Beleidsregel vrijlating giften Participatiewet gemeente Losser

Ondertekening

Toelichting

De Participatiewet vormt het sluitstuk van de sociale zekerheid. Dat betekent dat de Participatiewet het laatste vangnet is voor mensen die het op eigen kracht niet redden. Het betekent ook dat bij de vaststelling van het recht op bijstand rekening dient te worden gehouden met de eigen mogelijkheden en eigen middelen om het beroep op bijstand zo gering mogelijk te doen zijn.

De definitie van een gift kan worden omschreven als ‘een betaling uit vrijgevigheid door een natuurlijk persoon of een instelling, waarvoor niets wordt terug verlangd’. Er is geen sprake van een terugbetalingsverplichting en/of enige vorm van tegenprestatie of verplichtend karakter. Deze beleidsregel geeft aan hoe er met het ontvangen van giften aan personen met een uitkering moet worden omgegaan. Daarbij wordt geen onderscheid gemaakt tussen giften van instellingen en giften van personen.

De Participatiewet biedt de mogelijkheid om giften buiten beschouwing te laten. In artikel 31 lid 2 onder m van de Participatiewet is bepaald dat ‘giften voor zover deze naar het oordeel van het college uit een oogpunt van bijstandsverlening verantwoord zijn’ niet tot de middelen worden gerekend in de zin van de Participatiewet.

Door giften niet volledig in aanmerking te nemen, wordt voorkomen dat de Participatiewet een ontmoediging vormt voor de vrijgevigheid van instellingen of personen. Het uitgangspunt hierbij is dat kerkelijke, particuliere en maatschappelijke initiatieven zoveel mogelijk worden gerespecteerd. Wanneer giften niet leiden tot een duidelijke besparing op de kosten van levensonderhoud, zal vrijlating in beginsel mogelijk moeten zijn. Dit mag echter niet leiden tot een bestedingsniveau dat onverenigbaar is met wat op bijstandsniveau gebruikelijk is. Gezien het minimumbehoeftenkarakter van de bijstand kan de vrijlating daarom niet onbeperkt zijn.

Als de gift of giften het totaal aan drempelbedrag overschrijdt, wordt met het meerdere rekening gehouden bij de uitkering verstrekking. Dat kan, afhankelijk van onder meer soort, frequentie en omvang van de gift, in de vorm van in mindering brengen op de uitkering, toerekening tot het vermogen of een afstemming op grond van artikel 18 lid 1 Participatiewet.

Een gift met een bepaalde bestemming kan buiten beschouwing worden gelaten, als sprake is van noodzakelijke, uit bijzondere omstandigheden voortvloeiende kosten, waarin wordt voorzien door een gift van een derde. Voorwaarde is dat de gift aantoonbaar wordt aangewend voor dit doel en het college van oordeel is dat vrijlating van deze specifieke gift met de uitkering te verenigen valt.

Het drempelbedrag van € 1.200,- wordt toegerekend aan een kalenderjaar (1 januari t/m 31 december). Wanneer iemand minder dan het drempelbedrag in een kalenderjaar aan giften heeft ontvangen, mag het restant niet mee worden genomen naar het volgend jaar. Voor mensen die gedurende het jaar een uitkering toegekend hebben gekregen, geldt dat de drempel van € 1.200,- geldt voor de periode van de aanvraag van de bijstandsuitkering t/m 31 december van dat jaar.

Ten aanzien van de inlichtingenplicht geldt dat degene die bijstand ontvangt wordt geacht al hetgeen te melden dat voor de vaststelling en voortzetting van het recht op bijstand van belang is. Dat betekent dat ook de ontvangst van giften gemeld dient te worden zodat de gemeente kan beoordelen welke gevolgen daaraan verbonden moeten worden. De vaststelling van een maximale vrijlating van € 1.200,- leidt er dus niet toe dat schenkingen onder dit bedrag niet gemeld zouden moeten worden.

De meldingsplicht geldt niet voor giften in de vorm van verstrekkingen van de voedselbank, kledingbank, stichting Leergeld en soortgelijke charitatieve instellingen. Deze hoeven niet te worden gemeld bij het college.