Besluit nadere regels Jeugdhulp gemeente ‘s-Hertogenbosch 2024

Artikel 1. Begripsbepalingen

• 1.

  In deze nadere regels wordt verstaan onder:

  • a.

    pgb-hulpverlener: personen die formele of informele hulp verlenen zoals toegelicht in artikel 11 Verordening Jeugdhulp 2021;

  • b.

    KOO: informatie- en adviespunt voor inwoners en professionals in ’s-Hertogenbosch voor vragen en hulp in het sociale domein;

  • c.

    Regionaal Expert Team (RET): Overleg dat ingezet wordt om complexe hulp te regelen voor jeugdigen en ouders waarvoor geen reguliere oplossing mogelijk is.

  • d.

    ouder(s): gezagdragende ouder(s) en/of pleegouder(s) of een ander die een jeugdige als behorend tot zijn gezin verzorgt als bedoeld in artikel 1.1 van de Jeugdwet;

  • e.

    Verordening: de Verordening jeugdhulp ‘s-Hertogenbosch 2021;

  • f.

    wet: Jeugdwet.

• 2.

  Alle begrippen die in deze nadere regels worden gebruikt en die niet nader worden omschreven, hebben dezelfde betekenis als in de wet, het Besluit Jeugdwet, de Algemene wet bestuursrecht, de Algemene Verordening Gegevensbescherming of de Verordening jeugdhulp ‘s-Hertogenbosch 2021.

Artikel 2. Beschikbare algemene voorzieningen

Algemene jeugdhulpvoorzieningen zijn rechtstreeks toegankelijk zonder voorafgaand onderzoek naar de behoeften en persoonskenmerken van de jeugdige en/of zijn ouder(s). Met de inzet van een algemene voorziening kan in sommige gevallen worden voorkomen dat een individuele jeugdhulpvoorziening nodig is.

• 1.

  De volgende voorzieningen behoren in ieder geval tot de algemene voorzieningen als bedoeld in artikel 3, eerste lid van de Verordening:

  • a.

    het bieden van informatie, advies en consultatie aan jeugdigen en hun ouders over o.a.:

    • i.

      opgroei- en opvoedingsproblemen;

    • ii.

      psychische problemen en stoornissen;

    • iii.

      opvoedingssituaties waardoor jeugdigen mogelijk in hun ontwikkeling worden bedreigd;

    • iv.

      taal- en leerproblemen;

    • v.

      kindermishandeling en huiselijk geweld;

    • vi.

      lichamelijke of verstandelijke beperkingen;

    • vii.

      cliëntondersteuning.

  • b.

    het bieden van ondersteuning bij het versterken van de eigen kracht van de jeugdige, zijn of haar ouder(s)/opvoeder(s) en de andere leden van het gezin;

  • c.

    het bieden van ondersteuning bij het versterken van het sociale netwerk, waaronder familieleden, buren, vrienden, vrijwilligers en mantelzorgers en het toeleiden naar collectieve activiteiten in de nabije omgeving, waaronder sport, cultuur en vrije tijd;

  • d.

    het bieden van ondersteuning bij het opzetten van een familiegroepsplan;

  • e.

    kortdurende individuele, niet specialistische begeleiding gericht op de dagelijkse levensverrichtingen, opgroei- en opvoedondersteuning;

  • f.

    begeleiding naar lichte hulp en consultatie bij de (jeugd)gezondheidszorg en het onderwijs.

Artikel 3: Beschikbare individuele voorzieningen

In tegenstelling tot de algemene voorzieningen, zijn individuele voorzieningen niet vrij toegankelijk. Een individuele voorziening kan alleen na zorgvuldig onderzoek als bedoeld in artikel 9 Verordening toegekend worden middels een beschikking. Maatwerk is hierbij belangrijk.

• 1.

  De volgende voorzieningen behoren in ieder geval tot de individuele voorzieningen als bedoeld in artikel 4, eerste lid van de Verordening:

  • a.

    consultatie en advies;

  • b.

    respijtzorg;

  • c.

    begeleiding (basis en specialistisch);

  • d.

    daghulp (basis, specialistisch en intensief);

  • e.

    orthopedagogische behandeling (basis en specialistisch);

  • f.

    GGZ (basis en specialistisch);

  • g.

    dyslexiezorg;

  • h.

    medicatie consultatie (AD(H)D);

  • i.

    vaktherapie;

  • j.

    specialistische intensieve netwerkondersteuning;

  • k.

    pleegzorg;

  • l.

    gezinsvervangende/gezinsgerichte zorg;

  • m.

    verblijf (basis, specialistisch en intensief);

  • n.

    gezinsopname;

  • o.

    crisishulp.

• 2.

  Een beschrijving van alle individuele voorzieningen met daarbij de vereiste kwalificaties van de jeugdhulp(verleners), is opgenomen in het Productenboek Inkoop Gespecialiseerde Jeugdhulp Regio Noordoost Brabant van het betreffende jaar.

• 3.

  Voor dyslexiezorg geldt dat deze alleen toegankelijk is voor de jeugdige nadat de EED-specialist van het Samenwerkingsverband Primair Onderwijs De Meierij op basis van het Protocol Dyslexie Diagnose en Behandeling 3.0. van oordeel is dat diagnostiek dan wel de behandeling van Ernstige Enkelvoudige Dyslexie noodzakelijk is.

• 4.

  Voor situaties waarin complexe hulp geregeld moet worden en het college geen passende reguliere voorziening kan vinden, wordt advies gevraagd aan het Regionaal Expert Team (RET). Onder een reguliere voorziening wordt verstaan een ondersteuningsvorm die al bestaat en gecontracteerd is binnen de inkoop jeugdhulp Noordoost Brabant.

Artikel 4: Melding hulpvraag en toegang via de gemeente

• 1.

  Een hulpvraag van een jeugdige en/of zijn ouder(s) komt binnen bij KOO. De jeugdige en/of zijn ouder(s) die een hulpvraag hebben op het gebied van de Jeugdwet kunnen een schriftelijke, telefonische of digitale melding doen.

• 2.

  Op basis van een eerste uitvraag wordt de problematiek geïnventariseerd en wordt bepaald welk type ondersteuning het meest passend lijkt te zijn en wie daar voor verantwoordelijk is. Mogelijk worden de jeugdige en/of zijn ouder(s) verwezen naar een andere instantie dan de gemeente wanneer de vraag daar thuishoort.

• 3.

  Als op basis van de eerste uitvraag blijkt dat het gaat om een melding waarbij sprake kan zijn van een jeugdhulp-plicht, zorgt KOO voor een warme overdracht naar het college.

• 4.

  Het college geeft informatie over onder andere onafhankelijke cliëntondersteuning, privacy en de mogelijkheid om een familiegroepsplan op te stellen.

• 5.

  Een jeugdige en/of zijn ouder(s) zijn belanghebbende en zijn degene(n) die in ieder geval een melding kunnen doen, of een aanvraag kunnen doen via ondertekening van het onderzoeksplan of een vastgesteld formulier. Indien de belanghebbende de melding namens hem/haar laat doen, moeten de jeugdige en zijn ouder(s) en de vertegenwoordiger een machtigingsformulier hebben ondertekend. Hierin wordt vastgelegd waartoe de jeugdige en of zijn ouder(s) zijn of haar vertegenwoordiger machtigt.

• 6.

  De beslissing welke ondersteuning een jeugdige of zijn ouder(s) precies nodig hebben, komt tot stand in overleg met die jeugdige en zijn ouder(s). In een gesprek tussen de jeugdige, zijn ouder(s) en het college wordt gekeken wat de jeugdige en zijn ouder(s) eventueel zelf of met behulp van hun netwerk kunnen doen om het probleem op te lossen. Als dat niet het geval is, wordt eerst onderzocht of een algemene of voorliggende voorziening passend is. Als dat niet het geval is wordt onderzocht of een (aanvullende) individuele voorziening passend zou kunnen zijn.

Artikel 5: Beoordeling eigen kracht ouders

• 1.

  De eigen kracht van ouders is een van de criteria die de gemeente beoordeelt om het recht op jeugdhulp te bepalen. Onder eigen kracht verstaan wij de eigen mogelijkheden en het probleemoplossend vermogen van ouders om de noodzakelijke hulp te bieden, zo nodig met gebruikmaking van hulp van personen uit het sociale netwerk. Dit betreft hulp op het gebied van persoonlijke verzorging, begeleiding en huisvesting. Het begrip ‘de noodzakelijke hulp’ omvat zowel gebruikelijke als bovengebruikelijke hulp.

• 2.

  Ouders horen jeugdigen uit het gezin tot 18 jaar te verzorgen, op te voeden, toezicht te bieden en een beschermende woonomgeving te bieden, ook al is er sprake van een jeugdige met een ziekte, aandoening of beperking. Het bieden van deze zorg is niet vrijblijvend. Verwacht wordt van de ouders dat zij de hulp verstrekken die nodig is, en verwacht mag worden dat zij indien noodzakelijk vergaande aanpassingen doen om dit te realiseren. Het uitgangspunt van de Jeugdwet is dat de verantwoordelijkheid voor het gezond en veilig opgroeien van jeugdigen allereerst bij de ouders en de jeugdige zelf ligt. De hulp moet behoren tot de mogelijkheden van de ouders (eigen kracht). De gemeente beoordeelt de eigen kracht volgens de bepalingen van dit artikel.

• 3.

  De gemeente onderzoekt of de ouder in staat is om de noodzakelijke hulp te bieden. Hierbij wordt onder andere beoordeeld:

  • •

    wordt de hulp al geleverd door de ouders;

  • •

    is er sprake van belemmeringen waardoor de ouders de hulp niet, niet langer, of nog niet kunnen geven.

• 4.

  De gemeente onderzoekt of de ouder beschikbaar is om de noodzakelijke hulp te bieden. Hierbij wordt onder andere beoordeeld:

  • •

    is de ouder langdurig ziek;

  • •

    is de ouder langdurig afwezig in het gezin.

• Het niet beschikbaar zijn van de ouder door werk wordt niet meegenomen in de beoordeling. Van de ouder wordt verwacht dat deze de hulp met werk combineert, tenzij dit een schrijnende situatie oplevert waarbij ernstig nadelige gevolgen voor de jeugdige en/of ouders aantoonbaar zijn.

• 5.

  De gemeente onderzoekt of het bieden van hulp door de ouder geen overbelasting geeft. Hiervoor geldt de richtlijn bij (dreigende) overbelasting uit Bijlage 1.

• 6.

  De gemeente onderzoekt of de ouder de hulp zonder vergoeding blijft bieden, en zo ja, of de ouder daardoor niet in de problemen komt.

• 7.

  Bij de beoordeling van de eigen kracht worden mogelijkheden van het brede sociale domein ook in kaart gebracht. Hierbij kan gedacht worden aan schulddienstverlening, hulp van de Wmo en Werk & Inkomen.

Artikel 6: Voorliggende voorzieningen voor jeugdige en/of ouder(s) uit andere wetten

Indien een jeugdige en zijn ouder(s) recht heeft op zorg of ondersteuning op grond van een andere wet, zoals de Wet langdurige zorg (Wlz), de Zorgverzekeringswet (Zvw), de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) of de Onderwijswetten, zijn deze voorliggend op de Jeugdwet en zal het college voor deze zorg geen voorziening treffen op basis van de Jeugdwet.

• 1.

  Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo)

  • a.

    Ondersteuning, wonen/verblijf en persoonlijke verzorging voor jeugdigen vanaf 18 jaar valt onder de Wmo, indien het doel is het bevorderen van zelfredzaamheid en maatschappelijke participatie;

  • b.

    De hulpmiddelen, rolstoelen voor jeugdigen vallen altijd onder de Wmo. Hetzelfde geldt voor de woningaanpassingen voor jeugdigen onder de 18 jaar, die thuis blijven wonen;

  • c.

    De gemeente is verantwoordelijk voor zowel de uitvoering van de Jeugdwet als de Wmo en zorgt ervoor dat jeugdigen die zowel vóór als ná hun 18e verjaardag hulp nodig hebben, geen last hebben van de overgang naar een ander wettelijk kader.

• 2.

  Wet Langdurige Zorg (Wlz), Zorgverzekeringswet (Zvw) en Beginselenwet Justitiële Jeugdinrichtingen (JJI)

  • a.

    Jeugdigen die gebruik kunnen maken van voorzieningen in het kader van deze genoemde wetten, maken geen aanspraak op jeugdhulp in het kader van de Jeugdwet;

  • b.

    Ouder(s)/verzorger(s) en jeugdigen die een aanvraag voor jeugdhulp doen, worden verwezen naar de instantie waar een aanvraag voor een voorziening op basis van de voornoemde wetten kan worden behandeld.

• 3.

  (Passend) Onderwijs

  • a.

    Begeleiding van kinderen met leerproblemen is de verantwoordelijkheid van school. Er zijn ook mogelijkheden vanuit de Wet passend onderwijs. Hulp die nodig is om onderwijsdoelen te behalen valt niet onder de Jeugdwet, maar moet door het onderwijs geboden worden.

  • b.

    Op hoofdlijnen hanteren we de volgende uitgangspunten:

    • i.

      (Extra) ondersteuning die primair gericht is op het volgen van onderwijs of het leerproces, is de verantwoordelijkheid van de school;

    • ii.

      Alleen in uitzonderlijke situaties; als toezicht en aansturen meer vraagt dan van school en ouder(s) kan worden verwacht en de mogelijkheden vanuit de Wet passend onderwijs niet voldoende zijn kan begeleiding worden geïndiceerd;

    • iii.

      Is extra ondersteuning vanwege de problematiek van de jeugdige op meerdere levensdomeinen nodig, dan kan de gemeente verantwoordelijk zijn.

  • c.

    Als er geen sprake is van een ontheffing van de leerplicht, is in eerste instantie het onderwijs aanzet om passende ondersteuning te bieden;

  • d.

    In het geval de jeugdige gebruik maakt van het speciaal onderwijs, is het ondersteuningspakket dat samenhangt met de toelatingsverklaring van het Samenwerkingsverband voorliggend.

• 4.

  Kinderopvang en buitenschoolse opvang

  • a.

    Kinderopvang en buitenschoolse opvang is de verantwoordelijkheid van ouder(s), werkgever en overheid. Het leren omgaan van leidsters van de kinderopvang met kind met een beperking is de verantwoordelijkheid van ouder(s) en de kinderopvang/buitenschoolse opvang;

  • b.

    Indien er sprake is van lichamelijke en/of psychische problematiek bij (een van) de ouder(s) en er is géén recht op kinderopvangtoeslag, kan mogelijk gebruik gemaakt worden van de regeling SMI;

  • c.

    Alleen in uitzonderlijke situaties als een kind zodanige extra (specialistische) begeleiding nodig heeft die niet door leidsters kan worden geboden en niet van ouder(s) kan worden verwacht, kan begeleiding worden toegekend vanuit de Jeugdwet.

• 5.

  Als een voorliggende voorziening zoals genoemd in lid 1 t/m 4 passend en toereikend is, wordt geen individuele voorziening ingezet. In elke individuele situatie wordt beoordeeld of de voorliggende voorziening toereikend is. Als de jeugdige en/of de ouders geen gebruik wensen te maken van een beschikbare voorziening, leidt dat niet automatisch tot het inzetten van een individuele voorziening.

Artikel 7. Vervoersvoorziening in het kader van de Jeugdwet

• 1.

  Uitgangspunt is dat ouder(s) in eerste instantie zelf verantwoordelijk zijn voor vervoer van de jeugdige van en naar de jeugdhulpaanbieder.

• 2.

  Het college moet in elke individuele situatie een afweging maken of er specifieke omstandigheden zijn waardoor de eigen mogelijkheden van de jeugdige en/of zijn ouder(s) onvoldoende zijn om de eigen verantwoordelijkheid voor vervoer op zich te nemen.

• 3.

  Een vervoersvoorziening wordt alleen verstrekt aan de jeugdige, zoals bedoeld in artikel 1.1. van de Jeugdwet.

• 4.

  Een vervoersvoorziening wordt alleen verstrekt ten behoeve van het vervoer van de jeugdige naar en van de locatie waar de jeugdhulp plaatsvindt, en voor zover het vervoer vaker plaats vindt dan twee maal per week (heen en terug) en voor zover het de eigen kracht te boven gaat.

• 5.

  Vervoer kan in geval van boven-gebruikelijke hulp ingezet worden in natura bijvoorbeeld in de vorm van taxivervoer. Ook is vergoeding van openbaar vervoer of een vergoeding van eigen vervoer mogelijk.

  • a.

    Indien noodzaak tot het treffen van een vervoersvoorziening is vastgesteld en de jeugdige kan gebruiken maken van het openbaar vervoer dan gaat dat voor op de inzet van taxivervoer of vergoeding eigen vervoer;

  • b.

    Een vergoeding eigen vervoer kan alleen plaatsvinden binnen het kader van lid 4 van dit artikel. De vergoeding bedraagt het belastingvrije bedrag per kilometer zoals is vastgesteld door de Belastingdienst.

• 6.

  Het toekennen van een vervoersvoorziening geschiedt alleen aan de jeugdige wanneer aantoonbaar is gemaakt dat er een noodzaak bestaat tot het inzetten van deze voorziening en dat bij gebrek aan deze voorziening de toegang tot jeugdhulp wordt onthouden.

• 7.

  De noodzaak van een vervoersvoorziening wordt aannemelijk gemaakt, indien:

  • a.

    sprake is van een vervoersprobleem; en

  • b.

    aantoonbaar is gebleken dat op eigen kracht of met hulp van ouders of andere personen uit de naaste omgeving geen oplossing voor het vervoersprobleem kan worden gevonden; en

  • c.

    geen oplossing gevonden kan worden voor het vervoersprobleem door, al dan niet gedeeltelijk, gebruik te maken van een andere voorziening; en

  • d.

    vervoer geen onderdeel uitmaakt van het tarief jeugdhulp, zoals vastgelegd in het productenboek Jeugdhulp en contractafspraak met betreffende aanbieder; en

  • e.

    sprake is van een medische noodzaak, omdat de jeugdige indien gebruik gemaakt wordt van het openbaar vervoer of eigen vervoer, een beperking heeft met lopen, instappen of staan of indien er sprake is van desoriëntatie; of

  • f.

    sprake is van beperkingen in de zelfredzaamheid, omdat:

    • i.

      de leeftijd van de jeugdige het niet toe laat zelfstandig te reizen met openbaar vervoer, nadat is aangetoond dat ouders of andere personen in de naaste omgeving niet in staat kunnen worden geacht om zorg te dragen voor begeleiding, zoals bedoeld in artikel 5 van deze nadere regels; of

    • ii.

      sprake is van ernstige gedragsproblemen welke reizen in het openbaar vervoer of eigen vervoer onmogelijk maken; of

    • iii.

      andere redenen van niet-medische aard, die het zelfstandig of onder begeleiding reizen in het openbaar vervoer of eigen vervoer onmogelijk maken; en

  • g.

    door een deskundige de medische beperkingen of beperkende omstandigheden bij de jeugdige die individueel vervoer vereisen, zijn vastgesteld; en

  • h.

    de jeugdige of zijn ouder(s) medewerking hebben verleend aan het college om aantoonbaar te maken dat er sprake is van een medische noodzaak of beperking in de zelfredzaamheid.

Artikel 8. Aanvullende criteria pgb

Een pgb kan worden verstrekt als naar oordeel van het college is gewaarborgd dat de ondersteuning van goede kwaliteit is. Het college toetst vooraf door middel van een pgb-plan zoals bedoeld in artikel 10 lid 1 Verordening of de kwaliteit van de voorzieningen die de aanvrager van het budget wil betrekken voldoende is gegarandeerd. De belangrijkste eisen zijn dat de zorg veilig, doeltreffend en cliëntgericht geleverd wordt.

• 1.

  Algemene pgb criteria:

  • a.

    De jeugdhulp die met pgb wordt gefinancierd, leidt in het geval van de aanvrager tot tenminste even effectieve en doelmatige ondersteuning dan Zorg in natura;

  • b.

    De regie en het beheer van het pgb mag niet worden neergelegd bij de pgb-hulpverlener;

  • c.

    De aanvrager van het pgb mag als vertegenwoordiger het pgb niet aan zichzelf uitkeren als zijnde de pgb-hulpverlener. Dit is niet van toepassing indien de pgb hulpverlener in de eerste graad tot de jeugdige staat;

  • d.

    De aanvrager van het pgb en de pgb-hulpverlener sluiten een zorgovereenkomst (model van de Sociale Verzekeringsbank) met daarin tenminste de afspraken over looptijd van de overeenkomst, omvang uren en werktijden, de vergoeding en de wijze van declareren;

  • e.

    Het is de budgethouder(s) en/of vertegenwoordigers(s) niet toegestaan om met de pgb-hulpverlener een vast maandloon overeen te komen en/of maandlonen uit te betalen aan de pgb-houder;

  • f.

    De pgb-hulpverlener biedt ondersteuning die voldoet aan de eisen van de van toepassing zijnde wet- en regelgeving;

  • g.

    De pgb-hulpverlener kan de grenzen van het eigen kunnen en bevoegdheden inschatten en aangeven wanneer andere ondersteuning dan de door hem/haar geleverde ondersteuning gewenst is;

  • h.

    De pgb-hulpverlener zorgt voor verslaglegging van de resultaten en is bereid deze op verzoek van het college te tonen;

  • i.

    Iedere pgb-budgethouder legt verantwoording af over (de besteding van) het pgb;  

  • j.

    De controle van de verantwoording van het pgb door de budgethouder aan het college kan steekproefsgewijs plaatsvinden tijdens- en na afloop van de verstrekking;

  • k.

    Indien uit de gegevens van de sociale verzekeringsbank blijkt dat binnen een half jaar geen besteding heeft plaatsgevonden, vindt in overleg met de pgb-budgethouder en/of de jeugdigen en zijn ouder(s) plaats of beëindiging of omzetting naar zorg in natura nodig is;

  • l.

    De gemeente controleert het gebruik van het persoonsgebonden budget per kalenderjaar. Bij onderbesteding > 25% volgt een overleg met de pgb budgethouder naar de oorzaak van de onderbesteding;  

• 2.

  pgb voorwaarden formele hulp:

  • a.

    De pgb-hulpverlener moet geregistreerd staan in het Stichting Kwaliteitsregister Jeugd (SKJ) of in het register voor Beroepen in de Individuele Gezondheidszorg (BIG);

  • b.

    De pgb-hulpverlener verleent verantwoorde hulp, waaronder wordt verstaan hulp van goed niveau, die in ieder geval veilig, doeltreffend, doelmatig en cliëntgericht wordt verleend en die is afgestemd op de reële behoefte van de jeugdige of ouder(s).

  • c.

    De pgb-hulpverlener organiseert zich op zodanige wijze, voorziet zich kwalitatief en kwantitatief zodanig van personeel en materieel en draagt zorg voor een zodanige verantwoordelijkheidstoedeling.

  • d.

    De pgb-hulpverlener neemt bij zijn werkzaamheden de rol van een goed hulpverlener in acht en handelt daarbij in overeenstemming met de op hem rustende verantwoordelijkheid, voortvloeiende uit de voor die hulpverlener geldende professionele standaard zoals genoemd in artikel 4.1.1. Jeugdwet;

  • e.

    De pgb-hulpverlener voldoet aan de voor hem van toepassing zijnde minimumeisen zoals vastgelegd in het Productenboek Inkoop Gespecialiseerde Jeugdhulp Regio Noordoost Brabant van het betreffende jaar;

  • f.

    De kwaliteit van de voorziening moet voldoende zijn om de gestelde doelen te kunnen realiseren. De geleverde voorziening wordt afgestemd met de persoonlijke situatie van de aanvrager en eventuele andere vormen van hulp/zorg in het gezin;

  • g.

    De pgb-hulpverlener heeft een kwaliteitssysteem (ISO of HKZ) of in het geval van zelfstandige zonder personeel (zzp) wordt er gewerkt aan kwaliteitsverbetering (zoals bijscholing);

  • h.

    De pgb-hulpverlener beschikt over een Verklaring Omtrent Gedrag (VOG) voor natuurlijke personen die niet eerder is afgegeven dan drie maanden voor het tijdstip, waarop de pgb-hulpverlener voor de instelling ging werken of als zelfstandige zonder personeel. De pgb-hulpverlener is bereid deze op verzoek van het college te tonen;

  • i.

    De hulpverlener die formele hulp verleent zoals bedoeld in artikel 11 Verordening Jeugdhulp gemeente ’s-Hertogenbosch 2021 is aangemeld bij de Inspectie Gezondheid en Jeugd.

  • j.

    De pgb-hulpverlener is bekend met en maakt indien nodig gebruik van de Meldcode huiselijk geweld en kindermishandeling;

  • k.

    De pgb-hulpverlener doet melding van iedere calamiteit of geweld die bij de verlening van jeugdhulp of bij de uitvoering ervan plaatsvindt;

  • l.

    De pgb-hulpverlener houdt een klachtensysteem bij en neemt, indien nodig, aantoonbaar passende maatregelen;

  • m.

    De pgb-hulpverlener handelt volgens de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG);

  • n.

    Onderaannemerschap is niet toegestaan.

• 3.

  pgb voorwaarden informele hulp:

  • a.

    Er is sprake van een langdurige, omvangrijke en frequente ondersteuningsvraag waarbij geen specifieke deskundigheid is vereist;

  • b.

    De kwaliteit van de hulp die de pgb-hulpverlener biedt, is passend en toereikend gelet op de problematiek en ontwikkelingsdoelen van de jeugdige;

  • c.

    Bij de pgb-hulpverlener is geen sprake is van dreigende overbelasting;

  • d.

    Als het college dit nodig acht in het kader van de veiligheid van de hulpverlening, kan het college bepalen dat de pgb-hulpverlener beschikt over een VOG die niet eerder is afgegeven dan drie maanden voor het tijdstip waarop deze pgb-hulpverlener is gestart met het bieden van de hulpverlening.

Artikel 9: Hoogte pgb

• 1.

  Een pgb formeel als bedoeld in artikel 12, lid 1 onderdeel a en b van de Verordening wordt berekend op basis van de zorg in natura tarieven als opgenomen in de lijst Tarieven en producten van het betreffende jaar behorend bij het Productenboek Inkoop Gespecialiseerde Jeugdhulp Regio Noordoost Brabant. De actuele bedragen staan op de gemeentelijke website1. Deze worden jaarlijks geïndexeerd.

• 2.

  Een pgb informeel als bedoeld in artikel 12, lid 1 onderdeel c van de Verordening wordt berekend op basis van de Wet Minimumloon en Minimumvakantiebijslag. De actuele bedragen staan op de gemeentelijke website 2. Deze worden jaarlijks geïndexeerd.

• 3.

  Indien het vastgestelde pgb in een individueel geval onvoldoende is om de aangewezen jeugdhulp te kunnen inkopen, wordt het tarief zodanig aangepast dat de hulp hiermee bij tenminste één jeugdhulpaanbieder kan worden ingekocht.

• 4.

  Voor de jeugdhulpvormen die niet zijn benoemd in het Productenboek, zoals genoemd in lid 1, stelt het college individuele maatwerktarieven vast.

Artikel 10: Verstrekken voorziening over periode voorafgaand aan de aanvraag

Het college kan slechts een voorziening verstrekken voor kosten die betrekking hebben op een periode Voorafgaand aan de aanvraag indien op het moment van aanvraag nog steeds sprake is van opgroei- of opvoedingsproblemen, psychische problemen of stoornissen waarvoor de hulp is ingezet, en voor zover het college de noodzaak en passendheid van de voorziening en de gemaakte kosten achteraf nog kan beoordelen, en ouder(s) aantoonbaar kunnen maken dat zwaarwegende omstandigheden het noodzakelijk maakten dat kosten voor inzet jeugdhulp gemaakt moesten worden voorafgaand aan de aanvraag.

Artikel 11: Inwerkingtreding en citeertitel

• 1.

  Dit Besluit nadere regels Jeugdhulp treedt in werking met ingang van 1 september 2024. Tegelijk vervalt het Besluit nadere regels Jeugdhulp ’s-Hertogenbosch 2023.

• 2.

  Deze nadere regels worden aangehaald als: Besluit nadere regels Jeugdhulp gemeente ‘s-Hertogenbosch 2024.