Verordening Jeugdhulp Ede 2024

1. In bijlage 1, categorie A staan de overige voorzieningen die in ieder geval beschikbaar zijn.

2. In bijlage 1, categorie B staan de individuele voorzieningen die in ieder geval beschikbaar zijn.

1. Het college zorgt voor de inzet van jeugdhulp na een verwijzing door de huisarts, medisch specialist of jeugdarts naar een jeugdhulpaanbieder, als en voor zover de jeugdhulpaanbieder van oordeel is dat inzet van jeugdhulp nodig is.

2. Het college maakt afspraken met de huisarts, medisch specialist en jeugdarts over samenwerking om de jeugdige zo goed mogelijk te kunnen helpen, ieder vanuit zijn eigen rol.

3. Ter waarborging van een deskundige en juiste bepaling van de in te zetten individuele voorziening door een jeugdhulpaanbieder na een verwijzing zoals bedoeld in het eerste lid, doorloopt de jeugdhulpaanbieder de volgende stappen:

• a.

  stel de hulpvraag van de jeugdige of de ouder(s) vast;

• b.

  stel vast of sprake is van opgroei- en opvoedingsproblemen, psychische problemen en stoornissen en, zo ja, welke problemen en stoornissen dat zijn;

• c.

  bepaal welke hulp, naar aard en omvang, nodig is; en

• d.

  onderzoek of en in hoeverre er mogelijkheden zijn om, geheel dan wel gedeeltelijk:

  • i.

    op eigen kracht, met gebruikelijke hulp of algemeen gebruikelijke voorzieningen een oplossing voor de hulpvraag te vinden;

  • ii.

    met mantelzorg of hulp van andere personen uit zijn sociaal netwerk te komen tot een oplossing voor de hulpvraag;

  • iii.

    met gebruikmaking van een algemene voorziening te komen tot een oplossing voor de hulpvraag;

  • iv.

    om door middel van een voorliggende voorziening te komen tot een oplossing voor de hulpvraag.

4. Voor het bepalen van de individuele voorziening hanteert de jeugdhulpaanbieder het principe van de in de betreffende situatie goedkoopst adequate individuele voorziening.

5. Het college is bij een verwijzing zoals bedoeld in het eerste lid niet verplicht jeugdhulp te vergoeden geleverd door een jeugdhulpaanbieder waarmee de gemeente geen contractrelatie heeft, tenzij het college met de gecontracteerde jeugdhulpaanbieders niet in staat is de bij de verwijzing passende jeugdhulp te laten leveren.

6. Het bepaalde in het derde en vierde lid is ook van toepassing in geval van verwijzing naar een niet-gecontracteerde aanbieder, die op basis van het vijfde lid alsnog een overeenkomst met de gemeente sluit.

1. Het college zorgt voor de inzet van de jeugdhulp die:

• a.

  de rechter of de gecertificeerde instelling nodig acht bij de uitvoering van een kinderbeschermingsmaatregel en/of

• b.

  de rechter, het openbaar ministerie, de selectiefunctionaris, de inrichtingsarts of de directeur van de justitiële inrichting nodig achten bij de uitvoering van een strafrechtelijke beslissing, of die de gecertificeerde instelling nodig acht bij de uitvoering van jeugdreclassering.

2. Bij de inzet van jeugdhulp die de gecertificeerde instelling nodig acht is jeugdhulp van een gecontracteerde jeugdhulpaanbieder voorliggend aan jeugdhulp van een niet gecontracteerde jeugdhulpaanbieder.

3. Aan de inzet van jeugdhulp in de uitvoering van een kinderbeschermingsmaatregel wordt voorrang verleend ten opzichte van jeugdhulp die niet de uitvoering van een kinderbeschermingsmaatregel betreft, mits de hulpvraag van jeugdigen zonder maatregel niet urgenter is.

1. Jeugdigen en ouders kunnen een behoefte aan jeugdhulp melden bij het college. Als de jeugdige of zijn ouders daarom verzoeken, zorgt het college voor ondersteuning bij het verhelderen van de ondersteuningsbehoefte.

2. Het college bevestigt de ontvangst van een melding schriftelijk en wijst de jeugdige en zijn ouders voor het onderzoek, bedoeld in artikel 6, op de mogelijkheid gebruik te maken van gratis cliëntondersteuning en op de mogelijkheid om binnen twee weken een familiegroepsplan op te stellen.

3. In spoedeisende gevallen treft het college zo spoedig mogelijk een passende tijdelijke maatregel of vraagt het college een machtiging gesloten jeugdhulp als bedoeld in hoofdstuk 6 van de wet. Voor zover de getroffen maatregel bestaat uit het verstrekken van een individuele voorziening, stelt het college dit achteraf vast.

4. Jeugdigen en ouders kunnen zich rechtstreeks wenden tot een overige voorziening.

1. Het college onderzoekt in samenspraak met de jeugdige of zijn ouders, dan wel zijn wettelijk vertegenwoordiger, zo spoedig mogelijk, maar uiterlijk binnen zes weken na ontvangst van de melding:

• a.

  de hulpvraag van de jeugdige of zijn ouder, de veiligheid en ontwikkeling van de jeugdige en de gezinssituatie.;

• b.

  of sprake is van psychische problemen en stoornissen, psychosociale problemen, gedragsproblemen of een verstandelijke beperking van de jeugdige, opvoedingsproblemen van de ouders of adoptiegerelateerde problemen, en zo ja welke problemen of stoornissen dat zijn;

• c.

  welke ondersteuning, hulp en zorg naar aard en omvang nodig zijn voor de jeugdige om, rekening houdend met zijn leeftijd en ontwikkelingsniveau, gezond en veilig op te groeien, te groeien naar zelfstandigheid en voldoende zelfredzaam te zijn en maatschappelijk te participeren;

• d.

  of en in hoeverre de eigen mogelijkheden en het probleemoplossend vermogen van de ouders en de personen die tot hun sociale omgeving behoren toereikend zijn om zelf de nodige ondersteuning, hulp en zorg te kunnen bieden;

• e.

  voor zover de eigen mogelijkheden en het probleemoplossend vermogen ontoereikend zijn, de mogelijkheden om met de inzet van een andere voorziening of overige voorziening te voorzien in de nodige ondersteuning, hulp en zorg;

• f.

  voor zover de eigen mogelijkheden en het probleemoplossend vermogen en de mogelijkheid tot inzet van een andere voorziening of overige voorziening ontoereikend zijn, de mogelijkheden om met inzet van een individuele voorziening te voorzien in de nodige ondersteuning, hulp en zorg;

• g.

  hoe bij de bepaling van de aangewezen vorm van jeugdhulp zo goed mogelijk rekening kan worden gehouden met de behoeften, persoonskenmerken, de godsdienstige gezindheid, de levensovertuiging en de culturele achtergrond van de jeugdige en zijn ouders;

• h.

  indien van toepassing, hoe de toekenning van een individuele voorziening zo goed mogelijk kan worden afgestemd op andere voorzieningen op het gebied van zorg, onderwijs, maatschappelijke ondersteuning, werk en inkomen.

2. Het college informeert de jeugdige of zijn ouders dan wel zijn wettelijk vertegenwoordiger over de gang van zaken bij het onderzoek, hun rechten en plichten en de vervolgprocedure.

3. Als de jeugdige of zijn ouders een familiegroepsplan hebben opgesteld, betrekt het college dat bij het onderzoek.

4. Bij het onderzoek informeert het college de jeugdige of zijn ouders dan wel zijn wettelijk vertegenwoordiger over welke mogelijkheden bestaan om te kiezen voor de verstrekking van een pgb. Het college licht de jeugdige of zijn ouders dan wel zijn wettelijk vertegenwoordiger in begrijpelijke bewoordingen in over de gevolgen van die keuze.

5. De jeugdige of zijn ouders dan wel zijn wettelijke vertegenwoordiger verschaffen het college de gegevens en bescheiden die voor het onderzoek nodig zijn en waarover zij redelijkerwijs de beschikking kunnen krijgen.

1. Ouders zijn verplicht de tot hun gezin behorende minderjarige kinderen te verzorgen, op te voeden en toezicht op hen te houden. Dit geldt ook als sprake is van een minderjarig kind met een ziekte, aandoening of beperking. Voor zover het van toepassing is en tot de mogelijkheden behoort dat ouders hun kinderen zelf hulp op het gebied van persoonlijke verzorging, begeleiding en verblijf bieden, kent het college geen individuele voorziening jeugdhulp toe.

2. Het college neemt in haar onderzoek als bedoeld in artikel 6 de balans tussen draaglast en draagkracht mee. Het college bepaalt of de draagkracht van het gezin om zelf de nodige ondersteuning, hulp en zorg te kunnen bieden in overeenstemming is met de draaglast, op basis van de eigen mogelijkheden en het probleemoplossend vermogen van de ouders, samen met de personen die tot hun sociale omgeving behoren.

3. Het bieden van een beschermende woonomgeving van ouder(s) aan kinderen behoort tot en met de leeftijd van 17 jaar in principe tot zorg die van ouders verwacht mag worden.

1. In het onderzoek naar draagkracht weegt het college de volgende factoren mee:

• a.

  lichamelijke en geestelijke conditie ouder(s);

• b.

  wijze van omgaan met problemen (coping);

• c.

  vaardigheden (competenties);

• d.

  beschikbaarheid van een sociaal netwerk;

• e.

  versterkende gezins- en woonomstandigheden.

2. In het onderzoek naar draaglast weegt het college de volgende factoren mee:

• a.

  aard van de hulp;

• b.

  frequentie en patroon van de hulp;

• c.

  tijdsomvang van de hulp;

• d.

  planbaarheid van de hulp.

3. Het college stelt vast of de ouder(s) van wie oplossingen vanuit draagkracht wordt verwacht:

• a.

  in staat is om de jeugdige de noodzakelijke hulp te bieden;

• b.

  beschikbaar is om de noodzakelijke hulp te verlenen, waarbij het college tevens in de beoordeling betrekt of in het geval van belemmeringen in de beschikbaarheid van de ouder(s) een kortdurende voorziening kan worden geboden om de gelegenheid aan de ouder(s) te bieden de beschikbaarheid te vergroten;

• c.

  niet overbelast dreigt te raken door het bieden van de noodzakelijke hulp, waarbij het college tevens het volgende in de beoordeling betrekt:

  • i.

    Indien er sprake dreigt te zijn van overbelasting, kan een individuele voorziening worden ingezet voor dat deel van de hulp dat niet geboden kan worden op basis van draagkracht;

  • ii.

    De inzet van jeugdhulp bij (dreigende) overbelasting is altijd tijdelijk. Van ouder(s) wordt verwacht dat zij een plan van aanpak opstellen om de (dreigende) overbelasting aan te pakken en dat zij in de tijd dat jeugdhulp wordt gegeven werken aan dit plan.

  • iii.

    Er moet een aannemelijk verband zijn tussen de overbelasting en de hulp die iemand aan de jeugdige biedt. Bij overbelasting door aantoonbare externe factoren, zal door de ouder(s) ook bij deze factoren naar een oplossing gezocht moeten worden.

  • iv.

    Wanneer de geldigheidsduur van de jeugdhulpvoorziening is verlopen en een nieuwe aanvraag wordt gedaan, neemt het college de inspanningen die zijn gedaan om de overbelasting terug te dringen mee.

4. Bij een (gedeeltelijke) afwijzing van een aanvraag tot het toekennen van jeugdhulp in verband met voldoende mogelijkheden binnen de draagkracht, motiveert het college waarom de gevraagde hulp voor de betreffende jeugdige niet wordt verstrekt, maar op draagkracht geboden kan worden en waarom zich geen andere omstandigheid voordoet op basis waarvan het college een voorziening verstrekt.

1. Het college zorgt voor schriftelijke verslaglegging van het onderzoek.

2. Binnen 10 werkdagen na afronding van het onderzoek verstrekt het college aan de jeugdige of zijn ouders een verslag van de uitkomsten van het onderzoek, tenzij zij hebben meegedeeld dit niet te wensen.

3. Opmerkingen of latere aanvullingen van de jeugdige of zijn ouders worden aan het verslag toegevoegd.

1. Een jeugdige of ouder komt in aanmerking voor een door het college verleende individuele voorziening als het college van oordeel is dat de jeugdige of ouder jeugdhulp nodig heeft in verband met opgroei- en opvoedingsproblemen, psychische problemen of stoornissen en voor zover de eigen mogelijkheden en het probleemoplossend vermogen ontoereikend zijn en gebruikmaking van een andere of overige voorziening deze noodzaak niet kan verminderen of wegnemen.

2. Als een individuele voorziening noodzakelijk is, verstrekt het college de goedkoopst adequate tijdig beschikbare voorziening.

3. Het college verleent een individuele voorziening na een verwijzing door de huisarts, medisch specialist of jeugdarts voor zover de jeugdhulpaanbieder waar naar is verwezen van oordeel is dat deze noodzakelijk is.

4. Het college kan afwijken van het oordeel van de jeugdhulpaanbieder indien dit niet voldoet aan het bepaalde in artikel 3 tweede tot en met vierde lid of de professionele standaard.

1. Ondersteuning gericht op het doorlopen van het onderwijsprogramma die primair gericht is op het leerproces, het behalen van onderwijsdoelen of om de jeugdige verder te helpen in de onderwijsontwikkeling, valt onder de zorgplicht van de Wet passend onderwijs.

2. Indien een jeugdige recht heeft op ondersteuning vanuit de Wet passend onderwijs gaat deze wet in rangorde voor op de Jeugdwet en treft het college geen individuele voorziening op grond van de Jeugdwet.

3. Als de verstrekte ondersteuning als bedoeld in het eerste en tweede lid mogelijk ook een bijdrage levert aan de ontwikkeling op andere leefgebieden, blijft het onderwijs verantwoordelijk voor de ondersteuning.

4. Als de jeugdige naast het behalen van onderwijsdoelen begeleiding en/of persoonlijke verzorging nodig heeft op school in verband met opgroei- en opvoedingsproblemen of psychische problemen en stoornissen, valt de ondersteuning – voor zover aan de voorwaarden voor toekenning wordt voldaan - onder de jeugdhulpplicht van de Jeugdwet.

5. Als op basis van wettelijke bepalingen onduidelijk is of de hulpvraag valt onder de Wet passend onderwijs of onder de Jeugdwet, dan rust op het college de verplichting om in samenwerking met het onderwijs met behulp van het onderzoeksverslag en het ontwikkelperspectief tot een passende oplossing te komen voor de hulpvraag.

1. Als een jeugdige recht heeft op ondersteuning vanuit de Wlz zoals genoemd in het tweede en vierde lid, die overeenkomt met de aangevraagde ondersteuning op grond van de Jeugdwet, gaat de Wlz in rangorde voor op de Jeugdwet en treft het college geen individuele voorziening op grond van de Jeugdwet.

2. Ondersteuning valt onder de Wlz als de jeugdige vanwege een somatische aandoening of beperking of een verstandelijke, lichamelijke of zintuigelijke beperking een blijvende behoefte heeft aan:

• a.

  permanent toezicht ter voorkoming van escalatie of ernstig nadeel voor de verzekerde jeugdige of;

• b.

  24 uur per dag zorg in de nabijheid, omdat de jeugdige zelf niet in staat is om op relevante momenten hulp in te roepen en de jeugdige, om ernstig nadeel voor zichzelf te voorkomen,

  • i.

    door fysieke problemen voortdurend begeleiding, verpleging of overname van zelfzorg nodig heeft, of;

  • ii.

    door zware regieproblemen voortdurend begeleiding of overname van taken nodig heeft.

3. Een uitzondering op het eerste lid is wanneer er meerdere oorzaken ten grondslag liggen aan de problemen van de jeugdige en er daardoor recht is op een soortgelijke voorziening op grond van zowel de Jeugdwet als de Wlz. In dat geval is het college gehouden een individuele voorziening op grond van de Jeugdwet te treffen voor zover aan de voorwaarden voor toekenning wordt voldaan.

4. Ondersteuning die onder de Wlz zorg valt, zijn onder andere:

• a.

  logeeropvang voor jeugdigen met een Wlz-indicatie;

• b.

  verblijf in een Wlz-instelling;

• c.

  vervoer naar een Wlz-locatie;

• d.

  begeleiding, persoonlijke verzorging en verpleging;

• e.

  behandeling van psychische stoornissen, mits deze een integraal onderdeel uitmaakt van de behandeling die vanuit de Wlz geboden wordt.

5. Wanneer de jeugdige en/of de ouder(s) weigeren mee te werken aan het verkrijgen van een indicatiebesluit Wlz terwijl er gegronde redenen zijn die aannemelijk maken dat de jeugdige een indicatie voor Wlz-zorg zou kunnen krijgen, weigert het college een individuele voorziening op grond van de Jeugdwet. Op de onderbouwing van die weigering is de laatste zin van het zevende lid van toepassing.

6. Als de jeugdige een Wlz-indicatie heeft en daarnaast een behandeling nodig heeft voor een psychische stoornis, valt deze behandeling – voor zover aan de voorwaarden voor toekenning wordt voldaan - onder de jeugdhulpplicht van de Jeugdwet, tenzij de behandeling integraal onderdeel uitmaakt van de geboden behandeling vanuit de Wlz.

7. Als het college een individuele voorziening op basis van de Jeugdwet wil beëindigen omdat de Wlz van toepassing is, ligt de bewijslast bij het college. In de argumentatie moeten in ieder geval onderstaande zaken onderbouwd worden:

• a.

  waarom er op dit moment 24 uur per dag zorg in de nabijheid of permanent toezicht nodig is;

• b.

  waarom er op termijn geen verbetering te verwachten is.

1. Als de jeugdige medisch noodzakelijke zorg nodig heeft die niet is gericht op psychische problemen en stoornissen of psychosociale problemen, dan valt dit niet onder de jeugdhulpplicht van de Jeugdwet en is er geen recht op een individuele voorziening op basis van de Jeugdwet, behoudens het bepaalde in artikel 1.1 Jeugdwet. Voorbeelden van zorg op basis van de Zvw zijn:

• a.

  hulpmiddelenzorg;

• b.

  ziekenvervoer;

• c.

  zintuiglijke gehandicaptenzorg.

2. Een uitzondering op het eerste lid is wanneer er meerdere oorzaken ten grondslag liggen aan de problemen van jeugdige en er daardoor recht is op een soortgelijke voorziening op grond van zowel de Jeugdwet als de Zvw. In dat geval is het college gehouden een individuele voorziening op grond van de Jeugdwet te treffen voor zover aan de voorwaarden voor toekenning wordt voldaan.

3. Persoonlijke verzorging voor jeugdigen tot 18 jaar kan zowel onder de Jeugdwet als onder de Zvw vallen. Daarbij geldt:

• a.

  persoonlijke verzorging valt onder de Zvw als het nodig is in verband met een behoefte aan geneeskundige zorg of een hoog risico daarop;

• b.

  persoonlijke verzorging valt onder de Jeugdwet als het gericht is op het opheffen van een tekort aan zelfredzaamheid bij algemene dagelijkse levensverrichtingen.

1. Voor het onderzoek en beoordeling van de aanvraag maak het college gebruik van in het Kwaliteitsregister Jeugd geregistreerde jeugdprofessionals.

2. Het college wint een specifiek deskundig oordeel en advies in van een gedragswetenschapper of een extern medisch adviseur, als het onderzoek of de beoordeling van een aanvraag dit vereist.

1. In de beschikking tot verstrekking van een individuele voorziening geeft het college in ieder geval aan of de voorziening in natura of als pgb wordt verstrekt, wat de (te verwachten) kosten van de voorziening zijn, en hoe bezwaar tegen de beschikking kan worden gemaakt.

2. Bij het verstrekken van een voorziening in natura legt het college in de beschikking, of in het verslag dat onderdeel uitmaakt van de beschikking, in ieder geval vast:

• a.

  welke de te verstrekken voorziening is en wat de omvang en het beoogde resultaat daarvan zijn;

• b.

  wat de ingangsdatum en duur van de verstrekking is en

• c.

  indien van toepassing, welke andere voorzieningen relevant zijn of kunnen zijn.

3. Bij het verstrekken van een voorziening in de vorm van een pgb legt het college in de beschikking, of in het verslag dat onderdeel uitmaakt van de beschikking, in ieder geval vast:

• a.

  voor welk resultaat het pgb moet worden aangewend;

• b.

  welke kwaliteitseisen gelden voor de besteding van het pgb;

• c.

  wat de hoogte van het pgb is en hoe hiertoe is gekomen;

• d.

  welke voorwaarden aan het pgb verbonden zijn;

• e.

  wat de duur is van de verstrekking waarvoor het pgb is bedoeld, en

• f.

  de wijze van verantwoording van de besteding van het pgb.

1. Het college verstrekt een pgb in overeenstemming met artikel 8.1.1 van de wet.

2. De hoogte van een pgb:

• a.

  wordt bepaald op basis van de kostprijs van de maatwerkvoorziening die de jeugdige of zijn ouders zou hebben ontvangen als maatwerkvoorziening in natura;

• b.

  is gebaseerd op een in overleg en samenwerking met de belanghebbende opgesteld plan over hoe zij het pgb gaan besteden;

• c.

  is toereikend om tijdig effectieve en kwalitatief goede ondersteuning in te kopen.

• d.

  bedraagt niet meer dan de kostprijs van de in de betreffende situatie goedkoopst adequate in de gemeente beschikbare maatwerkvoorziening in natura.

3. De jeugdige of ouders aan wie een pgb wordt verstrekt, kunnen de jeugdhulp onder de volgende voorwaarden betrekken van een persoon die behoort tot het sociale netwerk:

• a.

  de inzet van het sociaal netwerk is aantoonbaar effectiever en doelmatiger dan professionele ondersteuning;

• b.

  de geboden hulp is passend, adequaat en veilig;

• c.

  de geboden hulp leidt niet tot overbelasting van de persoon die de hulp biedt;

• d.

  er is geen sprake van begeleiding in groepsverband.

4. In aanvulling op het derde lid onder a, acht het college de inzet van het sociaal netwerk met een pgb in ieder geval aantoonbaar effectiever en doelmatiger, indien twee of meerdere van de volgende omstandigheden aan de orde zijn:

• a.

  de hulp is vooraf niet goed in te plannen;

• b.

  de hulp moet op ongebruikelijke tijden geleverd worden;.

• c.

  de hulp moet op veel korte momenten per dag geboden worden;

• d.

  de hulp moet op verschillende locaties worden geleverd;

• e.

  de hulp moet 24 uur per dag en op afroep beschikbaar zijn.

5. Het pgb wordt uitsluitend aangewend voor kosten die noodzakelijk zijn in verband met de hulpvraag van de cliënt. De volgende kosten zijn in ieder geval uitgesloten:

• a.

  bemiddelingskosten.

• b.

  kosten voor ondersteuning bij het aanvragen en beheren van het pgb.

• c.

  contributies voor het lidmaatschap van per Saldo.

• d.

  het volgen van cursussen over het pgb.

• e.

  kosten voor het bestellen van informatie materiaal.

• f.

  kosten die gemaakt worden voor het reizen.

• g.

  kosten die gemaakt worden gerelateerd aan wonen, zoals huurbetalingen.

• h.

  administratiekosten, coördinatiekosten of belangenbehartiging.

6. In afwijking van het vijfde lid kan de budgethouder die een pgb ontvangt dat meer bedraagt dan € 1.500,00 per jaar 1,5% van dit budget vrij besteden, met een maximum van € 1.250,00 per jaar.

7. De aan een pgb verbonden taken kunnen door een vertegenwoordiger van de cliënt worden uitgevoerd, mits deze vertegenwoordiger niet ook de hulpverlener is.

1. Het tarief voor een pgb voor jeugdhulp, geleverd door een persoon die als professional werkzaam is, bedraagt 90% van het in de betreffende situatie goedkoopst adequate tarief in natura, zoals het college dat is overeengekomen met een gecontracteerde aanbieder.

2. Het tarief voor een pgb voor jeugdhulp, geleverd door een persoon vanuit het sociaal netwerk of door hulpverleners die niet aan de kwaliteitseisen van een professional voldoen, bedraagt € 20,- per uur.

3. Jeugdhulp door een persoon uit het sociaal netwerk beschouwt het college als informele zorgverlening waarop het tarief voor het sociaal netwerk van toepassing is.

4. Een hulp uit het sociaal netwerk als bedoeld in artikel 8 van de Regeling Jeugdwet kan voor op onverplichte basis verleende jeugdhulp, zoals kortdurend verblijf en dagopvang enkel een tegemoetkoming van €30,- per etmaal (kortdurend verblijf) of €10,- per dagdeel (dagopvang), met een maximum van € 141,- per kalendermaand worden betaald.

1. Het college kan de Sociale Verzekeringsbank gemotiveerd verzoeken te beslissen tot een gehele of gedeeltelijke opschorting van betalingen uit het pgb voor ten hoogste dertien weken als er ten aanzien van een cliënt een ernstig vermoeden is gerezen dat de cliënt:

• a.

  onjuiste of onvolledige gegevens heeft verstrekt en de verstrekking van juiste of volledige gegevens tot een andere beslissing zou hebben geleid;

• b.

  niet voldoet aan de aan de maatwerkvoorziening of het pgb verbonden voorwaarden;

• c.

  de maatwerkvoorziening of het pgb niet of voor een ander doel gebruikt.

2. Als de cliënt langer dan twee maanden verblijft in een instelling als bedoeld in de Wet langdurige zorg of de Zorgverzekeringswet kan het college de Sociale Verzekeringsbank gemotiveerd verzoeken te beslissen tot een gehele of gedeeltelijke opschorting van betalingen uit het pgb voor de duur van de opname.

3. Het college stelt de persoon aan wie een pgb is verstrekt schriftelijk op de hoogte van het verzoek op grond van het eerste en tweede lid.

1. Het college informeert de jeugdige en zijn ouders dan wel zijn wettelijk vertegenwoordiger in begrijpelijke bewoordingen over de rechten en plichten die aan het ontvangen van een individuele voorziening of pgb zijn verbonden en over de mogelijke gevolgen van misbruik en oneigenlijk gebruik van de wet.

2. Onverminderd artikel 8.1.2 van de wet doen de jeugdige of zijn ouders op verzoek van het college of onverwijld uit eigen beweging aan het college mededeling van alle feiten en omstandigheden, waarvan hun redelijkerwijs duidelijk moet zijn dat deze aanleiding kunnen zijn tot heroverweging van een beslissing aangaande een individuele voorziening of pgb.

3. Onverminderd artikel 8.1.4 van de wet kan het college een beslissing aangaande een individuele voorziening herzien dan wel intrekken als het college vaststelt dat:

• a.

  de jeugdige of zijn ouders onjuiste of onvolledige gegevens hebben verstrekt en de verstrekking van juiste of volledige gegevens tot een andere beslissing zou hebben geleid;

• b.

  de jeugdige of zijn ouders niet langer op de individuele voorziening of op het daarmee samenhangende pgb zijn aangewezen;

• c.

  de individuele voorziening of het pgb niet meer toereikend is te achten;

• d.

  de jeugdige langer dan twee maanden verblijft in een instelling als bedoeld in de Wet langdurige zorg of de Zorgverzekeringswet, of

• e.

  de individuele voorziening of het pgb niet meer toereikend is te achten;

• f.

  de jeugdige of zijn ouders niet voldoen aan de voorwaarden die zijn verbonden aan de individuele voorziening of het pgb.

4. Een beslissing tot verlening van een pgb kan worden ingetrokken als blijkt dat het pgb binnen zes maanden na uitbetaling niet is aangewend voor de bekostiging van de voorziening waarvoor de verlening heeft plaatsgevonden.

5. Bij verblijf in het buitenland van maximaal zes weken aaneengesloten per jaar behoudt de cliënt het recht op pgb. Als de cliënt langer in het buitenland verblijft, heroverweegt het college de maatwerkvoorziening.

6. Als het college een beslissing op grond van het derde lid, onder a, heeft ingetrokken, kan het college bij dwangbevel geheel of gedeeltelijk het ten onrechte genoten pgb invorderen.

1. Het college onderzoekt periodiek, al dan niet steekproefsgewijs, het gebruik van individuele voorzieningen en pgb’s met het oog op de beoordeling van de recht- en doelmatigheid daarvan.

2. Het college wijst één of meerdere toezichthouders aan die belast zijn met het houden van toezicht op het rechtmatige gebruik van een individuele voorziening of pgb, waaronder de bestrijding van misbruik, oneigenlijk gebruik en niet-gebruik van de verordening.

3. Voor zover de toezichthoudende ambtenaar door inzage in bescheiden bij de vervulling van zijn taak dan wel door verstrekking van gegevens in het kader van een melding gegevens, daaronder begrepen bijzondere persoonsgegevens als bedoeld in de Algemene verordening gegevensbescherming, heeft verkregen, ter zake waarvan de beroepskracht uit hoofde van zijn beroep tot geheimhouding verplicht is, geldt gelijke verplichting voor de toezichthoudende ambtenaar.

1. De Jeugdwet regelt het klachtrecht met betrekking tot jeugdaanbieders en gecertificeerde aanbieders in paragraaf 4.2.a van de wet.

2. De Richtlijn klachtbehandeling in de gemeente Ede is van toepassing op klachten over de wijze van afhandeling van meldingen en aanvragen als bedoeld in deze verordening.

1. De Verordening Jeugdhulp Ede 2020 wordt ingetrokken.

2. Een jeugdige houdt recht op een lopende voorziening verstrekt op grond van de Verordening Jeugdhulp Ede 2020 of voorgaande verordeningen totdat het college een nieuw besluit heeft genomen.

3. Aanvragen die zijn ingediend onder de Verordening Jeugdhulp Ede 2020 en waarop nog niet is beslist bij het in werking treden van deze verordening, worden afgehandeld krachtens deze verordening.

4. Op bezwaarschriften tegen een besluit op grond van de Verordening Jeugdhulp Ede 2020, wordt beslist met inachtneming van die verordening.

5. De volgende besluiten gelden als besluiten genomen krachtens deze verordening:

• a.

  de Beleidsregel toegang Wmo en Jeugdhulp 2020; en

• b.

  de Beleidsregel PGB Wmo en Jeugdhulp Ede 2021.

1. Deze verordening treedt in werking op de achtste dag na bekendmaking.

2. Deze verordening wordt aangehaald als: Verordening Jeugdhulp Ede 2024