Verordening Wmo en Jeugdhulp Stichtse Vecht 2025

1. De volgende algemene voorzieningen zijn in ieder geval beschikbaar:

• a.

  cliëntondersteuning;

• b.

  begeleiding geleverd door samenwerkingspartners;

• c.

  algemeen maatschappelijk werk;

• d.

  financiële dienstverlening;

• e.

  bibliotheek;

• f.

  consultatiebureau;

• g.

  preventie;

• h.

  jeugdactiviteiten door inwoners en vrijwilligers;

• i.

  praktijkondersteuner huisarts;

• j.

  jongerenwerk;

• k.

  steunouders;

• l.

  Jeugdpunt;

• m.

  schoolmaatschappelijk werk;

• n.

  verenigingen en stichtingen op het gebied van sport, spel en cultuur;

• o.

  vrijwilligerswerk;

• p.

  sportaccomodaties;

• q.

  welzijnswerk;

• r.

  activiteiten voor het stimuleren van sociaal contact en tegengaan van eenzaamheid onder ouderen, waaronder mogelijkheden om elkaar te ontmoeten ;

• s.

  activiteiten en initiatieven die zorgen voor vitale en gezonde inwoners;

• t.

  platform voor en door ouders voor het delen van ervaringen;

• u.

  gezinsbuddy;

• v.

  Relatie- en scheidingsplein;

• w.

  toegang tot een vertrouwenspersoon.

2. De gemeente kan een wijziging aanbrengen in het aanbod van de algemene voorzieningen.

1. De gemeente biedt begeleiding aan als algemene voorziening via samenwerkingspartners, tenzij het gaat om begeleiding zwaar of specialistische begeleiding. De begeleider kan helpen bij de dagelijkse gang van zaken en helpt de inwoner om op een goede manier met zijn omgeving om te gaan. De begeleider kan ook helpen bij vaak terugkerende activiteiten.

2. De begeleiding door samenwerkingspartners is gericht op het activeren en stimuleren van de ontwikkeling van de inwoner. De begeleiding ondersteunt de inwoner bij het uitvoeren van algemene dagelijkse handelingen, het vergroten van zelfredzaamheid, het meedoen in de samenleving en het aanbrengen en behouden van structuur in en regie over het persoonlijk leven.

3. De begeleiding door samenwerkingspartners is gericht op het aanleren van vaardigheden, niet op het overnemen van taken.

1. De volgende maatwerkvoorzieningen voor jeugdhulp zijn onder andere beschikbaar:

• a.

  Jeugdzorg plus;

• b.

  Jeugdbescherming;

• c.

  Jeugdreclassering;

• d.

  jeugd en opvoedhulp waaronder:

  • i.

    ambulante jeugdhulp;

  • ii.

    dagbehandeling;

  • iii.

    verblijf pleegzorg;

  • iv.

    verblijf 24-uur zorg;

  • v.

    spoedeisend zorg / crisiszorg (ambulant en verblijf);

  • vi.

    vervoer.

  • vii.

    individuele begeleiding zonder verblijf;

  • viii.

    dagbesteding met vervoer zonder verblijf;

  • ix.

    logeeropvang (respijtzorg);

  • x.

    gezinshuizen.

• e.

  Jeugd GGZ waaronder:

  • i.

    basis Jeugd GGZ;

  • ii.

    specialistische jeugd GGZ;

  • iii.

    Ernstige Dyslexie zorg (ED).

2. De volgende maatwerkvoorzieningen voor de Wmo zijn onder andere beschikbaar:

• a.

  hulp bij het huishouden;

• b.

  woonvoorzieningen;

• c.

  hulpmiddelen;

• d.

  vervoersvoorzieningen;

• e.

  individuele begeleiding;

• f.

  dagbesteding, ook als respijtzorg;

• g.

  vervoer naar dagbesteding (en dagbehandeling), ook als respijtzorg;

• h.

  logeeropvang en logeerverblijf, ook als respijtzorg;

• i.

  beschermd wonen;

• j.

  beschut wonen

• k.

  beschermd thuis;

• l.

  maatschappelijke opvang.

3. Als de inwoner verhuist kan dit gevolgen hebben voor het hulpmiddel dat de inwoner heeft. Bij verhuizing wordt door de gemeente uitgegaan van de richtlijnen uit het “Convenant meeverhuizen van individuele mobiliteitshulpmiddelen en roerende woonvoorzieningen bij een verhuizing” (het zogenaamde verhuisconvenant).

4. De gemeente werkt in nadere regels de specifieke voorwaarden van een maatwerkvoorziening uit, voor zover dit nog niet bij wet geregeld is.

1. De medewerker bespreekt met de inwoner de hulpvraag en de persoonlijke situatie van de inwoner.

2. In het gesprek onderzoekt de medewerker in ieder geval:

• a.

  bij een gesprek over jeugdhulp: is er sprake van problemen bij het opgroeien en/of opvoeden, psychische problemen en stoornissen;

• b.

  bij een gesprek over hulp van de Wmo: zijn er problemen met de zelfredzaamheid en maatschappelijke participatie;

• c.

  de behoefte van de inwoner: wat is er nodig?

• d.

  de persoonlijke situatie van de inwoner: hoe ziet die eruit en wat betekent dit voor het ge- wenste effect?

• e.

  de (on)mogelijkheden van de inwoner: (hoe) kan de inwoner zelf bijdragen aan de oplossing van het probleem?

• f.

  de omgeving van de inwoner: welke hulp kan het sociale netwerk of kunnen organisaties bieden?

3. De medewerker informeert de inwoner over de mogelijkheden om hulp te krijgen. Ook informeert de medewerker de inwoner over de mogelijkheden die er zijn om in bepaalde gevallen te kiezen voor een persoonsgebonden budget (pgb). De medewerker betrekt deze zaken bij het onderzoek naar de hulpvraag.

4. De medewerker informeert de inwoner, indien van toepassing, over wat hij zelf moet betalen.

5. Als de inwoner een persoonlijk plan of familiegroepsplan heeft dan betrekt de gemeente deze bij het gesprek.

1. Bij Wmo-hulpvragen stuurt de medewerker de inwoner binnen 6 weken na het eerste contact (bij Wmo is dit de melding) een verslag van de uitkomsten van het onderzoek naar de hulpvraag en naar de persoonlijke situatie van de inwoner. De inwoner krijgt de mogelijkheid om op dit verslag te reageren.

2. Voor hulpvragen over jeugdhulp stuurt de medewerker de inwoner een verslag van de uitkomsten van het onderzoek naar de hulpvraag en naar de persoonlijke situatie van de inwoner. De inwoner krijgt de mogelijkheid om op dit verslag te reageren.

3. Als de medewerker meer informatie nodig heeft voor het verslag, waardoor het verslag niet binnen de hiervoor genoemde termijn kan worden toegestuurd, dan wordt de inwoner hierover geïnformeerd.

4. Uit het verslag blijkt welke hulp noodzakelijk is. Daarbij wordt gekeken naar de korte en naar de lange termijn. Het advies van een deskundige, indien van toepassing, komt terug in het verslag.

1. De inwoner kan een aanvraag voor een maatwerkvoorziening indienen volgens de regels die daarvoor gelden:

• a.

  Als de inwoner een Wmo maatwerkvoorziening wil ontvangen, kan hij dit aangeven op het ondertekende verslag. De gemeente ziet het ondertekende verslag dan als een aanvraag.

• b.

  Als de inwoner een jeugdhulp maatwerkvoorziening wil ontvangen, dient de inwoner direct een aanvraag in, zonder eerst een melding te doen. Hierbij wordt gebruik gemaakt van een standaard aanvraagformulier van TIM Stichtse Vecht.

2. De aanvraag kan schriftelijk of digitaal worden ingediend. Het doel van de aanvraag is om te bepalen of de gemeente hulp gaat inzetten en welke vorm die hulp dan heeft.

1. Vraagt de inwoner hulp, dan gelden in ieder geval de volgende voorwaarden:

• a.

  de hulp is noodzakelijk om (één van) de doelen van de Wmo en/of de Jeugdwet te bereiken; en

• b.

  de hulp past bij de persoonlijke situatie van de inwoner.

Bij hulpvragen voor jeugdhulp gaat het om ontwikkel-, opgroei- en opvoedingsproblemen. Bij hulpvragen van de Wmo gaat het om vragen over zelfredzaamheid en meedoen in de samenleving.

2. Bij het beoordelen van de aanvraag betrekt de gemeente alle gegevens die van belang zijn. Het gaat onder meer om gegevens over:

• a.

  de behoeften en persoonskenmerken van de inwoner. Hierbij wordt ook gekeken naar de godsdienstige voorkeur, de levensovertuiging en de culturele achtergrond van de inwoner;

• b.

  de (on)mogelijkheden van de inwoner;

• c.

  de persoonlijke situatie van de inwoner;

• d.

  de mogelijkheden van gezinsleden, het sociale netwerk, andere organisaties en de gemeente.

3. Om te bepalen of de gemeente hulp inzet, volgt de gemeente de volgende stappen:

Stap 1: de medewerker stelt eerst vast wat de hulpvraag van de inwoner is.

Stap 2: de medewerker stelt hierna vast welke problemen, beperkingen en belemmeringen er precies zijn.

Stap 3: de medewerker bepaalt of en welke hulp nodig is en hoe veel, hoe lang en in welke vorm.

Stap 4: de medewerker onderzoekt wat de inwoner zelf kan doen om het probleem op te lossen (eigen kracht), eventueel met behulp van algemene voorzieningen, met algemeen gebruikelijke voorzieningen, met collectieve voorzieningen, met hulp van huisgenoten en anderen uit het sociale netwerk of van andere organisaties, gebruikelijke hulp (Wmo) of met andere voorzieningen.

Stap 5: de medewerker bepaalt welke (aanvullende) hulp nodig is om het probleem op te lossen.

4. Voor sommige vormen van hulp zijn er in de Wmo, Jeugdwet of in deze verordening extra voorwaarden gesteld.

5. De maatwerkvoorziening is niet duurder dan nodig en duurt niet langer dan nodig. De gemeente kiest daarom voor de goedkoopste voorziening die passend is om het probleem van de inwoner langdurig te verminderen of op te lossen.

1. De gemeente kan de maatwerkvoorziening weigeren als:

• a.

  de inwoner het probleem zelf kan oplossen;

• b.

  de inwoner het probleem kan oplossen met hulp van huisgenoten of anderen uit het sociale netwerk of mantelzorg;

• c.

  de inwoner het probleem kan oplossen met gebruikelijke hulp (Wmo), met algemene voorzieningen, met algemeen gebruikelijke voorzieningen, met collectieve voorzieningen, met hulp van andere organisaties, of met andere voorzieningen;

• d.

  uit wetenschappelijk onderzoek onvoldoende de toegevoegde waarde blijkt van de hulp in het wegnemen van beperkingen;

• e.

  de gevraagde hulp afwijkt van het advies van de gemeente.

2. De gemeente kan de maatwerkvoorziening ook weigeren als:

• a.

  de inwoner iets (niet) heeft gedaan waardoor hij de hulpvraag zelf heeft veroorzaakt en hij deze had kunnen voorzien;

• b.

  de Wmo voorziening, waarbij het gaat om hulpmiddelen en woningaanpassingen:

  • •

    nog niet technisch is afgeschreven;

  • •

    vervroegd technisch is afgeschreven door het handelen van de inwoner;

• c.

  de inwoner de gevraagde hulp zelf heeft ingeroepen of aangeschaft voordat de melding is gedaan of de aanvraag is ingediend, tenzij er sprake is van een acute noodsituatie waardoor het voor de inwoner dringend noodzakelijk was om de hulp in te roepen of aan te schaffen. Als er sprake is van een dergelijke acute noodsituatie moet de inwoner de melding of aanvraag binnen 6 weken nadat de noodsituatie zich heeft voorgedaan indienen.

• d.

  de inwoner de gevraagde hulp zelf heeft aangeschaft of heeft ingeroepen tussen de datum van de melding of aanvraag en het besluit van de gemeente. Hierop kan een uitzondering gemaakt worden als de gemeente hiervoor toestemming heeft gegeven, of als de gemeente de noodzaak van de hulp nog kan vaststellen;

• e.

  de hulp of voorziening anti-revaliderend werkt;

• f.

  de Wmo-voorziening niet langer dan zes maanden noodzakelijk is, tenzij er zwaarwegende redenen zijn om de maatwerkvoorziening voor een kortere periode vast te stellen. Voor diensten, zoals hulp bij het huishouden, respijtzorg en begeleiding, geldt dat ook hulp voor een kortere periode toegekend kan worden;

3. Een Wmo-vervoersvoorziening kan worden geweigerd als het gaat om verplaatsingen buiten de directe woon- en leefomgeving.

4. Een woonvoorziening kan worden geweigerd:

• a.

  als de klachten van de inwoner zijn ontstaan door slecht of achterstallig onderhoud of als de woning niet voldoet aan de wettelijke eisen;

• b.

  als de inwoner zijn hoofdverblijf niet heeft, of niet zal hebben, in de woning waarvoor de voorziening wordt aangevraagd;

• c.

  als het gaat om woonruimten die niet geschikt zijn voor permanente bewoning. Er kan dan wel een voorziening voor verhuizing en inrichting van de woning worden verstrekt;

• d.

  als het om voorzieningen in gemeenschappelijke ruimten gaat, tenzij het gaat om het toegankelijk maken van de woning;

• e.

  als de noodzaak het gevolg is van een verhuizing waarvoor geen aanleiding was gezien de beperkingen bij de zelfredzaamheid of participatie, en er geen belangrijke reden voor de verhuizing is;

• f.

  als de inwoner niet is verhuisd naar de voor zijn beperkingen meest geschikte beschikbare woning, tenzij daarvoor vooraf schriftelijk toestemming is gegeven door de gemeente;

• g.

  als de voorziening in het geval van nieuwbouw of renovatie zonder noemenswaardige meerkosten meegenomen kan worden;

5. De gemeente verstrekt de voorzieningen beschermd thuis, opvang en beschermd wonen volgens het daartoe vastgesteld beleid van de gemeente Utrecht, de geldende verordening maatschappelijke ondersteuning en de daarop gebaseerde nadere regels en/of beleidsregels maatschappelijke ondersteuning van deze gemeente.

6. De gemeente kan per maatwerkvoorziening nog specifieke weigeringsgronden benoemen.

1. De gemeente beslist zo snel mogelijk, en bij een aanvraag voor jeugdhulp in ieder geval binnen 8 weken nadat de aanvraag is ontvangen. Bij de Wmo kan na de onderzoeksperiode van 6 weken een aanvraag ingediend worden. De gemeente beslist binnen 2 weken nadat de aanvraag is ontvangen.

2. De beslistermijn kan schriftelijk worden opgeschoven als de inwoner niet voldoende gegevens heeft verstrekt. De gemeente kan de inwoner om meer informatie vragen als dit voor de beoordeling van de aanvraag noodzakelijk is. Als de gemeente een besluit niet binnen de vastgestelde termijn kan nemen, dan noemt de gemeente in een brief een nieuwe termijn waarbinnen het besluit zal worden genomen. Ook als de gemeente niet op tijd de benodigde informatie van externe adviseurs heeft ontvangen stuurt de gemeente deze brief.

1. De gemeente legt het besluit over het al dan niet toekennen van een maatwerkvoorziening vast in een beschikking De beschikking wordt naar de inwoner gestuurd.

2. In de beschikking wordt in ieder geval vastgelegd:

• a.

  wat de hulp en/of voorziening inhoudt en waarvoor de hulp bedoeld is;

• b.

  wanneer de hulp ingaat, hoeveel hulp gegeven wordt en, indien van toepassing, hoe lang de hulp duurt;

• c.

  hoe en door wie de hulp wordt gegeven, als dit al bij het besluit bekend is;

• d.

  welke voorwaarden en verplichtingen er voor de hulp gelden;

• e.

  de termijn van 6 maanden waarbinnen de inwoner zich moet melden bij een hulpaanbieder dan wel het pgb moet besteden als bedoeld in artikel 2.5 van deze Verordening;

• f.

  of de hulp als een gift, in natura, in de vorm van een pgb, of op een andere manier wordt gegeven.

3. Verstrekt de gemeente de hulp in de vorm van geld, dan wordt in de beschikking ook vermeld:

• a.

  voor welk doel het geld wordt gegeven;

• b.

  wanneer het geld wordt betaald;

• c.

  (indien van toepassing) hoe vaak het geld wordt betaald.

4. Verstrekt de gemeente de hulp in de vorm van een pgb, dan wordt in het besluit in ieder geval ook vastgelegd:

• a.

  waarvoor het pgb bedoeld is;

• b.

  hoe hoog het pgb is;

• c.

  wanneer het pgb ingaat en wanneer het pgb eindigt;

• d.

  hoe de besteding van het pgb verantwoord moet worden;

• e.

  de termijn van 6 maanden waarbinnen de inwoner het pgb moet besteden als bedoeld in artikel 2.5 van deze Verordening;

• f.

  welke voorwaarden en verplichtingen er voor het pgb gelden.

5. De gemeente informeert de inwoner in het besluit ook, indien van toepassing, over wat de inwoner zelf moet betalen.

1. De gemeente zorgt ervoor dat de jeugdige jeugdhulp krijgt, als de huisarts, jeugdarts, medisch specialist, gecertificeerde instelling of jeugdreclassering de jeugdige doorverwijst naar een jeugdhulpaanbieder.

2. Bij de procedure genoemd in het eerste lid doorloopt de aanbieder de stappen zoals beschreven in artikel 2.3.3 van deze Verordening. Als dit niet mogelijk is voor de aanbieder, kan de aanbieder de inwoner verwijzen naar TIM Stichtse Vecht voor het onderzoek.

3. De gemeente maakt afspraken met de huisartsen, de medisch specialisten, de jeugdartsen en de zorgverzekeraars over zulke doorverwijzingen. Alleen doorverwijzingen naar gecontracteerde hulp komt in aanmerking voor vergoeding van de gemeente, tenzij geen passende hulp via de gecontracteerde hulp ingezet kan worden. Dit is ter beoordeling van de gemeente. Als de inwoner in aanmerking wil komen voor niet gecontracteerde hulp, kan hiervoor een pgb aanvraag ingediend worden. De gemeente beoordeelt deze aanvraag. Ook hiervoor worden de stappen gevolgd zoals beschreven in 2.3.3.

4. De gemeente stuurt over de jeugdhulp een beschikking naar de inwoner. In deze beschikking wordt de inwoner geïnformeerd over de jeugdhulp en over de duur van de hulp.

1. In plaats van hulp in natura kan de inwoner een persoonsgebonden budget (pgb) krijgen als het om Wmo-hulp of jeugdhulp gaat. De voorwaarden uit de Wmo, Jeugdwet, de nadere regels en de voorwaarden uit deze paragraaf gelden bij de beoordeling van het recht op een pgb.

2. Als het gaat om een pgb aanvraag voor jeugdhulp motiveert de inwoner waarom de hulp in natura niet voldoet.

3. De inwoner maakt een plan voor de besteding van het pgb. Dit is het pgb-budgetplan. Hierin staat:

• a.

  welke hulp de inwoner met het pgb wil betalen;

• b.

  de kosten van de hulp, uitgedrukt in omvang en hoogte van het tarief;

• c.

  door wie de hulp wordt gegeven en hoe de hulp georganiseerd wordt;

• d.

  hoe de kwaliteit wordt gewaarborgd.

De gemeente moet het plan goedkeuren, op kwaliteit toetsen en als de inwoner aan de voorwaarden voldoet van het eerste lid zal de gemeente daarna het pgb toekennen. De inwoner is verplicht om gebruik te maken van het model pgb-budgetplan, en na het invullen te ondertekenen. Het pgb-budgetplan wordt door de gemeente aan de inwoner verstrekt.

4. Het pgb is bedoeld voor hulp, maar kan niet aan alle kosten die daarmee te maken hebben worden besteed. Het pgb kan niet besteed worden aan:

• a.

  kosten voor bemiddeling, tussenpersonen of vertegenwoordigers en een vrij besteedbaar bedrag;

• b.

  reiskosten;

• c.

  bonussen;

• d.

  het voeren van een pgb-administratie; en

• e.

  kosten voor een feestdagenuitkering aan de hulpverlener(s).

5. De inwoner moet het pgb-budget besteden aan de doelen zoals beschreven in het ondersteuningsplan en de hulp die via het besluit is toegekend. Een overschrijding van het budget komt voor rekening van de inwoner.

6. De gemeente verstrekt geen pgb in de volgende situaties:

• a.

  bij hulp in een spoedeisende situatie;

• b.

  als uit het door de inwoner ingediende pgb-budgetplan blijkt dat de kwaliteit van de hulp onvoldoende gewaarborgd is. De gemeente voert hierbij een controle uit naar de kwaliteit van de aanbieder;

• c.

  als uit het door de inwoner ingediende pgb-budgetplan niet blijkt dat de hulp voldoende zal bijdragen aan het gewenste resultaat. De gemeente voert hierbij een controle uit naar de kwaliteit van de hulpverlener;

• d.

  als de inwoner het pgb niet zelf kan beheren en de pgb-beheerder dezelfde persoon is als de hulpverlener of werkt voor dezelfde organisatie als de hulpverlener;

• e.

  als de inwoner het pgb niet zelf kan beheren en in de omgeving van de inwoner geen andere persoon is die dit beheer kan overnemen. De gemeente beoordeelt hierbij of de inwoner of andere personen voldoende vaardigheden hebben om het pgb te beheren.

7. De persoon aan wie een pgb wordt verstrekt kan de hulp betrekken van een persoon die behoort tot het sociale netwerk voor zover het niet gaat om behandeling, beschermd of beschut wonen, of dagbesteding.

8. De gemeente kan nadere regels vaststellen over de aan het pgb verbonden voorwaarden en verplichtingen.

1. Van formele hulp is sprake als de hulp verleend wordt door onderstaande personen:

• a.

  personen die werkzaam zijn bij een instelling die ten aanzien van de voor het pgb uit te voeren taken/werkzaamheden ingeschreven staat in het Handelsregister (conform artikel 5 Handelsregisterwet 2007), en die beschikken over de relevante diploma’s die nodig zijn voor uitoefening van de desbetreffende taken, of;

• b.

  personen die aangemerkt zijn als Zelfstandige zonder personeel. Daarnaast moeten ze ten aanzien van de voor het pgb uit te voeren taken/werkzaamheden ingeschreven staan in het Handelsregister (conform artikel 5 Handelsregisterwet 2007) en beschikken over de relevante diploma’s die nodig zijn voor uitoefening van de desbetreffende taken, of;

• c.

  personen die ingeschreven staan in het register, bedoeld in artikel 3 van de Wet op de beroepen in de individuele gezondheidszorg (BIG-register) en/of artikel 5.2.1 van het Besluit Jeugdwet, voor het uitoefenen van een beroep voor het verlenen van jeugdhulp.

2. Als de hulp wordt verleend door een andere persoon dan beschreven in lid 1 onder a, b of c, is sprake van informele hulp.

3. Als de jeugdhulp of Wmo hulp geboden wordt door een persoon uit het sociaal netwerk van de budgethouder, is altijd sprake van informele hulp.

4. De gemeente kan in nadere regels nadere voorwaarden opstellen voor de inzet van een pgb voor het sociale netwerk.

1. De gemeente kent een pgb toe in overeenstemming met artikel 8.1.1 van de Jeugdwet of artikel 2.3.6 van de Wmo. Uitgangspunt is dat het pgb toereikend is om passende en noodzakelijke hulp in te kunnen kopen.

2. Uitgangspunt is dat het tarief van een pgb niet hoger is dan het tarief van de hulp in natura.

3. De hoogte van een pgb:

• a.

  wordt bepaald aan de hand van het ondersteuningsplan;

• b.

  wordt bepaald door de keuze voor professionele hulp (formeel) of niet-professionele hulp (informeel);

  • I.

    de hoogte van het pgb voor professionele (formele) hulp is maximaal 80% van de goedkoopste adequate voorziening die hiervoor ingezet zou worden als de dienst in natura zou worden toegekend. Dit wordt getoetst aan de tarieven van Utrecht-West. Als op basis van het familiegroepsplan van de inwoner passende ondersteuning voor een lager tarief kan worden ingekocht dan wordt dat tarief gehanteerd.

  • II.

    de hoogte van het pgb voor niet-professionele (informele) hulp bedraagt het uurtarief dat gelijk is aan de hoogste periodiek voor ondersteunende begeleiding zoals is opgenomen in de CAO VVT (FWG 30), rekening houdend met de vakantietoeslag en de tegenwaarde van de verlofuren als het gaat om begeleiding.

  • III.

    de hoogte van het pgb voor professionele huishoudelijke hulp is maximaal 80% van de goedkoopste adequate hulp in natura.

  • IV.

    de hoogte van niet professionele (informele) huishoudelijke hulp bedraagt het uurtarief dat gelijk is aan de hoogste periodiek voor hulp in het huishouden zoals is opgenomen in de CAO VVT (specifiek voor hulp bij huishouden gecreëerde salarisschaal), rekening houdend met de vakantietoeslag en de tegenwaarde van de verlofuren.

• c.

  voor vervoersvoorzieningen, hulpmiddelen, roerende woonvoorzieningen en woningaanpassingen bedraagt het pgb maximaal de kosten van een vergelijkbare voorziening in natura. Het pgb wordt berekend met een reële termijn voor de technische afschrijving en de kosten voor onderhoud en verzekering.

• d.

  bedraagt nooit meer dan de kostprijs van de goedkoopste adequate in de gemeente beschikbare maatwerkvoorziening in natura en is toereikend om veilige, doeltreffende, inwonergerichte en kwalitatief goede ondersteuning in te kopen.

4. Als de hoogte van het pgb niet toereikend is of de voorziening niet kan worden geleverd door de gecontracteerde leveranciers, dan wordt de hoogte van het pgb bepaald op het bedrag van de goedkoopste door de gemeente geaccepteerde offerte voor zover het gaat om Wmo voorzieningen die niet te verkrijgen zijn via zorg/hulp in natura.

5. Voor hulp uit het sociaal netwerk, zoals bedoeld in artikel 8ab van de Regeling Jeugdwet of in artikel 2ab van de landelijke Uitvoeringsregeling Wmo 2015, is de vergoeding maximaal € 141,00 per kalendermaand (tarief per 1 januari 2024).

6. De tegemoetkoming kan ook worden vastgesteld op de kosten per kalendermaand voor schoonmaakmiddelen, levensmiddelen, kleding of reiskosten berekend aan de hand van de richtbedragen van het Nibud.

7. De vergoeding voor vervoer van en naar de locatie voor jeugdhulp bedraagt de werkelijke kosten van het Openbaar Vervoer. Bij eigen vervoer bedraagt de vergoeding maximaal de belastingvrije kilometervergoeding (€ 0,23 per kilometer per 1 januari 2024). Bij de bepaling van de hoogte van de vergoeding wordt uitgegaan van de kortste route (per auto) overeenkomstig de ANWB routeplanner.

8. De vergoeding voor vervoer van en naar de Wmo-dagbesteding bedraagt de werkelijke kosten van het Openbaar Vervoer. Bij eigen vervoer bedraagt de vergoeding maximaal de belastingvrije kilometervergoeding (€ 0,23 per kilometer per 1 januari 2024). Bij de bepaling van de hoogte van de vergoeding wordt uitgegaan van de kortste route (per auto) overeenkomstig de ANWB routeplanner.

9. Het pgb kan gedurende het jaar naar behoefte flexibel ingezet worden.

10. De geldende pgb tarieven zijn te raadplegen via de gemeentelijke website.

11. De gemeente kan nadere regels en voorwaarden stellen over de toekenning van een pgb.

1. De gemeente kan de inwoner vragen om duidelijk te maken hoe het pgb is besteed en welke resultaten de hulp voor de inwoner heeft gehad. De gemeente kan hierbij het gebruik van een standaard evaluatieverslag verplicht stellen.

2. Als een inwoner hulp in de vorm van een pgb krijgt, wordt alleen de hulp uitbetaald die feitelijk geleverd is.

1. De gemeente kan controleren of de inwoner recht heeft op een voorziening en of hij de juiste voorziening heeft aangevraagd of ontvangt.

2. De controle van de voorzieningen is ook bedoeld om de kwaliteit van de voorziening te beoordelen en om te kijken of de voorziening op de juiste manier wordt gebruikt.

3. Bij beëindiging van de voorziening op verzoek van de inwoner, onderzoekt de gemeente wat de reden is van de beëindiging. De gemeente gaat ook na of de voorziening tot de einddatum terecht is verstrekt.

1. De gemeente wijst een of meer toezichthouders aan die de taak hebben erop toe te zien dat de Jeugdwet en Wmo 2015 en de bijbehorende regels worden nageleefd. Hieronder valt ook de handhaving op het niet gebruik, het oneigenlijk gebruik en misbruik van deze wetten.

2. De toezichthouder kan op basis van eigen en onafhankelijk inzicht een werkprogramma opstellen.