Beleidsregels bestuurlijke boeten gemeentelijke belastingen Rotterdam

1. Onder belanghebbende wordt in deze beleidsregels verstaan degene aan wie, op grond van artikel 5:1, tweede en derde lid, van de Algemene wet bestuursrecht en artikel 67o, eerste lid, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen, in de hoedanigheid van pleger, medepleger, doen pleger, uitlokker, medeplichtige, feitelijk leidinggever of opdrachtgever een bestuurlijke boete is of kan worden opgelegd.

2. Bestuurlijke boeten worden aan de medepleger, de medeplichtige, de feitelijk leidinggever of de opdrachtgever opgelegd, met voorafgaande toestemming van het college van burgemeester en wethouders.

1. Onjuist gebleken boetebeschikkingen kunnen op grond van artikel 65 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen in aanmerking komen voor ambtshalve vermindering.

2. De Beleidsregels ambtshalve vermindering gemeentelijk belastingen zijn hierbij van overeenkomstige toepassing.

1. In geval van een pleitbaar standpunt of bij afwezigheid van alle schuld legt de heffingsambtenaar geen boete op. Indien in de bezwaarfase blijkt dat sprake is van een pleitbaar standpunt of afwezigheid van alle schuld, vernietigt de heffingsambtenaar de boete. Bij afwezigheid van alle schuld wordt de belanghebbende geacht niet in verzuim te zijn geweest.

2. Indien sprake is van een pleitbaar standpunt, dan kan de belanghebbende niet worden tegengeworpen dat de heffingsambtenaar aanvankelijk geen of te weinig belasting heeft geheven. Een pleitbaar standpunt sluit het opleggen van zowel een verzuimboete als een vergrijpboete uit.

3. Onder pleitbaar standpunt wordt in dit artikel verstaan: een door belanghebbende ingenomen standpunt dat, gelet op de stand van de jurisprudentie en de heersende leer, in die mate juridisch pleitbaar of verdedigbaar is dat belanghebbende redelijkerwijs kan menen juist te handelen.

1. Het bewijs dat geen sprake is van een vrijwillige verbetering wordt geleverd door de heffingsambtenaar aan de hand van de concrete feiten en omstandigheden.

2. Onder vrijwillige verbetering wordt verstaan: belanghebbende maakt vóórdat hij weet of redelijkerwijs had kunnen vermoeden dat de heffingsambtenaar bekend is of zal worden met het feit dat belanghebbende onjuiste of onvolledige inlichtingen heeft verstrekt uitdrukkelijk kenbaar aan de heffingsambtenaar dat en tot welk bedrag niet of gedeeltelijk niet is betaald.

3. Onder uitdrukkelijk kenbaar maken wordt verstaan: belanghebbende verstrekt een afzonderlijke schriftelijke opgave die de heffingsambtenaar in staat stelt om zonder nader onderzoek een juiste belastingaanslag op te leggen.

1. Bij het opleggen van een boete gaat de heffingsambtenaar uit van de bedragen en percentages, bedoeld in artikel 12 en 13 van deze beleidsregels.

2. Bij het in aanmerking nemen van individuele omstandigheden vindt een afweging plaats tussen zowel strafverminderende feiten en omstandigheden als strafverzwarende feiten en omstandigheden. Het resultaat van de afweging leidt tot een boete die passend is te achten bij de geconstateerde beboetbare gedraging.

3. Bij de meeste verzuimboeten zal, vanwege de wijze van oplegging, individueel straftoemeting eerst in bezwaar aan de orde kunnen komen.

4. In de gevallen waarin de redelijke termijn met niet meer dan twaalf maanden is overschreden wordt de boete verminderd:

• a.

  met 5% bij een overschrijding van de redelijke termijn met zes maanden of minder;

• b.

  met 10% bij een overschrijding van de redelijke termijn met meer dan zes maanden doch niet meer dan twaalf maanden.

5. De vermindering van de boete wordt uitsluitend toegepast, indien:

• a.

  de omvang van de vermindering van de boete ten hoogste € 2.500 bedraagt; en

• b.

  de boete lager is dan € 1.000.

6. De stelplicht en bewijslast van strafverzwarende factoren rust op de heffingsambtenaar; de stelplicht en bewijslast van strafverminderende factoren op belanghebbende. Indien de heffingsambtenaar op de hoogte is van bijzondere omstandigheden, houdt hij bij het opleggen van de boete daarmee rekening.

7. Gedragingen van belanghebbende na het begaan van het beboetbare feit, kunnen ook bij de straftoemeting worden betrokken.

1. Bij het opleggen van een verzuimboete is de lichte procedure, bedoeld in afdeling 4.1.2 van de Algemene wet bestuursrecht, van toepassing.

2. De zware procedure, bedoeld in artikel 5:53 van de Algemene wet bestuursrecht is van toepassing wanneer het opleggen van een vergrijpboete wordt overwogen.

1. Bij het opleggen van een boete, vermeldt de mededeling de feiten die aanleiding hebben gegeven tot het opleggen van de boete. Indien sprake is van een vergrijpboete, bevat de kennisgeving tevens de feiten en omstandigheden op grond waarvan kan worden aangenomen dat sprake is van opzet of grove schuld. In voorkomende gevallen dient de mededeling tevens te vermelden de bijzondere omstandigheden die tot een matiging dan wel verhoging van de boete hebben geleid.

2. Indien een kennisgeving als bedoeld in artikel 10 is verzonden waarin de gronden van het voornemen een vergrijpboete op te leggen zijn opgenomen, waarop geen reactie van belanghebbende is ontvangen, kan de heffingsambtenaar in de mededeling volstaan met een verwijzing naar de kennisgeving.

1. Een kennisgeving is een rapport als bedoeld in artikel 5:48 van de Algemene wet bestuursrecht.

2. De kennisgeving van het voornemen een vergrijpboete op te leggen en van de gronden waarop dat voornemen berust, geschiedt schriftelijk.

3. De heffingsambtenaar geeft belanghebbende een redelijke termijn waarbinnen hij de aangevoerde gronden kan betwisten,

4. Indien belanghebbende de in de kennisgeving aangevoerde gronden mondeling wenst te betwisten, wordt hij door de heffingsambtenaar gehoord.

5. Het opleggen van de vergrijpboete moet achterwege blijven indien het verweer van belanghebbende tot de gevolgtrekking leidt dat de in de kennisgeving genoemde gronden onvoldoende aanknopingspunten voor het vaststellen van opzet of grove schuld opleveren. In een dergelijke situatie kan de heffingsambtenaar nog wel overgaan tot het opleggen van een verzuimboete. Het una-viabeginsel staat daaraan niet in de weg. De betwisting van de kennisgeving kan tot een lagere boete leiden indien de opzet of grove schuld wel bewijsbaar is, maar de betwisting aanleiding geeft de boete op een lager bedrag vast te stellen.

1. Indien het opleggen van een vergrijpboete tot een lager boetebedrag voor hetzelfde feit zou leiden dan het opleggen van een verzuimboete dan kiest de heffingsambtenaar voor het opleggen van de hogere verzuimboete.

2. Een eenmaal opgelegde verzuimboete sluit het opleggen van een vergrijpboete voor hetzelfde feit uit (artikel 5:43 van de Awb). Indien na het opleggen van een verzuimboete wordt geconstateerd dat sprake is van opzet of grove schuld, kan geen vergrijpboete ter zake van dezelfde gedraging worden opgelegd.

3. Het opleggen van een vergrijpboete sluit het nadien opleggen van een verzuimboete voor hetzelfde feit uit (artikel 5:43 van de Awb). Een opgelegde vergrijpboete kan niet worden omgezet in een verzuimboete. De heffingsambtenaar dient de mogelijkheid van deze uitkomst mee te wegen bij zijn keuze tussen een verzuim- of vergrijpboete.

4. Samenloop kan zich ook tussen bestuursrechtelijke en strafrechtelijke sancties voordoen. Artikel 5:44, eerste lid, van de Awb sluit het opleggen van een bestuurlijke boete uit in gevallen waarin ter zake van hetzelfde feit tegen belanghebbende een strafvervolging is ingesteld en het onderzoek ter terechtzitting een aanvang heeft genomen, dan wel het recht tot strafvordering is vervallen ingevolge artikel 74 van het WvSr , ingevolge artikel 37 van de WED .

1. Het niet of niet binnen de termijn doen van aangifte voor de aanslagbelastingen wordt aangemerkt als een verzuim.

2. Bij een aangifteverzuim legt de heffingsambtenaar een verzuimboete op van zeven procent van het wettelijke maximum van artikel 67a van de Algemene wet inzake rijksbelastingen.

3. Bij het niet of niet binnen de termijn doen van aangifte voor de aanslagbelastingen is alleen sprake van een verzuim, indien belanghebbende de aangifte niet binnen een door de heffingsambtenaar gestelde termijn heeft gedaan en hij geen gevolg heeft gegeven aan een aanmaning van de heffingsambtenaar.

4. Een aangifte die wordt ingediend nadat de aanslag al dan niet ambtshalve is opgelegd, geldt niet alsnog als een aangifte die binnen de termijn is ingediend.

5. In afwijking van het tweede lid kan in uitzonderlijke gevallen een verzuimboete tot het wettelijk maximum worden opgelegd. Van een uitzonderlijk geval is in ieder geval sprake indien belanghebbende stelselmatig in verzuim is.

6. Wegens het niet binnen de termijn doen van aangifte kan uitsluitend een verzuimboete worden opgelegd.

7. Als het aan opzet van belanghebbende te wijten is dat de aangifte niet is gedaan, vormt dit een vergrijp als bedoeld in artikel 67d van Algemene wet inzake rijksbelastingen. De heffingsambtenaar maakt vooraf een keuze tussen het opleggen van een verzuimboete of een vergrijpboete.

1. Vergrijpboeten kunnen alleen worden opgelegd indien sprake is van grove schuld of opzet.

2. In geval van grove schuld legt de heffingsambtenaar een vergrijpboete op van 25 procent van de belasting die opzettelijk is verzwegen.

3. In geval van opzet legt de heffingsambtenaar een vergrijpboete op van 50 procent van de belasting die opzettelijk is verzwegen.

4. De heffingsambtenaar stelt en bewijst de aanwezigheid van opzet of grove schuld.

5. Voor het bepalen van de grondslag van de vergrijpboete wordt, voor zover sprake is van opzet of grove schuld, aangesloten bij de feitelijk geheven belasting. Dit geldt ook indien de omvang van de feitelijk geheven belasting is vastgesteld met toepassing van de omkering van de bewijslast.

6. Indien bij het opleggen van een vergrijpboete slechts een gedeelte van de verschuldigde belasting door opzet of grove schuld van belanghebbende te weinig is of zou zijn geheven dan wel betaald, berekent de heffingsambtenaar de boete over dat naar evenredigheid bepaalde gedeelte.

7. Het zevende lid is van overeenkomstige toepassing indien meer dan één boetepercentage wordt toegepast.

8. Bij het opleggen van de vergrijpboete houdt de heffingsambtenaar rekening met eventuele bijzondere omstandigheden.

9. Indien sprake is van vrijwillige verbetering als bedoeld in artikel 5 met betrekking tot een aangiftebelasting legt de heffingsambtenaar geen vergrijpboete op.

10. Indien sprake is van inkeer als bedoeld in artikel 67n van de Algemene wet inzake rijksbelastingen na twee jaar met betrekking tot een aanslagbelasting kan de heffingsambtenaar een vergrijpboete opleggen. Inkeer is een strafverminderende omstandigheid.

1. Indien een aangifte voor een aanslagbelasting, met opzet niet, dan wel onjuist of onvolledig is gedaan, legt de heffingsambtenaar gelijktijdig met de aanslag een vergrijpboete op.

2. Het opleggen van een vergrijpboete wegens het met opzet niet binnen de termijn doen van aangifte voor de aanslagbelastingen is niet mogelijk.

3. De vergrijpboete wordt berekend over het bedrag van de aanslag.

4. Indien een onjuiste of onvolledige aangifte is gedaan, wordt de vergrijpboete gebaseerd op het belastingbedrag dat is toe te rekenen aan de correcties van een of meer tekortkomingen in de aangifte waaraan de kwalificatie ‘opzet’ kan worden verbonden.

5. Als sprake is van het niet doen van aangifte wordt de vergrijpboete berekend over de belasting van de gehele of de geschatte aanslag.

6. Onder het bedrag van de aanslag wordt voor de toepassing van dit artikel verstaan: het bedrag van de aanslag na verrekening van voorheffingen en opgelegde voorlopige aanslagen.

7. Bij het opleggen van de vergrijpboete houdt de heffingsambtenaar rekening met de voorschriften over de straftoemeting.

1. Indien het aan opzet of grove schuld van belanghebbende is te wijten dat de aanslag tot een te laag bedrag is vastgesteld of anderszins te weinig belasting is geheven, legt de heffingsambtenaar gelijktijdig met de navorderingsaanslag, een vergrijpboete op.

2. Worden de feiten en omstandigheden op grond waarvan wordt nagevorderd eerst bekend op of na het tijdstip dat is gelegen zes maanden voor het verstrijken van de navorderingstermijn, dan kan de heffingsambtenaar binnen zes maanden na de vaststelling van de navorderingsaanslag nog een vergrijpboete opleggen. In dat geval deelt de heffingsambtenaar de belanghebbende gelijktijdig met de vaststelling van de navorderingsaanslag mee dat nog onderzoek plaatsvindt of het opleggen van een vergrijpboete gerechtvaardigd is.

3. Bij het opleggen van de vergrijpboete houdt de heffingsambtenaar rekening met de voorschriften inzake de straftoemeting.