Waterverordening provincie Fryslân

Ondertekening

Bijlage 1 kaart 1

Bijlage 2 kaart 2

Bijlage 3 kaart 3

Bijlage 1 Normen voor inundatiefrequentie

*) Met behulp van het maaiveld criterium wordt bepaald dat een bepaald deel van het gebied, de laagste delen zoals bijvoorbeeld de slootkant, niet aan de norm  hoeft te voldoen.

Nota-toelichting Waterverordening provincie Fryslân

Algemeen

Eind 2009 is de Waterwet van kracht geworden. De Waterwet is in de plaats gekomen van enkele sectorale wetten op het gebied van waterbeheer en heeft deze wetgeving gemoderniseerd en geïntegreerd. Doelstellingen van de nieuwe wet: deregulering en stroomlijning van wetgeving, actualisering en versterking van het instrumentarium voor waterbeheer en een betere aansluiting op het Europees recht. De Waterwet wijzigt de bestuurlijke verhoudingen en instrumenten binnen het waterbeheer zodat ook de verschillende provinciale verordeningen op het gebied van waterbeheer moeten worden aangepast. In navolging van het integreren van alle waterbeheerwetten zijn ook alle provinciale verordeningen op dit gebied samengevoegd tot één integrale Waterverordening. Alleen de Vaarwegenverordening blijft vooralsnog zelfstandig bestaan.

Waterwet en Waterverordening vervangen de sturing vooraf via allerlei toezichtbepalingen naar een systeem van samenwerking en medebewind en het op zo laag mogelijk niveau leggen van bevoegdheden. Men gaat uit van een eigen verantwoordelijkheid van elk bestuursorgaan. Alleen indien op een bepaald niveau afspraken niet worden nagekomen dan volgt een mogelijkheid van een aanwijzing of van een in de plaats treding van een hoger bestuurslichaam.

Op rijksniveau worden normen bepaald voor de primaire waterkeringen en in het provinciale waterhuishoudingsplan voor de regionale waterkeringen. Tevens worden op beide bestuursniveaus normen gesteld voor situaties van (regionale) wateroverlast en watertekort en voor de waterkwaliteit. Deze normen worden in de Waterverordening juridisch vastgelegd en vormen een inspanningsverplichting voor de waterbeheerders.

In de Waterverordening zijn de bestaande normen voor de regionale keringen overgenomen. Voor de regionale wateroverlast zijn normen vastgelegd in de vorm van normen voor inundatiefrequentie, waarop regionale wateren moeten zijn ingericht. Hiermee ontstaat inzicht in het maatschappelijk verantwoord geachte beschermingsniveau tegen wateroverlast, dat de burger van de overheid mag verwachten.

De referentienormen voor wateroverlast zijn in het Nationaal Bestuursakkoord Water (NBW) opgenomen in de vorm van functiegerichte normen. Deze basisnormen moeten op termijn worden omgezet naar definitieve normen. De gebiedsprocessen die zijn opgestart in het kader van Waterbeheer 21ste eeuw (WB 21) zullen per gebied leiden tot specifieke gebiedsgerichte normen voor de toelaatbare frequentie van wateroverlast dan wel tot gemotiveerde afwijkingen van de basisnormen die in het NBW zijn vastgelegd.

Voor een situatie van watertekort is door het rijk een landelijke verdringingsreeks opgesteld, een op voorhand vastgestelde prioriteitenvolgorde voor de verdeling van water tijdens een periode van watertekort. Het resultaat van een inschatting en afweging van de maatschappelijke kosten en baten van de verdeling van water in tijden van schaarste. De provincie heeft een regionale verdringingsreeks vastgesteld die het mogelijk maakt om binnen de landelijke verdringingsreeks regionaal maatwerk te leveren en geeft richting aan het operationele beheer in perioden van waterschaarste. Wat betreft de normering voor waterkwaliteit geeft de Waterwet aan dat deze voor water (voor de Kaderrichtlijn Waterdoelen) wordt vastgelegd op grond van hoofdstuk 5 van de Wet milieubeheer.

Deze Algemene maatregel van bestuur (Amvb) is de 'Amvb doelstellingen'. Hierin zijn de waterkwaliteitseisen opgenomen voor rijkswateren en de kaders voor de door de provincie vast te stellen doelstellingen (voor sterk veranderde en kunstmatige wateren). De AmvB bepaalt dat de normen voor kunstmatige en sterk veranderde wateren worden vastgelegd in het waterhuishoudingsplan en niet in de Waterverordening.

Verder bevat de verordening de zogenaamde projectprocedure voor belangrijke waterhuishoudkundige maatregelen. Deze procedure vereenvoudigt de normale wettelijke procedure en maakt het mogelijk dat bepaalde ingrepen in het watersysteem die geen uitstel kunnen leiden versneld kunnen worden uitgevoerd.

Alle belangrijke handelingen in het watersysteem worden gebonden aan een vergunning of aan algemene regels. Er wordt zoveel mogelijk gekozen voor algemene regels omdat deze verplichting minder zwaar is. Voor alle handelingen waarvoor een vergunningplicht geldt wordt de watervergunning ingevoerd. Indien voor een activiteit binnen het watersysteem meerdere vergunningen nodig zijn worden deze samengevoegd tot één watervergunning en deze wordt afgegeven door één overheidslichaam. In principe is dit het hoogste bestuursorgaan. Voor de watervergunning wordt samen met de omgevingsvergunning, waarin alle niet-watervergunningen zijn samengevoegd, één loket ingericht voor de burgers. Hiermee wordt de vergunningverlening richting bedrijven en burgers zo klantvriendelijk mogelijk ingericht.

Per artikel

Artikel 1.1 Begripsbepalingen

In artikel 1.1 zijn de begripsbepalingen opgenomen. Begripsbepalingen die in de wet zijn opgenomen zoals die van een oppervlakte­waterlichaam en een bergingsgebied zijn niet in deze verordening herhaald.

Artikel 1.2 Toedeling watersysteembeheer

De artikelen 3.1 en 3.2 van de Waterwet voorzien in een landsdekkend systeem waarin is bepaald wie belast is met het beheer van watersystemen. De beheerders voor (onderdelen van) bij het Rijk in beheer zijnde watersystemen worden bij algemene maatregel van bestuur aangewezen. De overige beheerders van (onderdelen van) watersystemen worden bij provinciale verordening aangewezen. Daarbij dient artikel 2.2, tweede lid, van de Waterschapswet in acht te worden genomen, waarin is bepaald dat de zorg voor het regionale watersysteem bij reglement aan waterschappen wordt opgedragen, tenzij dat niet verenigbaar is met een goede organisatie van de waterstaatkundige verzorging. Ter uitvoering van artikel 3.2, eerste lid, van de Waterwet worden daarom in dit artikel de waterschappen aangewezen als beheerder van het regionale watersysteem. Hierbij is verwezen naar de reglementaire omschrijving van de taak van het waterschap, zijnde de waterstaatkundige verzorging van het gebied, voor zover deze taak niet aan andere publiekrechtelijke lichamen is opgedragen. Met de in de taakopdracht opgenomen clausulering wordt bereikt dat de toedeling van beheer geen betrekking heeft op watersystemen die in beheer zijn bij andere overheidslichamen. Zo wijst o.a. het Waterbesluit (delen van) het beheer van watersystemen toe aan het Rijk. Ook de Vaarwegenverordening Fryslân 2014 bepaalt dat een deel van de vaarwegen in Fryslân , die in principe onder het watersysteembeheer van het waterschap vallen, in beheer is bij de provincie en enkele ander overheidslichamen.

Artikel 2.1 t/m 2.4 Regionale waterkeringen

Op grond van artikel 2.4 van de wet moeten bij provinciale verordening voor daarbij aan te wijzen andere dan primaire waterkeringen die in beheer zijn bij een andere beheerder dan het Rijk, veiligheidsnormen worden vastgesteld. Vastgelegd is wat het gewenste beschermingsniveau is van de waterkeringen die op grond van hun functie van regionale betekenis worden geacht. De norm dient voor de dagelijkse praktijk geoperationaliseerd te worden. Dit geschiedt in de vorm van een voorschrift voor de toetsing. Omdat het om een uitwerking van de veiligheidsnorm gaat is de bevoegdheid tot vaststelling in handen van gedeputeerde staten gelegd. Om te bereiken dat de toetsing van de actuele veiligheidssituatie door de beheerders op uniforme wijze tot stand komt, hebben de daarvoor gestelde regels het karakter van een bindend voorschrift. Afwijking hiervan is niet mogelijk.

Het uitvoeren van werken hoort bij de taakuitoefening van het waterschap en vloeit voort uit de beheertaak die het waterschap heeft. Indien zij die taak niet goed uitvoeren, kunnen ze daar op worden aangesproken. Indien er sprake is van een wettelijke norm, waaraan moet worden voldaan, geldt een zwaardere aansprakelijkheid voor eventuele schade die daardoor optreedt. Dat wil echter niet zeggen dat, wanneer een beheerder wordt “overvallen” door een nieuwe norm, direct voldaan moet worden aan de nieuwe norm.

Indien er sprake is van en aanwijsbare reden en/of goede motivering, zoals bijvoorbeeld een goede planning met financiering, waaruit blijkt dat er voldoende inspanning wordt geleverd, gericht op het op termijn voldoen aan de norm, hoeft er niet altijd sprake te zijn van zodanig verwijtbaar handelen, dat er aansprakelijkheid voor geleden schade ontstaat. Wetterskip Fryslân heeft daartoe het Herstelplan Oevers en kaden opgesteld. Over de termijn van uitvoering van dat plan maken provincie en waterschap afspraken.

De beheerder draagt zorg voor de periodieke beoordeling van de regionale waterkeringen. Daarbij wordt beoordeeld in hoeverre de waterkeringen voldoen aan de gestelde normen met betrekking tot de veiligheid. Het dagelijks bestuur van een waterschap wordt daarom verplicht om aan gedeputeerde staten te rapporteren over de algemene waterstaatkundige toestand van de regionale waterkeringen. Deze rapportageverplichting is niet beperkt tot de regionale waterkeringen die onder het beheer van het waterschap staan, maar betreft alle waterkeringen . Uit deze opdracht blijkt de verantwoordelijkheid die het waterschap heeft voor de handhaving van de normen die zijn neergelegd in of worden vastgesteld op grond van artikel 2.2 van de verordening. Er wordt een zesjaarlijkse rapportage voorgeschreven. Hiermee is aansluiting gezocht bij de toetsing door het Rijk van de primaire waterkeringen.

De resultaten van de beoordeling en de bevindingen bij de beoordeling worden door het waterschap vervat in een verslag, dat wordt toegezonden aan gedeputeerde staten.

In verband met de vereiste veiligheid en discussies met betrekking tot schaderegelingen en kostenverdeling is het van belang dat de toetsing van waterkeringen op uniforme wijze kan worden uitgevoerd, zodat eenduidig kan worden bepaald wanneer de waterkeringenkunnen worden gekwalificeerd als "op orde".

Artikel 3.1 Normen voor inundatie-frequentie

Op grond van artikel 2.8 van de wet moeten bij provinciale verordening, met het oog op de bergings- en afvoercapaciteit waarop de regionale wateren moeten zijn ingericht, normen worden gesteld met betrekking tot de inundatie-frequentie  van daarbij aan te wijzen gebieden. In dit artikel wordt daarin voorzien. Voor verschillende te onderscheiden gebieden worden normen gegeven waarbij de kans op overstroming als gevolg van grote hoeveelheden neerslag is gerelateerd aan de economische waarde van landgebruik en de te verwachten schade bij overstroming. De normen drukken de hoogst toelaatbaar geachte kans op overstroming uit ofwel het wenselijk geachte beschermingsniveau.

De normering bakent de zorgplicht af die de waterbeheerder heeft op het vlak van het voorkomen dan wel beperken van ontoelaatbare wateroverlast door inundatie vanuit oppervlaktewater ten gevolge van neerslag en geeft daarmee helderheid voor de burgers en de bedrijven over het restrisico en hun eigen verantwoordelijkheid ten aanzien van roerende en onroerende zaken.

Het waterschap legt de normen vast op zogenaamde gebiedsnormenkaarten.

Artikel 3.2 Watertekort en regionale verdringingsreeks

Van de watersystemen wordt voor vele maatschappelijke en economische behoeften gebruik gemaakt: proceskoeling in de industrie, nutsvoorzieningen, veiligheid van waterkeringen enz. Soms is er echter onvoldoende water beschikbaar om aan de watervraag te voldoen. Gelet op de potentieel grote gevolgen voor de gebruikers is in artikel 2.2 van het Waterbesluit een prioriteitsrangorde voor de verdeling van water in tijden van watertekorten opgenomen, de zogenoemde verdringingsreeks. De voorganger van deze reeks was niet wettelijk vastgelegd, maar maakte wel al deel uit van het beleid in het vorige waterhuishoudingsplan. Van watertekort is sprake indien de vraag naar water vanuit de verschillende maatschappelijke en economische behoeften groter is dan het aanbod, waarbij het gaat om de beschikbaarheid van voldoende water van die kwaliteit die voor bepaalde behoeften nodig is.

Artikel 2.2 van het Waterbesluit legt de landelijke verdringingsreeks vast, welke bindend is. De landelijke verdringingsreeks bepaalt de prioriteitsrangorde van de waterbehoeften waarvoor water mag worden benut in geval van watertekort. De landelijke verdringingsreeks is opgebouwd uit vier categorieën van gebruikers, die onderling zijn geprioriteerd. Binnen categorie 1 (het waarborgen van de veiligheid tegen overstroming en het voorkomen van onomkeerbare schade, waaronder peilhandhaving) en categorie 2 (nutsvoorzieningen, waaronder onttrekking aan het oppervlaktewater en doorspoeling ten behoeven van drinkwatervoorziening) is in de landelijke verdringingsreeks nog een nadere prioritering aangebracht. Binnen categorie 3 (kleinschalig hoogwaardig gebruik) en categorie 4 (overige behoeften) is in de landelijke verdringingsreeks geen nadere prioritering aangegeven. Wel biedt artikel 2.3 van het Waterbesluit de provincie de mogelijkheid om in de waterverordening de nadere prioritering binnen categorie 3 en categorie 4 vast te leggen. Op deze manier kan regionaal maatwerk geleverd worden. Hierbij kan niet worden afgeweken van de landelijke verdringingsreeks. De in de reeks opgenomen behoeften en de daaraan toegekende prioriteiten staan derhalve vast evenals de nadere prioritering binnen de categorieën 1 en 2.

In artikel 3.2 is van de mogelijkheid tot nadere prioritering binnen categorie 3 en 4 gebruikt gemaakt. Deze moet door de waterbeheerder worden gehandhaafd bij de verdeling van het beschikbare water over de diverse functies in de regio tijdens een periode van watertekort. Met deze nadere prioritering houdt de waterbeheerder bij het opstellen van calamiteitenplannen en waterakkoorden rekening. De regionale verdringingsreeks biedt helderheid over welke behoeften in een situatie van watertekort voorgaan boven de anderen en draagt bij aan een slagvaardig en eenduidig optreden van de waterbeheerder in situaties van watertekorten.

Artikel 4.1 t/m 4.6

Hier zijn procedurele bepalingen opgenomen voor waterakkoorden en de waterplannen en is in aanvulling op de wet aangegeven welke onderwerpen in het beheerplan aan de orde moeten komen.

Artikel 4.3 Tussentijdse herziening waterhuishoudingsplan (toekenning functie zwemwater)

Bij de vaststelling van een waterhuishoudingsplan wordt o.a. de functie zwemwater toegekend aan bepaalde daarvoor in aanmerking komende wateren. Indien na de vaststelling van het plan een wijziging in deze functietoekenning wordt doorgevoerd, dan dient hiervoor de procedure van het waterhuishoudingsplan te worden doorlopen. Dit is een vrij zware procedure, vooral indien er slechts een kleine wijziging wordt doorgevoerd voor bijvoorbeeld één watersysteem of maar een deel van een watersysteem. Het Waterbesluit opent de mogelijkheid om de vaststelling van dit soort functietoekenningsbesluiten te delegeren aan gedeputeerde staten, waardoor het besluit op een eenvoudiger manier tot stand kan komen. In dit artikel wordt gebruik gemaakt van deze mogelijkheid.

Artikel 4.4 bepaalt dat het beheerplan tevens het beleid bevat inzake het beheer van de watersystemen gericht op de aan de watersystemen toegekende functies en doelstellingen.

De aan de watersystemen toegekende functies zijn aangegeven op de functiekaart in het Waterhuishoudingsplan.

In artikel 3.10 van de wet is bepaald dat bij provinciale verordening met het oog op een samenhangend en doelmatig regionaal waterbeheer regels kunnen worden gesteld omtrent de door de besturen van waterschappen te vertrekken informatie. Voor het kunnen uitoefenen van toezicht is het van belang dat gedeputeerde staten over adequate en voldoende actuele informatie beschikken. In artikel 4.6 is geregeld dat de beheerder tenminste eenmaal per jaar aan gedeputeerde staten rapporteert over de voortgang van de uitvoering van het beheerplan en de mate waarin de in het beheerplan gestelde doelen worden bereikt. Deze voortgangsrapportage vormt de basis voor het periodiek bestuurlijk overleg in de beleidscyclus tussen de provincie en het waterschap. In dit verband kan worden gewezen op de afspraken die het IPO en de Unie van waterschappen hebben neergelegd in de rapportage "Afstemming van taken in het regionale waterbeheer" (2005). Uitgangspunt is dat de samenwerking tussen provincie en waterschap zich toespitst op de gezamenlijke beleidsvorming (met ieder een eigen rol hierin), de uitvoering en het toezicht op de uitvoering. Daarbij wordt uitgegaan van een afstemming van taken op basis van partnership en complementariteit. In het periodiek overleg kunnen alle onderwerpen betreffende het regionaal waterbeheer, het waterhuishoudingsplan en het waterbeheerplan aan de orde worden gesteld. In de voortgangsrapportage en het overleg daaromtrent kan onder meer worden ingegaan op de aspecten en planonderdelen, genoemd in artikel 4.6 van de wet en hetgeen daaromtrent is bepaald in het Waterbesluit. Hierbij kan worden gedacht aan de uitvoering van het programma van maatregelen en voorzieningen, de planning van de uitvoering, de daarvoor beschikbare en/of benodigde financiële middelen, de gekwantificeerde opgaven en de condities (zoals de mogelijkheden voor de ruimtelijke inpassing van waterhuishoudkundige voorzieningen, het draagvlak bij belanghebbenden, de acceptatie van de financiële gevolgen die nodig zijn om de strategische doelen te kunnen realiseren en overige, voor de realisatie, relevante omstandigheden). Bij de rapportage en het bepalen van de prioriteiten kan een relatie worden gelegd met het verslag inzake de beoordeling van de waterkeringen, bedoeld in artikel 2.4. Op basis van het verslag en het periodiek overleg ziet de provincie erop toe dat de gestelde strategische doelen worden bereikt.

Artikel 5.1 Projectprocedure

De wet geeft voor de aanleg, verlegging en versterking van primaire waterkeringen een specifieke coördinatieregeling, de projectprocedure voor waterstaatswerken genoemd. Daarmee worden de besluitvormingsprocedures bespoedigd en vereenvoudigd.

De wet beperkt deze coördinatieregeling niet tot primaire waterkeringen maar geeft de provincies de mogelijkheid deze regeling ook open te stellen voor:

a. projectplannen van waterschappen tot aanleg of wijziging van andere waterkeringen dan primaire waterkeringen in de zin van de wet; of

b. andere waterstaatswerken van bovenlokale betekenis die met spoed en op gecoördineerde wijze tot stand moeten worden gebracht.

Op voorhand kunnen geen besluiten worden gedefinieerd waarvoor de procedure kan worden toegepast. De behoefte aan toepassing kan evenwel niet worden uitgesloten. Daarom is er voor gekozen om de eventuele inzet van de projectprocedure flexibel vorm te geven. Ten behoeve van deze flexibiliteit is er voor gekozen de besluitvorming over de inzet van de projectprocedure bij gedeputeerde staten neer te leggen. Zij kunnen de projectprocedure in voorkomende gevallen van toepassing te verklaren op waterstaatswerken van bovenlokale betekenis die met spoed en op gecoördineerde wijze tot stand moet worden gebracht. Daarbij zal per geval bepaald worden of sprake is van een provinciaal belang of van belangen van derden die de toepassing van de projectprocedure wenselijk maken. Verder krijgt het waterschap de mogelijkheid om gedeputeerde staten om toepassing te verzoeken, als zij daartoe aanleiding zien.

Artikel 5.3 en 5.4 Legger

In deze artikelen wordt in aanvulling op de wet bepaald wat in de legger moet worden opgenomen en wordt geregeld dat gedeputeerde staten de mogelijkheid hebben om in bepaalde gevallen vrijstelling te verlenen van de leggerplicht. Zij kunnen zelf bepalen met welke procedure dit besluit wordt voorbereid. Het besluit heeft geen rechtsgevolg en tegen het besluit staat derhalve geen bezwaar en beroep open.

Artikel 5.3 sub d

Met deze aanvulling op de waterverordening neemt Wetterskip Fryslân haar vaarwegentaak ook mee in de legger. Bepaald is dat in de legger de vereiste normen voor vaarwegdiepte, ingrijpdiepte en onderhoudsdiepte voor de vaarwegen in beheer bij Wetterskip Fryslân, zoals opgenomen in lijst C behorende bij de Vaarwegenverordening Fryslân 2014.

Artikel 6.1 t/m 6.3 Peilbesluiten

In Fryslân is vrijwel de gehele provincie belegd met peilbesluiten. Allen zijn onder goedkeuring van gedeputeerde staten tot stand gekomen. Met de komst van het gewenst peilbeheer, waar de provincie via de goedkeuringsbevoegdheid van het beheerplan invloed op uitoefent, is de goedkeuring op de individuele peilbesluiten komen te vervallen. Verder wordt aangegeven welke informatie een peilbesluit moet bevatten en wat de procedure is voor de vaststelling.

Artikel 7.1 t/m 7.5 Grondwater

De wet gaat uit van systeembeheer, waarbij het gehele watersysteem in beheer komt bij één beheerder. Op verzoek van de provincies zijn de onttrekkingen t.b.v. de drinkwaterproductie, de grotere industriële winningen (> 150.000 m3 per jaar) en de open bodemenergiesystemen in beheer bij de provincies gebleven, omdat de belangen hier het belang van het waterbeheer overstijgen.

Artikel 6.4, tweede lid, van de wet biedt de mogelijkheid om onttrekkingen tot 10 m³ per uur vrij te stellen van de vergunningplicht. In artikel 7.1 wordt gebruik gemaakt van deze mogelijkheid voor onttrekkingen ten behoeve van open bodemenergiesystemen. Hiermee worden onnodige bestuurlijke lasten voorkomen en wordt administratieve lastendruk voor bedrijven tegengegaan.

Om dezelfde reden zijn deze systemen tevens vrijgesteld van de verplichting tot meten en registreren. Er geldt geen vrijstelling voor de verplichting tot melden. De vrijstelling voor meten en registreren is gekoppeld aan de pompcapaciteit van de inrichting. Het voordeel van het gebruik “pompcapaciteit” is dat deze grootheid reeds voor de aanvang van de onttrekking kan worden vastgesteld.

In de verordening is in artikel 7.2 en 7.3 geregeld welk vergunningaanvraagformulier moet worden gebruikt en op welke wijze de hoeveelheden moeten worden geregistreerd.

Het waterschap bepaalt in de keur wat voor regelgeving er voor de onttrekkingen en infiltraties onder haar beheer geldt. Op provinciaal niveau wordt daar geen uitspraak over gedaan.

Artikel 7.4 en 7.5 voorzien in het bijhouden van een register van de grondwater-onttrekkingen en de infiltraties. Dat register zal o.a. de basis vormen voor de heffing van de grondwaterbelasting en is verder van belang om een goed overzicht te houden van alle ingrepen in het grondwatersysteem. Fryslân is aangesloten bij een landelijk register. Het waterschap voert alle onttrekkingen en infiltraties onder haar beheer in het register in, zodat een totaaloverzicht beschikbaar is.

Artikel 7.6 t/m 7.12 Grondwaterheffing

Van de grotere onttrekkers van grondwater wordt een belasting geheven voor o.a. de bekostiging van het noodzakelijke onderzoek, het in stand houden van een meetnet, het bijhouden van het grondwaterregister en het behandelen van schadegevallen. De heffing werd geregeld in de grondwaterbelastingverordening. De tekst van deze verordening is ongewijzigd overgebracht naar de waterverordening. De heffing was vanaf de invoering in 1987 1,13 eurocent. Door een daling van de inkomsten en stijging van de uitgaven kwam de heffing onder druk te staan. Verder is de in de jaren opgebouwde reserve door enkele grote schadeclaims fors terug gelopen. Om de begroting weer in evenwicht te brengen en een nieuwe reserve op te bouwen om onverwachte uitgaven te kunnen opvangen is de heffing per 1 januari 2016 vastgesteld op 1,32 eurocent.

Artikel 7.13 t/m 7.15 Advies Commissie Schade Grondwater (ACSG)

Er is regelmatig sprake van schade als gevolg van een grondwateronttrekking. Veelal stonden de particulieren die deze schade leden qua bewijsvoering in een ongelijke positie ten opzichte van de veroorzaker van de schade (over het algemeen grote bedrijven met veel eigen deskundigheid). De ingetrokken Grondwaterwet bevatte een verplichting voor de provincies om een commissie van deskundigen in te stellen die kosteloos een onderzoek verricht naar het causaal verband tussen schade aan eigendommen en een grondwateronttrekking . Met dit deskundigenrapport werd de positie van de particulieren aanzienlijk versterkt. De wettelijke verplichting voor de commissie is in de wet komen te vervallen. Gelet op de meerwaarde van de commissie is er voor gekozen deze nu via de verordening in te stellen. De kosten kunnen uit de grondwaterheffing worden gefinancierd.

In artikel 7.14 en 7.15 wordt de procedure voor een adviesverzoek geregeld.

Artikel 8.1 t/m 8.4 Overgangsrecht besluiten

De Waterverordening provincie Fryslân van 4 november 2009 wordt ingetrokken.

Vanwege de grootte en de omvang van de aangebrachte wijzigingen is niet gekozen voor een wijzigingsverordening, maar voor het geheel intrekken en vaststellen van een nieuwe waterverordening.