• c.

  welke voorziening de inwoner met het pgb zou willen inkopen en bij welke uitvoerder;

• d.

  op welke wijze de kwaliteit van de voorziening is gewaarborgd en duidelijk is dat de voorziening geschikt is voor het doel waarvoor het pgb wordt verstrekt;

• e.

  de kosten van de voorziening, uitgedrukt in aantal eenheden en tarief.

3. Het college verstrekt geen pgb als:

• a.

  de inwoner geen volledig ingevuld pgb-plan overlegt, ook niet nadat het college hierom heeft verzocht;

• b.

  de inwoner weigert het pgb-plan met het college te bespreken of zonder geldige reden niet verschijnt op een afspraak daartoe;

• c.

  de inwoner het beheer van het pgb overlaat aan iemand die de beheerstaken niet met voldoende afstand en kritisch kan vervullen. Daarvan is in ieder geval sprake als het beheer wordt overgelaten aan de zorgverlener zelf of een persoon die werkzaam is bij of voor deze zorgverlener;

• d.

  de verwachting bestaat dat binnen afzienbare tijd een vervanging van de voorziening nodig is, of de verwachting is dat de voorziening kortdurend wordt gebruikt.

• e.

  door toekenning van een pgb het voortbestaan van een collectieve voorziening in gevaar wordt gebracht.

4. Een besluit tot verlening van een pgb kan worden ingetrokken als blijkt dat het pgb binnen zes maanden na beschikbaarstelling van het geldbedrag niet is aangewend voor de bekostiging van de voorziening waarvoor het pgb is verleend.

1. Bij het vaststellen van de hoogte van het pgb, wordt onderscheid gemaakt tussen formele en informele hulp.

2. Van formele hulp is sprake als de hulp verleend wordt door een (rechts)persoon die voldoet aan de eisen zoals beschreven in bijlage 1 van deze verordening.

3. Informele hulp is:

• a.

  hulp die wordt geboden door familieleden in de eerste of tweede graad, partners (al dan niet samenwonend of LAT-partner), huisgenoten of pleegouders van de inwoner, ongeacht of ze voldoen aan de eisen zoals beschreven in bijlage 2.

• b.

  hulp die geboden wordt door (rechts)personen die niet voldoen aan de eisen zoals beschreven in bijlage 2.

1. De hoogte van het pgb voor een zaak wordt maximaal vastgesteld op:

• a.

  Het bedrag van de goedkoopst compenserende voorziening in natura bij de leverancier waarmee de gemeente een overeenkomst heeft gesloten. Dit bedrag wordt zo nodig aangevuld met een vergoeding voor onderhoud, reparatie en verzekering of;

• b.

  Het bedrag van de kosten volgens de door het college geaccepteerde offerte als de gemeente voor de betreffende zaak geen overeenkomst heeft gesloten.

2. De hoogte van het pgb voor formele hulp wordt vastgesteld op basis van het pgb-plan van de inwoner. Het tarief bedraagt maximaal het tarief voor zorg in natura.

3. Eenmaal per jaar, op 1 januari, vindt aanpassing (indexatie) plaats van de in lid 2 genoemde tarieven. De tarieven worden met hetzelfde percentage verhoogd als de tarieven voor zorg in natura.

4. De hoogte van het pgb voor informele hulp is:

• a.

  voor hulp bij het huishouden: het uurloon van de hoogste periodiek behorende bij Salaris Hulp bij het Huishouden van de voor de betreffende periode geldende cao VVT, plus vakantietoeslag en de tegenwaarde van de verlofuren;

• b.

  voor begeleiding: het uurloon van de hoogste periodiek behorende bij FWG 30 van de voor de betreffende periode geldende cao VVT, plus vakantietoeslag en de tegenwaarde van de verlofuren.

5. Bij een maatwerkvoorziening die wordt toegekend in dagdelen, staat een dagdeel voor 1 uur als sprake is van informele hulp.

6. De hoogte van het pgb voor kortdurend verblijf bij informele hulp bedraagt 3 maal het informele uurtarief zoals bedoeld in lid 3 onderdeel b per etmaal.

1. De hoogte van het pgb voor formele hulp bij beschermd wonen wordt vastgesteld zoals vermeld in artikel 3.8 lid 2.

2. De hoogte van het pgb voor informele hulp bij beschermd wonen bedraagt 80% van de tarieven zoals genoemd in het eerste lid.

3. De hoogte van het pgb voor beschermd thuis individueel door een formele hulpverlener is 90% van het tarief dat de gemeente hanteert voor zorg in natura.

1. Een pgb mag niet worden besteed aan:

• a.

  kosten voor bemiddeling, tussenpersonen of belangenbehartigers;

• b.

  kosten voor het voeren van een pgb-administratie;

• c.

  kosten voor ondersteuning bij het aanvragen en beheren van een pgb;

• d.

  reistijd, vervoers- en parkeerkosten van de zorgverlener;

• e.

  kosten voor een feestdagenuitkering en/of een eenmalige uitkering.

2. Het pgb bevat geen vrij besteedbaar deel.

3. Uitbetaling van een eenmalig pgb vindt plaats na verantwoording van het bestede bedrag door het overleggen van facturen.

4. Het college kan de Sociale Verzekeringsbank gemotiveerd verzoeken om betalingen uit het pgb voor ten hoogste dertien weken geheel of gedeeltelijk op te schorten als duidelijk is dat de inwoner het pgb in die periode anders ten onrechte kan inzetten.

1. Voor de volgende voorzieningen kan het college een financiële tegemoetkoming verstrekken:

• a.

  woningsanering;

• b.

  tijdelijke huisvesting;

• c.

  verhuis- en inrichtingskosten;

• d.

  een woonvoorziening als bedoeld in artikel 3.16 lid 4;

• e.

  bezoekbaar maken van een woning;

• f.

  vervoerskosten;

• g.

  sportvoorziening.

2. De regels over maatwerkvoorzieningen en in het bijzonder de regels over pgb’s zijn van overeenkomstige toepassing op de financiële tegemoetkoming. Dit is alleen anders als de aard van de financiële tegemoetkoming zich tegen gelijke toepassing verzet.

1. De hoogte van een door het college te verlenen tegemoetkoming voor meerkosten van woningsanering, te weten het vervangen van zachte door harde vloerbedekking of vervanging van stoffering, is gelijk aan de werkelijke kosten met een maximum van de bedragen zoals genoemd in de Prijzengids Nibud.

2. Bij de vaststelling van de tegemoetkoming wordt rekening gehouden met de gangbare afschrijvingstermijn van het betreffende product.

1. Een inwoner die tijdens het aanbrengen van woonvoorzieningen niet in zijn/haar eigen woonruimte kan blijven, kan in aanmerking komen voor een tegemoetkoming voor de meerkosten van tijdelijke huisvesting.

2. De hoogte van een door het college te verlenen tegemoetkoming voor de meerkosten van tijdelijke huisvesting is gelijk aan de werkelijk gemaakte kosten, met een maximum van het bedrag genoemd in artikel 13 eerste lid onder a van de Wet op de Huurtoeslag.

3. Een financiële tegemoetkoming in de kosten van tijdelijke huisvesting kan voor een termijn van maximaal zes maanden worden verstrekt.

1. Het college hanteert het primaat van verhuizen. Dat betekent dat het college een vergoeding voor verhuis- en inrichtingskosten verstrekt als sprake is van beperkingen bij het normale gebruik van de woning en verhuizen de goedkoopst compenserende oplossing is.

2. Het college past het primaat van verhuizen niet toe als de kosten van een te verstrekken woonvoorziening minder bedragen dan € 10.000,-

3. De tegemoetkoming voor verhuis- en inrichtingskosten is gelijk aan de werkelijke kosten tot een maximum van €3.500,-.

4. Als het verhuisprimaat wordt toegepast en de inwoner niet wenst te verhuizen, biedt het college de inwoner de mogelijkheid een tegemoetkoming te ontvangen tot maximaal € 10.000,- voor de noodzakelijke woonvoorziening(en). Hierbij geldt de voorwaarde dat de woonvoorziening wordt uitgevoerd conform het door het college vastgestelde programma van eisen.

1. Het college kan een tegemoetkoming verstrekken voor het bezoekbaar maken van één woning als:

• a.

  het bezoekbaar maken noodzakelijk is voor de inwoner om medemensen te ontmoeten en op basis daarvan sociale verbanden aan te gaan; en

• b.

  de inwoner zijn hoofdverblijf heeft in een Wlz-instelling of in een daarmee vergelijkbare woonvorm.

2. Het college verstrekt de goedkoopst compenserende voorziening tot een maximum van €5.000,-.

1. Als een inwoner geen gebruik kan maken van het collectief vraagafhankelijk vervoer, kan het college een financiële tegemoetkoming verstrekken. Deze tegemoetkoming kan worden gebruikt voor vervoer per personenauto of reguliere (rolstoel)taxi in de eigen leef- en woonomgeving.

2. De hoogte van de financiële tegemoetkoming wordt afgestemd op de vervoersbehoefte van de inwoner. Uitgangspunt is dat de inwoner in ieder geval 1500 km per jaar moet kunnen reizen (eventueel in combinatie met andere vervoersvoorzieningen), tenzij sprake is van een lagere vervoersbehoefte.

3. De hoogte van de tegemoetkoming van het vervoer per personenauto wordt bepaald aan de hand van de norm van het NIBUD.

4. De hoogte van de tegemoetkoming voor vervoer per (rolstoel)taxi is gelijk aan de kosten die de gemeente zou moeten betalen als het vervoer in natura wordt verstrekt, rekening houdend met het bepaalde in lid 2.

1. Het college kan een tegemoetkoming verstrekken voor een sportvoorziening als de voorziening noodzakelijk is om medemensen te ontmoeten en op basis daarvan sociale verbanden aan te gaan.

2. Het college verstrekt de goedkoopst compenserende voorziening tot een maximum van €3.000,-.

3. Voor de looptijd van de tegemoetkoming wordt aansluiting gezocht bij de afschrijvingstermijn die gangbaar is voor de voorziening. Als de sportvoorziening na het verstrijken van de afschrijvingsduur nog adequaat is, kan een tegemoetkoming voor onderhoud van de voorziening worden verstrekt in plaats van een nieuwe tegemoetkoming.

1. Uitbetaling van een financiële tegemoetkoming vindt plaats na overlegging van de bewijsstukken waaruit blijkt dat de kosten zijn gemaakt en de uitvoering conform de gestelde eisen heeft plaatsgevonden.

2. Een tegemoetkoming voor vervoerskosten zoals bedoeld in artikel 3.18 wordt, in afwijking van lid 1, per kwartaal uitbetaald. Verantwoording van de gemaakte kosten vindt plaats op verzoek van het college dan wel volgens hetgeen daarover in de beschikking is bepaald.

1. Een inwoner is een bijdrage in de kosten verschuldigd voor een maatwerkvoorziening in natura, een pgb of een financiële tegemoetkoming zolang hij van de maatwerkvoorziening gebruik maakt of gedurende de periode waarvoor het pgb of de financiële tegemoetkoming wordt verstrekt.

2. In afwijking van het eerste lid is geen bijdrage verschuldigd voor de volgende maatwerkvoorzieningen:

• a.

  een vergoeding enkel voor instandhoudingskosten, zoals onderhoud, keuring en reparatie;

• b.

  de voorziening kortdurend verblijf;

• c.

  een eenmalige financiële tegemoetkoming

3. De bijdrage voor een maatwerkvoorziening of pgb ten behoeve van een woningaanpassing voor een minderjarige is verschuldigd door:

• a.

  de onderhoudsplichtige ouders en;

• b.

  degene die anders dan als ouder samen met de ouder het gezag uitoefent over een inwoner.

1. De hoogte van de bijdrage voor een of meerdere maatwerkvoorzieningen tezamen (met uitzondering van collectief vervoer, beschermd wonen en opvang) is gelijk aan het bepaalde in artikel 2.1.4a lid 4 van de Wmo 2015.

2. De bijdrage wordt op nihil vastgesteld als het inkomen van de inwoner lager is dan 130% van de toepasselijke bijstandsnorm (met uitzondering van collectief vervoer, beschermd wonen en opvang).

3. De kostprijs van een maatwerkvoorziening in natura is gelijk aan de kosten die de gemeente voor de desbetreffende maatwerkvoorziening zelf maakt.

4. De kostprijs van een pgb is gelijk aan de hoogte van het pgb.

5. De kostprijs van een financiële tegemoetkoming is gelijk aan de hoogte van de financiële tegemoetkoming.

6. De hoogte van de bijdrage voor de maatwerkvoorziening voor collectief vervoer is per rit gelijk aan het in de regio voor het reguliere openbaar vervoer geldende opstaptarief plus het kilometertarief vermenigvuldigd met het aantal gereisde kilometers. Dit kilometertarief geldt voor de eerste 25 kilometer per rit. Daarboven geldt een commerciële ritprijs.

1. Een inwoner van 18 jaar of ouder is gedurende het verblijf in de opvang een bijdrage verschuldigd.

2. De hoogte van de bijdrage voor opvang wordt vastgesteld volgens het bepaalde in artikel 3.20 van het Uitvoeringsbesluit Wmo 2015. Aanvullend daarop geldt het volgende:

• a.

  als de instelling bij voltijd opvang geen voeding verstrekt, wordt de eigen bijdrage verminderd met een bedrag voor voeding. Dit bedrag is gelijk aan het normbedrag dat het Nationaal Instituut voor Budgetvoorlichting (Nibud) berekent.

• b.

  voor inwoners die een studie volgen en studiefinanciering ontvangen, worden de studiekosten (instellingscollegekosten en noodzakelijk studiemateriaal) in mindering gebracht op de eigen bijdrage.

• c.

  De bijdrage is verschuldigd voor iedere dag of gedeelte van een dag, waarop de inwoner gebruik maakt van het aanbod van de instelling. Een gedeelte van een maand wordt naar rato van het aantal dagen berekend op basis van het werkelijke aantal dagen in de betreffende kalendermaand.

3. De bijdrage voor opvang wordt vastgesteld en geïnd door de instantie die de opvang realiseert.

1. Het college kan onverminderd volgens het bepaalde in artikel 2.3.10 van de Wmo 2015 een besluit, genomen op grond van deze verordening, geheel of gedeeltelijk intrekken of het verleende recht beëindigen indien:

• a.

  niet of niet langer is voldaan aan de voorwaarden of verplichtingen gesteld bij of krachtens deze verordening waaronder gestelde voorwaarden en verplichtingen in de toekenningsbeschikking begrepen;

• b.

  op grond van gegevens een besluit is genomen en gebleken is dat de gegevens zodanig onjuist waren dat, waren de juiste gegevens bekend geweest, een andere beslissing zou zijn genomen;

• c.

  de inwoner niet langer op de maatwerkvoorziening of het pgb is aangewezen;

• d.

  de maatwerkvoorziening of het pgb niet meer toereikend is te achten;

• e.

  de inwoner de maatwerkvoorziening of het pgb niet of voor een ander doel gebruikt.

2. Een besluit tot het verlenen van een maatwerkvoorziening of pgb wordt ingetrokken als blijkt dat de inwoner niet langer zijn hoofdverblijf heeft in de gemeente Helmond, tenzij het beschermd wonen of opvang betreft.

3. Een besluit tot verlening van een pgb kan worden ingetrokken indien blijkt dat het pgb binnen zes maanden na uitbetaling van het geldbedrag niet is aangewend voor de bekostiging van de voorziening waarvoor de verlening heeft plaatsgevonden.

1. Als een maatwerkvoorziening of pgb is herzien, ingetrokken of beëindigd, kan het college de geldswaarde van de ten onrechte genoten maatwerkvoorziening of het pgb geheel of gedeeltelijk terugvorderen.

2. Gelet op het bepaalde in artikel 3.13 lid 2 geldt lid 1 ook voor een financiële tegemoetkoming.

1. Het college kan (steekproefsgewijs) onderzoeken of verleende voorzieningen worden gebruikt of besteed voor het doel waarvoor ze zijn verstrekt.

2. Het college doet onderzoek naar de rechtmatigheid van de maatwerkvoorziening of het pgb als er een vermoeden bestaat van misbruik of oneigenlijk gebruik van de wet.

1. De bepalingen in dit artikel gelden zowel voor aanbieders van voorzieningen in natura als aanbieders of zorgverleners die op basis van een pgb formele hulp bieden.

2. Aanbieders en zorgverleners zorgen voor een goede kwaliteit van voorzieningen door:

• a.

  het veilig, doeltreffend, doelmatig en cliëntgericht verstrekken van voorziening;

• b.

  het afstemmen van voorzieningen op de persoonlijke situatie van de inwoner;

• c.

  het afstemmen van voorzieningen op andere vormen van zorg en ondersteuning;

• d.

  inzet van de juiste deskundigheid;

• e.

  erop toe te zien dat beroepskrachten tijdens hun werkzaamheden in het kader van het leveren van voorzieningen handelen in overeenstemming met de professionele standaard, zoals geldend in hun branche en van toepassing op de te leveren voorziening;

• f.

  ervoor te zorgen dat de kwaliteit van de voorzieningen en de deskundigheid van beroepskrachten voldoen aan de voorwaarden om in aanmerking te komen voor de in de toepasselijke sector erkende keurmerken.

3. Het college kan nadere eisen stellen aan de kwaliteit van voorzieningen, waaronder eisen over de deskundigheid van beroepskrachten.

4. Onverminderd andere handhavingsbevoegdheden ziet het college toe op de naleving van de in dit artikel gestelde eisen door periodieke overleggen met de aanbieders, een jaarlijks cliëntervaringsonderzoek, en het zo nodig in overleg met de inwoner ter plaatse controleren van de geleverde voorzieningen.

1. Aanbieders stellen een regeling vast voor de afhandeling van klachten van inwoners ten aanzien van de door hen geleverde maatwerkvoorzieningen. Dit geldt ook voor aanbieders of zorgverleners die op basis van een pgb formele hulp bieden.

2. Aanbieders van diensten stellen een regeling vast voor de medezeggenschap van inwoners over voorgenomen besluiten van de aanbieder welke voor de gebruikers van belang zijn.

3. Onverminderd andere handhavingsbevoegdheden ziet het college toe op de naleving van de in dit artikel gestelde eisen door periodieke overleggen met de aanbieders en een cliëntervaringsonderzoek.

1. Ter waarborging van een goede verhouding tussen de prijs voor de levering van een dienst door een derde als bedoeld in artikel 2.6.4 van de Wmo 2015 en de eisen die gesteld worden aan de kwaliteit van de dienst, stelt het college vast:

• a.

  een vaste prijs, die geldt voor een inschrijving als bedoeld in de Aanbestedingswet 2012 en het aangaan overeenkomst met derde; of

• b.

  een reële prijs die geldt als ondergrens voor:

  • i.

    een inschrijving en het aangaan overeenkomst met de derde, en

  • ii.

    de vaste prijs, bedoeld in onderdeel a.

2. Het college stelt de prijzen, bedoeld in het eerste lid, vast:

• a.

  conform de eisen aan de kwaliteit van die dienst, waaronder de eisen aan de deskundigheid van de beroepskracht, bedoeld in artikel 2.1.3 lid 2 onderdeel c van de Wmo 2015, en

• b.

  rekening houdend met de continuïteit in de hulpverlening, bedoeld in artikel 2.6.5 lid 2 van de Wmo 2015, tussen degenen aan wie de dienst wordt verstrekt en de betrokken hulpverleners.

3. Het college houdt in het belang van een goede prijs-kwaliteitverhouding bij de vaststelling van de tarieven die het hanteert voor door derden te leveren diensten, in ieder geval rekening met:

• a.

  kosten van de beroepskracht;

• b.

  redelijke overheadkosten;

• c.

  kosten voor niet-productieve uren van de beroepskrachten als gevolg van verlof, ziekte, scholing en werkoverleg;

• d.

  reis- en opleidingskosten;

• e.

  indexatie van loon binnen een overeenkomst;

• f.

  overige kosten als gevolg van gemeentelijke eisen, zoals rapportageverplichtingen en administratieve verplichtingen.

4. Het college houdt in het belang van een goede prijs-kwaliteitverhouding bij de vaststelling van de tarieven die het hanteert voor door derden te leveren overige voorzieningen, in ieder geval rekening met:

• a.

  de marktprijs van de voorziening, en

• b.

  de eventuele extra taken die in verband met de voorziening van de leverancier worden gevraagd, zoals:

  • i.

    aanmeten, leveren en plaatsen van de voorziening;

  • ii.

    instructie over het gebruik van de voorziening;

  • iii.

    onderhoud van de voorziening, en

  • iv.

    verplichte deelname in bepaalde samenwerkingsverbanden.

1. Personen die mantelzorg verlenen aan inwoners van de gemeente Helmond, ontvangen jaarlijks een blijk van waardering voor hun inzet.

2. Mantelzorg als bedoeld in lid 1 omvat ook mantelzorg aan personen die zorg ontvangen op basis van de Wet langdurige zorg (Wlz).

3. Het college bepaalt waaruit de waardering voor mantelzorgers bestaat.

1. Inwoners kunnen in aanmerking komen voor een maatwerkvoorziening voor zover zij geen oplossing kunnen vinden voor de hulpvraag binnen hun eigen mogelijkheden en probleemoplossend vermogen. Hieronder wordt in ieder geval, ter aanvulling op het beoordelingskader eigen kracht in bijlage 3, verstaan:

• a.

  Het aanspreken van een aanvullende verzekering die is afgesloten;

• b.

  Het gebruik maken van een voorliggende voorziening of algemeen gebruikelijke voorziening.

2. Als een maatwerkvoorziening nodig is, verstrekt het college de goedkoopst compenserende voorziening.

3. Het college verstrekt geen voorziening voor kosten van jeugdhulp die de inwoner vóór de melding heeft gemaakt.

4. Als het gaat om kosten voor jeugdhulp die na de melding en vóór de datum van het besluit zijn gemaakt, verstrekt het college hier slechts een maatwerkvoorziening voor:

• a.

  Wanneer het college daarvoor schriftelijk toestemming heeft gegeven, of;

• b.

  Wanneer het college de noodzaak en passendheid van de voorziening en de gemaakte kosten achteraf nog kan beoordelen.

1. De huisarts, medisch specialist of jeugdarts kunnen inwoners doorverwijzen naar een jeugdhulpaanbieder. Zij verwijzen naar een jeugdhulpaanbieder die gecontracteerd is door gemeente.

2. Als de huisarts, medisch specialist of jeugdarts verwijst naar een niet-gecontracteerde jeugdhulpaanbieder, is de jeugdhulpaanbieder verplicht direct, vóór de start van de hulp, contact op te nemen met de gemeente. Indien geen contract zorg in natura tot stand komt, kan geen opdracht tot verlenen zorg tot stand komen.

1. Voor jeugdhulp die tot stand komt na verwijzing door een huisarts, medisch specialist of jeugdarts, geeft het college geen beschikking af.

2. Als de inwoner na verwijzing wel een beschikking wenst te ontvangen, kan hij dat melden bij het college. Het college geeft dan alsnog een beschikking af.

1. Het college zorgt voor inzet van de jeugdhulp die de rechter of de gecertificeerde instelling nodig vindt bij de uitvoering van een kinderbeschermingsmaatregel, die de rechter, het openbaar ministerie, de selectiefunctionaris, de inrichtingsarts of de directeur van de justitiële inrichting nodig vinden bij de uitvoering van een strafrechtelijke beslissing, of die de gecertificeerde instelling nodig vindt bij de uitvoering van de jeugdreclassering.

2. Uitgangspunt bij toegang tot jeugdhulp via het justitieel kader is verwijzing naar een door het college gecontracteerde jeugdhulpaanbieder. Als in dit kader wordt verwezen naar een niet-gecontracteerde jeugdhulpaanbieder, vindt er vóór de start van de hulp, overleg plaats met het college over de zorginzet.

1. Een inwoner die in aanmerking komt voor een maatwerkvoorziening, kan ervoor kiezen de ondersteuning zelf in te kopen met een pgb. De inwoner overlegt in dat geval een pgb-plan volgens een voorgeschreven model.

2. Mede aan de hand van het ingevulde pgb-plan zal het college toetsen of wordt voldaan aan de in artikel 8.1.1 van de Jeugdwet opgenomen voorwaarden. In het pgb-plan is in elk geval opgenomen:

• a.

  Hoe de inwoner zelf of met hulp van iemand uit het sociale netwerk of zijn vertegenwoordiger de aan een pgb verbonden taken op verantwoorde wijze gaat uitvoeren;

• b.

  Waarom de inwoner van mening is dat geen gebruik gemaakt kan worden van het door de gemeente gecontracteerde aanbod (zorg in natura). Uit de motivering moet blijken dat de inwoner zich voldoende heeft georiënteerd op het gecontracteerde aanbod;

• c.

  Welke voorziening de inwoner met het pgb zou willen inkopen en bij welke uitvoerder;

• d.

  Op welke wijze de kwaliteit van de voorziening is gewaarborgd en duidelijk is dat de voorziening geschikt is voor het doel waarvoor het pgb wordt verstrekt;

• e.

  De kosten van de voorziening, uitgedrukt in aantal eenheden en tarief.

3. Het college verstrekt geen pgb als:

• a.

  De inwoner geen volledig ingevuld pgb-plan overlegt dat voldoet aan de eisen uit bijlage 2 van deze verordening, ook niet nadat het college hierom heeft verzocht;

• b.

  De inwoner weigert het pgb-plan met het college te bespreken of zonder geldige reden niet verschijnt op een afspraak daartoe;

• c.

  De inwoner het beheer van het pgb overlaat aan iemand die de beheerstaken niet met voldoende afstand en kritisch kan vervullen. Een uitzondering geldt voor de situatie dat familieleden in de eerste of tweede graad (een deel van) de jeugdhulp verlenen. Het pgb-beheer mag in dat geval door die zorgverlener (het familielid) worden uitgevoerd.

4. Een besluit tot verlening van een pgb kan worden ingetrokken als blijkt dat het pgb binnen zes maanden na beschikbaarstelling van het geldbedrag niet is aangewend voor de bekostiging van de voorziening waarvoor het pgb is verleend.

1. Een pgb mag niet worden besteed aan:

• a.

  Kosten voor bemiddeling, tussenpersonen of belangenbehartigers;

• b.

  Kosten voor het voeren van een pgb-administratie;

• c.

  Kosten voor ondersteuning bij het aanvragen en beheren van een pgb;

• d.

  Reistijd, vervoers- en parkeerkosten van de hulp- of zorgverlener;

• e.

  Kosten voor een feestdagenuitkering en/of een eenmalige uitkering.

2. Het pgb bevat geen vrij besteedbaar deel.

3. Het college kan de Sociale verzekeringsbank gemotiveerd verzoeken om betalingen uit het pgb voor ten hoogste dertien weken geheel of gedeeltelijk op te schorten als duidelijk is dat de inwoner het pgb in die periode anders ten onrechte kan inzetten.

1. Bij het vaststellen van de hoogte van het pgb, wordt onderscheid gemaakt tussen formele en informele hulp.

2. Van formele hulp is sprake als de hulp verleend wordt door een jeugdhulpaanbieder die onder toezicht staat van de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd.

3. Informele hulp is:

• a.

  Hulp die wordt geboden door familieleden in de eerste of tweede graad, huisgenoten, ouders in de zin van artikel 1.1 van de Jeugdwet of pleegouders van de inwoner, ongeacht of ze tevens jeugdhulpaanbieder zijn en voldoen aan de voorwaarde van lid 2.

• b.

  Hulp die geboden wordt door personen of aanbieders die niet voldoen aan de voorwaarde van lid 2.

4. De hoogte van het pgb voor formele hulp wordt gebaseerd op de door de inwoner aangegeven werkelijke kosten van de maatwerkvoorziening, maar bedraagt niet meer dan de kostprijs die het college zou betalen als deze voorziening in natura zou worden verstrekt.

5. De hoogte van het pgb voor informele hulp is gelijk aan het uurloon van de hoogste periodiek behorende bij FWG 30 van de voor de betreffende periode geldende cao VVT, plus vakantietoeslag en de tegenwaarde van de verlofuren.

6. Bij een maatwerkvoorziening die wordt toegekend in dagdelen, staat een dagdeel voor 1 uur als sprake is van informele hulp.

7. De hoogte van het pgb voor kortdurend verblijf bij informele hulp bedraagt 3 maal het informele uurtarief (zoals bedoeld in lid 5) per etmaal.

8. De hoogte van het pgb voor vervoer naar jeugdhulp bedraagt het belastingvrije kilometerbedrag per kilometer.

1. Het inzetten van een pgb voor informele hulp is alleen mogelijk voor de volgende vormen van jeugdhulp:

• a.

  Begeleiding;

• b.

  Persoonlijke verzorging;

• c.

  Ontlasting van verzorgers en opvoeders zoals bedoeld in artikel 2.3 lid 3 van de Jeugdwet;

• d.

  Vervoer.

2. De inwoner kan jeugdhulp alleen laten leveren door een informele jeugdhulpverlener als de inwoner voldoende kan aantonen:

• a.

  Dat dit tot betere en efficiëntere ondersteuning leidt en;

• b.

  Dit doelmatiger is dan het betrekken van jeugdhulp van een formele jeugdhulpverlener.

3. Bij het beoordelen van de voorwaarden zoals genoemd in lid 2 wordt gelet op:

• a.

  De frequentie van de hulp;

• b.

  Het type hulp;

• c.

  De aard van de hulpvraag waaraan tegemoet wordt gekomen;

• d.

  De duur van die hulpvraag;

• e.

  De mate van (on-) planbaarheid van de zorg; en,

• f.

  De mate van verplichting die voortvloeit uit het pgb en de daaraan verbonden voorwaarden voor de persoon van wie de jeugdhulp betrokken wordt.

1. Het college kan een besluit over een maatwerkvoorziening of pgb herzien, intrekken of beëindigen als het college vaststelt dat:

• a.

  De inwoner onjuiste of onvolledige gegevens heeft verstrekt en de verstrekking van juiste of volledige gegevens tot een andere beslissing zou hebben geleid;

• b.

  De inwoner niet langer op de maatwerkvoorziening of het pgb is aangewezen;

• c.

  De maatwerkvoorziening of het pgb niet meer toereikend is;

• d.

  De inwoner niet voldoet aan de voorwaarden van de maatwerkvoorziening of het pgb, of;

• e.

  De inwoner de maatwerkvoorziening of het pgb niet, of voor een ander doel gebruikt dan waarvoor het is bedoeld.

2. Als een maatwerkvoorziening of pgb is ingetrokken of beëindigd, kan het college de geldswaarde van de ten onrechte genoten maatwerkvoorziening of het pgb geheel of gedeeltelijk terugvorderen.

1. De inwoner meldt direct zelf of op verzoek van het college alle feiten en omstandigheden die aanleiding kunnen zijn tot heroverweging van een besluit over een maatwerkvoorziening.

2. Het college kan (steekproefsgewijs) onderzoeken of verleende voorzieningen worden gebruikt of besteed voor het doel waarvoor ze zijn verstrekt.

3. Het college doet onderzoek naar de rechtmatigheid van de maatwerkvoorziening als er een vermoeden bestaat van misbruik of oneigenlijk gebruik van de wet.

1. Jeugdhulpaanbieders en gecertificeerde instellingen zorgen voor een goede kwaliteit van voorzieningen en zijn gebonden aan de kwaliteitseisen uit de Jeugdwet.

2. Gecontracteerde jeugdhulpaanbieders en gecertificeerde instellingen zijn bovendien gehouden tot naleving van aanvullende kwaliteitseisen zoals neergelegd in de gesloten overeenkomst met de gemeente. Aan jeugdhulpaanbieders die op basis van een pgb jeugdhulp verlenen worden deze aanvullende kwaliteitseisen niet opgelegd, maar wel meegewogen in de beoordeling of sprake is van kwalitatief goede en passende dienstverlening.

1. Het college ziet toe op de naleving van kwaliteitseisen die gesteld worden aan jeugdhulpaanbieders en gecertificeerde instellingen. Dit doet het college onder andere door:

• a.

  Het voeren van contractmanagement en contractbeheer;

• b.

  overleggen met jeugdhulpaanbieders en gecertificeerde instellingen;

• c.

  (steekproefsgewijs) onderzoek te doen naar de bestedingen van getroffen voorzieningen; en,

• d.

  het ter plaatse beoordelen van geleverde voorzieningen.

2. In nadere regels kan het college nadere invulling geven aan de wijze waarop hij toeziet op de naleving van kwaliteitseisen.