Verordening maatschappelijke ondersteuning gemeente Almere 2022

1. Het college besluit, indien de cliënt op een maatwerkvoorziening is aangewezen, tot de tijdige beschikbare goedkoopste adequate en meest doeltreffende maatwerkvoorziening.

2. De cliënt en waar mogelijk diens netwerk, werken binnen hun vermogen in voldoende mate mee aan het opstellen en nakomen van het ondersteuningsplan en de afspraken met de hulpverlener/leverancier van de maatwerkvoorziening of het persoonsgebonden budget.

1. Een hulphond Wmo is een bijzondere vorm van begeleiding met behulp van een hond, die primair is gericht op het wegnemen van beperkingen in de zelfredzaamheid en participatie. Voor verstrekking, gelden alle volgende voorwaarden:

• de inzet van de hulphond Wmo is niet hoofdzakelijk gericht op de behandelingen van stoornissen:

a. niet gericht op het compenseren van een lichamelijke beperking

b. niet bedoeld als signaalhond voor doven en slechtzienden,

c. de hond wordt niet ingezet als therapiehond in het kader van een behandeling of voor gedragsregulatie;

• de cliënt maakt bij de aanvraag gebruik van een maatwerkvoorziening met individuele begeleiding als bedoeld in artikel 3.3.1 of 10.2 lid 2 van deze verordening;

• uit evaluatie van hiervoor genoemde maatwerkvoorziening, blijkt dat het gebrek aan zelfredzaamheid en participatie hiermee aantoonbaar onvoldoende wordt weggenomen;

• inzet van extra behandeling, uitbreiding in uren van de hiervoor benoemde individuele begeleiding of wijziging van ondersteuner, leidt niet tot voldoende zelfredzaamheid en maatschappelijke participatie;

• ondersteuning in de vorm van een hulphond kan voor de cliënt aannemelijk tot voldoende zelfredzaamheid en maatschappelijke participatie leiden;

• alleen de kosten van de eventuele aanschaf van een aantoonbaar geschikte hond en de kosten van de opleiding van deze hond, komen in aanmerking;

• voor het vaststellen of een hond geschikt is als hulphond, wint het college advies in bij een daartoe gespecialiseerde adviseur/instelling;

• de cliënt is in staat op een verantwoorde wijze zelfstandig een hulphond Wmo te houden en te onderhouden. Dit houdt in ieder geval in de zorg voor voeding, verzekering ziektekosten en aansprakelijkheid, uitlaten, verzorging van de vacht;

• de cliënt heeft een frequente verplaatsingsbehoefte van minimaal drie dagen per week voor het doen van boodschappen voor dagelijks levensonderhoud, bezoeken van bibliotheek, kapper etc. en het onderhouden van sociale contacten in de directe woonomgeving die niet op een andere wijze is op te lossen;

• een hulphond Wmo en/of opleiding wordt verstrekt via een persoonsgebonden budget.

2. Het college kan nadere regels stellen op het gebied van erkenning van de opleiding, verzorging en aard van de hulphond.

1. Een cliënt kan in aanmerking komen voor een maatwerkvoorziening huishoudelijke ondersteuning, als cliënt ondersteuning nodig heeft in relatie tot één of meerdere van de volgende aspecten:

• het schoon en leefbaar houden van de woning volgens algemeen hygiënische normen;

• het beschikken over schone en draagbare kleding;

• het beschikken over primaire levensbehoeften, waaronder maaltijden;

• de zorg voor de minderjarige kinderen die tot het huishouden behoren, waarbij de inzet van de ouders de gebruikelijke hulp overstijgt;

• het voeren van regie over het doen van het huishouden.

2. Huishoudelijke ondersteuning kent één basismodule 'Resultaat Schoon en leefbaar huis' en vijf aanvullende modules:

a. resultaat Wasverzorging;

b. resultaat Boodschappen doen;

c. resultaat Regie;

d. resultaat Maaltijden;

e. resultaatgebied Kindzorg.

3. Het schoonhouden of schoonmaken van de buitenkant van de woning zoals het ramen lappen aan de buitenkant en het onderhouden van de tuin, maakt geen deel uit van de huishoudelijke ondersteuning.

4. Deze voorziening heeft uitsluitend betrekking op woonruimten die:

a. nodig zijn voor het normale gebruik van de woning, én

b. daadwerkelijk bij de cliënt in gebruik zijn.

5. Het college vraagt van de cliënt medewerking om de ondersteuning zo efficiënt mogelijk te organiseren en een bijdrage en medewerking aan het bereiken van de doelen van de cliënt.

6. In de beschikking neemt het college op welke resultaat(gebieden) de maatwerkvoorziening huishoudelijke ondersteuning van toepassing zijn.

7. De uitvoering vindt plaats op basis van het Indicatieprotocol Huishoudelijke Ondersteuning.

1. Kortdurend verblijf (respijtzorg) is logeren in een instelling gedurende maximaal eenentwintig etmalen per jaar, met als doel het ontlasten van de mantelzorger(s). Het kan hierbij gaan om zowel geplande etmalen, als ongepland verblijf bij het wegvallen van een mantelzorger.

2. Een cliënt komt in aanmerking voor kortdurend verblijf, indien de cliënt:

• een somatische of psychogeriatrische aandoening of een lichamelijke beperking heeft;

• een complexe ondersteuningsvraagvraag heeft, én

• gezien de ondersteuningsbehoefte tijdelijk is aangewezen op ondersteuning en toezicht, én

• langdurig begeleiding krijgt van (een) mantelzorger(s) bij het functioneren in de maatschappij én zijn sociale netwerk (tijdelijk) niet in staat is de mantelzorger(s) te ontlasten, én

• cliënt geen beroep kan doen op de Wet langdurige zorg of aanvullende zorgverzekering.

1. Beschermd wonen kent twee ondersteuningsprofielen: beschermd wonen midden en hoog.

2. Beschermd wonen midden biedt voor de cliënt een beschermde woonomgeving met continue intensieve begeleiding. De intensieve ondersteuning en begeleiding is gericht op het omgaan met deze beperkingen, het beheersbaar houden en gaandeweg doen afnemen van gedragsproblematiek.

3. Beschermd wonen hoog biedt voor de cliënt zeer intensieve ondersteuning, begeleiding, bescherming en stabiliteit in een veilige en weinig eisende woonomgeving. Deze intensieve ondersteuning is gericht op her(in de eerste instantie) overnemen van taken op alle levensterreinen, waar mogelijk leren omgaan met de beperkingen en het beheersbaar houden en gaandeweg doen afnemen·van de gedragsproblemen. ·

4. Een cliënt kan in aanmerking komen voor een maatwerkvoorziening beschermd wonen indien cliënt:

a. 18 jaar of ouder;

b. beperkingen ervaart door: Psychische en/of psychosociale problemen, mogelijk in combinatie met een verstandelijke beperking, verslaving, gedragsproblematiek, somatische aandoening en/of lichamelijke beperking;

c. beperkt inzicht heeft in de eigen problematiek en/of gevolgen van eigen handelen/gedrag;

d. onvoldoende in staat is zijn hulpvraag zelf te formuleren en uit te stellen;

e. problemen ervaart bij het onderhouden van sociale relaties en het invullen van de dag;

f. beperkte vaardigheden bezit om problemen op til! lossen of besluiten te nemen;

g. ondersteuning bij één of meerdere taken van de basale algemeen dagelijkse levensverrichtingen (ADL) nodig heeft;

h. ondersteuning of overname bij één of meerdere taken van de instrumentele ADL nodig heeft;

i. intrinsiek gemotiveerd is;

j. beperkt gevoelig -kan zijn voor begeleiding;

k. ondersteuning nodig heeft bij het opstarten en/of vasthouden van dagbesteding.

1. Een cliënt kan in aanmerking komen voor maatschappelijke opvang indien:

a. de cliënt de thuissituatie heeft verlaten, al dan niet in verband met risico's voor de veiligheid als gevolg van huiselijk geweld; én

b. feitelijk of residentieel dakloos is; én

c. de cliënt zich niet op eigen kracht kan handhaven in de maatschappij, er sprake is van beperkte zelfredzaamheid op meerdere leefgebieden als gevolg van een verslavings-, psychisch of psychosociaal probleem, dan wel een combinatie van deze problemen, én

d. niet beschikt over alternatieven die de situatie van feitelijke of residentiële dakloosheid op kunnen heffen, én

e. de client niet op eigen kracht, met gebruikelijke hulp, met mantelzorg of met hulp van andere personen uit het sociale netwerk dan wel met gebruikmaking van algemene of andere voorzieningen de zelfredzaamheid of participatie kan verbeteren.

2. De cliënt die aanspraak maakt op maatschappelijke opvang, wordt opgevangen in de regio waar de voorwaarden voor een succesvol traject voor de cliënt optimaal zijn of waar de cliënt aantoonbare binding heeft.

3. Het college kan nadere regels stellen inzake de aard, inhoud en omvang van de te verstrekken maatschappelijke opvang en de toegang daartoe.

1. Een vervoersvoorziening stelt de cliënt in staat bestemmingen te bereiken in de directe woon- en leefomgeving. Het gaat om routine verplaatsingen, regelmatig terugkerende activiteiten als boodschappen doen, familie, vrienden en kennissen bezoeken en het 'buiten zijn' of activiteiten bereiken die nodig zijn om deel te nemen aan het maatschappelijk verkeer.

2. Uitgangspunt is dat de cliënt in een kalenderjaar 1.500 kilometer met een bandbreedte tot 2.000 kilometer in zijn directe woon- en leefomgeving kan afleggen.

3. Bij het vaststellen of een cliënt in aanmerking komt voor een vervoersvoorziening, houdt het college rekening met:

a. de beperkingen van de cliënt;

b. de mogelijkheid van de cliënt om op een verantwoorde wijze de voorziening te gebruiken;

c. de individuele vervoersbehoefte van de cliënt;

d. de mogelijkheid om op andere wijze geheel of gedeeltelijk in die vervoersbehoefte te voorzien, zoals reizen met het openbaar vervoer, lopen, fietsen, rijden op een bromfiets, (mee)rijden in een beschikbare auto.

4. Het college weigert een vervoersvoorziening als de ondersteuningsvraag hoofdzakelijk verband houdt met:

a. werk: voor werk gerelateerde voorzieningen zijn beter passende regelingen beschikbaar. Deze regelingen worden uitgevoerd door het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen (UWV) of vallen onder de Participatiewet;

b. therapie, dagbehandeling, dagbesteding of bezoek aan medische behandelaars: vervoer wordt gefinancierd vanuit passender wetgeving;

c. onderwijs: er zijn beter passende voorzieningen, zoals het leerlingenvervoer op grond van de onderwijswetgeving, en voorzieningen die via het UWV worden verstrekt, de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen en de Participatiewet.

1. Collectief vervoer is een vorm van openbaar vervoer speciaal gericht op cliënten met beperkingen die geen gebruik kunnen maken van het reguliere openbaar vervoer.

2. Op het collectief vervoer zijn de volgende criteria van toepassing:

a. de ritten moeten beginnen of eindigen in Almere en gelden voor maximaal vijf OV-zones;

b. de pashouder betaalt een instaptarief en een bedrag per kilometer. De tarieven zijn maximaal hetzelfde als in het openbaar vervoer;

c. de cliënt kan zich, met of zonder loophulpmiddel, over minder dan 800 meter aaneengesloten, zelfstandig verplaatsen.

3. Een cliënt die, volgens het college, bij het vervoer met deze maatwerkvoorziening ondersteuning of 24 uurs zorg/toezicht nodig heeft, is verplicht een begeleider mee te nemen"Deze begeleider kan gratis meereizen.

4. Indien de cliënt één jaar geen gebruik heeft gemaakt van het collectief vervoer, vervalt het recht op deze maatwerkvoorziening automatisch. De cliënt kan dan altijd weer een nieuwe aanvraag indienen op het moment dat er sprake is van een mobiliteitsprobleem en een vervoersbehoefte.

5. Het college kap nadere regels stellen voor de beoordeling van het recht op de maatwerkvoorziening collectief vervoer.

1. Onder individuele vervoersvoorzieningen worden in ieder geval, maar niet uitsluitend, verstaan:, een scootmobiel, handbewogen rolstoel, elektrische rolstoel, driewielfiets of duofiets, handbike, rolstoelfiets, autoaanpassingen, een financiële tegemoetkoming sport vervoersvoorziening en een gesloten buitenwagen.

2. Een cliënt kan voor een individuele vervoersvoorziening in aanmerking komen als aantoonbare beperkingen het gebruik van het openbaar en collectief vervoer, of deelname aan een gedeelde scootmobiel of hulpmiddelen voorziening, onvoldoende mogelijk maken.

3. Voor verstrekking van de individuele vervoersvoorzieningen gelden alle navolgende voorwaarden:

a. de vervoersvoorziening is wettelijk goedgekeurd, beschikt over de noodzakelijke keurmerken, én

b. de cliënt is in staat op een verantwoorde wijze aan het verkeer deel te nemen, waarbij voor elektrische voorzieningen en (driewiel)fietsen zo nodig een haalbaarheidsles wordt afgenomen door de leverancier van het hulpmiddel, én

c. de cliënt heeft een frequente verplaatsingsbehoefte van minimaal drie dagen per week voor het doen van boodschappen voor dagelijks levensonderhoud, bezoeken van bibliotheek, kapper enzovoort, het onderhouden van sportieve of sociale contacten, én

d. de cliënt moet op eigen kracht, of met behulp van diens netwerk, op of in de vervoersvoorziening kunnen gaan zitten, en af- of uitstappen, én

e. er wordt aan de cliënt, tenzij anders bepaald, slechts één goedkoopste adequate individuele vervoersvoorziening verstrekt, én

f. indien van toepassing moet de stalling dusdanig zijn dat de voorziening redelijkerwijze niet wordt beschadigd door wind of water en diefstal zoveel mogelijk wordt voorkomen;

g. de woonomgeving moet geschikt zijn voor het gebruik van de vervoersvoorziening, én

h. de cliënt moet in staat zijn zelfstandig of met behulp van diens netwerk, het vervoermiddel veilig te stallen en zo nodig aan te sluiten op de oplader.

Tenzij via een persoonsgebonden budget of anders bepaald, blijft het eigendom van deze maatwerkvoorziening bij de gemeente Almere of de gecontracteerde leverancier.

1. Een scootmobiel is een open voertuig, aangedreven door een elektromotor en bestuurd met een mechanisch stuur. Het gaat hier om ern - in principe - éénpersoons vervoermiddel dat voorziet in de vervoersbehoefte op de zeer korte afstand tot en met de middellange afstand tot 35

kilometer aaneengesloten en een maximale snelheid van twaalf kilometer per uur.

2. In aanvulling op artikel 3.7.3 gelden voor verstrekking van een scootmobiel in bruikleen of persoonsgebonden budget, alle navolgende aanvullende voorwaarden:

a. er dient sprake te zijn van een balansprobleem, waardoor (scooter, brom-, snor)fietsen al dan niet met elektrische trapondersteuning) of zijwielen, niet mogelijk is dan wel niet de goedkoopste adequate oplossing is en waardoor de cliënt ernstig beperkt is in zijn mobiliteit, én

b. de cliënt heeft een individuele scootmobiel (bijna) dagelijks nodig (en gebruik van een gedeelde scootmobiel is niet voldoend adequaat), én,

c. het lopen of staan is zodanig beperkCdat cliënt zijn bestemmingsdoel niet kan bereiken met OV, een taxi of autorit, collectief vervoer, én

d. de cliënt kan zich, met of zonder loophulpmiddel, minder dan 400 meter aaneengesloten verplaatsen, én

e. de cliënt heeft een geschikte stallingsmogelijkheid met oplaadpunt of deze is door of namens de cliënt te realiseren binnen de maximale loopafstand van de dient.

1. Handbewogen rolstoelen zijn rolstoelen waarmee de cliënt zich zelf voortbeweegt of wordt voortbewogen door een andere persoon.

2. In aanvulling op artikel 3.7.3 gelden alle navolgende aanvullende voorwaarden:

a. de cliënt ondervindt op medische gronden beperkingen in het zich verplaatsen en is niet in staat om zich in en om de woninEt_minder dan 100 meter aaneengesloten met of zonder een loophulpmiddel zoals wandelstok of rollator te verplaatsen, én

b. de dient is aangewezen op zittentl verplaatsen, omdat lopend verplaatsen, langdurig niet of onvoldoende mogelijk is, én

c. de beperkingen zijn langdurig van aard, én

d. de cliënt heeft een individuele rolstoel (bijna) dagelijks nodig (en kan daarom geen gebruik maken van een gedeelde scootmobiel of een leenrolstoel van de Zorgverzekeraar).

3. Voor de duwwandelwagen geldt aanvullend dat er een partner, huisgenoot, mantelzorger of hulpverlener beschikbaar is die de rolstoel kan duwen.

4. Voor aanpassingen en accessoires geldt dat, deze alleen worden verstrekt als deze medisch noodzakelijk zijn om een adequate maatwerkvoorziening te vormen.

1. Elektrische rolstoelen zijn rolstoelen die worden aangedreven door een elektromotor. De rolstoel kan met behulp van zeer uiteenlopende besturingssystemen worden bestuurd door de cliënt zelf.

2. In aanvulling op artikel 3.7.3 van deze verordening, gelden alle navolgende aanvullende voorwaarden, de cliënt:

a. ondervindt op medische gronden beperkingen in het zich verplaatsen in en om de woning en is permanent afhankelijk van een röfstoel én;

b. is niet in staat om zich over een afstand van meer dan 10 meter of 1 minuut achtereen lopend te verplaatsen;

c. kan zich niet voldoende voortbewegen in een handbewogen rolstoel, bijvoorbeeld als gevolg van een beperkte arm- of handfunctie, of energetische problemen waardoor niet meer dan een aantal meters met een handbewogen rolstoel kan worden gereden.

3. Voor aanpassingen en accessoires geldt dat, deze alleen worden verstrekt als deze medisch noodzakelijk zijn om een adequate maatwerkvoorziening te vormen.

1. Een driewielfiets of duofiets is een fiets met drie wielen die meer stabiliteit biedt aan cliënten die niet (meer) op een gewone tweewieler kunnen fietsen i.v.m. behoefte aan extra ondersteuning,

fysiek of psychisch, en/of stabiliteit.

2. In aanvulling op artikel 3.7.3 van deze verordening, gelden alle volgende aanvullende voorwaarden:

a. de cliënt ondervindt op medische gronden een mobiliteitsbeperking over een middellange afstand, én

b. het gebruik van een algemeen gebruikelijke fiets of bromfiets is niet (langer) mogelijk, én

c. er is een begeleider beschikbaar voor de cliënt bij gebruik van de duofiets.

3. Voor de elektrische ondersteuning van de driewiel- en duo fietsen gelden de navolgende aanvullende voorwaarden:

a. bij gebruik van een driewielfiets kan de cliënt op medische gronden redelijkerwijs geen middellange afstand afleggen zonder elektrische ondersteuning;

b. bij gebruik van een duofiets kan de cliënt ook met begeleider op medische gronden redelijkerwijs geen middellange afstand afleggen zonder elektrische ondersteuning.

c. de cliënt heeft de voorziening nodig vanwege een specifieke verplaatsingsbehoefte, die niet anderszins of goedkoper kan worden opgelost.

1. Een handbike is een aankoppelstuk waarmee cliënten .die rolstoel gebonden zijn, zich zelfstandig over een grotere afstand kunnen verplaatsen.

2. In aanvulling op artikel 3.7.3 van deze verordening, gelden alle volgende aanvullende voorwaarden:

a. de cliënt is aangewezen op het zich zittend verplaatsen in een rolstoel, én

b. cliënt is niet in staat zich met behulp van een handbewogen rolstoel over een redelijke afstand, meer dan 400 meter aaneengesloten, binnen redelijke tijd te verplaatsen, én

c. cliënt heeft de voorziening nodig vanwege een specifieke verplaatsingsbehoefte boven de 400 aaneengesloten meter, die niet anderszins of goedkoper kan worden opgelost.

1. Een rolstoelfiets is een fiets die wordt ingezet om een cliënt die volledig rolstoel gebonden is, ook per fiets te kunnen vervoeren.

2. In aanvulling op artikel 3.7.3 van deze verordening, gelden alle volgende aanvullende voorwaarden, de cliënt:

a. is aangewezen op het zich zittend verplaatsen in een rolstoel, én

b. is op basis van een medische verklaring niet in staat om invulling te geven aan de verplaatsingsbehoefte met behulp van een handbewogen rolstoel, én

c. kan bestemmingsdoelen niet op een goedkoopste adequate wijze bereiken met de rolstoel in combinatie met het OV of een (rolstoel)taxi, of een andere voorziening, én

d. er is een begeleider beschikbaar voor de cliënt bij gebruik van de voorziening.

1. Een autoaanpassing is een technische aanpassing aan een auto in eigendom van de cliënt waardoor een de cliënt met een beperking zelfstandig kan autorijden.

2. In aanvulling op artikel 3.7.3 van deze verordening, gelden alle volgende aanvullende voorwaarden, de cliënt:

a. heeft een medische indicatie voor individueel vervoer per eigen auto, elke vorm van taxivervoer is aantoonbaar medisch niet verantwoord, én

b. beschikt over een eigen auto, én

c. is in het bezit van een geldig rijbewijs, én

d. kan (medisch) verantwoord gebruik maken van de eigen auto, én

3. Deze voorziening wordt hoogstens één keer in de vijf jaar verstrekt.

1. Een tegemoetkoming in de kosten van de aanschaf en het onderhoud van een, door de cliënt zelf te bepalen, sport vervoersvoorziening.

2. Een sport vervoersvoorzi ning is speciaal bestemd voor een tak van sport.

3. Sportbeoefening is voor cliënt onmogelijk zonder deze voorziening, als gevolg van aantoonbare

beperkingen.

4. De cliënt moet in staat zijn tot deelname aan een tak van sport en dit in de praktijk ook doen op structurele basis en lid zijn van een landelijke bond.

5. Deze tegemoetkoming wordt in principe één keer in de 3 jaar verstrekt.

6. De hoogte van de tegemoetkoming is maximaal€ 2.500,- per periode van 3 jaar.

1. Een gesloten buitenwagen is een speciaal voor cliënten ingericht overdekt voertuig, uitgerust met benzine- of elektromotor, dat niet breder is dan 1,10 meter.

2. In aanvulling op artikel 3.7.3 van deze verordening, gelden alle volgende aanvullende voorwaarden, de cliënt:

a. heeft objectief aangetoonde belemmeringen in de sta- en loopfunctie en ondervindt ten gevolge hiervan problemen bij het zich verplaatsen buitenshuis, zowel op de korte als op de langere afstanden;

b. kan als gevolg van medische of psychische beperkingen aantoonbaar geen gebruik maken van algemeen gebruikelijke, collectieve of individuele (open) vervoersvoorzieningen, om zich te verplaatsen;

c. is voor de overige vervoersbehoefte op de zeer korte afstand tot en met de middellange afstand, tot 35 kilometer actieradius, aangewezen op individueel vervoer, waarbij de client medisch noodzakelijk tegen de weersomstandigheden beschermd moet worden en gewone beschermende kleding hierbij niet voldoet.

1. Woonvoorzieningen hebben tot doel beperkingen, die het normale gebruik van de woonruimte door de cliënt met een beperking in de weg staan, zoveel als mogelijk weg te nemen, zodat de woonruimte bereikbaar, toe- en doorgankelijk en bruikbaar is. Woonvoorzieningen kunnen bouwkundig, woontechnisch en overig van aard zijn. Uitzondering op normaal gebruik van de woonruimte is de inrichting van een uitraaskamer waarin een cliënt met beperkingen die vanwege een gedragsstoornis ernstig ontremd gedrag vertoont, zich kan afzonderen of tot rust kan komen.

2. Onder woonruimte wordt verstaan:

a. een woning inclusief onroerende aanhorigheden en voorzieningen met uitzondering van de tuin alsook kamers die zelfstandig verhuurd worden;

b. een woonwagen als bedoeld in de Woningwet;

c. een woonschip op een ligplaats, zijnde een woonschip en een ligplaats als bedoeld in de Huisvestingswet;

d. bij de woonruimte horen ook de toegang tot de woonruimte zelf, tot de tuin en tot het balkon, voor zover daarbij daadwerkelijk problemen worden ondervonden op het gebied van de toegankelijkheid. Reguliere parkeerplaatsen, stalling voor een vervoersvoorziening vallen echter niet onder het begrip 'woning', de toegang tot het trottoir evenmin.

3. Een cliënt kan in aanmerking komen voor een woonvoorziening voor de eigen woonruimte in de gemeente Almere indien:

a. verhuizing niet mogelijk is of niet de goedkoopste adequate voorziening is (het zogenaamde primaat van verhuizen), én

b. deze een fysiek/psychisch, een chronisch psychisch of een psychosociale beperking heeft voor een periode langer dan zes maanden, én

c. er een rechtstreeks verband is tussen de ondervonden (naar objectieve maatstaf aanwezige) beperking, en één of meer bouwkundige of woontechnische kenmerken van de betreffende woonruimte, én

d. de aanpassing van de woonruimte waar de cliënt het hoofdverblijf heeft, geschikt is om het hele jaar door te worden bewoond, én

e. de cliënt niet in meerdere gemeenten tegelijkertijd woonplaats heeft.

4. In aanvulling op het derde lid onder e van dit artikel, geldt een uitzondering indien de woonruimte het ouderlijk huis betreft, van een cliënt die in een instelling verblijft, en die cliënt regelmatig in het ouderlijk huis op bezoek komt. In dat geval kan de ouderlijke woning bezoekbaar worden gemaakt, in die zin dat de entree, woonkamer in het ouderlijk huis, door de cliënt bereikt en gebruikt kunnen worden én toiletgang mogelijk wordt gemaakt als een andere maatwerkvoorziening(en) geen goedkoopste adequate oplossing biedt.

5. Het college verstrekt geen woonvoorziening voor algemene ruimtes én de toegang daartoe van appartementencomplexen, verblijf in een hotel, pension, trekkerswoonwagen, tweede woning of andere niet voor permanente bewoning bedoelde verblijven, instellingen onder de Wet langdurige zorg of een andere instelling gericht op het verstrekken van zorg. Het college werkt in nadere regels het beleid uit ten aanzien van de basisvoorzieningen van bijzondere woonruimtes.

6. Van het primaat van verhuizen als bedoeld in dit artikel lid drie onder a. kan worden afgeweken op één van de volgende gronden:

a. de verhuizing is vanuit maatschappelijke oogpunt onaanvaardbaar;

b. betaalbaarheid van de nieuwe woning;

c. de medisch aanvaardbare termijn van beschikbaarheid van de nieuwe woning;

d. een eventueel medische contra-indicatie.

7. Bij de berekening van de kosten van een woonvoorziening, is het is het uitrustingsniveau van een sociale huurwoning bepalend.

8. In aanvulling op artikel 3.2.2 lid 8 van deze verordening, werkt het college de afschrijvingstermijnen voor een aantal veel voorkomende woonvoorzieningen uit in nadere regels aan de hand van Beleidsboek Huurverhoging na woningverbetering versie juni 2018.

9. Met in acht neming van lid 7 van dit artikel is de hoogte van een tegemoetkoming woonvoorziening, gelijk aan de prijzen zoals die zijn vermeld in de Prijzengids van het NIBUD zoals deze geldt in het jaar van de aanvraag, verminderd met:

a. 0% indien het te vervangen artikel jonger is dan twee jaar;

b. 25% indien het te vervangen artikel tussen de twee en vier jaar oud is;

c. 50% indien het te vervangen artikel tussen de vier en zes jaar oud is;

d. 75% indien het te vervangen artikel tussen de zes en acht jaar oud is.

e. is een artikel 8 jaar oud of ouder, geen vergoeding i.v.m. economische afschrijving.

1. Een verhuiskostenvergoeding is een financiële tegemoetkoming in de kosten van de verhuizing en inrichting van de nieuwe of tijdelijke geschikte woning voor de cliënt die noodzakelijkerwijs verhuist naar een geschikte woning.

2. In afwijking van artikel 3.8.1 lid 9 van deze verordening, is de hoogte van de tegemoetkoming

€ 2.000. Indien de cliënt aantoonbaar meer kosten moet maken is het bedrag gelijk aan de laagste kosten van een daadwerkelijke adequate verhuizing.

3. Het college kan de in het eerste lid genoemde tegemoetkoming verstrekken, als:

a. de te verlaten woning in Almere staat, én

b. de cliënt belemmeringen ervaart in het (normale) gebruik van zijn woonruimte als gevolg van plotseling optredende medische of psychische beperkingen, én

c. een woonvoorziening geen goedkopere adequate oplossing biedt of om technische of andere redenen niet mogelijk is, én

d. de cliënt aantoonbaar goede pogingen heeft ondernomen om, eventueel in samenspraak met de verhuurder, de belemmeringen in het (normale) gebruik van de woonruimte te doen wegnemen, én

e. er met het oog op de gezondheidstoestand van de cliënt binnen een termijn van zes maanden geen uitzicht is op de opheffing van belemmeringen in het (normale) gebruik van de woonruimte, én

f. als de te betrekken zelfstandige woonruimte passend en beschikbaar is, én

g. er geen sprake was van een verhuizing naar een niet- adequate woning gelet op aanwezige of redelijkerwijs voorziene beperkingen.

4. De in het eerste lid genoemde tegemoetkoming wordt niet toegekend als:

a. de cliënt de kosten vergoed kan krijgen via de bijzondere bijstand;

b. de cliënt een niet-zelfstandige woonruimte huurt of indien de cliënt bij de ouders inwoont en voor het eerst zelfstandig gaat wonen;

c. er sprake is van een verhuizing naar een instelling volgens de Wet langdurige zorg;

d. er geen sprake is van een verhuizing op grond van medische of ergonomische redenen;

e. er sprake is geweest van een verhuizing naar een niet- adequate woning terwijl dit al voorzienbaar was;

f. er sprake is van een (geplande) verhuizing naar een niet- adequate woning;

g. er sprake is van een woonruimte die niet bestemd is om het gehele jaar te bewonen;

h. er sprake is van problemen met de woning die onder de verantwoordelijkheid van de huurder/wooneigenaar vallen.

5. Uiterlijk twee jaar na het verlenen van een tegemoetkoming in de verhuis- en herinrichtingskosten, moet de verhuizing hebben plaatsgevonden.

1. Wanneer sprake is van aantoonbare beperkingen ten gevolge van longziekten als bijvoorbeeld COPD, astma of allergie {zolang de allergie niet voortvloeit uit de aard van de gebruikte materialen in de woning of de bouwtechnische staat van de woning) waardoor vervanging van vloerbedekking of gordijnen noodzakelijk is, kan hiervoor een financiële tegemoetkoming worden verstrekt.

2. Een tegemoetkoming voor woningsanering kan worden toegekend voor gestoffeerde woon­ ruimten, niet gladde afneembare vloer- en raambedekking, waar men langere tijd verblijft, te weten de woon- en slaapkamer.

3. De hoogte van de tegemoetkoming is gebaseerd op vervanging van vloerbedekking en gordijnen volgens artikel 3.8.1 lid 9 van deze verordening.

4. Het college verstrekt geen vergoeding als:

a. allergene factoren of andere problemen hun oorzaak vinden in de aard van de in de woning gebruikte materialen en

b. als de klachten die de cliënt ervaart voortvloeien uit overgevoeligheid voor deze materialen, tenzij er sprake is van niet voorziene onverwacht optredende meerkosten;

c. cliënt bij aanschaf van een artikel redelijkerwijs had kunnen weten dat deze overgevoelig op de betreffende stoffen reageert;

d. er sprake is van achterstallig onderhoud, vocht en tocht.

1. Rolstoelgeschikte vloerbedekking is vloerbedekking waarbij het materiaal geen obstakel vormt voor het zelfstandig gebruik van een rolstoel, alleen in die woonvertrekken waarvan het intensief gebruik in het kader van het leven van alledag noodzakelijk is: de woonkamer, slaapkamer, keuken, gang, overloop en badkamer.

2. Het college kan een tegemoetkoming verstrekken voor rolstoelgeschikte vloerbedekking, als de huidige vloerbedekking aantoonbaar belemmeringen oplevert bij het gebruik van de rolstoel door de cliënt.

3. Uiterlijk drie maanden na het verlenen van een tegemoetkoming dient de cliënt tot aanschaf van het nieuwe (rolstoelgeschikte) tapijt/vloerbedekking te zijn overgegaan.

4. De hoogte van de tegemoetkoming is gebaseerd op vervanging van vloerbedekking volgens artikel 3.8.1 lid 9 van deze verordening.

5. Geen vergoeding voor rolstoelgeschikte vloerbedekking wordt verstrekt indien;

a. de noodzaak voor de rolstoelgeschikte vloerbedekking het gevolg is van een verhuizing waarvoor geen aanleiding was op grond van beperkingen;

b. het gaat om vervanging van afgeschreven {rolstoelgeschikte) vloerbedekking.

1. Een woningaanpassing is een ingreep in of aan een woning waardoor deze weer bereikbaar, toegankelijk en bruikbaar is voor de cliënt en de woning hierna geen aantoonbare problemen in het normale gebruik voor cliënt oplevert. Met bereikbaar wordt bedoeld dat de cliënt zonder hulp vanaf de openbare weg tot de toegangsdeur van de woonruimte kan komen. Toegankelijk en doorgankelijk betekent dat de cliënt zonder hulp in de woonruimte kan komen. Met bruikbaar wordt bedoeld dat de cliënt zelfstandig alle binnen de woonruimte gebruikelijke activiteiten kan verrichten, zonder problemen te ondervinden veroorzaakt door de bouwkundige aard van de woning.

2. Een bouwkundige woonvoorziening bestaande uit een aanbouw aan of een aanzienlijke verbouwing van een woning zal in de vorm van een herplaatsbare losse woonunit worden verstrekt, tenzij daartegen bezwaren van overwegende aard bestaan. Het betreft een vooraf gefabriceerde ruimte, meestal natte tel en slaapkamer, die op de begane grond aan de woning · zelf, of middels een sluis aan de bestaande woning, gebouwd kan worden. Een woonunit kan maximaal twaalf jaar blijven staan.

3. Een woningaanpassing dient te worden uitgevoerd door een erkend bedrijf met het Bouwgarant keurmerk of vergelijkbaar.

4. Het college weigert een woningaanpassing als:

a. de woningaanpassing geen adequate oplossing biedt;

b. er recent een aanpassing aan de woonruimte is uitgevoerd die de elementaire functie aantast gerelateerd aan de beperking van de inwoner;

c. de belemmeringen te wijten zijn aan achterstallig onderhoud of het gevolg zijn van de omstandigheid dat de woning niet voldoet aan de voor periodiek onderhoud geldende wettelijke vereisten;

d. de woningaanpassing is bedoeld voor het wegnemen van de effecten van omgevingsfactoren buiten de woning;

e. de noodzaak voor de woningaanpassing het gevolg is van een verhuizing waarvoor geen aanleiding was op grond van beperkingen;

f. de cliënt niet is verhuisd naar de, op grond van de bij verhuizing aanwezig of redelijkerwijs voorziene beperkingen, op dat moment beschikbare meest geschikte woning, tenzij daarvoor tevoren schriftelijk toestemming is verleend oor het college;

g. er in de verlaten woonruimte geen problemen met het normale gebruik van de woning zijn ondervonden;

h. aanpassingen nodig zijn die zonder noemenswaardige meerkosten bij de bouw of renovatie van de woning hadden kunnen worden meegenomen;

i. de technische levensduur van de woonruimte kleiner dan vijf jaar is of binnen vijf jaar verlaten moet worden door de inwoner;

j. deze niet past bij het karakter van de woonruimte.

5. Bij het overbruggen van hoogteverschillen bij het verplaatsen binnenshuis kan het installeren van meer dan één traplift een niet- adequate oplossing zijn. Uitgangspunt voor toekenning van de voorziening is dezelfde als bij de afweging aanpassen/verhuizen. Er worden geen trapliften geplaatst in gemeenschappelijke trapportalen.

1. De tegemoetkoming voor een uitbouw of verbouwing van een garage is een mogelijke woningaanpassing als een interne verbouwing van de woning van de cliënt, door vastgesteld ruimtegebrek, geen geschikte oplossing is.

2. Deze tegemoetkoming wordt slechts bij uitzondering verstrekt als:

a. alle andere woningaanpassingen niet mogelijk zijn, en

b. er niet verhuisd kan worden omdat dit op grond van een medisch advies onaanvaardbaar wordt geacht, en

c. het bestemmingsplan een (langdurige) uitbouw toestaat, dan wel het moet gaan om een vergunningsvrije uitbouw.

1. De tillift is een mobiel hulpmiddel voor transfers in en uit het bed, naar en van het toilet enzovoort. Een vaste plafondlift is geen verplaatsingshulpmiddel doch wordt uitsluitend ingezet als een transfer hulpmiddel.

2. Uitgangspunt bij deze voorziening is dat een cliënt niet in staat is zelfstandig in en uit bed te gaan, noch zelfstandig in een rolstoel plaats kan nemen. De cliënt moet langdurig, minimaal 6 maanden, op het gebruik van deze voorziening zijn aangewezen.

1. Om in aanmerking te komen voor een maatwerkvoorziening in de vorm van een persoonsgebonden budget, moet de cliënt, in afwijking van artikel 2.1. en 2.2. van deze verordening en verder, voorafgaand aan het recht op ondersteuning, indien van toepassing, het volgende aanleveren:

a. een uitvoeringsplan, gebaseerd op het persoonlijk ondersteuningsplan of programma van eisen;

b. m.u.v. de voorzieningen genoemd onder paragraaf 3.7 en 3.8, een ingevuld en ondertekend uitvraagformulier Zorgaanbieder Persoonsgebonden budget.

2. Indien de cliënt de maatwerkvoorziening wil ontvangen van een informele aanbieder of een leverancier zonder door het college erkend keurmerk, dient de cliënt te motiveren dat dit tot eenzelfde of beter resultaat leidt dan de inzet van een professional, formele of gecontracteerde aanbieder of een aanbieder met een door het college erkend keurmerk. Het college kan via een onafhankelijke deskundige laten toetsen of dit een zinvol alternatief kan bieden.

3. Indien de cliënt een wijziging aan wil brengen in het uitvoeringsplan of de lopende zorgovereenkomst(en), dan wordt de lopende voorziening door het college beëindigd op het moment dat een beschikking wordt afgegeven voor de nieuwe voorziening. Ten aanzien van de aanvangsdatum van de nieuwe voorziening geldt artikel 1.2 lid 13 van deze verordening.

4. Het beheren van het persoonsgebonden budget kan zowel door de cliënt als door een

vertegenwoordiger pgb-zaken worden uitgevoerd. Indien deze vertegenwoordiger, het budget beheert, dan zijn de regels over het persoonsgebonden budgetbeheer, waar cliënt wordt genoemd, van overeenkomstige toepassing op deze vertegenwoordiger.

5. In nadere regels legt het college vast aan welke eisen het uitvoeringsplan en het uitvraagformulier Zorgaanbieder Persoonsgebonden budget als bedoeld in lid 1 van dit artikel moet voldoen en indien het van toepassing is.

1. Indien de vertegenwoordiger pgb-zaken, het persoonsgebonden budget gaat beheren, dan zijn de regels over het pgb-beheer waar cliënt wordt genoemd, van overeenkomstige toepassing op de vertegenwoordiger pgb-zaken.

2. Het college acht een vertegenwoordiger niet in staat de aan een persoonsgebonden budget verbonden taken verantwoord te kunnen uitvoeren, indien bij de vertegenwoordiger sprake is van één of meerdere van de volgende omstandigheden:

a. problematische schuldenpreblematiek (zoals Wet Schuldsanering Natuurlijke Personen (WSNP), faillissement of uitstel van betaling);

b. ernstige verslavingsproblematiek;

c. aangetoonde fraude begaan in de vier jaar voorafgaand aan de aanvraag;

d. een aanmerkelijke verstandelijke beperking;

e. een ernstig psychiatrisch ziektebeeld;

f. een vastgestelde, blijvende cognitieve stoornis;

g. het onvoldoende machtig zijn van de Nederlandse taal in woord en geschrift;

h. twijfels op overige gronden over de pgb-vaardigheid, die resteren na onafhankelijke toetsing;

i. Indien er aan de cliënt een maatwerkvoorziening “beschermd wonen” moet worden toegekend.

3. Onverlet het bepaalde in het vorige lid, wordt een vertegenwoordiger pgb-zaken alleen geacht de aan het persoonsgebonden budget verbonden taken op verantwoorde wijze te kunnen uitvoeren, indien deze:

a. aanwezig is bij een Bewuste Keuze-gesprek en/of het huisbezoek;

b. eerste of tweedegraads bloed-of aanverwant is van de budgethouder, tenzij bijzondere omstandigheden aanleiding geven om het beheer te laten uitvoeren door iemand die tot het sociaal netwerk behoort, of

c. door de rechtbank is aangesteld als mentor of curator, en

d. wilsbekwaam is;

e. niet in de gevangenis zit;

f. voor maximaal 3 inwoners budgethouder is;

g. maximaal 200 kilometer bij de cliënt vandaan woont (de vertegenwoordiger mag dus ook buiten Nederland wonen);

h. de belangen van de cliënt voldoende kan behartigen.

4. Een cliënt, de budgethouder persoonsgebonden budget, krijgt maximaal twee keer de mogelijkheid om een vertegenwoordiger pgb-zaken aan te dragen. Indien cliënt geen geschikte vertegenwoordiger pgb-zaken aandraagt, wijst het college de aanvraag voor een maatwerkvoorziening in de vorm van een persoonsgebonden af.

1. Van een formele aanbieder is sprake als de ondersteuning wordt verleend door onderstaande personen, met uitzondering van bloed- of aanverwanten in de eerste of tweede graad en

huisgenoten van de budgethouder:

a. personen die werkzaam zijn bij en werken in opdracht van een instelling die ten aanzien van de voor het persoonsgebonden budget uit te voeren taken/werkzaamheden, ingeschreven staat in het Handelsregister, met voor het verlenen van hulp zoals bedoeld in de Wmo 2015, relevante Standaard Bedrijfsindeling codes en aangesloten is bij een relevante branche organisatie;

b. personen die aangemerkt zijn als Zelfstandige Zonder Personeel (ZZP). Daarnaast moeten deze ten aanzien van de voor het persoonsgebonden budget uit te voeren taken/werkzaamheden ingeschreven staan in het Handelsregister, met voor het verlenen van hulp zoals bedoeld in de Wmo 2015, relevante Standaard Bedrijfsindeling codes.

2. Indien een bloed- of aanverwant in de le of 2e graad dan wel een huisgenoot van de budgethouder, of een andere persoon dan beschreven in lid 1 onder a of b van dit artikel, ondersteuning biedt, is sprake van een informele aanbieder.

3. Een cliënt kan noodzakelijke ondersteuning betrekken van een informele aanbieder:

a. als het resultaat gelijkwaardig of beter is dan wanneer de ondersteuning wordt uitgevoerd door een gecontracteerde of formele aanbieder en

b. dit leidt tot ondersteuning die veilig, doeltreffend, doelmatig en inwonergericht is,

c. de informele aanbieder minimaal de leeftijd van 22 jaar heeft bereikt.

1. Het college verstrekt in aanvulling op artikel 5.1.2 van deze verordening geen persoonsgebonden budget voor een dienst:

a. in de vorm van vervoer als de cliënt in deze behoefte kan voorzien door gebruik te maken van een vorm van collectief vervoer of een verstrekte individuele vervoersvoorziening;

b. in de vorm van “beschermd wonen” als er geen sprake is van gewaarborgde hulp;

c. als de ondersteuning die door één en dezelfde persoon wordt geleverd, wat betreft het aantal gewerkte en betaalde uren afwijkt van het Arbeidstijden besluit en als het Arbeidstijdenbesluit niet van toepassing is, meer bedraagt dan veertig uur per week. Bij het vaststellen of deze normen worden overschreden, wordt ook betrokken de hoeveelheid ondersteuning die deze persoon, al dan niet via een persoonsgebonden budget, levert aan andere personen of gezinsleden.

2. Behoudens, bij beschermd wonen, kan het beheren van het persoonsgebonden budget door zowel de cliënt als door een vertegenwoordiger pgb-zaken worden uitgevoerd.

3. Een cliënt kan, na schriftelijke toestemming van het college, diens persoonsgebonden budget maximaal 13 weken per kalenderjaar gebruiken voor het inkopen van ondersteuning in het buitenland.

4. Bij verblijf in het buitenland langer dan 6 weken, verlaagt het college het persoonsgebonden budget als de cliënt verblijft in een land waar het kostenpeil lager ligt. Het college berekent de hoogte van het persoonsgebonden budget in het buitenland aan de hand van de formule in artikel 3.7.2 derde lid van het Besluit langdurige zorg.

5. Aanbieders worden gecontracteerd, en daarmee betaald, op basis van gewerkte uren. Bij uitbetaling van het persoonsgebonden budget aan de aanbieder mag geen gebruik worden gemaakt van vaste maandlonen of maandbedragen, tenzij het college hiervoor schriftelijk toestemming verleent.

1. De omvang van het persoonsgebonden budget bedraagt niet meer dan de kosten van de best passende voorziening in natura.

2. De hoogte van het persoonsgebonden budget voor een maatwerkvoorziening in de vorm van een dienst bedraagt, met uitzondering van beschermd wonen:

a. bij levering door een formele aanbieder, 85% van het tarief waarvoor de betreffende ondersteuning op maat door het college bij aanbieders is gecontracteerd, tenzij de passende en toereikende ondersteuning voor een lager tarief via het persoonsgebonden budget kan worden ingekocht.

b. bij levering door een informele aanbieder, is gelijk aan 120% van het minimum uurloon (vastgesteld op 1 januari van het betreffende jaar), inclusief vakantiebijslag, zoals bedoeld in de Wet minimumloon en minimumvakantiebijslag voor een persoon van 22 jaar of ouder met een 36-urige werkweek.

1. De hoogte van een persoonsgebonden budget voor een hulphond Wmo, wordt bepaald op basis van het programma van eisen voor de hulphond dat is gebaseerd op het ondersteuningsplan en de laagste kostprijs aan de hand van twee overgelegde offertes en een door het college geaccepteerde offerte.

1. De hoogte van het persoonsgebonden budget Beschermd wonen wordt bepaald door de indicatiestelling beschermd wonen. Er geldt een apart tarief voor de indicatiestelling beschermd wonen midden en beschermd wonen hoog.

2. Het tarief is maximaal 90% van het desbetreffende tarief voor zorg in natura minus de zogenaamde Normatieve Huisvestingscomponent (NHC). Met het van toepassing zijnde tarief kan cliënt individuele begeleiding, groepsbegeleiding, dagbesteding en toezicht bekostigen.

1. Als de algemeen verbindend verklaarde bepalingen van toepasselijke collectieve arbeidsovereenkomsten daartoe aanleiding geven, kan het college de in deze verordening vastgestelde bedragen aanpassen.

2. Normbedragen en nadere regels voor de verstrekking van het persoonsgebonden budget voor een maatwerk in de vorm van een dienst, legt het college jaarlijks vast in een Financieel besluit.

3. Het tarief voor het persoonsgebonden budget voor een maatwerk in de vorm van een dienst, blijft tijdens de hele toekenningsperiode hetzelfde.

1. De volgende kosten zijn uitgesloten voor vergoeding vanuit een persoonsgebonden budget:

kosten voor bemiddeling,

kosten voor tussenpersonen of belangenbehartigers,

kosten voor het voeren van een pgb-administratie,

kosten voor ondersteuning bij het aanvragen en beheren van een persoonsgebonden budget,

kosten voor feestdagenuitkering en een eenmalige uitkering,

kosten voor wonen, huren, voeding, reiskosten.

2. Het college kan de budgethouder verplichten gebruik te maken van standaard documenten voor

het aanleveren van informatie voor het trekkingsrecht via de Sociale Verzekeringsbank.

3. In de beschikking kan het college eisen stellen aan de verantwoording van het persoonsgebonden budget.

4. Indien de werkelijke kosten van de voorziening lager zijn dan het toegekende persoonsgebonden budget, worden de werkelijke kosten uitbetaald door de gemeente.

5. De budgethouder krijgt het geld van het persoonsgebonden budget niet zelf. De gemeente betaalt het persoonsgebonden budget aan de Sociale Verzekeringsbank en deze betaalt de aanbieder.

6. Het college kan nadere regels stellen voor het gebruik van, de controle op en de verantwoording van de besteding van het persoonsgebonden budget. Aanbieders dienen hiertoe afstemming over, overeenstemming met en verantwoording af te leggen inzake de kwaliteit en kwantiteit van de begeleiding, richting de cliënt of vertegenwoordiger pgb-zaken.

1. Een woningaanpassing moet worden uitgevoerd door een bedrijf met het Bouwgarant keurmerk.

2. Een goed moet worden aangeschaft bij een bedrijf met een ISO 9001 keurmerk of die voldoet aan de kwaliteitseisen vergelijkbaar met de aanbesteding door het college.

3. Een persoonsgebonden budget voor maatwerk in de vorm van een goed wordt uitsluitend voorafgaand aan het aanbrengen of aanschaffen van het goed, verstrekt.

4. Een persoonsgebonden budget voor maatwerk in de vorm van een goed wordt afgegeven voor een periode die rekening houdt met een reële afschrijvingstermijn.

5. In nadere regels legt het college afschrijvingstermijnen vast voor veel voorkomende voorzieningen. Voor niet veel voorkomende aanpassingen of voorzieningen baseert het college die op ervaringen van de aanbieder wat gewoonlijk de afschrijftermijn is en legt deze vast in de beschikking.

1. De omvang van het persoonsgebonden budget bedraagt niet meer dan de kosten van de best passende voorziening in natura.

2. In aanvulling op artikel 5.1.2 lid 1 van deze verordening, geldt dat als de naturaverstrekking een tweedehands voorziening betreft, het college de kostprijs daarop baseert. De looptijd is gelijk aan de verkorte termijn waarin het goed, technisch is afgeschreven. Hierbij wordt rekening gehouden met onderhoud en verzekering. Als de naturaverstrekking een nieuwe voorziening betreft, baseert het college de kostprijs daarop, rekening houdend met een eventueel door de gemeente te ontvangen korting en rekening houdend met onderhoud en verzekering, keuring en reparatie.

3. Het persoonsgebonden budget voor onderhoud en verzekering, keuring en reparatie wordt passend en toereikend geacht en wordt per jaar verstrekt:

a. voor de duur van de technische afschrijving, of;

b. tot en met het jaar waarin de pgb-houder overlijdt, of;

c. totdat de voorziening waarvoor een persoonsgebonden budget is verstrekt, verloren is gegaan en dit de cliënt niet valt aan te rekenen of valt te verhalen op de afgesloten verzekering, of:

d. totdat de voorziening waarvoor een persoonsgebonden budget is verstrekt niet langer een oplossing biedt voor de behoefte van de inwoner aan maatschappelijke ondersteuning.

4. Ten behoeve van het bepalen van de hoogte van het persoonsgebonden budget, baseert het college, indien er geen vergelijkbare maatwerkvoorziening in natura kan worden verstrekt, de hoogte op basis van de geldende goedkoopste adequate offerte. Hiertoe vraagt de cliënt op basis van het door het college opgestelde programma van eisen dat is gebaseerd op het persoonlijk ondersteuningsplan, minimaal twee gespecificeerde offertes aan. Ook kan het college zelf een gelijkwaardige offerte opvragen. Het college accepteert de goedkoopste adequate offerte. Dit betekent dat een te verstrekken voorziening allereerst adequaat dient te zijn. Zijn er twee of meer maatwerkvoorzieningen adequaat, dan kiest het college de goedkoopste maatwerkvoorziening.

1. Het college kan in de overeenkomsten die zij met derden sluit ten behoeve van de levering van een goed, regels stellen over de indexering van de prijs voor die voorzieningen.

2. Normbedragen en nadere regels voor de verstrekking van het persoonsgebonden budget voor een maatwerk in de vorm van een goed, worden door het college jaarlijks vastgelegd in een Financieel besluit.

1. Het college kan de budgethouder verplichten gebruik te maken van standaard documenten voor het aanleveren van informatie.

2. In de beschikking kan het college eisen stellen aan de verantwoording van het persoonsgebonden budget.

3. Het persoonsgebonden budget wordt uitbetaald nadat de budge!houder een verplichting is aangegaan bij een leverancier van de voorziening en na goedkeuring daarvan door het college.

4. Indien de werkelijke kosten van de voorziening lager zijn dan het toegekende persoonsgebonden budget, worden de werkelijke kosten uitbetaald door de gemeente.

5. Het college kan nadere regels stellen voor het gebruik van, de controle op en de verantwoording van de besteding van het persoonsgebonden budget.