Beleidsregel van het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Delft houdende regels omtrent de bijzondere bijstand (Beleidsregels bijzondere bijstand 2021)

1. De draagkracht wordt bij iedere aanvraag voor de duur van 1 jaar vastgesteld, beginnend op de eerste dag van de maand waarin de aanvraag voor bijzondere bijstand wordt ingediend.

2. Bij een volgende aanvraag binnen hetzelfde draagkrachtjaar, zoals bedoeld in het eerste lid, is de reeds vastgestelde draagkracht bij de eerste aanvraag van dat jaar geldig.

3. Van het tweede lid kan worden afgeweken indien er sprake is van ingrijpend gewijzigde omstandigheden. Op grond van de individuele omstandigheden van de belanghebbende wordt beoordeeld of de draagkracht voor de resterende periode (zoals bedoeld in het eerste lid) wordt gewijzigd.

4. Na verloop van de draagkrachtperiode van 1 jaar moet de draagkracht, indien opnieuw bijzondere bijstand wordt aangevraagd, opnieuw worden vastgesteld.

5. Bij de verstrekking van bijzondere bijstand gedurende de draagkrachtperiode (zoals bedoeld in het eerste lid) wordt geen rekening gehouden met de draagkracht voor zover die al is verrekend met eerdere verstrekkingen gedurende die periode.

6. Als direct bij de aanvraag duidelijk is dat er sprake is van bijzondere kosten gedurende een korte periode van maximaal 3 maanden, dan kan in afwijking van het eerste lid de draagkracht ook berekend worden over deze kortere periode.

1. Geen draagkracht wordt aanwezig geacht indien het inkomen van de belanghebbende lager is dan de in artikel 5, onderdeel c van de Participatiewet bedoelde uitkeringsnorm, plus een bandbreedte van 10%.

2. Voor alleenstaande ouders wordt voor de het eerste lid bedoelde uitkeringsnorm de uitkeringsnorm gehanteerd die geldt voor een echtpaar.

3. De bandbreedte bedraagt 30% voor de deelname aan de door de gemeente aangeboden collectieve zorgverzekering(-en). Hiervoor is een aparte beleidsregel vastgesteld.

4. De bandbreedte, zoals bedoeld in het eerste lid is niet van toepassing in het geval van:

• -

  Bijzondere bijstand voor woonkosten;

• -

  Bijzondere bijstand in de vorm van een tijdelijke toeslag voor voormalig alleenstaande ouders.

• -

  Bijzondere bijstand voor de aanschaf van een computer.

1. Bij het vaststellen van de draagkrachtruimte worden alle inkomensbestanddelen volledig meegeteld.

2. In uitzondering op het eerste lid worden alle inkomensbestanddelen die genoemd zijn in artikel 31, tweede lid van de Participatiewet niet meegeteld.

3. In uitzondering op het eerste lid worden de fiscale heffingskorting niet meegeteld.

4. Bij een regelmatig inkomen wordt uitgegaan van het inkomen plus de vakantietoeslag over de gebruikelijke, voorafgaande betalingsperiode. In het geval van een onregelmatig inkomen wordt uitgegaan van het gemiddelde inkomen, inclusief de vakantietoeslag over het aan de aanvraag voorafgaande jaar.

1. Bij het vaststellen van de draagkrachtruimte worden alle vermogensbestanddelen op het moment van aanvraag, die niet op grond van artikel 34 van de Participatiewet zijn vrijgelaten, volledig meegeteld bij de draagkracht-vaststelling.

2. Bij het vaststellen van de draagkrachtruimte worden ontvangen vergoedingen die verstrekt zijn in verband met de kinderopvangtoeslagaffaire niet meegerekend.

1. De normen voor jongeren in de leeftijd van 18 tot en met 20 zijn door het Rijk vastgesteld. Deze zijn lager dan de normen voor personen van 21 jaar of ouder. Als voldaan wordt aan de voorwaarden die gesteld zijn in artikel 12 van de WWB komen zij in aanmerking voor een aanvulling op de norm.

2. Aan de voorwaarden zoals bedoeld in het eerste lid wordt in ieder geval voldaan als:

• -

  beide ouders zijn overleden of in het buitenland wonen;

• -

  wanneer de aanvrager in het kader van de wet op de jeugdhulpverlening tot de leeftijd van 18 jaar buiten het gezinsverband is geplaatst is geweest;

• -

  de aanvrager op de ingangsdatum van de bijstandverlening gedurende een aangesloten periode, direct voorafgaand aan de bijstandsverlening 12 maanden of meer niet meer thuiswonend was.

1. Onder het begrip woonkosten wordt verstaan:

• -

  de huurprijs, volgens de rekenhuur in de Wet op de huurtoeslag;

• -

  bepaalde vaste kosten bij een eigen woning;

• -

  bepaalde vaste kosten die samenhangen met het bewonen van een woonwagen of woonschip.

2. Kosten van water, gas, elektriciteit en de Onroerende Zaakbelasting behoren niet tot de kosten waarop bijzondere bijstand voor woonkosten wordt gebaseerd.

1. Voor een huurwoning bestaat de mogelijkheid bijzondere bijstand in de vorm van een tijdelijke woonkostentoeslag aan te vragen. Deze kan worden toegekend als wegens te hoge huur geen recht bestaat op een huurtoeslag. Voor het vaststellen van de woonkostentoeslag wordt aangesloten bij de systematiek van de Wet op de huurtoeslag.

2. Onder huur wordt verstaan de rekenhuur zoals deze wordt gehanteerd in de Wet op de huurtoeslag (art 5, eerste en derde lid van de Wet op de huurtoeslag).

3. Het college kan bij het verstrekken van een woonkostentoeslag voor een huurwoning de verplichting op leggen te zoeken naar een woning met een huurprijs die recht geeft op een huurtoeslag.

4. Voor een periode van drie maanden kan een toeslag worden verstrekt ter overbrugging mits de betrokkene zich heeft ingeschreven als woningzoekende met voorrangsverklaring. De woonkostentoeslag wordt aangevuld met het volledige bedrag aan huur boven de huurgrens. De periode van drie maanden kan verlengd worden indien betrokkene aantoonbaar inspanningen verricht een woning te krijgen die wel recht geeft op een huurtoeslag.

5. De verplichting tot verhuizen wordt niet opgelegd aan:

• -

  betrokkenen boven de 65 jaar;

• -

  betrokkenen voor wie de woning is aangepast aan handicap of gebrek;

• -

  zelfstandigen die gedurende een korte periode een beroep doen op het Bijstandsbesluit zelfstandigen;

• -

  gezinnen die bestaan uit 8 of meer personen, die een grote woning behoeven.

6. Indien de aanvrager nalatig is geweest in het benutten van de mogelijkheden van een huurtoeslag wordt geen woonkostentoeslag verstrekt. De aanvraag voor een woonkostentoeslag wordt afgewezen vanwege een tekortschietend besef van verantwoordelijkheid.

1. Ook bewoners van een koopwoning kunnen in aanmerking komen voor een woonkostentoeslag. Voor het vaststellen van de hoogte van de woonkostentoeslag wordt aangesloten bij de systematiek van de Wet op de huurtoeslag.

2. Het hebben van vermogen, zoals bedoeld in art 34 van de Participatiewet is een belemmering voor het toekennen van bijstand. Indien dit vermogen vastligt in een eigen woning wordt eerst onderzocht of de vestiging van een krediethypotheek noodzakelijk is.

3. Bij de berekening van de woonkosten wordt in aanmerking genomen:

• -

  De rente van de eerste hypothecaire lening;

• -

  De rente van een tweede en volgende hypothecaire lening, voor zover deze betrekking hebben op het in stand houden van de woning;

• -

  De opstalverzekering;

• -

  De onderhoudskosten;

• -

  Het rioolrecht;

• -

  Het eigenaarsgedeelte van de Onroerende zaakbelasting;

• -

  Het eigenaarsgedeelte van de ingezeten omslag; - Het eigenaarsgedeelte van de waterschapslasten.

4. Indien er sprake is van een koopappartement, dan worden net als in de Wet op de huurtoeslag, de volgende kosten eveneens in aanmerking genomen:

• -

  Energiekosten voor lift-, ventilatie-, hydrofoor- en alarminstallaties;

• -

  Kosten voor dienst- en gemeenschappelijke ruimten;

• -

  De maandelijkse kosten voor het schoonmaken van gemeenschappelijke ruimten;

• -

  De maandelijkse kosten van een huismeester.

1. Uitgangspunt is dat iedereen wordt geacht zelf te voorzien in de kosten van vervanging van gebruiksgoederen door reservering, dan wel een gespreide betaling achteraf (lening).

2. Ook de helft van de individuele inkomenstoeslag, zoals bedoeld in artikel 36 van de Participatiewet, geldt als reserveringsruimte.

3. Het bedrag dat aan reservering aangewend moet worden is gelijk aan het normbedrag voor aflossing. Het normbedrag voor aflossing is opgenomen in de beleidsregel terugvordering 2015.

4. Voordat bijstandsverlening aan de orde is moet vast staan dat een beroep op een voorliggende voorziening, zoals de Gemeentelijke Kredietbank, niet mogelijk is.

5. Kosten van een eerste woninginrichting komen niet voor bijstandsverlening in aanmerking. Dit geldt eveneens als de betrokkene voorafgaand aan de aanvraag niet meer thuiswonend was, maar in een onzelfstandige woonruimte of bij anderen heeft verbleven.

6. Voor duurzame gebruiksgoederen wordt een afschrijvingstermijn gehanteerd van 8 jaar, mits de bijstand uitdrukkelijk is verstrekt voor de aanschaf van nieuw goed.

7. Bijzondere bijstand voor inrichtingskosten wordt verstrekt als renteloze geldlening, tenzij er redenen zijn hiervan af te wijken.

1. In de situaties dat betrokkene onvoldoende heeft gereserveerd en om die reden een beroep doet op bijstand, wordt nagegaan wat hiervan de oorzaak is.

2. Indien de belanghebbende zwaar verwijtbaar onvoldoende heeft gereserveerd is er sprake van een ernstig tekortschietend besef van verantwoordelijkheid zoals genoemd in artikel 18, tweede lid van de Participatiewet. Er wordt dan geen bijstand verleend voor dat deel waarvoor de belanghebbende had moeten reserveren, tenzij bijzondere omstandigheden hiertoe dwingen.

1. Voor de kosten van medische en tandheelkundige behandelingen die niet of niet volledig worden vergoed door een voorliggende voorziening wordt geen bijzondere bijstand verleend.

2. Voor deze kosten biedt de gemeente de mogelijkheid voor deelname aan een collectieve verzekering. Dit wordt door de gemeente aangemerkt als een toereikende en adequate voorliggende voorziening. Hiervoor geldt een aparte beleidsregel.

3. Bijzondere bijstand kan wel worden verleend indien de betrokkene nog geen gebruik kan maken van deze collectieve verzekering.

4. Zelfzorggeneesmiddelen komen niet voor bijzondere bijstand in aanmerking.

1. Mocht op grond van het derde lid van artikel 22 toch bijzondere bijstand worden verleend dan geldt dat naast het verplichte basispakket van de zorgverzekering ook een vrijwillig af te sluiten aanvullende verzekering als voorliggende voorziening aangemerkt.

2. Indien de belanghebbende niet aanvullend verzekerd is zoals genoemd in het eerste lid, en de vergoeding daardoor lager is of totaal ontbreekt, is sprake van een ongenoegzaam besef van verantwoordelijkheid. De niet verkregen bijdrage uit de aanvullende verzekering wordt dus niet vergoed. Uitzondering hierop vormt een aanvrager die, buiten diens schuld om, niet aanvullend verzekerd is.