Marktverordening

Ondertekening

Nota-toelichting

Artikelsgewijze toelichting.

Ad artikel 1.

Ter bevordering van de duidelijkheid zijn in het eerste artikel definities gegeven van de meeste in de verordening gebruikte algemene begrippen.

Ter bevordering van de leesbaarheid is een bepaling opgenomen die moet voorkomen dat steeds weer meerdere persoonsvormen worden gebruikt.

Ad artikel 2.

Met nadruk wordt erop gewezen, dat slechts dringende redenen tot het verplaatsen van de markt mogen leiden. Te denken valt bijvoorbeeld aan het verrichten van bestratings- en rioleringswerkzaamheden op het marktterrein.

De ervaring heeft geleerd, dat marktverplaatsingen de kooplieden sterk in hun omzet benadelen. Het is dus ten enenmale onjuist de markt te verplaatsen terwille van een gebeurtenis welke men op de marktdag op het marktterrein wil laten plaatsvinden. Uiteraard dienen zowel kooplieden als publiek vroegtijdig in kennis te worden gesteld als een marktverplaatsing onvermijdelijk is.

Ad artikel 3.

Het aantal kooplieden dat een plaats op de markt moet innemen behoort dusdanig te zijn, dat er enerzijds een gezonde concurrentie bestaat en dat anderzijds de kooplieden een redelijke omzet op de markt kunnen behalen. Uit dien hoofde zullen burgemeester en wethouders het totaal op de markt toe te laten kooplieden aan een maximum moeten binden; dit maximum behoort te worden vastgesteld in overleg met de instanties welke de belangen van de ambulante handel behartigen, waarbij uiteraard de belangen van de burgerij niet uit het oog mogen worden verloren.

Teneinde voorts de orde op de markt te waarborgen, dient de mogelijkheid te worden geschapen dat voor het verhandelen van bepaalde artikelen of voor het handeldrijven op een andere wijze dan de traditionele met gebruikmaking van marktkramen, afzonderlijke gedeelten van het marktterrein worden aangewezen.

Het tweede lid van dit artikel schept de mogelijkheid een beperkt aantal kooplieden voor alle of voor een aantal artikelengroepen toe te laten. Op deze wijze kan bereikt worden, dat op de markt een zo groot mogelijke verscheidenheid aan artikelengroepen aanwezig is en kan voorkomen worden, dat teveel kooplieden van één artikelengroep op de markt optreden.

In de tekst van de verordening is met opzet niet het woord "branche" gebruikt. Op gesaneerde markten komt het immers dikwijls voor dat kooplieden slechts bepaalde artikelen uit een branche verkopen, terwijl andere kooplieden, ingeschreven voor dezelfde branche, doch met een ander assortiment, op een bepaald moment eveneens overgaan tot verkoop van de reeds door eerstgenoemden aangeboden artikelen; daarbij beroepen de laatsten zich dan op de branche waarvoor zij staan ingeschreven.

Door nu van artikelengroep te spreken worden burgemeester en wethouders in staat gesteld tot een duidelijke afbakening van het door elke koopman te voeren assortiment.

Ten aanzien van de sanering van markten zij overigens met nadruk gesteld dat het C.O.M. na rijp beraad en aan de hand van ervaringen uit de praktijk, heeft gemeend dat de grens voor het al dan niet saneren van een markt dient te worden gelegd bij ongeveer 60 standplaatshouders. Onder die grens is het in het belang van de verscheidenheid aan assortiment niet verstandig om de markt vrij te laten, boven de grens van 60 standplaatshouders wordt een te strikt gesaneerde markt niet meer verantwoord geacht.

Het bepaalde in het derde lid maakt het mogelijk een koopman een grotere plaats toe te wijzen dan de ruimte, welke door één enkele kraam wordt ingenomen.

Ad artikel 4.

Gedurende de tijd dat het betreffende terrein is aangewezen als markt, valt het niet meer aan te merken als openbare weg in de zin van artikel 1 der Wegenverkeerswet. Eventuele wegsleepregelingen gelden dan niet, maar het marktterrein komt direct onder de werking van artikel 125 Gemeentewet te vallen. Dit houdt in dat alle belemmeringen ogenblikkelijk (in combinatie met artikel 130 Gemeentewet) kunnen worden verwijderd, zonder schriftelijke waarschuwing (bestuursdwang).

Er is hier immers bovendien sprake van "spoedeisende gevallen".

Ten onrechte geparkeerde auto's kunnen daarom, op kosten van de eigenaars, van het marktterrein worden verwijderd nog vóór de eigenlijke opbouw van de markt.

Voorwaarde is wel dat de tijden waarop het terrein beschikbaar moet zijn ten behoeve van de markt, duidelijk worden medegedeeld.

Ad artikel 5.

Ten behoeve van de gewenste uniformiteit is het plaatsen van kramen of markavans verbonden aan een vergunningsplicht. In onze gemeente is besloten één vergunning voor de exploitatie van marktkramen te verlenen voor een periode van drie jaren. Een standplaatshouder die gebruik wenst te maken van eigen materiaal dient hiertoe een vergunning aan te vragen. Met het oog op de gewenste uniformiteit en behoud van een aantrekkelijk marktbeeld zijn eisen verbonden aan het eigen materiaal middels de beleidslijn voor de weekmarkten.

Ad artikel 6.

Mede met het oog op de veiligheid van de kooplieden en van het publiek is het gewenst, dat voor de stroomlevering en voor het aanbrengen van de verlichtingsarmaturen een terzake bevoegde instantie of een erkend bedrijf wordt aangewezen.

Ad artikel 8.

Deze verordening gaat ervan uit, dat een proeftijd van drie maanden vooraf gaat aan het toewijzen van de standplaats als vaste plaats. Indien gedurende de proeftijd geen onregelmatigheden voorkomen wordt de dagplaats omgezet in een vaste plaats. Deze proeftijd is ingesteld om te voorkomen dat niet serieuze aspirant-vergunninghouders een vaste plaats verkrijgen ten koste van de sfeer op de markt en de omzet van de reeds gevestigde vergunninghouders. Deze maatregel is mede ingegeven door wijziging van de vestigingsregeling waardoor de vakbekwaamheidseis voor het verkrijgen van een vestigingsvergunning is komen te vervallen.

Ad artikel 9.

Het toewijzen van een standplaats is in feite het verlenen van een vergunning tot het innemen van een standplaats. Op advies van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (V.N.G.) is besloten dit ook formeel in de verordening te verwoorden.

Mede om die reden is de term standplaatshouder grotendeels vervangen door vergunninghouder.

Ad artikel 11 lid 1, 14 lid 1, 15 lid 1 sub a en 18 sub a.

Voor de hier bedoelde schriftelijke verzoeken zijn modellen vastgesteld.

Ad artikel 11.

Voor het goed functioneren van de markt is een deugdelijke registratie van de marktkooplieden noodzakelijk. Deze registratie geschiedt zodra zij zich voor de eerste maal op een markt als gegadigde voor een plaats melden.

Aangezien van het begin af aan moet vaststaan welke artikelen de marktkooplieden op hun plaats mogen verkopen, worden zulks bij de registratie vermeld. Om de koopman de nodige rechtszekerheid te verschaffen krijgt hij van zijn inschrijving als gegadigde voor een standplaats een schriftelijk bewijs. De bepalingen in de leden 3 en volgende, maken "opvolging" mogelijk.

Uitdrukkelijk is gekozen voor het beginsel van het verwerven van de standplaats van de ouders.

Ad artikel 12.

Voornamelijk ter bescherming van de bonafide ambulante handelaar is in dit artikel een aantal voorwaarden opgenomen, waaraan een marktkoopman dient te voldoen om voor een vaste plaats in aanmerking te kunnen komen. Aangezien handelingsbekwaamheid moeilijk k

an worden aangetoond, is dit vereiste weliswaar in de aanhef van het eerste lid opgenomen, doch niet als een door de koopman aan te tonen hoedanigheid.

Lid 1 stelt de ondernemer die opereert als natuurlijk persoon gelijk met de ondernemer die zijn onderneming drijft in de vorm van een rechtspersoon. In beide gevallen wordt de natuurlijke persoon (de bedrijfsleider) aangemerkt als standplaatshouder.

Om te voorkomen dat "stromannen" marktplaatsen gaan bezetten wordt aan de bedrijfsleider van de rechtspersoon wel de eis gesteld dat hij beschikt over de bij de vestigingswetgeving vereiste bescheiden.

Ad artikel 13.

Om aan de houders van vaste plaatsen de nodige rechtszekerheid te verschaffen is het gewenst hun een vergunning voor die plaats te verstrekken, zodat blijkt dat zij hun plaats rechtens bezetten. Voor de op deze vergunning te vermelden omschrijving van de plaats, wordt gebruik gemaakt van een nummering, die vastligt op een ten kantore van de marktbeheerder aanwezige plattegrond.

Ad artikel 14.

Dit artikel regelt de toewijzing van vaste plaatsen op een warenmarkt, welke toewijzing periodiek behoort te geschieden. Aangezien niet alle standplaatsen dezelfde mogelijkheden bieden, is het vanzelfsprekend dat in eerste aanleg aan vergunninghouders van een vaste standplaats de gelegenheid wordt geboden een naar hun oordeel betere standplaats te verkrijgen. Na hen kunnen de overige gegadigden voor een standplaats in de gelegenheid worden gesteld een keuze te doen uit de dan nog beschikbare plaatsen. De volgorde van inschrijving op de lijst, bedoeld in artikel 11 van deze verordening is hierbij bepalend. Vanzelfsprekend dient de categorie bedoeld in artikel 11, lid 3, e.v. (assisterende kinderen) van toewijzing van een vaste plaats te worden uitgesloten zo lang daar nog geen behoefte aan bestaat. Ter waarborging van hun opgebouwde anciënniteit, worden zij wel ingeschreven op de lijst van vaste plaatshouders als zij daarvoor in aanmerking komen.

Burgemeester en wethouders hebben toepassing gegeven aan het bepaalde in het tweede lid van artikel 3 van deze verordening, bij de toewijzing van vaste plaatsen zal met de door hen vastgestelde branche-indeling rekening dienen te worden gehouden.

Het bereiken van de 65-jarige leeftijd wordt vrij algemeen in ons land aanvaard als het tijdstip waarop men zijn arbeid kan beëindigen. Een ieder komt op die leeftijd in ieder geval voor een uitkering krachtens de Algemene Ouderdomswet en dikwijls nog voor een pensioen in aanmerking.

Ad artikel 15.

Voor de noodzakelijke continuïteit in de bezetting van de marktplaatsen is het van groot belang vergunninghouders van vaste plaatsen aan een verschijningsplicht te binden. Om deze reden is in het eerste lid onder d. bepaald, dat de vergunninghouder die zijn vaste plaats niet tenminste éénmaal per twee weken en tenminste negen maal per kwartaal inneemt, zijn recht op deze plaats verliest, hetgeen wil zeggen dat zijn vergunning wordt ingetrokken.

Uiteraard dienen de rechten van de kooplieden, indien en voor zolang zij de hun toegewezen plaats zelf blijven bezetten, onaangetast te blijven.

Om te voorkomen dat standplaatsen, als gevolg van langdurige ziekte van een standplaatshouder, jarenlang niet door de standplaatshouder persoonlijk worden bezet en ook niet beschikbaar komen voor heruitgifte, is een limiet gesteld aan de afwezigheid wegens ziekte, welke limiet ten opzichte van de AAW ruim is gesteld.

Komt een standplaatshouder te overlijden, dan moet het op sociale overwegingen gerechtvaardigd worden geacht, dat zijn vergunning voor een vaste plaats op de overblijvende echtgenoot (of daarmee gelijkgestelde) kan worden overgeschreven; dezelfde regeling is van toepassing bij het intrekken van een standplaats wegens langdurige ziekte.

Lid 5 van dit artikel kan worden gezien als "hardheidsclausule" voor bijzondere gevallen.

Ad artikel 16.

Het is duidelijk dat over een vaste plaats beschikt moet kunnen worden ten gunste van een andere koopman, indien de rechthebbende op de plaats de markt op een bepaalde dag niet bezoekt.

Bepaald is dat de vaste plaatsen bij de aanvangstijd van de markt ingenomen moet zijn; er wordt namelijk de voorkeur aangegeven, dat de houder van een

vaste plaats enige voorrechten geniet boven de pas beginnende kooplieden, die nog niet over een vaste plaats beschikken.

Ad artikel 17.

Voor het eerste lid van dit artikel wordt verwezen naar de toelichting bij artikel 16. Ook hier is weer sprake van het afgeven van een vergunning, dit kan mondeling. Voor het tweede lid van dit artikel geldt mutatis mutandis hetgeen reeds in de toelichting bij artikel 14 werd vermeld.

Uiteraard wordt, aangezien voor de markt een indeling naar artikelengroepen is vastgesteld, daarmee bij het toewijzen van dagplaatsen rekening gehouden.

Ad artikel 18.

Evenals zulks voor de houders van vaste plaatsen in artikel 14 is geschied, zijn hier de redenen aangegeven, waarom een koopman van de lijst van gegadigden voor een dagplaats dient te worden afgevoerd. Omdat de markten in onze gemeente niet van een dusdanige omvang zijn dat op de marktdag kooplieden vragen om een dagplaats èn kooplieden in het algemeen geen tijd meer hebben om zulks regelmatig te doen, is om praktische redenen niet gekozen voor een meldingsplicht. Aangezien er van wordt uitgegaan dat de gegadigden voor een dagplaats, op het tijdstip dat zij voor een vaste plaats in aanmerking komen, inmiddels van het uitoefenen van de markthandel hun hoofdberoep hebben gemaakt, is in lid d. bepaald, dat zij, indien zij weigeren een vaste plaats te aanvaarden, daarmee hun rechten als gegadigden voor een dagplaats verliezen.

Ad artikel 19.

Gebleken is, dat er een sterke behoefte bestaat aan uniforme en duidelijke richtlijnen voor de toewijzing van standwerkersplaatsen, zowel bij de marktbeheerders als bij de marktgebruikers, in het bijzonder bij de standwerkers zelve.

Deze groep kooplieden heeft een eigen wijze van werken. Bij de benadering van het publiek treden zij geheel anders op dan de zgn. "stille kramers". Zij verhogen de levendigheid en de aantrekkelijkheid van de warenmarkten in belangrijke mate en vormen daardoor een onmisbaar element in het geheel van het marktgebeuren. Teneinde verstarring - waardoor aan deze bijzondere functie afbreuk zou worden gedaan - tegen te gaan en tevens om te voorkomen, dat de standwerker, die jaar in jaar uit dezelfde plaats bezet, langzamerhand een "stille kramer" zou worden, wordt het in het algemeen ongewenst geacht aan deze categorie kooplieden vaste plaatsen toe te wijzen, welk standpunt door de officiële landelijke organisatie van standwerkers steeds met klem naar voren wordt gebracht. Vooral ook omdat het werkterrein van de standwerkers zich over het gehele land uitstrekt, is het voorts wel dringend gewenst, dat de regels ter zake van de toewijzing van de plaatsen aan deze bijzondere categorie kooplieden op alle markten in Nederland zoveel mogelijk gelijkluidend zijn.

Op aandrang van de afdeling standwerkers van de Centrale Vereniging voor de Ambulante Handel is tevens een definitie van het begrip standwerker in dit artikel opgenomen.

Voor degenen van wie onduidelijk is in hoeverre zij werkelijk standwerken, is in lid 4, sub b., een regeling getroffen op grond waarvan zij, te zamen met de "bekende" standwerkers, tot de markt kunnen worden toegelaten, zulks om hun de kans te geven te bewijzen, dat zij het vak van standwerker uitoefenen.

Door alle in het C.O.M. vertegenwoordigde groeperingen werd het bovendien van belang geacht de mogelijkheid van een eerste en een tweede loting in de verordening op te nemen. Aangezien echter op kleine markten nauwelijks sprake is van een loting, laat staan van een tweede loting, is gekozen voor een constructie waarbij voorrang wordt verleend aan degenen die bewezen hebben het standwerken te beheersen en uit te oefenen, terwijl hiermee de mogelijkheid voor een tweede loting toch niet is uitgesloten.

Ten aanzien van het aantal per markt voor standwerkers uit te geven plaatsen ware als regel te stellen, dat er per 20 tot 25 plaatsen voor zgn. "stille kramers", één standwerkersplaats behoort te zijn. Uiteraard dient van tijd tot tijd voor elke markt afzonderlijk te worden bezien of deze "vuistregel" nog wel geldend is te achten. Alhoewel in principe een scherpe scheiding tussen de voor de zgn. "stille kramers" en de voor standwerkers bestemde plaatsen dient te blijven bestaan, zal het in sommige gevallen - in het belang van de markt dan wel uit billijkheidsoverwegingen tegenover de betrokken kooplieden - niet van overwegend bezwaar zijn, opengebleven standwerkersplaatsen aan stille kramers toe te wijzen, met die

n verstande, dat aan laatstbedoelde kooplieden wordt duidelijk gemaakt, dat zij hieraan nimmer enig recht op de betreffende plaats zullen kunnen ontlenen. Tot toewijzing van dergelijke plaatsen aan stille kramers ware alleen dan over te gaan, indien op de markt beslist geen voor deze categorie kooplieden bestemde plaatsen meer beschikbaar zijn.

Belangrijk is voorts de mogelijkheid om als koppel of duo een standwerkersplaats te kunnen betrekken. Uitdrukkelijk is hierbij echter de voorwaarde gesteld dat een duo zich tevoren als zodanig bij de marktmeester moet melden, dat een duo als één loteling wordt aangemerkt en dat de samenwerkenden tevoren moeten opgeven met welk artikel zal worden gewerkt.

Op de markten waarvoor een branche-indeling is vastgesteld, zou door het onbeperkt toelaten van standwerkers het voor die markten geldende "branchepatroon" kunnen worden verstoord. Anderzijds zou het niet toelaten van standwerkers met artikelen, waarvoor de brancheregeling geldt, te hunnen aanzien tot onbillijkheden kunnen leiden. Lid 6 geeft daarom een mogelijkheid voor een beperkte toewijzing van standwerkersplaatsen op dergelijke markten.

Teneinde een standwerker die zich niet als zodanig manifesteert te kunnen verwijderen, is in artikel 40 een sanctie opgenomen.

Ad artikel 20, 21, 22 en 23.

In artikel 20 is bepaald dat de vergunninghouder in principe verplicht is zelf op zijn standplaats aanwezig te zijn. De uitzonderingen op dit beginsel zijn geregeld in artikel 21 (verhindering wegens ziekte), in artikel 22 (verhindering wegens vakantie) en in artikel 23 (verhindering wegens andere bijzondere omstandigheden). Deze regelingen behoeven geen nadere toelichting.

In elk van deze gevallen kunnen burgemeester en wethouders aan een houder van een vaste plaats toestaan zich op zijn plaats te laten vervangen. Voor de goede gang van zaken op de markt en in het belang van een verantwoorde administratie, is het wel noodzakelijk dat de marktbeheerder van elke verhindering tot marktbezoek zo tijdig mogelijk op de hoogte wordt gesteld.

Ad artikel 24

Dit artikel is ervoor bedoeld om een zo breed mogelijk assortiment op de markt te houden. De markt is een voorziening die ingesteld is ten behoeve van de inwoners van de gemeente. De inwoners zijn er dus bij gebaat dat er een breed assortiment aan artikelen wordt gevoerd. Indien de kooplieden alle artikelen voeren waarvoor aan hen vergunning is verleend komt dit tevens de gewenste concurrentieverhoudingen ten goede. Wanneer een vergunninghouder na waarschuwing niet bereid is alle artikelen ter verkoop aan te bieden, wordt het gedeelte van de vergunning waar deze artikelen betrekking op heeft ingetrokken. Daarna kan een vergunninghouder of gegadigde die deze artikelen wel wenst aan te bieden hier vergunning voor krijgen.

Ad artikel 25.

De op grond van het bepaalde in dit artikel op te nemen tijden zullen in overleg met de instanties, die de belangen van de ambulante handel behartigen, vastgesteld moeten worden, een en ander in samenhang met het bepaalde in artikel 16.

Ad artikel 26.

Het moet zonder meer duidelijk worden geacht dat het in het algemeen, in het belang van de orde op de markt, de vergunninghouders niet kan worden toegestaan de markt op willekeurige, vóór de sluitingstijd gelegen, momenten te verlaten.

Ad artikel 28.

Dit artikel geeft algemene aanwijzingen aan de marktkooplieden ten aanzien van bezetting van de standplaats, van de verkooptijden, van de verkoopruimte, van de opstal waarvan verkocht mag worden, van de te verkopen artikelen en van de plaats waar de koopman zich tijdens de markttijden behoort te bevinden.

Voor wat dit laatste punt betreft zou b.v. aan standwerkers, die er in het algemeen een geheel eigen wijze van verkopen op na houden en die ook speciaal daarvoor aangewezen plaatsen op het marktterrein bezetten, kunnen worden toegestaan hun waren, staande vóór de marktkraam, aan het publiek aan te bieden.

Ad artikel 29.

Het behoeft geen betoog, dat het voor het aanzien van de warenmarkten dringend noodzakelijk is, dat de kooplieden er zorg voor dragen dat de terreinen tijdens de markttijd schoon worden gehouden en dat zij na de markttijd schoon worden opgeleverd.

Aangezien de kosten van het schoonmaken van de marktterreinen van grote invloed zijn op de hoogte van de marktgeldtarieven, is hiermede ook het eigenbelang van de kooplieden in hoge mate gediend.

Ad artikel 31

Het toelaten tot warenmarkten van kooplieden, die hun waren ter plaatse voor de consumptie gereedmaken, impliceert dat men hen toestaat van verwarmingsapparaten gebruik te maken. In sommige gevallen zullen elektrische ovens en kookplaten gebruikt worden, doch men is daarbij afhankelijk van een aansluiting op het elektriciteitsnet en daarom zal hier veelal gecomprimeerd gas in flessen worden gebruikt. Ook voor andere doeleinden wordt op markten van gasflessen gebruik gemaakt. Het is duidelijk dat hierbij gevaarlijke situaties kunnen optreden en derhalve is het gewenst het gebruik van deze gasflessen aan voorwaarden te binden.

Aangezien hier brandpreventieproblemen kunnen opdoemen is het gewenst, alvorens tot vaststelling van de hier bedoelde voorwaarden wordt besloten, overleg te plegen met de plaatselijke brandweerautoriteiten.

Ad artikel 32.

Dit artikel is opgenomen om zoveel mogelijk te voorkomen, dat de markt wordt vervuild door zakjes en servetjes, waarin kleine eetwaren, die ter plaatse genuttigd plegen te worden, op de markt worden verkocht.

Ad artikel 33.

Bij herhaling is gebleken dat de kopers op de markt er behoefte aan hebben te weten bij wie zij hun inkopen hebben gedaan. Dat moet ook door iedere bonafide marktkoopman of koopvrouw van belang worden geacht. Het vormen van een vaste klantenkring kan hierdoor tevens worden bevorderd. Vermelding van adres en woonplaats wordt in verband met gevaar van inbraak bij de koopman, die tijdens de markt immers van huis is, niet noodzakelijk geacht.

Ad artikel 34, 35 en 36.

Deze artikelen zijn opgenomen om te voorkomen dat het aanzien van de markt wordt geschaad door praktijken van kooplieden, die hetzij misleidende prijsaanduidingen gebruiken, dan wel hun waren op minder hygiënische wijze uitstallen of ondeugdelijke meet- of weegwerktuigen gebruiken.

Weliswaar zullen bepaalde overtredingen ook door andere instanties kunnen worden geconstateerd, doch het algemeen marktbelang vergt een snel en doelmatig optreden. Dit wordt mogelijk gemaakt door de sancties die in de artikelen 39 en 40 zijn gesteld op het niet nakomen van deze voorschriften. Om strijd met (hogere) wetgeving te voorkomen, waardoor gevaar van onverbindendverklaring van de artikelen 35, 36 en 37 door rechterlijke instanties dreigt, is in deze artikelen verwezen naar de betreffende wetten.

Ad artikel 37.

Ten aanzien van het begrip voertuig in dit artikel kan het volgende worden opgemerkt:

Aangezien het terrein op de dag(en) dat er markt wordt gehouden echter niet valt onder de Wegenverkeerswet, gaat de voorkeur uit naar een enge interpretatie van het begrip voertuig.

Het laatste lid zou men kunnen invoegen als men ontheffing wil geven voor aan de hand meegevoerde fietsen door ouderen of minder validen die hun boodschappen niet kunnen dragen.

Ad artikel 38.

De verkoop van waren op een markt dient uitsluitend te geschieden door de marktkooplieden aan wie door het bevoegd gezag vergunning daarvoor is verleend. Iedere andere wijze van verkopen op markten behoort verboden te zijn. Een uitzondering op deze regel kan worden gemaakt voor degenen, die de kooplieden van koffie, soepen e.d. voorzien.

Ad artikel 40, 41 en 42.

Tegen overtredingen van de in deze verordening opgenomen bepalingen, alsmede tegen handelingen die de orde op de markt op enigerlei wijze kunnen verstoren, verdient voor wat de marktkooplieden betreft een administratieve afhandeling de voorkeur. Verwacht mag worden dat van de bepalingen, opgenomen in de artikelen 40 en 41, een sterk preventieve werking zal uitgaan.

In het algemeen is het gewenst (en krachtens de Algemene Wet Bestuursrecht onder omstandigheden verplicht), vóór toepassing van artikel 40 en 41, belanghebbenden in de gelegenheid te stellen hun mening (mondeling dan wel schriftelijk) kenbaar te maken.

In artikel 40 is een passage gewijd aan de niet-actieve standwerker (zie ook de toelichting bij artikel 19). Duidelijk kwam in het C.O.M. de wens naar voren om dergelijke "verkapte stille kramers" hard aan te kunnen pakken. Alleen met betrekking tot de voorschriften die ook door niet-kooplieden kunnen worden overtreden, zijn in artikel 42 strafbepalingen opgenomen. In het algemeen gesproken zal hier slechts in uitzonderingsgevallen gebruik van behoeven te worden gemaakt.