Beleidsregel terugvordering, invordering, boete en verhaal gemeente Heerlen 2015, eerste wijziging

Artikel 2 Algemene bepaling met betrekking tot de bevoegdheid tot

herziening, intrekking, terugvordering, verrekening en

brutering

1.Het college maakt gebruik van de bevoegdheid op grond van artikel 54

lid 3 van de Participatiewet, tenzij er sprake is van dringende redenen zoals genoemd artikel 58, achtste lid van de Participatiewet.

2.Het college maakt gebruik van de bevoegdheid tot terugvordering op

2. grond van artikel 58, tweede lid en artikel 59 van d Participatiewet alsmede artikel 25, tweede lid en derde lid en artikel 26 van de IOAW en IOAZ toekomt tenzij er sprake is van dringende redenen zoals genoemd artikel 58, achtste lid van de Participatiewet.

3. Het college maakt het gebruik van de wettelijke

verrekeningsbevoegdheid, zoals neergelegd in artikel 60, derde en

vierde lid van de Participatiewet.

• 4.

  Het college bruteert het bedrag van de terugvordering indien een

  belanghebbende de terugvordering niet betaalt in hetzelfde boekjaar

  waarin wordt teruggevorderd.

• 5.

  Als de belanghebbende de terugvordering niet vóór het einde van het

  boekjaar van terugvordering volledig betaalt, wordt het resterende

  bedrag van de terugvordering gebruteerd.

Artikel 3 Schuldregeling/ kwijtschelding

• 1.

  Het college kan op verzoek van de belanghebbende die een

  schuldregeling (niet zijnde WSNP) wil opstarten, besluiten mee te

  werken aan een schuldregeling indien er geen sprake is van een

  vordering als genoemd in artikel 58 eerste lid Participatiewet, artikel 25

  eerste lid IOAW en artikel 25 eerste lid IOAZ.

• 2.

  Het college kan akkoord gaan met de schuldregeling indien:

  • a.

    te voorzien is dat de belanghebbende redelijkerwijs niet zal

    kunnen voortgaan met het betalen van zijn schulden; en

  • b.

    te voorzien is dat een schuldregeling met betrekking

tot alle vorderingen zonder een zodanig besluit redelijkerwijs niet tot stand zal komen; en

• c.

  de terugvordering van de kosten van bijstand door het college ten

  minste zal worden voldaan naar evenredigheid met de vorderingen

  van schuldeisers van gelijke rang;

  • 3.

    Geen kwijtschelding van de terugvordering zal worden verleend

    voordat de schuldregeling met goed gevolg tot een einde is gekomen.

Artikel 5 Uitzondering

Artikel 4 is niet van toepassing ten aanzien van vorderingen die door pand of hypotheek op een goed of goederen zijn gedekt, behoudens voor zover zij niet op die goederen verhaald kunnen worden.

Artikel 6 Afzien van terugvordering en/of invordering bij kruimelbedragen

Voor zover het geen situatie betreft als bedoeld in artikel 58 eerste lid Participatiewet, eerste lid van artikel 25 van de IOAW en het eerste lid van artikel 25 van de IOAZ:

• a.

  ziet het college af van terugvordering indien het terug te vorderen bedrag lager is dan € 50,00 netto per vordering;

• b.

  ziet het college af van (verdere) invordering indien de totale

restschuld lager is dan € 50,00 en indien niet is te voorzien dat de restschuld binnen een redelijke termijn op minnelijke wijze kan worden geïnd.

Artikel 7 Termijn verrekening

Het college gaat zo spoedig mogelijk na het besluit tot terugvordering over tot verrekening in de zin van artikel 60, derde en vierde lid van de Participatiewet.

Artikel 9 Bepaling aflossingsverplichting

Uitgangspunt bij het bepalen van de hoogte van de betalingsverplichting is dat de terugvordering zo snel mogelijk wordt betaald.

Artikel 10 Rente en kosten

Als moet worden overgegaan tot beslaglegging als bedoeld in artikel 60,

vijfde lid van de Participatiewet, artikel 28, vijfde lid van de IOAW en

artikel 28, vijfde lid van de IOAZ wordt de terugvordering slechts verhoogd

met wettelijke rente en de op de invordering betrekking hebbende kosten,

als het college de invordering van de terugvordering heeft overgedragen aan een deurwaarder/incassobureau.

Artikel 11 (Her)onderzoeken

Het college onderzoekt jaarlijks -voor zover nodig- de invordering van terugvorderingen.

Artikel 13 Opzet/grove schuld/normale verwijtbaarheid

• 1.

  Het college legt een bestuurlijke boete op van 100% van het

  benadelingsbedrag wegens het opzettelijk niet nakomen van zijn

  inlichtingenverplichting.

• 2.

  Het college legt een bestuurlijke boete op van 75% van het

benadelingsbedrag indien de belanghebbende een grove schuld treft bij het niet nakomen van zijn inlichtingenverplichting.

• 3.

  Indien bij het schenden van de inlichtingenverplichting geen sprake is van opzet of grove schuld legt het college een boete op van ten hoogste 50% van het benadelingsbedrag.

• 4.

  Indien er sprake is van verminderde verwijtbaarheid zoals bedoeld in

artikel 2a, tweede lid van het Besluit Sociale Zekerheidswetten bedraagt de boete 25% van het benadelingsbedrag.

5.Indien verwijtbaarheid ontbreekt, wordt geen boete opgelegd.

Artikel 15 Bevoegdheid tot het verhalen van bijstand

Het college maakt in alle gevallen gebruik van de bevoegdheid om de kosten van de bijstand te verhalen overeenkomstig het bepaalde in artikel 61 tot en met 62 i van de Participatiewet, met uitzondering van verhaal ten behoeve van de ex-partner indien er geen alimentatie-uitspraak is en tenzij in deze regeling anders bepaald wordt.

Artikel 17 Verhaal op grond van artikel 62 b Participatiewet

Het college maakt in alle gevallen gebruik van de bevoegdheid om de kosten van de bijstand te verhalen overeenkomstig het bepaalde in artikel 61 tot en met 62 i van de Participatiewet met uitzondering van verhaal ten behoeve van de ex-partner indien er geen alimentatie-uitspraak is en tenzij in deze regeling anders bepaald wordt.

Artikel 18 Afzien van verhaal om dringende redenen

Het college ziet geheel of gedeeltelijk af van het nemen van een

verhaalsbesluit indien, gelet op de omstandigheden van degene op wie

verhaal wordt gezocht of degene die de bijstand ontvangt of heeft

ontvangen, dringende redenen aanwezig zijn.

Artikel 19 Vaststelling van het te verhalen bedrag in verband met

onderhoudsplicht

• 1.

  Vaststelling van de draagkracht geschiedt volgens de zogenaamde

  Tremanormen.

• 2.

  Is er sprake van een recente rechterlijke uitspraak inzake alimentatie

  (niet ouder dan 6 maanden), en gebaseerd op een zelfstandig oordeel

  van de rechtbank, dan wordt deze uitspraak gevolgd door het college.

• 3.

  De verhaalsbijdrage als gevolg van artikel 62 Participatiewet wordt

  opgelegd met ingang van de datum van eerste aanschrijving van

  degene op wie wordt verhaald.

Artikel 20 Indienen verzoekschrift ten behoeve van verhaal in

rechte

• 1.

  Indien degene op wie wordt verhaald een door het college vastgestelde

  verhaalsbijdrage niet correct voldoet, wordt verhaal in rechte

  toegepast door middel van het indienen van een verzoekschrift bij de

  Rechtbank met toepassing van de voorschriften van het Wetboek van

  Burgerlijke Rechtsvordering. De indiening van een verzoekschrift dient

  zo spoedig mogelijk plaats te vinden.

• 2.

  Van verhaal in rechte wordt enkel afgezien als het verzoek om

  vaststelling in rechte met grote waarschijnlijkheid wordt afgewezen.

  Een dergelijke beslissing wordt uitvoerig gemotiveerd.

Artikel 22 Jaarlijkse verantwoording aan de Raad

Om het Participatiewet-debiteurenbeleid transparant te maken wordt jaarlijks

een overzicht van fraudevorderingen verstrekt.

Artikel 23 Citeertitel en inwerkingtreding

1.Deze beleidsregel kan worden aangehaald als “Beleidsregel

terugvordering, invordering, boete en verhaal gemeente Heerlen 2015, eerste wijziging”.

2.Deze beleidsregel treedt in werking met ingang van 1 juli 2015 onder

2. intrekking van de beleidsregel terug- invordering, boete en verhaal

2. gemeente Heerlen 2015.

Aldus besloten tijdens de vergadering van het college van burgemeester en wethouders der gemeente Heerlen van .

gemeentesecretaris, burgemeester,

Algemene toelichting

Op grond van artikel 58 van de Participatiewet kan het college

dat de bijstand heeft verleend de kosten van bijstand terugvorderen. Een

gelijksoortige bepaling is sinds invoering van de Wet bundeling van

uitkeringen inkomensvoorziening aan gemeenten (Wet BUIG) opgenomen in

de IOAW en IOAZ. Terugvordering is in dat kader een aan het college

toekomende bevoegdheid en het college kan deze bevoegdheid dan ook

nader inkaderen door middel van beleidsregels.

Met inwerkingtreding van de Wet aanscherping handhaving- en sanctiebeleid

SZW-wetten (Wet aanscherping) wordt de bevoegdheid tot terugvordering

gedeeltelijk omgezet in een wettelijke verplichting. Meer specifiek gaat het

om vorderingen die het gevolg zijn van ten onrechte ontvangen uitkering in

verband met schending van de inlichtingenplicht. De verplichting tot

terugvordering komt daarbij mede tot uiting in:

• a.

  een verplichting tot verrekening van deze vordering met een

  eventueel recht op algemene bijstand, een uitkering in het kader

  van de IOAW of IOAZ dan wel een Bbz-uitkering; en

• b.

  een wettelijk verbod om medewerking te verlenen aan een

  schuldregeling indien de vordering is ontstaan door het niet of niet

  behoorlijk nakomen van de inlichtingenverplichting.

De verplichting tot terugvordering geldt alleen voor vorderingen die zijn

ontstaan na inwerkingtreding van de Wet aanscherping (1 januari 2013). Dat

geldt ook voor de hierboven onder a en b genoemde verplichtingen. Is het

besluit tot terugvordering voor 1 januari 2013 afgegeven dan blijft ook voor

de vordering als gevolg van schending van de inlichtingenplicht, een en ander

een bevoegdheid.

Naast de bevoegdheid tot terugvordering is in de wet ook een drietal andere

(gerelateerde) bevoegdheden opgenomen:

• a.

  de bevoegdheid tot intrekking of herziening van het recht op

  bijstand dan wel een uitkering in het kader van de IOAW of IOAZ

  (artikel 54, derde lid van de Participatiewet en artikel 17, derde lid

  van de IOAW en IOAZ);

• b.

  de bevoegdheid om gebruik te maken van de in titel 4.4 van de

  Algemene wet bestuursrecht genoemde mogelijkheden tot

  invordering van een schuld; en

• c.

  de bevoegdheid tot brutering van de vordering in het kader van te

  veel genoten uitkering (artikel 58, vijfde lid (v/h vierde lid) van de

  Participatiewet en artikel 25, vijfde lid (v/h vierde lid) van de IOAW

  en IOAZ).

Ook deze bevoegdheden worden – zij het soms indirect - aangetast door de

Wet aanscherping. Met betrekking tot de bevoegdheid tot intrekking of

herziening moge duidelijk zijn dat vrij rigoureuze beleidskeuzes in dit kader

(waarbij in meer algemene zin van intrekking/herziening over bepaalde

periodes wordt afgezien) op zeer gespannen voet staan met het uitgangspunt

van de Wet aanscherping, dat fraude te allen tijde niet mag lonen.

Er lijkt echter, tot op dit moment, juridisch gezien wel ruimte voor

beleidskeuzes die gebaseerd zijn op

effectiviteitoverwegingen (denk aan: beperking onderzoek naar fraude en

daarmee indirect ook de periode van intrekking/herziening, voor zover dit de

slagkracht van de handhaving niet ten goede komt).

De Wet aanscherping stelt enkel daar waar het een fraudevordering of de

daarmee samenhangende boete betreft verrekening, indien mogelijk –

verplicht verrekening (artikel 60, vierde lid van de Participatiewet en artikel

28, tweede lid van de IOAW en IOAZ).

Met betrekking tot brutering is de Participatiewet na inwerkingtreding van de

Wet aanscherping niet gewijzigd. Daar artikel 58, eerste lid van de

Participatiewet het college echter verplicht tot terugvordering van de kosten

van bijstand en tot deze kosten eveneens de eventueel afgedragen belasting

en premies behoren, heeft het college op dit vlak niet de vrijheid om

(gedeeltelijk) van brutering af te zien indien verrekening niet mogelijk blijkt.

Uitspraak ook van belang voor Participatiewet -boetes

De uitspraak heeft betrekking op schending van de inlichtingenplicht in het

kader van de Werkloosheidswet. Deze uitspraak lijkt ook grotendeels van

toepassing te zijn op boetes die worden opgelegd wegens schending van de

inlichtingenplicht in de Participatiewet.

Indringende toets aan evenredigheidsbeginsel

De CRvB stelt vast dat de wet niet exact voorschrijft hoe hoog een

bestuurlijke boete moet zijn bij schending van de inlichtingenplicht en een

boete daarom moet worden getoetst aan het evenredigheidsbeginsel van

artikel 5:46 lid 2 Awb. De CRvB oordeelt dat het vanaf 1 januari 2013 in het

sociale zekerheidsrecht gecreëerde boeteregime vraagt om een indringende

toets aan het evenredigheidsbeginsel aangezien de hoogte van de op te

leggen sanctie sterk is verhoogd. Hierbij geldt als uitgangspunt bij bepaling

van de hoogte van de boete:

• opzet aantoonbaar: 100% van het benadelingsbedrag;

• grove schuld: 75% van het benadelingsbedrag;

• geen opzet en geen grove schuld: 50% van het benadelingsbedrag;

• voldoen aan criteria van artikel 2a Boetebesluit of om andere reden

sprake van verminderde verwijtbaarheid: 25% van het benadelingsbedrag.

Deze percentages kunnen als uitgangspunt worden gehanteerd. Afwijking in

verband met individuele omstandigheden is derhalve mogelijk. In het geval

van recidive moeten de verweten gedragingen elk op de aanwezigheid van

opzet of grove schuld door de belanghebbende beoordeeld worden.

Begrippen opzet en schuld

Opzet: wanneer iemand willens en wetens een gedraging doet waarvan het

gevolg is dat er een beboetbare gedraging wordt begaan.

Grove schuld: daarbij kan gedacht worden aan laakbare slordigheid of

ernstige nalatigheid. Bij grove schuld had belanghebbende redelijkerwijs

moeten of kunnen begrijpen dat zijn gedrag tot gevolg kon hebben dat

bijvoorbeeld een te hoog bedrag aan uitkering wordt toegekend.

Belanghebbende heeft wel schuld, maar de gedraging heeft niet willens en

wetens of met opzet plaatsgevonden. Men heeft bijvoorbeeld onzorgvuldig

gehandeld.

Artikelsgewijze toelichting

Artikel 2

Het college vindt het van groot belang dat de bijstand alleen terechtkomt bij

die burgers die hier - op wettelijke gronden - aanspraak op kunnen maken en

acht zich verplicht tot de aanpak van fraude.

Met betrekking tot de gevallen waar sprake is van schending van de

inlichtingenplicht laat de wet ten aanzien van de terugvordering geen

beleidskeuze. Art. 58 lid 1 Participatiewet, artikel 25 lid 1 IOAW en artikel 25

lid 1 IOAZ bepaalt dat in die gevallen de bijstand wordt teruggevorderd.

Hoewel de wet met betrekking tot de intrekking en herziening van de bijstand

beleidsvrijheid laat, volgt uit de plicht tot terugvordering in art. 58 lid 1

Participatiewet – naar de aard van bijstand – dat het college in die gevallen

de bijstand met terugwerkende kracht naar de juiste situatie herziet dan wel

met terugwerkende kracht het recht op uitkering intrekt alvorens tot

terugvordering over te gaan.

Gelet op het hierboven geformuleerde uitgangspunt dat het college het van

groot belang acht dat de bijstand alleen daar terechtkomt bij de burgers die

daar op wettelijke gronden aanspraak op kunnen maken, maakt het college

ook gebruik van de bevoegdheid tot herziening dan wel intrekking van het

recht op bijstand indien er geen sprake is van schending van de

inlichtingenplicht, maar desondanks van een uitkering die tot een te hoog

bedrag of ten onrechte is verleend. De teveel of ten onrechte ontvangen

bijstand wordt dan ook teruggevorderd op grond van art. 58 lid 2 sub a

Participatiewet, alsmede artikel 25 lid 2 en 3 artikel 26 lid 3 van de IOAW en

IOAZ tenzij anders in deze beleidsregel is vermeld.

Op grond van hetzelfde hierboven genoemde uitgangspunt maakt het college

ook gebruik van de andere in artikel 58, tweede lid en artikel 59 van de

Participatiewet alsmede artikel 25, tweede lid en derde lid en artikel 26 van

de IOAW en IOAZ genoemde bevoegdheden, tenzij anders in deze

beleidsregel is vermeld.

Artikel 3

De in het eerste lid van dit artikel opgenomen beperking met betrekking tot

vorderingen op grond van art. 58 lid 1 Participatiewet, artikel 25 lid 1 IOAW

en artikel 25 lid 1 IOAZ volgt uit art. 60c Participatiewet. De wet biedt het

college op dit punt geen beleidsvrijheid.

Met betrekking tot het tweede lid sub a:

Indien belanghebbende in beginsel in staat moet worden geacht zijn schulden

binnen een redelijke periode te kunnen voldoen, is er geen reden om af te

zien van terugvordering. Pas als voorzienbaar is dat belanghebbende niet zal

kunnen doorgaan met het betalen van zijn schulden kan er aanleiding zijn om

geheel of gedeeltelijk van terugvordering af te zien.

Met betrekking tot het tweede lid sub b:

Daar volgens de ‘Gedragscode Schuldregeling Nederlandse Vereniging voor

Volkskrediet’ schuldhulpverlenende instellingen slechts meewerken indien de

gehele schuldenlast kan worden gesaneerd, stemt de gemeente slechts toe

indien alle schuldeisers meewerken.

Met betrekking tot het tweede lid sub c:

De gemeente die bijstand terugvordert wordt als preferente schuldeiser

aangemerkt. Om akkoord te kunnen gaan met een voorstel, dient aan de

gemeente derhalve een dubbel percentage aangeboden te worden ten

opzichte van concurrente schuldeisers.

Artikel 4

Er wordt een onderscheid gemaakt met betrekking tot de termijn van kwijtschelding of buiten invordering stellen van vorderingen. Het college maakt gebruikt van de bevoegdheid om fraudevordering kwijt te schelden of het buiten invordering stellen van fraudevorderingen na 10 jaar indien voldaan wordt aan de voorwaarden zoals genoemd in lid 1.

De termijn voor overige vorderingen is 5 jaar indien voldaan wordt aan de voorwaarden zoals genoemd in lid 1.

Artikel 5

Indien ter aflossing of dekking (toekomstige aflossing) van een vordering pand of hypotheek is gevestigd op een goed of goederen, komt de vordering ter aflossing of dekking waarvan pand of hypotheek is gevestigd, niet in aanmerking voor de kwijtschelding. Het is namelijk inherent aan de overeenkomst (akte van pandrecht / hypotheekakte) die de klant met de gemeente heeft gesloten omtrent de afbetaling van de vordering, dat deze voor zover mogelijk wordt voldaan uit de effectuering van het pandrecht/hypotheek.

Artikel 6

Er wordt afgezien van terugvordering of (verdere) invordering bij de zogenaamde kruimelbedragen, zoals beschreven in respectievelijk het eerste en tweede lid van dit artikel. De kosten zijn in die gevallen vele malen hoger dan de mogelijke baten. Is de vordering echter een fraudevordering (art. 58 lid 1 Participatiewet) dan kan er op grond van de wet niet afgezien worden van terugvordering of (verdere) invordering en dient het volledige bedrag teruggevorderd en ingevorderd te worden.

Artikel 7

Het college acht het van belang dat de teruggevorderde bijstand zo snel

mogelijk wordt afgelost. Gelet op dat uitgangspunt zal het college - voor

zover mogelijk – alle bijstandsvorderingen verrekenen, ook indien het

vorderingen betreft die niet op grond van art. 58 lid 1 Participatiewet, artikel

25 lid 1 IOAW en artikel 25 lid 1 IOAZ zijn teruggevorderd.

Artikel 8

Bezwaar of een beroep tegen het terugvorderingsbesluit of aan daaraan

gerelateerd besluit (bijvoorbeeld het intrekkings- of herzieningsbesluit, het

invorderingsbesluit of een boetebesluit), heeft geen schorsende werking met

betrekking tot de invordering. Dit betekent dat belanghebbende ongeacht het

ingediende bezwaar of beroep dient te blijven voldoen aan zijn/haar

betalingsverplichting. Indien het bezwaar of beroep gedeeltelijk of geheel gegrond wordt verklaard, zal het teveel geïnde bedrag aan belanghebbende

worden terugbetaald. Het college acht zich op grond van de wet verplicht om

zo voortvarend mogelijk de ten onrechte verstrekte bijstand te innen. In dat

kader past het dan ook niet, om bij bezwaar of beroep de invordering op te

schorten. De niet schorsende werking van bezwaar of beroep voorkomt

bovendien dat een belanghebbende willens en wetens het invorderingstraject

kan frustreren.

Artikel 12

Lid 2

Het college maakt gebruik van de bevoegdheid om te volstaan met het geven

van een schriftelijke waarschuwing indien het niet of niet behoorlijk nakomen

van verplichting, als bedoeld in artikel 17, eerste lid Participatiewet, artikel

13 eerste lid IOAW en IOAZ of de verplichting als bedoeld in artikel 30c

tweede en derde lid van de Wet SUWI, geleid heeft tot een boete lager dan

het bedrag genoemd in artikel 5:53 eerste lid van de Awb, tenzij er in de

voorafgaande twee jaar al eerder een zodanige waarschuwing gegeven is.

Hiervoor is gekozen zodat voor kleine overtredingen volstaan wordt met het geven van een waarschuwing. Dit wordt ook wel de lichte procedure genoemd. Is de boete hoger dan in het eerste lid genoemd bedrag van artikel 5:53 van de Awb, de zogenoemde zware procedure dan wordt direct een boete opgelegd en kan niet volstaan worden met een waarschuwing.

Artikel 13

Algemeen

Een recente uitspraak van de CRvB, wordt het nieuwe (landelijke)

sanctiebeleid ter discussie wordt gesteld.

http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:CRVB:2

014:3754

Dit heeft geleid tot een aanpassing van de beleidsregel waarbij artikel 10

toegevoegd is. De Centrale Raad van Beroep schrijft voor dat voor de

vaststelling van de hoogte van de boete de volgende uitgangspunten gelden:

• -

  bij een opzettelijke overtreding wordt een boete van 100% van het

  benadelingsbedrag opgelegd;

• -

  bij grove schuld wordt een boete van 75% van het benadelingsbedrag

  opgelegd;

• -

  bij gevallen waarin geen sprake is van opzet/grove schuld wordt een boete van 50% van het benadelingsbedrag worden opgelegd.

Na vaststelling van bovenstaande dient pas beoordeeld te worden of er

sprake is van verminderde verwijtbaarheid zoals genoemd in zoals bedoeld in lid 4 van dit artikel.

Lid 1

Opzet is een gradatie hoger dan grove schuld en kan worden omschreven als

het willens en wetens handelen of nalaten, leidend tot het verlenen van een

onjuist bedrag aan bijstand of het ten onrechte verlenen van bijstand. Onder

opzet wordt ook voorwaardelijke opzet verstaan. Voorwaardelijke opzet is het willens en wetens aanvaarden van de aanmerkelijke kans dat een handelen of nalaten tot gevolg heeft dat een onjuist bedrag aan bijstand wordt betaald dan wel dat ten onrechte bijstand wordt verleend.

Lid 2

Grove schuld is een in laakbaarheid aan opzet grenzende mate van

verwijtbaarheid en omvat mede grove onachtzaamheid. Daarbij kan gedacht

worden aan laakbare slordigheid of ernstige nalatigheid. Bij grove schuld had

de belanghebbende redelijkerwijs moeten of kunnen begrijpen dat zijn

gedrag tot gevolg kon hebben dat te veel bijstand zou worden betaald of ten

onrechte bijstand zou worden verleend.

In de werkinstructie wordt een nadere toelichting voorzien van

voorbeelden opgenomen voor de beoordeling van opzet en grove

schuld.

Lid 4

Indien er sprake is van verminderde verwijtbaarheid dan wordt er een boete

opgelegd van 25% van het benadelingsbedrag.

Er is geen sprake van verminderde verwijtbaarheid indien:

• a.

  de betrokkene geen redelijke inspanning heeft geleverd om op de

  hoogte te zijn van feiten en omstandigheden die van invloed kunnen

  zijn op zijn uitkering;

• b.

  de betrokkene de inhoud van de correspondentie van de

  uitvoeringsinstantie niet begrijpt, bijvoorbeeld omdat hij de

  Nederlandse taal onvoldoende beheerst. Van de betrokkene mag

  worden verwacht dat hij zich laat informeren omtrent de betekenis

  hiervan;

• c.

  de betrokkene langere tijd niet in staat is om zijn belangen te

  behartigen. Van de betrokkene mag worden gevergd dat hij ervoor

  zorgt dat een ander zijn zaken regelt. Laat hij dit na dan is er geen

  sprake van verminderde verwijtbaarheid.

Er is onder andere sprake van verminderde verwijtbaarheid indien:

• a.

  de betrokkene verkeerde in onvoorziene en ongewenste

  omstandigheden, die niet tot het normale levenspatroon behoren en

  die hem weliswaar niet in de feitelijke onmogelijkheid brachten om

  aan de inlichtingenverplichting te voldoen, maar die emotioneel zo

  ontwrichtend waren dat hem niet volledig valt toe te rekenen dat de

  inlichtingen niet tijdig of volledig zijn verstrekt;

• b.

  de betrokkene verkeerde in een zodanige geestelijke toestand dat

  hem de overtreding niet volledig valt aan te rekenen, of

• c.

  de betrokkene heeft wel inlichtingen verstrekt, die echter onjuist of

  onvolledig waren, of heeft anderszins een wijziging van

  omstandigheden niet onverwijld gemeld, maar uit eigen beweging

  alsnog de juiste inlichtingen verstrekt voordat de overtreding is

  geconstateerd, tenzij de betrokkene deze inlichtingen heeft

  verstrekt in het kader van toezicht op de naleving van een

  inlichtingenverplichting.

Lid 5

Indien de verwijtbaarheid ontbreekt wordt geen boete opgelegd.

Artikel 15

De artikelen 61 tot en met 62i Participatiewet zijn zogeheten “kan”

bepalingen.

Verhaal is derhalve een bevoegdheid van het College en anders dan onder de

Abw geen verplichting. Keerzijde van deze medaille is echter, dat het

Ministerie van SZW wél verwacht, dat de uitkeringsinstantie zich inzet om

zoveel mogelijk ontvangsten uit verhaal te genereren, zeker als er op de

afdelingen Werk en Inkomen sprake is van tekorten. De indruk, dat er in

verhouding te weinig ontvangsten voor verhaal zijn kan zelfs leiden tot

kortingen op het budget.

Om geen misverstand te laten bestaan over wanneer bijstand moet worden

verhaald, is de hoofdregel in principe dwingend geformuleerd: Het college maakt in alle gevallen gebruik van de bevoegdheid om uitkering te verhalen, met uitzondering van verhaal ten behoeve van de ex-partner indien er geen alimentatie-uitspraak is en tenzij in deze regeling anders bepaald wordt.

Dit laat onverlet dat het college ambtshalve gehouden is bij toepassing van

de uitvoeringsregels, rekening te houden met haar inherente

afwijkingsbevoegdheid op grond van artikel 4:84 Awb en de algemene

beginselen van behoorlijk bestuur.

Artikel 16

Lid 3

De onderhoudsplicht t.a.v. jongmeerderjarigen is beschreven in de artikelen

395a en 395b Boek 1 BW. Op grond van artikel 12 kan een

jongmeerderjarige een beroep doen op aanvullende bijzondere bijstand voor

zover zijn noodzakelijke kosten van het bestaan uitgaan boven de

bijstandsnorm en hij/zij voor deze kosten geen beroep kan doen op zijn/haar

ouders, omdat de middelen van de ouders daartoe niet toereikend zijn of

hij/zij redelijkerwijs zijn/haar onderhoudsrecht jegens zijn/haar ouders niet

te gelde kan maken.

In de praktijk betekent dit ook dat de gemeente – alvorens de bijzondere

bijstand toe te kennen – de ouders van de jongmeerderjarige aanschrijft om

aan hun onderhoudsplicht te voldoen. Enkel daar waar de ouders van de

jongmeerderjarige aantoonbaar over te weinig draagkracht beschikken om

aan de onderhoudsplicht te kunnen voldoen of als zij – ondanks ons dringend

verzoek – geen medewerking wensen te verlenen, gaat de gemeente over tot

verstrekking van bijzondere bijstand.

Artikel 18

Het college bepaalt of geheel of gedeeltelijk van verhaal kan worden afgezien

indien daarvoor, gelet op de omstandigheden van degene op wie verhaald

wordt of degene die de bijstand ontvangt of heeft ontvangen, dringende

redenen aanwezig zijn.

In het algemeen kan slechts sprake zijn van dringende redenen indien

bepaalde feiten ertoe nopen om af te zien van verhaal ter bescherming van

lijf en geest van de belanghebbende. Uit de aard der zaak kan een dringende

reden nimmer financieel van aard zijn: indien de onderhoudsplichtige niet in

staat is om bij te dragen in de bijstandskosten is verhaal (tijdelijk) wegens

het ontbreken van draagkracht niet mogelijk. Een beslissing om af te zien

van verhaal wordt uitvoerig gemotiveerd.

Artikel 18

Lid 2

Een recente rechterlijke uitspraak wordt gevolgd indien er met de

Tremanormen is gerekend. Er is een berekening gemaakt en dan dient de

onderhoudsplichtige enige vorm van rechtszekerheid te hebben. Als in de

afgelopen 6 maanden alimentatie is opgelegd moet de onderhoudsplichtige er

op kunnen vertrouwen dat deze voorlopig niet wijzigt. Indien er sprake is van

alimentatie op basis van onderlinge afspraak in bijvoorbeeld een

echtscheidingsconvenant zonder Trema berekening wordt deze niet gevolgd.

Artikel 19

In dit artikel is de hoofdregel bepaald dat verhaal in rechte wordt toegepast

indien degene op wie wordt verhaald de door de gemeente vastgestelde

verhaalsbijdrage niet voldoet. De afweging of het verzoek om vaststelling in

rechte enige kans van slagen heeft wordt door de medewerker

Terugvordering en Verhaal gemotiveerd gemaakt.