Nadere regels jeugdhulp gemeente Wijk bij Duurstede 2024

1.1 Aanleiding en doel

Sinds 2015 zijn gemeenten verantwoordelijk voor de jeugdhulp zoals geregeld in de Jeugdwet. Het werkterrein heeft zich sindsdien gestaag ontwikkeld: regelingen vanuit het Rijk, jurisprudentie en natuurlijk eigen lokale ervaringen.

De afgelopen jaren hebben deze ontwikkelingen zich vertaald in nieuwe lokale verordeningen. Met de ervaringen van de afgelopen jaren is het nuttig om ook de oude beleidsregels uit 2015 te herzien.

Het doel van deze nadere regels jeugdhulp is drieledig:

• 1.

  Waar nodig nadere regels vast te leggen ter uitwerking van bepalingen in de Verordening Maatschappelijke ondersteuning en jeugdhulp (hierna: Verordening).

• 2.

  Regels vastleggen die bij de inkoop zijn afgesproken m.b.t. bijzonderheden rond de hulp aan jeugdigen en m.b.t. facturering.

• 3.

  Een overzicht bieden aan de jeugdhulpverleners van de (lokale) regelgeving en relevante jurisprudentie,. En daarmee kaders en toelichting te bieden die van pas komen bij de beoordeling van aanvragen.

NB: begripsomschrijvingen zijn ofwel in de Jeugdwet zelf opgenomen ofwel in de Verordening.

1.2 Samenhangend (lokaal) stelsel op maatschappelijke ondersteuning

Deze nadere regels staan niet op zichzelf. In de Verordening staan uitgangspunten, werkwijze en pgb-bedragen en verdere formele regels opgenomen. Dit zijn de regels waarop inwoners kunnen terugvallen voor proces en uitgangspunten m.b.t. hun aanvragen. Daarnaast zijn sommige onderwerpen zo specifiek dat het college daarvoor separate beleidsregels heeft vastgesteld, zoals de ‘Beleidsregels PGB Wmo en jeugdhulp’ (2022).

De gemeente is ook verantwoordelijk voor beleid en uitvoering vanuit de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) en de Participatiewet. Waar nodig worden casussen integraal opgepakt. Bij voorkeur in samenhang met voorliggende (welzijns)voorzieningen.

Daarnaast is de gemeente verantwoordelijk voor het toezicht op de rechtmatigheid van de Wmo en Jeugdwet. De Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd houdt toezicht op de kwaliteit van de jeugdhulp.

Andere wetten, of richtlijnen en bepalingen die het Rijk stelt, zijn vaak medebepalend voor de beleidsvrijheid en financiële ruimte. De gemeente heeft daarop echter geen invloed. In onderstaand overzicht is dat verder weergegeven.

1.3 Algemeen kader voor het sociaal domein in de gemeente Wijk bij Duurstede: de Maatschappelijke Agenda 2023 (MAG)

De gemeenteraad heeft in 2023 de MAG vastgesteld als algemeen beleidskader. Uitgangspunten uit de MAG vormen ook het beleidskader voor beleid en uitvoering rond de Jeugdhulp. Het gaat dan om meer inzetten op eigen verantwoordelijkheid van inwoners, meer maatregelen ‘aan de voorkant’ (preventie, versterking weerbaarheid, eigen acties van een gezin en hun netwerk, benutten beschermende factoren voor een jeugdige), minder individuele oplossingen en meer ondersteuning via groepen en meer inzet van welzijnsoplossingen. Uiteraard dit alles met inachtneming van de wettelijke taken.

1.4 Basis van de Jeugdwet

Ingevolge de Jeugdwet moeten gemeenten zich in hun beleid richten op:

• •

  het versterken van het probleemoplossend vermogen van kinderen en jongeren, hun ouders en sociale omgeving

• •

  het bevorderen van de opvoedcapaciteiten van ouders en de sociale omgeving

• •

  preventie en vroegsignalering

• •

  het tijdig bieden van de juiste hulp op maat

• •

  effectieve en efficiënte samenwerking rond gezinnen

De Jeugdwet en de Verordening leggen een aantal bevoegdheden bij het college. De nadere regels jeugdhulp kunnen worden gezien als een verlengstuk van de Verordening Maatschappelijke ondersteuning en Jeugdhulp.

De nadere regels geven een toelichting op en een instructie voor de uitvoering van het beleid in het kader van de Jeugdwet. In de nadere regels verduidelijkt het college hoe in een concreet geval met een bevoegdheid zal worden omgegaan. In de nadere regels kunnen ook begrippen uit de Verordening worden uitgelegd. Het beleid betreft de uitvoering en kan daarom worden vastgesteld door het college.

De nadere regels ontlenen hun status aan artikel 4:81 lid 1 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb): “Een bestuursorgaan kan nadere regels vaststellen met betrekking tot een hem toekomende of onder zijn verantwoordelijkheid uitgeoefende, dan wel door hem gedelegeerde bevoegdheid”. Als nadere regels zijn vastgesteld, kan daar in beschikkingen eenvoudig naar worden verwezen.

2.1 Relatie met aanpalende wetgeving en begrenzing: Wmo, Wlz en Zvw, Wet passend onderwijs

De Jeugdwet maakt onderdeel uit van een landelijk stelsel van wetgeving waarop inwoners terug kunnen vallen als zij (medische) zorg of ondersteuning nodig hebben. Het gaat vooral om de Zorgverzekeringswet (Zvw), de Wet langdurige zorg (Wlz), de Wmo en de Wet passend onderwijs. Deze wetten vullen elkaar aan als communicerende vaten: wat onder de ene wet valt, valt niet onder de verplichtingen vanuit een andere wet.

Hulp en ondersteuning die geboden wordt vanuit de Wlz en de Zvw is voorliggend. Dat betekent dat ondersteuning niet vanuit de Jeugdwet beschikbaar hoeft te komen als er alternatieven zijn vanuit deze wetten. Dat geldt ook voor passend onderwijs.

Jeugdigen kunnen bij vermoeden van een Wlz-aanspraak doorverwezen worden naar het CIZ om een indicatie Wlz aan te vragen. De jeugdhulpverlener doet de beoordeling dat een aanspraak op de Wlz mogelijk van toepassing kan zijn en verwijst naar Stichting MEE voor clientondersteuning. Bij complexe beoordelingen is er de mogelijkheid om uit te wijken naar andere organisaties zoals bijvoorbeeld Clientondersteuning Plus. Het oordeel van de jeugdhulpverlener is hierin leidend, de jeugdige en/of zijn ouders moeten hieraan meewerken. Als zij dit nalaten vervalt de aanspraak op een voorziening vanuit de Jeugdwet. De Wlz aanvraag moet binnen vier weken zijn ingediend bij het CIZ. Alle informatie die het CIZ nodig heeft voor het beoordelen van de aanvraag (zoals een IQ-test) wordt door het CIZ zelf bekostigd. Tijdens de aanvraagperiode voor de Wlz blijft de gemeente verantwoordelijk voor het treffen van een voorziening ingevolge de Jeugdwet. Als de Wlz is toegekend bestaat nog voor een overgangsperiode van maximaal drie maanden aanspraak op de Jeugdwetvoorziening.

Niet alle hulp valt onder de Wlz. GGZ blijft voor jeugdigen onder de Jeugdwet vallen. Dat geldt ook voor kinderen met een Wlz-indicatie. Ook pleegzorg biedt de Wlz niet. Er kan dus jeugdhulp nodig zijn, naast de hulp vanuit de Wlz.

In de praktijk zijn de grensvlakken tussen de verschillende wetten niet altijd even duidelijk. De Jeugdwet is daarbij - in tegenstelling tot de Zvw en de Wlz - een zgn. ‘open-einde-regeling’: aanvragen weigeren als het budget van de gemeente onvoldoende blijkt, is dus niet toegestaan.

Valt de ondersteuning onder de Jeugdwet of de Wlz?

Bij de vraag of een Wlz-indicatie aan de orde is, hanteert het CIZ drie belangrijke criteria:

• 1.

  Het gaat om de hulpvraag van de jeugdige, zonder dat de mate van ondersteuning en/of (over)belasting van de omgeving of mantelzorgers meegewogen worden.

• 2.

  Het betreft een jeugdige met een aandoening die ernstig en chronisch is en waarbij geen verbetering in de situatie zal optreden.

• 3.

  De jeugdige heeft 24-uurs toezicht of nabijheidnodig om verslechtering of gevaar te voorkomen. De Wlz is er voor mensen die blijvend zijn aangewezen op 24 uur per dag zorg in de nabijheid of permanent toezicht vanwege hun aandoeningen of beperkingen. Daarnaast moet het een eindsituatie zijn, als er nog ontwikkeling verwacht wordt, zal er vaak geen Wlz indicatie worden afgegeven.

Valt de ondersteuning onder de Jeugdwet of onder de Zorgverzekeringswet (Zvw)?

De Zvw vergoedt de GGZ zodra de jeugdige 18 jaar wordt. Bij GGZ kan dus nooit sprake zijn van verlengde Jeugdwet. Als een jeugdige tijdens een GGZ traject 18 wordt moet de aanbieder de behandeling voortzetten en de kosten gaan dan over naar de Zvw. Tot die tijd is de gemeente financieel verantwoordelijk. Verder valt alle somatische zorg en vergoeding van medicatie ook onder de Zvw. Voor grensvlakken op het gebied van persoonlijke verzorging en gebruikelijke hulp wordt verwezen naar bijlage 1.

Valt een voorziening onder de aanvullende dekking van de Zorgverzekering en is de jeugdige niet bijverzekerd? Dat betekent niet dat dan de Jeugdwet automatisch in beeld komt. Niet voor alle voorzieningen is een wettelijke regeling aanwezig van waaruit vergoeding mogelijk is. Het komt regelmatig voor dat bepaalde kosten wel worden vergoed vanuit een aanvullende verzekering maar dat ouders niet aanvullend verzekerd zijn. Of dat bepaalde voorzieningen (bijvoorbeeld een medisch kinderdagverblijf) geen contract hebben met bepaalde zorgverzekeraars en de kosten dan dus niet vergoeden. In dat geval kan de jeugdhulpverlener de ouders verzoeken om zich wel aanvullend te verzekeren of over te stappen naar een andere zorgverzekeraar. De jeugdhulpverlener kan een kinderverpleegkundige inschakelen die een beoordeling doet welke hulp passend is. De jeugdhulpverlener mag ouders vragen om eerst andere mogelijkheden te onderzoeken alvorens een aanspraak te doen op de Jeugdwet. Pas als ouders kunnen aantonen dat hier geen mogelijkheden zijn kan aanspraak worden gedaan op een voorziening uit de Jeugdwet.

Beschikken de ouders/jeugdige niet over een aanvullende verzekering of verzekeringspakket dan is de gemeente dus aan zet om de noodzakelijke hulp in te zetten.

2.2 Eigen keuze jeugdige/ouders

De wet legt gemeenten op om keuzevrijheid te bieden. Zorg in Natura is voorliggend. De gemeente heeft met diverse aanbieders van verschillende pluimage contracten afgesloten, waardoor die keuzevrijheid wordt geborgd. Onder voorwaarden kan ook worden gekeken naar een maatwerkcontract of een Pgb. Zie voor Pgb de Pgb beleidsregels 2022.

2.3 Regelvrij ondersteunen

Er zijn casussen waarin toepassing van de regels niet tot de meest gewenste oplossing leidt. Soms zijn inwoners geholpen met een (tijdelijke) onconventionele oplossing, bijvoorbeeld op het grensvlak van wetten, door (mede) voorliggende voorzieningen in te zetten of door een voorziening toe te kennen waarop een inwoner volgens de regels geen recht zou hebben.

Het doel van regelvrij ondersteunen is het bieden van tijdelijke, passende ondersteuning, erop gericht om de draagkracht van een inwoner en/of een gezin op peil houden of te versterken, of (verder) verlies van draagkracht te voorkomen. De ondersteuning is er ook op gericht om aanspraken op gespecialiseerde jeugdhulp (formele zorg en ondersteuning vastgelegd in een beschikking) te voorkomen, uit te stellen of te verminderen.

Het gaat in de praktijk om zaken die van grote invloed zijn op de draagkracht van inwoners: inkomen, zinvolle dagbesteding of werk, stabiele gezinssituatie, sociaal functioneren, etc.

Regelvrij ondersteunen is denkbaar indien zich een van de volgende situaties voordoet:

• -

  De situatie vergt een oplossing, activiteit of voorziening die niet past binnen de kaders van Wmo, Jeugdwet, Participatiewet of van andere wetten.

• -

  De inwoner of zijn/haar netwerk kan de situatie niet zelf oplossen.

• -

  Snel ingrijpen is geboden om (verder) verlies van draagkracht te voorkomen of te verhelpen of om aanspraken op Wmo, Jeugdwet of Participatiewet te voorkomen of te verkleinen.

• -

  Er is een goede kans op (maatschappelijk- of financieel) rendement. Het rendement valt kort te omschrijven.

Voorwaarden:

• -

  Er is een situatie waarbij geen geschikt alternatief voorhanden is. De casus is dus integraal en van alle kanten bekeken, ook v.w.b. mogelijke alternatieven.

• -

  Oplossing is niet in strijd met wetgeving of jurisprudentie.

• -

  Ondersteuning richt zich op levensdomeinen waarvoor de gemeente (mede) verantwoordelijkheid draagt.

• -

  Jeugdige/ouders staan achter de gekozen oplossing en het beoogde resultaat.

2.4 Grenzen aan Jeugdhulp

Niet alles valt onder de Jeugdwet en dus onder de gemeentelijke verantwoordelijkheden. Het is zaak om bij aanvragen van inwoners altijd na te gaan of de aanvraag wel onder de wettelijke taken van de Jeugdwet valt.

De Jeugdwet is niet van toepassing is als:

• -

  de jeugdige en/of zijn ouders de knelpunten bij zelfredzaamheid zelf kunnen oplossen of verminderen, of met inzet van gebruikelijke hulp (zie § 3.2), met inzet van personen uit zijn sociale netwerk

• -

  er voorliggende, algemene of collectieve voorzieningen zijn die het knelpunt kunnen oplossen (zie § 3.1) of verminderen

• -

  er oplossingen vanuit voorliggende wetten (Zorgverzekeringswet ➔ zie § 2.1, Wet langdurige zorg➔ zie 2.1) of andere wetten voorhanden zijn (Wmo, Participatiewet, Wet passend onderwijs) die het knelpunt kunnen oplossen of verminderen

• -

  er sprake is van opleiding gerelateerde zaken: huiswerkbegeleiding, begeleiding op school, stages in het speciaal onderwijs etc. (zie ook § 4.5)

  NB: het bovenstaande is geen limitatieve opsomming. Door de praktijk, regelgeving vanuit het Rijk en/of jurisprudentie kunnen zich wijzigingen of aanvullingen voordoen.

De Verordening bevat in artikel 4.17 nog een aantal andere weigeringsgronden.

3.1 Algemeen gebruikelijke voorzieningen, voorliggende voorzieningen en collectieve voorzieningen

Iedere gemeente kent een groot aanbod van voorzieningen waarvan alle inwoners gebruik kunnen maken. Voorbeelden zijn: sportvoorzieningen, bibliotheek, welzijnsvoorzieningen voor jongeren, jeugdgezondheidszorg, etc.

De inzet van dergelijke voorzieningen gaat voor op inzet vanuit de Jeugdwet. Er moet eerst gezocht worden naar oplossingen vanuit algemene voorzieningen/welzijn en naar oplossingen in groepsverband in plaats van individuele ondersteuning.

Uit jurisprudentie is gebleken dat voor dergelijke ‘algemeen gebruikelijke voorzieningen’ de volgende criteria gelden:

• -

  levert een passende bijdrage aan de zelfredzaamheid en participatie van de jeugdige en zijn specifieke situatie en sluit aan bij de beschermende factoren voor een jeugdige en/of het gezin

• -

  daadwerkelijk beschikbaar binnen een redelijke termijn, dit ter beoordeling aan de jeugdhulpverlener en passend bij de hulpvraag

• -

  niet specifiek gericht op inwoners met een beperking - geen beschikking of onderzoek nodig dus algemeen toegankelijk

Daarnaast kan sprake zijn van zgn. ‘wettelijk voorliggende voorzieningen’: een voorziening op grond van een wettelijke bepaling, anders dan ingevolge de Wmo of Jeugdwet, waarmee de benodigde ondersteuning geheel of gedeeltelijk bereikt kan worden. In § 2.1 is dit al verder toegelicht.

3.2 Gebruikelijke hulp

Bij een hulpvraag maakt de adviserende instantie een inschatting of de benodigde hulp als bovengebruikelijk kan worden aangemerkt. Als er sprake is van bovengebruikelijke hulp, dan kan er tijdelijk een voorziening jeugdhulp worden ingezet. De richtlijnen hiervoor zijn opgenomen in bijlage 1.

3.3 Zo snel mogelijk afschalen van ondersteuning

Het afschalen van ondersteuning in het belang van de jeugdige: hoe sneller hij/zij weer op eigen benen staat, hoe beter. Afschalen kan op diverse manieren:

• -

  van specialistische begeleiding naar basis begeleiding

• -

  door het aantal uren van de ondersteuning naar beneden bij te stellen

• -

  door tijdig na te gaan of de indicatie wel/niet verlengd moet worden en zo mogelijk te stoppen

• -

  door (een deel van) de begeleiding om te zetten naar een welzijnsoplossing

• -

  door (een deel van) de individuele begeleiding om te zetten naar een vorm van groepsbegeleiding

Zie voor een overzicht van alle individuele voorzieningen jeugdhulp de productenwaaier in de bijlage 3.

4.1 Lokale maatwerkcontracten

Er kunnen omstandigheden zijn waarin het wenselijk is om een jeugdige te laten ondersteunen door een jeugdhulpaanbieder waarmee geen contract is afgesloten, terwijl ook hulp via een Pgb niet wenselijk of mogelijk is. Dan is het mogelijk om een lokaal maatwerkcontract af te sluiten. We willen hiermee terughoudend omgaan: het is ook uit oogpunt van inkoop ongewenst om een te groot deel van het zorgvolume buiten de gecontracteerde aanbieders weg te zetten. Uit oogpunt van contractbeheer en kwaliteitscontrole is het toelaten van veel eenmalige aanbieders ‘via de achterdeur’ eveneens ongewenst. In de regio is daarom afgesproken dat een lokaal team eerst advies vraagt aan de regionaal contractmanager en de beleidsadviseur van de gemeente over een eventueel op te stellen maatwerkcontract. De beleidsadviseur van de gemeente kan vervolgens in overleg gaan met de jeugdhulpverlener over het maatwerkcontract. E.e.a. gebeurt door het invullen van een formulier (zie bijlage 2).

We hebben de volgende criteria afgesproken voor afsluiten van een maatwerkcontract:

• •

  als geen enkele gecontracteerde aanbieder de noodzakelijke hulp op redelijke termijn kan bieden en de eenmalige contractant wel

• •

  als geen enkele gecontracteerde aanbieder de noodzakelijke passende hulp kan bieden

• •

  als de hulp van de niet-gecontracteerde aanbieder nadrukkelijk nodig is in verband met continuïteit van zorg als het gaat om een verhuizing van de jeugdige vanuit een plaats buiten de regio

• •

  als de eenmalige contractant goede redenen heeft om geen algemeen contract in de regio af te sluiten

• •

  In gevallen waarin als gevolg van het woonplaatsbeginsel een maatwerkcontract noodzakelijk is (als de jeugdige in een andere regio woont)

Een aandachtspunt bij het afsluiten van een dergelijk contract is het tarief. Er mag in principe nooit een hogere prijs dan het ZIN-tarief van de regio ZOU worden betaald. Dit vergt mogelijk wat onderhandeling, maar het moet financieel gezien niet aantrekkelijker zijn voor een aanbieder om een incidenteel contract te verkiezen boven gecontracteerd zijn in de regio, tenzij het een uitzonderlijke vorm van hulp betreft die niet is ingekocht en waarvoor het ZIN-tarief niet passend is. Het passende tarief wordt dan bepaald als volgt:

• -

  Heeft de aanbieder wel een contract met een andere regio? Dan is het daar geldend tarief leidend.

• -

  Is er geen contract met een andere regio, dan wordt een passend tarief bepaald op basis van standaardtarieven dan wel voorbeelden die zijn toegepast in vergelijkbare situaties in het verleden.

4.2 Stages en opleidingsgerichte dagbesteding

Leerlingen die onderwijs volgen aan het praktijkonderwijs en voortgezet speciaal onderwijs (VSO) lopen stage. De laatste stage is de transitie stage: de overgang van het volgen van een opleiding naar de werkplek of dagbesteding na hun opleiding. Als de transitiestage een succes is, kan de leerling na het afronden van zijn/haar opleiding werk of dagbesteding krijgen bij deze stageplek.

Voor de transitiestages (in de regel 16 en 17 jarigen) is niets geregeld wat de bekostiging betreft. Niet bij wet en niet via regionale afspraken. Een dagbestedingsplaats of werkgever vraagt om bekostiging om voldoende tijd vrij te maken om de leerling tijdens de stage te begeleiden. Het kan zijn dat een leerling start met een stage bij een instelling voor dagbesteding en later kan doorgroeien naar beschut werk of (gesubsidieerd) betaald werk. De stage biedt kans om te ontdekken wat de groeimogelijkheden zijn.

Regionaal is nu het volgende afgesproken:

• 1.

  Deze stages zijn maatwerk. Uitgangspunt is dat de stages kosteloos zijn. Grote instellingen gaan hier meestal mee akkoord, kleine instellingen vragen soms een vergoeding. Is dit nodig, dan kan dit toegekend worden vanuit de Jeugdwet. Gezien het belang voor vso-ers en het zeer beperkt aantal casussen per jaar, is het niet de bedoeling om hier zeer terughoudend mee om te gaan.

• 2.

  Voor eindstages van leerlingen met eindprofiel ‘dagbesteding’ is binnen de regio afgesproken dat deze voor 17-jarigen vanuit de Wmo bekostigd kunnen worden. Bij de inkoop in 2021 zijn daartoe enkele aanbieders op dit segment toegelaten.

4.3 Overgang van 18 min naar 18 plus

Jongeren die vanuit de Jeugdwet ondersteuning ontvangen gaan wettelijk gezien over naar de Wmo als ze 18 jaar worden. Uitzondering is verlengde jeugdhulp, die kan duren tot 23 jaar. Verlengde jeugdhulp geldt alleen voor jongeren die al voor hun 18e jeugdhulp ontvangen die niet vanuit de Wmo geboden kan worden, bijvoorbeeld vormen van verblijf en pleegzorg. Jeugd GGZ kan nooit vallen onder verlengde jeugdhulp, gaat over naar de Zvw als de jongere 18 jaar wordt. De GGZ instelling is verplicht om hierbij continuïteit van hulp te bieden.

Jeugdbescherming stopt altijd met het bereiken van de leeftijd van 18 jaar. Dat komt omdat dergelijke maatregelen (zoals OTS) gekoppeld zijn aan het gezag over minderjarigen. En de minderjarigheid loopt op grond van Boek 1 van het Burgerlijk Wetboek tot de leeftijd van 18 jaar. Dit betekent dat een Gecertificeerde Instelling (GI) bij de uitvoering van een kinderbeschermingsmaatregel niet meer bevoegd is jeugdhulp te bepalen voor de periode nadat de jeugdige 18 jaar is geworden. Een GI kan dus in zo’n geval geen verlengde jeugdhulp bepalen. De door hen uitgevoerde voogdij is dan immers al gestopt.

Er geldt een aantal voorwaarden voor verlengde jeugdhulp. Deze hulp kan alleen worden ingezet voor een ‘jeugdige’ tussen de 18 en 23 jaar als op grond van de Jeugdwet (artikel 1.1 Jeugdwet):

• 1.

  De jeugdige al voor zijn 18e levensjaar hulp kreeg en de gemeente vindt dat voortzetting van de hulp nodig is;

• 2.

  Er voor het bereiken van de leeftijd van 18 jaar is bepaald dat jeugdhulp noodzakelijk is;

• 3.

  Na beëindiging van de jeugdhulp (die was begonnen voor het 18e levensjaar) de gemeente binnen een termijn van een half jaar vaststelt dat hervatting van de jeugdhulp noodzakelijk is.

Binnen Stichting Binding is een werkproces afgesproken waarin deze overgang zorgvuldig en tijdig wordt voorbereid. Het is ongewenst als jongeren langer dan nodig is in zorg blijven. Rond de leeftijd van 16,5 jaar is daarom overleg nodig tussen Stichting Binding (jeugd- en Wmo adviseur, de jongere (eventueel met ouders/verzorgers) en de huidige jeugdhulpaanbieder. Het gesprek is bedoeld om na te gaan wat nog nodig is, hoe eventueel voorliggende- of welzijnsvoorzieningen nuttig kunnen zijn en of de ondersteuning afgeschaald kan worden.

Aandachtspunten:

• -

  Onder de Jeugdwet kan ook behandeling plaatsvinden. Bij de Wmo is dat niet het geval: behandeling bij volwassenen valt onder de Zvw en niet onder de Wmo. Dit geldt ook voor GGZ.

• -

  Niet alle jeugdhulp aanbieders zijn gecontracteerd voor Wmo-ondersteuning. Bij voortzetting van begeleiding onder de Wmo kan het dus nodig zijn om een andere aanbieder te kiezen.

• -

  Er zijn - onder voorwaarden - vormen van Wmo-begeleiding mogelijk vanuit bijzonder onderwijs (stage) of voor het opdoen van werkervaring. Zie hiervoor paragraaf 4.2.

4.4 Vervoer

Er is onderscheid tussen Leerlingenvervoer en Vervoersvoorziening Jeugdhulp.

Leerlingenvervoer: is er voor vervoer van en naar school als kinderen door een beperking niet zelfstandig naar school kunnen. Dit wordt aangevraagd door de ouders zelf. Verwijs hen naar: https://www.wijkbijduurstede.nl/leerlingenvervoer

Vervoersvoorziening jeugdhulp: is bedoeld voor die situaties waarin een kind naar een jeugdhulpinstelling moet voor behandeling en ouders het vervoer van en naar de instelling niet kunnen regelen. Het kan hier gaan om alle vormen van jeugdhulp (dus dagbesteding, dagbehandeling en respijtzorg). Alleen als het ouders zelf niet lukt én er is een medische noodzaak óf een beperking in de zelfredzaamheid van de jeugdige (leeftijd van jeugdige is een zelfredzaamheidscriterium) kan een beroep worden gedaan op een vervoersvoorziening jeugdhulp.

De vervoersvoorziening kan bestaan uit:

• •

  (gedeeltelijke) vergoeding van de vervoerskosten

• •

  (gedeeltelijke) vergoeding van het OV (voor kind en/of begeleiding)

• •

  OV-training van het kind

• •

  individueel of groepsvervoer door zorgaanbieder

• •

  individueel of groepsvervoer:

  • -

    regiotaxi/Valys

  • -

    individueel of groepsvervoer door taxi

Voorliggende oplossingen/voorzieningen:

• -

  Eigen kracht ouders, netwerk en/of jeugdige 12+

• -

  Leerlingenvervoer

• -

  Wet langdurige zorg

• -

  Leren zelfstandig te reizen met openbaar vervoer: Ergotherapie 1ste lijn 10 uur kan dit vanuit de basisverzekering vergoed worden.

De jeugdhulpverlener onderzoekt met de ouders wat kan en nodig is. Gezocht wordt naar de mogelijkheid waarbij uitgegaan wordt van het belang van het kind en de goedkoopste oplossing voor de gemeente.

Voor een stappenplan wordt verwezen naar bijlage 4.

4.5 Onderscheid onderwijs-Jeugdwet

Er ontstaat bij regelmaat discussie over de verantwoordelijkheid voor het regelen en bekostigen van hulp en ondersteuning aan jeugdigen op school. Een groot deel hiervan valt niet onder de Jeugdwet, maar onder de verantwoordelijkheid van de scholen en natuurlijk ouders. Daarnaast ontvangen de scholen vanuit de Wet passend onderwijs (ondersteuning die primair gericht is op het leerproces) middelen vanuit het Rijk.

5.1 Ondersteuningsplan en zorgplan

Een ondersteuningsaanvraag vergt afwegingen over het probleem van de jeugdige en wat diens ouders, de omgeving zoals school en het netwerk hierin kunnen betekenen. En vervolgens de mate waarin vanuit de Jeugdwet een oplossing geboden kan worden en het beoogde resultaat van de eventueel toegekende ondersteuning. Dit alles maakt onderdeel uit van het ondersteuningsplan dat de jeugdhulpverlener opstelt en dat bij een indicatie hoort. Dit plan is voor de betrokken jeugdhulpaanbieder het uitgangspunt om vanuit de eigen expertise en mogelijkheden een zorgplan op te stellen, samen met de jeugdige en zijn ouders. Hierin staat opgenomen hoe het beoogde resultaat dat in het ondersteuningsplan omschreven staat, in de praktijk bereikt gaat worden. Tussentijdse evaluaties vanuit de jeugdhulpverlener en met de jeugdige/ouders en aanbieder zijn gewenst. Dit om afschaling te bevorderen en zorgafhankelijkheid te voorkomen.

5.2 Klachten, bezwaar en beroep

Het kan voorkomen dat een jeugdige/ouders niet tevreden is met de bejegening vanuit Stichting Binding, of met het besluit dat genomen is op een aanvraag.

Een klacht is tegen handelen (bejegening). In artikel 6.4 van de Verordening is opgenomen dat het college van Burgemeester en Wethouders een regeling vaststelt voor de afhandeling van klachten van cliënten die betrekking hebben de wijze van afhandeling van Meldingen en Aanvragen.

Bezwaar is tegen een genomen besluit (beschikking). Zie hiervoor artikel 2.9 van de Verordening.