Bouwverordening gemeente IJsselstein 2011

Bijlage 2 Bijlage behorende bij artikel 6.1.2

(vervallen)

Bijlage 3 Gebruikseisen voor bouwwerken (vervallen)

Bijlage 4 Bijlage behorende bij artikel 6.2.1, tweede lid (vervallen)

Bijlage 5 Opslag brandgevaarlijke stoffen (vervallen)

Bijlage 6 (vervallen)

Bijlage 7 Bijlage als bedoeld in artikel 2.7.6

Kwaliteitseisen voor buizen en hulpstukken van de buitenriolering op erven en terreinen

De NEN-normen, bedoeld in artikel 2.7.6, zesde lid, zijn de volgende:

a.NEN 7002, uitgave 1968, ‘Centrifugaal gegoten gietijzeren afvoerbuizen’ (met

correctieblad d.d. december 1979);

b.NEN 7003, uitgave 1968, ‘Hulpstukken voor gietijzeren afvoerbuizen’ (met correctieblad

d.d. december 1979);

c.NEN 7013, uitgave 1980, ‘Expansiestukken van PVC en ABS voor binnen- en

buitenrioleringen’;

• d.

  NEN-EN 1401-1, uitgave 1998, ‘Kunststofleidingsystemen voor vrij verval buitenriolering

  • -

    Ongeplasticeerd PVC (PVC-U) - Deel 1. Eisen voor buizen, hulpstukken en het systeem’

(Engelstalig; met correctieblad NEN-EN 1401-1/C1, uitgave 1998, Nederlandstalig);

e.NEN-EN 295-1, uitgave 1992, ‘Keramische buizen en hulpstukken, alsmede

buisverbindingen voor riolering onder vrij verval, met inbegrip van de aanvullingsbladen

A1, uitgegeven 1996, A2, uitgegeven 1997, en A3, uitgegeven 1999 - Deel 1. Eisen’

(Engelstalig);

f.NEN-EN 295-2, uitgave 1992, ‘Keramische buizen en hulpstukken, alsmede

buisverbindingen voor riolering onder vrij verval, met inbegrip van aanvullingsblad A1,

uitgegeven 1999 - Deel 2. Kwaliteitscontrole en monstername’ (Engelstalig);

g.NEN-EN 295-3, uitgave 1992, ‘Keramische buizen en hulpstukken, alsmede

buisverbindingen voor riolering onder vrij verval - Deel 3. Beproevingsmethoden’

(Engelstalig).

Bijlage 8 (vervallen)

Bijlage 9 (vervallen)

Bijlage 10 (vervallen)

Bijlage 11 (vervallen)

Bijlage 12 (vervallen)

Toelichting bij de Bouwverordening 2011

HOOFDSTUK 1. INLEIDENDE BEPALINGEN

Artikel 1.1 Begripsomschrijvingen

Asbest

Het Asbestverwijderingsbesluit 2005(Stb. 2005,704) verstaat onder asbest: de vezelachtige

silicaten actinoliet (Cas-nummer 77536-66-4), amosiet (Cas-nummer 12172-73-5), anthofylliet

(Cas-nummer 77536-67-5), chrysotiel (Cas-nummer 12001-29-5), crocidoliet (Cas-nummer

12001-28-4) en tremoliet (Cas-nummer 77536-68-6), alsmede producten waarin die

vezelachtige silicaten zijn verwerkt. Voor de overige begrippen wordt verwezen naar het

Asbestverwijderingsbesluit en de daarbij behorende toelichting.

Regeling omgevingsrecht (Mor)

Met de inwerkingtreding van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo) vervalt het

Besluit indieningsvereisten aanvraag bouwvergunning (Biab). Hiervoor komt in de plaats de

Regeling omgevingsrecht (Mor). Hierin staan de indieningsvereisten voor de aanvraag van een

Omgevingsvergunning.

Besluit omgevingsrecht (Bor)

Bij de inwerkingtreding van de Wabo en het Besluit omgevingsrecht (Bor) vervalt het Besluit

bouwvergunningvrije en licht bouwvergunningplichtige bouwwerken (Bblb). De categorie licht

bouwvergunningplichtige bouwwerken verdwijnt geheel. De vergunningvrije bouwwerken

staan in bijlage II van het Bor.

Bevoegd gezag

In verband met de inwerkingtreding van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht is in de

bouwverordening waar nodig ‘burgemeester en wethouders’ gewijzigd in ‘bevoegd gezag’ en is

in artikel 1.1 de begripsomschrijving voor bevoegd gezag opgenomen. Hierbij is gebruik

gemaakt van de tekst van het gewijzigde artikel 1, eerste lid, onderdeel e van de Woningwet. De

bevoegdheden voor het verlenen, wijzigen en intrekken van vergunningen, als bedoeld in de

bouwverordening, blijven gelijk. De meldingen vallen buiten de reikwijdte van de Wabo. Dit

betekent dat de sloopmelding in hoofdstuk 8 van de bouwverordening niet wordt afgestemd met

de Wabo. De diverse meldingen en mededelingen aan het bouwtoezicht, die moeten worden

gedaan door de vergunninghouder, of namens deze door degene die bouwt of sloopt, blijven

eveneens ongewijzigd. De melding in het kader van het Gebruiksbesluit wordt gedaan bij het

bestuursorgaan waar de aanvraag omgevingsvergunning wordt ingediend. In het geval dit

bestuursorgaan niet burgemeester en wethouders is, zendt het bestuursorgaan de melding door

naar burgemeester en wethouders.

Bouwbesluit 2003

Het Bouwbesluit (Stb. 2001, 410). Correcties en aanvullingen van het geconverteerde

Bouwbesluit en tevens de aanpassing van andere besluiten aan het Bouwbesluit zijn

gepubliceerd in Stb. 2002, 203. In deze besluiten zijn de technische bouwvoorschriften op grond

van de Woningwet (Stb. 2001, 518) opgenomen.

Bouwtoezicht

De Woningwet geeft in artikel 92 expliciet de opdracht aan burgemeester en wethouders om

zorg te dragen voor de bestuursrechtelijke handhaving van het bepaalde bij of krachtens

hoofdstuk I tot en met IV van de Woningwet. Op grond van artikel 5.10, lid 3 Wabo wijst het bevoegd gezag ambtenaren aan die belast zijn met het toezicht op de naleving van

het bepaalde bij of krachtens hoofdstuk I tot en met III van de Woningwet. Artikel 5.10 Wabo

heeft betrekking op alle vormen van toezicht (op rijks-, provinciaal en gemeentelijk niveau).

Alle bestuurslagen kunnen in beginsel bevoegd gezag zijn onder de Wabo. Dit werkt ook door

in de toezichtsbevoegdheden. Ook ambtenaren op provinciaal of op rijksniveau kunnen onder

omstandigheden als “bouwtoezicht” worden aangemerkt. In de gemeente IJsselstein vormt de afdeling Vergunningverlening en Handhaving onder andere het “bouwtoezicht”.

Gebruiksoppervlakte

Het begrip gebruiksoppervlakte is ontleend aan het Bouwbesluit, artikel 1, begripsbepalingen.

Het Bouwbesluit verwijst voor de inhoud van het begrip naar NEN 2580. Deze norm is ten

aanzien van dit begrip geamendeerd bij ministeriële regeling van 22 mei 1992 (Nr.

HJZ21592009, Staatscourant 27 mei 1992).

De gebruiksoppervlakte is van belang bij de bepalingen omtrent overbevolking, hoofdstuk 7,

paragraaf 1, van de Modelbouwverordening.

Tevens zijn gebruiksoppervlakten bepalend voor de in het kader van het Bouwbesluit te stellen

eisen aan verschillende typen gebouwen. De aanvrager om bouwvergunning moet daarom bij de

aanvraag opgave doen van de gebruiksoppervlakten.

Bouwwerk en gebouw

De definitie van bouwen in artikel 1 van de Woningwet maakt gebruik van de als bekend

veronderstelde term bouwwerk. De inhoud van de term bouwwerk wordt momenteel bepaald

door de begripsomschrijving in de MBV 1965 en de jurisprudentie. Volledigheidshalve is de

begripsomschrijving in de nieuwe MBV gehandhaafd.

De Woningwet maakt op diverse plaatsen onderscheid tussen gebouwen en bouwwerken, niet

zijnde een gebouw. Het begrip gebouw is bepaald in artikel 1 van de Woningwet.

Zowel over het begrip bouwwerk als over het begrip gebouw is jurisprudentie ontstaan. De

inhoud van de begrippen bouwwerk en gebouw is met de komst van de Woningwet van 1991

niet gewijzigd, waardoor de jurisprudentie op basis van de Woningwet van 1962 en de bouwverordening (MBV 1965) geldig blijft.

Bij de interpretatie van de jurisprudentie op basis van de MBV 1965 moet rekening worden

gehouden met de driedeling bouwvergunningplichtig, meldingplichtig en vrij bouwen. Alle

vormen van bouwen, die niet in artikel 43 van de Woningwet als vrij bouwen of in het Besluit

meldingplichtige bouwwerken als meldingplichtig zijn benoemd, zijn bouwvergunningplichtig.

Deskundig bedrijf

Het begrip deskundig bedrijf is uitsluitend van belang voor de toepassing van hoofdstuk 8 van

deze verordening. Het begrip is gekoppeld aan hetgeen daaronder wordt verstaan in artikel 6,

eerste lid van het Asbestverwijderingsbesluit 2005. En dit is: een bedrijf dat in het bezit is van

een certificaat als bedoeld in artikel 4.54d, eerste lid, van het Arbeidsomstandighedenbesluit.

Voor een uiteenzetting over de certificering van bedrijven wordt verwezen naar de algemene

toelichting op het Asbestverwijderingsbesluit 2005.

Omgevingsvergunning

In de MBV worden de begrippen ‘omgevingsvergunning voor het bouwen’ en

‘omgevingsvergunning voor het slopen’ gebruikt voor de in de begripsomschrijving genoemde

activiteiten. Uiteraard bestaat maar één omgevingsvergunning, geen twee.

Vergunningvrij bouwen

Met de komst van de Wabo is ook de Woningwet ingrijpend gewijzigd.

Voor welke activiteiten geen omgevingsvergunning voor het bouwen is vereist staat in bijlage II

bij het Besluit omgevingsrecht (Bor). Dit besluit is gebaseerd op de Wabo en vervangt het

Besluit bouwvergunningvrije en licht bouwvergunningplichtige bouwwerken (Bblb).

Op hoofdlijnen omvat de verruiming van het vergunningvrije bouwen de volgende onderdelen:

-De categorie lichte bouwvergunning komt te vervallen. Een activiteit, zoals het bouwen,

is nu vergunningvrij of vergunningplichtig. ;

-De categorie ‘omgevingsvergunningvrije’ bouwwerken wordt verder verruimd waarbij

twee categorieën vergunningvrij bouwen worden onderscheiden: 1. een categorie

waarop de bebouwingsregeling van het bestemmingsplan of de beheersverordening (of

andere planologische regelingen) wel van toepassing is (art. 3) en 2. een categorie

waarop de bebouwingsregeling van het planologisch regime niet van toepassing is. Een

en ander hangt samen met het in de Wabo opgaan van planologische afwijkingsbesluiten;

-Alle uitbreidingen van en bijgebouwen bij een hoofdgebouw worden onder een nieuw

begrip ‘bijbehorend bouwwerk’ gebracht;

-Vergunningvrij bouwen wordt mogelijk bij alle typen gebouwen (was alleen bij

woningen en woongebouwen);

-Vervallen maximale maatvoering van 2,5 m voor diepte van een

aan- of uitbouw;

-Bouwen in, aan, op of bij een monument blijft vergunningplichtig;

Artikel 1.2 Termijnen (vervallen)

Artikel 145 Gemeentewet bepaalt dat op termijnen, gesteld in een gemeentelijke verordening, de

artikelen 1 t/m 4 van de Algemene termijnenwet van overeenkomstige toepassing zijn, tenzij in

de verordening anders is bepaald. Artikel 1.2 is nu overbodig geworden, daar dit artikel ook de

Algemene termijnenwet van toepassing verklaarde op de bouwverordening.

Artikel 1.3 Indeling van het gebied van de gemeente

Algemeen

Sinds 1 juli 2008 geldt de Wet ruimtelijke ordening (Wro). In afwijking van de daarvoor

geldende Wet op de Ruimtelijke Ordening (WRO) moet op grond van de nieuwe wet ook een

bestemmingsplan worden vastgesteld voor de bebouwde kom.

Ook bestaat de mogelijkheid een beheersverordening vast te stellen, indien voor het betreffende

gebied geen grote veranderingen worden verwacht. Een beheersverordening vervangt een

bestemmingsplan. Op grond van overgangsrecht dient uiterlijk op 1 juli 2013 een

bestemmingsplan nieuwe stijl of beheersverordening te gelden voor alle gebieden van de

gemeente.

De bouwverordening voorziet in hoofdstuk 2 in de stedenbouwkundige bepalingen voor

gebieden waar geen bestemmingsplan geldt. Artikel 9 van de Woningwet bevat een

afstemmingsregeling tussen bestemmingsplan en bouwverordening. Zolang geen

bestemmingsplan of beheersverordening voor de bebouwde kom van kracht is, kan het oude

artikel 1.3 worden gehandhaafd. Het vaststellen van een bestemmingsplan voor de bebouwde

kom kan gevolgen hebben voor dit artikel en de daarop gebaseerde kaartbijlagen. Wanneer voor

de bebouwde kom een bestemmingsplan wordt vastgesteld, dient te worden bezien of en in

hoeverre artikel 1.3 van de bouwverordening daarop moet worden afgestemd of wellicht

overbodig is geworden.

HOOFDSTUK 2. OMGEVINGSVERGUNNING VOOR HET BOUWEN

Regeling omgevingsrecht.

In hoofdstuk 2 van de MBV zijn alle artikelen verzameld die betrekking hebben op de aanvraag

van een omgevingsvergunning voor het bouwen. De indieningsvereisten staan in de Regeling

omgevingsrecht. Deze Regeling vervangt het Besluit indieningsvereisten aanvraag

bouwvergunning.

Wet BIBOB

De Wet Bevordering Integriteitsbeoordelingen Openbaar Bestuur (BIBOB), Stb. 2002, 347 en

het daaraan gekoppelde Besluit BIBOB, Stb. 2003, 180 zijn per 1 juni 2003 in werking getreden

(Stb. 2003, 216). Deze wet houdt in dat na ontvangst van een aanvraag om een reguliere bouwvergunning, door b&w wordt beoordeeld of omtrent de aanvrager een integriteitsadvies wordt

gevraagd bij het Bureau BIBOB. Dit bureau ressorteert onder het ministerie van Justitie en is

bevoegd om onderzoek te doen naar de antecedenten van de aanvrager - zowel natuurlijke als

rechts-personen - en naar de herkomst van de gelden waarmee het bouwproject wordt

gefinancierd. Een negatief advies kan voor b&w aanleiding zijn de bouwvergunning te

weigeren. Bijlage 1 bij het standaard formulier voor het aanvragen van een bouwvergunning

bevat een checklist. In deze checklist is vermeld dat burgemeester en wethouders de aanvrager

informeren of en zo ja, welke gegevens en bescheiden de aanvrager dient in te dienen in

verband met de Wet BIBOB.

Het vragen van een advies door b&w is facultatief. Indien een advies bij het Bureau BIBOB

wordt gevraagd, schort de termijn voor de behandeling van de aanvraag om bouwvergunning

met acht weken op.

Awb

De Algemene wet bestuursrecht (Awb) is op 1 januari 1994 in werking getreden (Stb. 1994, 1).

Deze wet geeft algemene regels voor het rechtsverkeer tussen burger en overheid. Ook de

rechtsbescherming tegen besluiten van de overheid is in de Awb opgenomen.

Een deel van de zaken die de bouwverordening regelde, wordt nu ook geregeld door de Awb.

Op grond van artikel 122 van de Gemeentewet houden bepalingen van een gemeentelijke

verordening, in wier onderwerp door een wet, een Algemene Maatregel van Bestuur of een

provinciale verordening wordt voorzien, van rechtswege op te gelden. Dat geldt evenzeer voor de bestemmingsplanbepalingen met procedurele voorschriften. Die zijn thans exclusief in de Wabo geregeld.

Wro

Op 1 juli 2008 trad de Wet ruimtelijke ordening (Wro) in werking ter vervanging van de Wet op

de Ruimtelijke Ordening (WRO).

De Invoeringswet Wro gaf aanleiding tot discussie over het al dan niet kunnen voortbestaan van

enkele stedenbouwkundige voorschriften uit paragraaf 2.5 van dit hoofdstuk. Dit betreft het zgn.

parkeerartikel (2.5.30), de toegangsweg (2.5.3; van belang voor voertuigen van

hulpverleningsdiensten om een bouwwerk te kunnen bereiken) en de bereikbaarheid van

gebouwen voor gehandicapten (2.5.4). Twijfel bestaat of een even effectieve en flexibele

regeling (parkeren) in een bestemmingsplan kan worden gerealiseerd. Besloten is dat artikel

9.1.4, vijfde lid van de Invoeringswet Wro vooralsnog niet in werking treedt. Het gevolg

hiervan is dat de stedenbouwkundige voorschriften van dit hoofdstuk vooralsnog blijven bestaan. De artikelen 8, vijfde lid, 9 en 10 Woningwet blijven bestaan totdat het gemelde probleem is opgelost.

WOB en de openbaarheid van gegevens aanvraag omgevingsvergunning voor het bouwen

De aanvraag voor een omgevingsvergunning voor het bouwen ligt op grond van art. 3.8 Wabo

voor een ieder ter inzage. Bij het indienen van een verzoek om een omgevingsvergunning voor

het bouwen kan de aanvrager gemotiveerd verzoeken bepaalde gegevens niet openbaar ter

inzage te leggen. De gegevens die op grond van de Wabo ter inzage liggen zijn de zakelijke

gegevens die nodig zijn bij de beoordeling van het ingediende bouwplan.

De gegevens die de gemeente inwint op grond van de Wet BIBOB liggen niet ter inzage. Deze

gegevens hebben een persoonlijk karakter. Zij betreffen de antecedenten van de aanvrager, van

degene die bouwt en van degene die in het te bouwen bouwwerk bepaalde activiteiten

onderneemt. Deze gegevens zijn gevoelig voor misbruik en liggen niet ter inzage.

Wabo

De Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo) introduceert de omgevingsvergunning.

De bouwvergunning en de sloopvergunning op grond van hoofdstuk 8 MBV maken deel uit van

de omgevingsvergunning en worden in de MBV aangeduid als omgevingsvergunning voor het

bouwen (art. 2.1 Wabo) en omgevingsvergunning voor het slopen (art. 2.2, lid 1, onder a.

Wabo). De Wabo heeft gevolgen voor de vergunningen en ontheffingen van de

bouwverordening. De MBV is met de 13e serie van wijzigingen zgn. Wabo-proof gemaakt. De

gefaseerde behandeling van een vergunningaanvraag en de vergunningverlening zoals bekend

onder de Woningwet, is ook onder de Wabo mogelijk ten aanzien van de omgevingsvergunning.

Voorwaarden voor bouwafval in de bouwvergunning

Aan de omgevingsvergunning voor het bouwen kunnen voorwaarden worden verbonden over de

wijze van scheiden in fracties, over het tijdelijk op de bouwplaats opslaan en over het afvoeren

c.q. het zich ontdoen van het bouwafval. Deze voorwaarden dienen ter uitvoering van wat is

bepaald in artikel 4.11. Veelal is het nodig voor de fractie gevaarlijk afval aan te geven welke

(chemische) stoffen niet bij elkaar mogen. Een voorwaarde voor de opslag kan betreffen het in

een afgesloten ruimte bewaren van het afval. Voor de opslag en de afvoer kan gedacht worden

aan een voorwaarde voor de verpakking.

Paragraaf 1 Gegevens en bescheiden

Artikel 2.1.1 Aanvraag bouwvergunning

De toelichting bij dit artikel vervalt.

Artikel 2.1.2 In de aanvraag op te nemen gegevens

De toelichting bij dit artikel vervalt.

Artikel 2.1.3 Bij de aanvraag in te dienen bescheiden

De toelichting bij dit artikel vervalt.

Artikel 2.1.4 Gegevens met betrekking tot het coördineren van vergunningaanvragen

De toelichting bij dit artikel vervalt.

Artikel 2.1.5 Bodemonderzoek

Inleiding

De artikelen over het bodemonderzoek in de MBV hebben tot doel te bevorderen dat niet wordt

gebouwd op verontreinigde grond. Artikel 2.4.1 bevat het verbod tot bouwen op verontreinigde

grond. Bij dit artikel is een uitvoerige toelichting geplaatst waarin de hele route van een

bodemonderzoek wordt beschreven, de van toepassing zijnde normen en de relatie wordt

aangeduid met de voorschriften uit de Woningwet en de Regeling omgevingsrecht. De hierna

vermelde toelichting per artikellid is beknopt. Een uitvoeriger beschrijving van het hele proces

staat vermeld in de toelichting bij artikel 2.4.1. Men gelieve beide toelichtingen in combinatie

met elkaar te lezen.

Lid 1

Uit de systematiek van NEN 5740 volgt dat voorafgaand aan het milieuhygiënisch

bodemonderzoek eerst een vooronderzoek volgens NEN 5725 wordt uitgevoerd - ook wel

historisch onderzoek genoemd - ten behoeve van het formuleren van de onderzoekshypothese en

een eventuele onderverdeling van het terrein. Indien het vooronderzoek naar de historie en de

bodemgesteldheid uitwijst dat de locatie onverdacht is, kan het bevoegd gezag op basis van het

derde lid besluiten af te wijken van de verplichting tot het uitvoeren van het verkennend

onderzoek. Letter c richt zich specifiek op het onderzoek naar asbest in de grond. Het

bodemonderzoek volgens NEN 5740 is niet toereikend om asbest in grond te onderzoeken.

Daartoe is de NEN 5707, uitgave 2003 ontwikkeld.

Niet langer is in dit artikel geregeld bij welke instantie de burger een beoordeling van de

onderzoeksopzet van het bodemonderzoek kan vragen. Thans wordt dit beschouwd als een

interne organisatorische kwestie van de gemeente. De mogelijkheid om een dergelijke

beoordeling te vragen kan nog steeds als dienstverlening aan de burger worden aangeboden. De

gemeente maakt bekend dat en waar een dergelijke beoordeling kan plaatsvinden. Meestal is dit

een afdeling of dienst milieu of een intergemeentelijke milieudienst dan wel een private

organisatie/adviesbureau waaraan de gemeente bepaalde werkzaamheden heeft uitbesteed.

Lid 3

In plaats van de ontheffing, die voorheen in dit lid stond, is nu een bevoegdheid tot het afwijken

opgenomen. De afwijking vindt plaats door deze op te nemen in de omgevingsvergunning. Er

komt geen afzonderlijk besluit tot het afwijken, geen beschikking. De omgevingsvergunning

van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht is er immers op gericht alles in één brede

omgevingsvergunning te regelen.

Lid 4

Bouwwerken met een beperkte instandhoudingstermijn kunnen velerlei zijn, van klein tot groot

en voor een zeer divers gebruik. Vermelding van deze categorie betekent niet dat in alle

gevallen kan worden afgeweken van de plicht tot het indienen van een onderzoeksrapport. De

gemeente kan hiervoor beleid ontwikkelen.

Lid 5

De strekking van dit lid is het tegengaan dat een bodemonderzoek plaatsvindt voordat de

bestaande bebouwing wordt gesloopt en eventueel ten gevolge van deze werkzaamheden een

bodemverontreiniging optreedt die dan niet wordt gesignaleerd. Dit betekent dat het resultaat

van een bodemonderzoek niet altijd kan worden overgelegd bij de aanvraag om een

omgevingsvergunning voor het bouwen. Daarom behoort dit onderzoek tot de bescheiden die

ook later kunnen worden ingediend.

Artikel 2.1.6 Overige gegevens en bescheiden behorende bij de aanvraag om bouwvergunning

De toelichting bij dit artikel vervalt.

Artikel 2.1.7 Bouwregistratie

De toelichting bij dit artikel vervalt.

Artikel 2.1.8 Bijzondere bepalingen omtrent de aanvraag om bouwvergunning woonwagens

en standplaatsen

De toelichting bij dit artikel vervalt.

Paragraaf 2 Behandeling van de aanvraag om bouwvergunning

Deze paragraaf betrof procedurebepalingen. Deze zijn nu exclusief opgenomen in de Wabo, Bor en Mor resp. de Awb.

Paragraaf 3 Welstandstoetsing

Artikel 2.3.1 Welstandscriteria

De toelichting bij dit artikel vervalt.

Paragraaf 4 Het tegengaan van bouwen op verontreinigde grond

Artikel 2.4.1 Verbod tot bouwen op verontreinigde grond

Algemeen

In het tweede lid, onder c, van artikel 8 van de Woningwet wordt aan de gemeenteraden de

opdracht gegeven om in de bouwverordening voorschriften op te nemen omtrent het tegengaan

van bouwen op verontreinigde bodem.

In het derde lid van genoemd artikel 8 is uitgewerkt op welke bouwwerken deze voorschriften

betrekking dienen te hebben. Het woord ‘uitsluitend’ in de redactie van dit derde lid duidt erop

dat aanvulling in de bouwverordening niet is toegestaan.

De indieningsvereisten voor het in behandeling nemen van een aanvraag om een

omgevingsvergunning voor het bouwen, waartoe het bodemonderzoek behoort, staan in de

Regeling omgevingsrecht. Het voorkomen dat op verontreinigde grond wordt gebouwd wordt verder exclusief geregeld in hoofdstuk 6 van de Wabo (uitgestelde inwerkingtreding).

Bouwwerken bestemd voor het verblijf van mensen

Wat verstaan moet worden onder ‘bouwwerken waarin voortdurend of nagenoeg voortdurend

mensen zullen verblijven’ wordt in de Memorie van toelichting bij de Wet tot wijziging van de

Woningwet inzake het tegengaan van bouwen op verontreinigde grond (TK 1995-1996, 24 809,

nr. 3) nader omschreven.

Het betreft hier bouwwerken waarin dagelijks gedurende enige tijd dezelfde mensen verblijven,

bijvoorbeeld om te werken of onderwijs te geven of te genieten. Bij ‘enige tijd’ moet gedacht

worden aan een verblijfsduur van twee of meer uren per (werk)dag. Het gaat dus niet om een

enkele keer twee of meer uren, maar om een meer structureel (over een langere periode dan één

dag) twee of meer uren verblijven van dezelfde mensen in het gebouw.

Gebouwen voor het opslaan van materialen of goederen, voor het telen of kweken van land- en

tuinbouw producten alsmede gebouwen ten behoeve van nutsvoorzieningen, zoals

elektriciteitshuisjes en gebouwen voor de waterhuishouding of -zuivering, worden in de

Memorie van toelichting genoemd als voorbeelden van bouwwerken waarin niet voortdurend of

nagenoeg voortdurend mensen verblijven. De omstandigheid dat in deze bouwwerken wel eens

mensen aanwezig zijn, bijvoorbeeld voor het verrichten van over het algemeen kort durende

werkzaamheden, zoals onderhoudswerkzaamheden, maakt die gebouwen nog niet tot gebouwen

die feitelijk zijn bestemd voor het verblijven van mensen. In de Nota naar aanleiding van het

verslag (TK, 1997-1996, 24809, nr. 5, p. 6) wordt naar aanleiding van Kamervragen verder

opgemerkt dat een recreatiewoning (in termen van het Bouwbesluit een logiesverblijf) onder het

begrip ‘voortdurend of nagenoeg voortdurend verblijven van mensen’ valt, terwijl dit niet geldt

voor een schuur of garage bij een woning.

Bouwwerken die de grond niet raken

Hierbij moet gedacht worden aan dakkapellen en het realiseren van een extra verdieping op een

gebouw. De Memorie van toelichting noemt in dit kader ook vergunningplichtige inpandige

verbouwingen, werkzaamheden aan een fundering of het maken van een kelder als voorbeeld.

Indien de bouwwerkzaamheden gepaard gaan met een functiewijziging kan echter

onverminderd bodemonderzoek worden geëist.

Bevoegd gezag bij ernstig en niet-ernstig geval van bodemverontreiniging

Burgemeester en wethouders zijn het bevoegde gezag voor de vraag of bij niet-ernstige gevallen

van bodemverontreiniging mag worden gebouwd. Al dan niet onder de voorwaarde dat bepaalde

voorzieningen worden getroffen. Indien sprake is van een ernstig geval van verontreinigde

grond zijn gedeputeerde staten of burgemeester en wethouders van de gemeenten die daartoe

zijn aangewezen het bevoegd gezag. Dat regelt de Wet bodembescherming.

Paragraaf 5 Voorschriften van stedenbouwkundige aard

Gereserveerd

Artikel 2.5.2 Anti-cumulatiebepaling

Deze bepaling dient om te voorkomen dat, indien in de bouwverordening dan wel in een

bestemmingsplan bij een bepaald gebouw een zeker open terrein is geëist, dat terrein nog eens

meetelt bij het beoordelen van een aanvraag voor een ander gebouw, waaraan een soortgelijke

eis wordt gesteld. Deze bepaling blijkt vooral in het buitengebied betekenis te hebben.

Artikel 2.5.3 Bereikbaarheid van gebouwen voor wegverkeer

Lid 1

Het onderhavige voorschrift spreekt over ‘een bouwwerk dat voor het verblijf van mensen is

bestemd’, omdat met name ambulances en brandweerauto’s niet alleen gebouwen moeten

kunnen bereiken, maar ook bepaalde bouwwerken, geen gebouw zijnde, zoals de tribunes van

sportvelden.

De maat is op 10 meter bepaald, opdat deze correspondeert met de maat, bij overschrijding waarvan - ingevolge artikel 5, lid 4 van de Postregeling 2009 dat op artikel 20 van de Postwet 2009 berust - een brievenbus aan het tuinhek moet worden aangebracht in plaats van aan de voordeur, een zgn. buitenbus. De maat van 10 meter verdient uit een oogpunt van brandbestrijding eveneens de voorkeur, omdat anders de lengte van de blusslangen te groot wordt.

Indien een bouwplan niet voorziet in de aanleg van een verbindingsweg in de zin van het eerste

lid, moet de omgevingsvergunning worden geweigerd. Eventueel kan de omgevingsvergunning

voor het bouwen worden verleend met de voorwaarde dat met bouwen pas mag worden

begonnen, wanneer de totstandkoming van een weg die aan de eisen voldoet, voldoende is

gewaarborgd. Een en ander kan betekenen dat de aanvrager van de omgevingsvergunning voor

het bouwen eerst moet zorgen dat hij beschikt over een toestemming tot aanleg van de

verbindingsweg en/of het aansluiten ervan op het wegennet.

Lid 2

De breedte van de verbindingsweg en zijn bermen is afgestemd op het gebruik door gangbare

vrachtauto’s, zoals verhuisauto’s, vuilnisauto’s, brandweerauto’s e.d., zonder dat deze elkaar

behoeven te kunnen passeren. De eis voor het draagvermogen van de verharding en een

eventuele brug over een sloot of iets dergelijks is eveneens afgestemd op het gebruik door

genoemde gangbare vrachtauto’s.

Lid 4

Opstelplaatsen voor blusvoertuigen behoren in voldoende aantal te worden aangebracht, al naar

gelang de grootte van het bouwwerk.

Zulke opstelplaatsen behoeven echter niet te worden verhard, indien de plaatselijke brandweer

over blusvoertuigen voor terreingebruik beschikt.

Lid 5

De openbare bluswatervoorziening is geregeld op grond van artikel 1 van de Brandweerwet

1985.B&W hebben de zorg voor de openbare (brand)veiligheid en zijn op grond van deze wet

verantwoordelijk voor de openbare bluswatervoorziening. De gemeente zelf moet hierin

voorzien.

In de bouwverordening staat dat bij gebrek aan een openbare bluswatervoorziening (de bouwer)

moet zorg dragen voor een niet openbare bluswatervoorziening. Te denken valt aan een huisje

op de hei. In zo'n geval kan van de gemeente geen bluswaterleiding worden gevraagd, dit gaat

de zorgplicht te boven. De bouwer moet dit zelf regelen.

Lid 6

De onderhavige ontheffing kan worden verleend voor gebouwen die door hun aard, ligging of

wijze van gebruik geen verbindingsweg en dus ook geen opstelplaats voor blusvoertuigen

behoeven te hebben. Voorbeelden: recreatie woonverblijven die aan het water liggen en over een

aanlegsteiger beschikken, bergplaatsen voor materialen bij waterstaatwerken, vrijstaande

boerenschuren, schuilhutten e.d.

Artikel 2.5.3a

Gereserveerd

Artikel 2.5.4 Bereikbaarheid van gebouwen voor gehandicapten

Het onderhavige artikel is complementair aan de bepalingen van het Bouwbesluit die betrekking

hebben op de toegankelijkheid van gebouwen voor al dan niet gehandicapte mensen. In

genoemde bepalingen is tevens geregeld, wanneer de eigenlijke toegang van een gebouw over

een hellingbaan moet beschikken.

Artikel 2.5.5 Ligging van de voorgevelrooilijn

Het bepaalde onder b kan desgewenst variëren naar gelang van de zone waarin de weg is

gelegen. Ook kan per zone een vaste maat worden genoemd. Indien in gebieden van de

gemeente waarvoor geen bestemmingsplan geldt, wegen zouden voorkomen van meer dan 30

meter breed zonder bestaande bebouwing, dan verdient het de voorkeur om het onder b

bepaalde als volgt te redigeren:

b.langs een wegbreedte waarlangs geen bebouwing, als onder a bedoeld, aanwezig is en

waarlangs mag worden gebouwd:

-bij een wegbreedte van ten minste 30 meter de lijn gelegen op een afstand van de halve

wegbreedte, gemeten uit de as van de weg;

-bij een wegbreedte die minder dan 30 meter, maar ten minste 10 meter bedraagt, de lijn

gelegen op 15 meter uit de as van de weg;

-bij een wegbreedte geringer dan 10 meter, de lijn gelegen op 10 meter uit de as van de

weg.

Artikel 2.5.6 Verbod tot bouwen met overschrijding van de voorgevelrooilijn

Hoewel het begrip ‘rooilijn’ algemeen gedefinieerd wordt als ‘de lijn die - behoudens toegelaten

afwijkingen - bij het bouwen aan de wegzijde (voorgevelrooilijn) of aan de van de weg

afgekeerde zijde (achtergevelrooilijn) niet mag worden overschreden’, is - om misverstand te

voorkomen - een direct verbod tot bouwen met overschrijding van de voorgevelrooilijn

opgenomen. Het onderhavige verbod geldt niet voor bouwvergunningvrije bouwwerken.

Artikel 2.5.7 Toegelaten overschrijding van de voorgevelrooilijn

Door de verruiming van de categorie vergunningvrije bouwwerken kan in toenemende mate

samenloop ontstaan tussen vergunningvrije en vergunningplichtige werken. In onderdeel a komt

de keuze tot uitdrukking voor de ‘totaal- benadering’ zoals die ook uit de wetsgeschiedenis is af

te leiden. Dit betekent dat een vergunningvrij bouwwerk niet vergunningvrij is als het onderdeel

uitmaakt van een (meeromvattend) vergunningplichtig bouwplan. Deze ‘totaalbenadering’

houdt echter niet in dat de vergunning dan ook mag worden geweigerd louter op dat onderdeel

dat op zichzelf beschouwd vergunningvrij zou zijn. In geval van samenloop gaat het zwaarste

regime voor, maar zonder dat daarmee de essentie van vergunningvrij bouwen wordt aangetast

(TK, 1999-2000, 26 734, nr. 6, p. 18). De redenering is, dat bij een eenmaal gerealiseerd

bouwwerk bepaalde onderdelen aan een bouwwerk aangebracht kunnen worden als vrij bouwen

met overschrijding van de voorgevelrooilijn.

Ingeval deze onderdelen deel uitmaken van de aanvraag om een omgevingsvergunning voor het

bouwen is het niet logisch om het verbod tot overschrijding van de voorgevelrooilijn hierop van

toepassing te laten zijn. De voor dit artikel van belang zijnde beperking, die artikel 3,

onderdeel 7, van bijlage II bij het Besluit omgevingsrecht kent betreft een uitbreiding van het

bebouwd oppervlak. Bij het aanbrengen van de daar bedoelde veranderingen mag er geen sprake

zijn van een uitbreiding van het bebouwd oppervlak. Elke vergroting van een bouwwerk,

waardoor een bestaande afwijking van de rooilijnvoorschriften zou toenemen, blijft dus

vergunningplichtig.

Artikel 2.5.8 Vergunningverlening in af wijking van het verbod tot overschrijding van de

voorgevelrooilijn

Naast de afwijkingsmogelijkheden bedoeld in artikel 2.5.8 kent artikel 2.5.29 nog de

mogelijkheid van afwijking voor het geval, dat er geen bestemmingsplan of beheerverordening

in voorbereiding is en geen van de omstandigheden als genoemd in art. 3.3 Wabo aan de orde is.

Artikel 2.5.9 Bouwen op de weg

Artikel 2.5.9 is afgestemd op artikel 2, Bijlage II van het Besluit omgevingsrecht. De

vermelding van artikel 2, Bijlage II van het Besluit omgevingsrecht in artikel 2.5.9 is vooral van

belang om het misverstand, dat de bouwverordening ook betekenis zou hebben voor zaken, die

als vrij bouwen genoemd zijn in artikel 2, Bijlage II, Besluit omgevingsrecht uit te sluiten.

Zie voor het bouwen over de weg overigens artikel 2.5.8.

Artikel 2.5.10 Plaatsing van de voorgevel ten opzichte van de voorgevelrooilijn.

Afschuining van straathoeken

Lid 4, onder a

Onder deze vrijstelling kunnen bij voorbeeld complexen van bij elkaar behorende gebouwen,

zoals kazernes, ziekenhuizen en gevangenissen vallen.

Lid 4, onder f

Hieronder vallen bij voorbeeld aangebouwde garages, terugliggende zolderverdiepingen e.d.

Lid 4, onder g

Deze vrijstelling kan in het algemeen worden verleend voor gebouwen, die een ruim voorterrein

vragen.

Artikel 2.5.11 Ligging van de achtergevelrooilijn

Lid 1, onder a

Deze bepaling kan voor langgerekte, taps toelopende bouwblokken tot achtergevelrooilijnen in

het smalle deel van het bouwblok leiden die elkaar dicht naderen. Dit behoeft echter geen

bezwaar te vormen, omdat artikel 2.5.21 de bouwhoogte dan evenredig beperkt.

Artikel 2.5.12 Verbod tot bouwen met overschrijding van de achtergevelrooilijn

Hoewel het begrip ‘rooilijn’ algemeen wordt gedefinieerd als ‘de lijn die - behoudens toegelaten

afwijkingen - bij het bouwen aan de wegzijde (voorgevelrooilijn) of aan de van de weg

afgekeerde zijde (achtergevelrooilijn) niet mag worden overschreden’, is - om misverstand te

voorkomen - een direct verbod tot bouwen met overschrijding van de achtergevelrooilijn

opgenomen. Het geheel achter de achtergevelrooilijn bouwen moet overigens opgevat worden als een - verboden - overschrijding van de achtergevelrooilijn.

Indien gebouwd wordt aan of bij een beschermd monument of in een van Rijkswege beschermd

stads- of dorpsgezicht, zijn normaliter bouwvergunningvrije bouwwerken bij wijze van

uitzondering bouwvergunningplichtig op grond van artikel 5, Bijlage II van het Bor. Zie tevens

artikel 2.5.14, lid l.

Artikel 2.5.13 Toegelaten overschrijding van de achtergevelrooilijn

Artikel 2.5.13 is afgestemd op bijlage II van het Besluit omgevingsrecht.

De redenering is dat bij een eenmaal gerealiseerd bouwwerk bepaalde onderdelen aan een

bouwwerk vergunningvrij aangebracht kunnen worden artikel 2, Bijlage II van het Bor met

overschrijding van de achtergevelrooilijn. Ingeval deze onderdelen deel uitmaken van de

aanvraag om bouwvergunning, is het niet logisch om het verbod tot overschrijding van de

achtergevelrooilijn hierop van toepassing te laten zijn.

Zie tevens de twee laatste zinnen van de toelichting op artikel 2.5.7.

Artikel 2.5.14 Vergunningverlening in afwijking van het verbod tot overschrijding van de

achtergevelrooilijn

Naast de ontheffingsmogelijkheden in het onderhavige artikel 2.5.14 kent artikel 2.5.29 nog de

mogelijkheid van ontheffing in zeer speciale gevallen.

Artikel 2.5.14 is afgestemd op het artikel 2, Bijlage II van het Bor. De vermelding hiervan is

vooral van belang om het misverstand dat de bouwverordening ook betekenis zou hebben voor

zaken die bouwvergunningvrij zijn, uit te sluiten.

Bij het verlenen van ontheffing ingevolge de bepalingen van dit artikel dienen de richtlijnen van

de artikelen 2.5.1 en 2.5.2 in het bijzonder in acht te worden genomen, mede in het belang van

omwonenden. Voorts ware er aandacht aan te besteden, of een bouwwerk voor de brandweer

bereikbaar moet blijven.

Ad a en g

Voor deze bedrijven kan tot op zekere hoogte tegemoet worden gekomen aan op

bedrijfstechnische gronden gebaseerde verlangens. Met de onder g bedoelde bouwstrook (of

bouwblok), geheel of overwegend handels- of industrieterrein omvattend, wordt niet beoogd een

bouwstrook (of bouwblok) met winkelbebouwing.

Artikel 2.5.15 Erf bij woningen en woongebouwen

Het erf, bedoeld in dit voorschrift, mag niet worden verward met de ‘buitenruimte’ in de zin van

het Bouwbesluit.

Naleving van het onderhavige voorschrift houdt tevens in het ruimschoots voldoen aan het

bepaalde in artikel 5.4.12 (5:50) van het Burgerlijk Wetboek, want in laatstgenoemde

burenrecht bepaling wordt een maat van 2 meter voorgeschreven als minimumafstand tussen de

erf grens en muren waarin vrijelijk ramen mogen worden aangebracht.

Het vrijelijk ramen in de achtergevel kunnen aanbrengen is tevens het motief voor het bepaalde

in het eerste lid, onder b. Het (gedeeltelijk) samenvallen van de achtergevel met de erf grens

vormt hiervoor immers een beletsel.

Lid 3 b, onder 1

Deze ontheffing is onder meer bedoeld voor patiowoningen.

Lid 3 b, onder 2

Indien één van de in dit lid genoemde situaties zich voordoet en er dus open ruimte achter een

gebouw is, zij het dat deze niet bij het gebouw behoort en het gebouw overigens over voldoende

‘uitloop’ beschikt, zou kunnen worden afgeweken van de voorgeschreven erf grootte.

Lid 3 b, onder 3

Bij de beoordeling van de vraag of er sprake is van een betering van de bestaande toestand zal

een verkleining van het erf tot geringere oppervlakte dan volgens dit artikel is vereist slechts

aanvaardbaar zijn ten behoeve van het opheffen van onbevredigende situaties in het gebouw

waarvoor binnen het gebouw geen oplossing kan worden gevonden. In die gevallen zal een

verbetering van het gebouw tegen een verslechtering van het erf moeten worden afgewogen.

Hiertoe zal in het bijzonder aandacht moeten worden geschonken aan de functie van het erf als

onderdeel van de vluchtweg bij brand en aan de bereikbaarheid van het pand door de brandweer.

Artikel 2.5.16 Erf bij overige gebouwen

Naleving van het onderhavige voorschrift houdt tevens in het voldoen aan het bepaalde in

artikel 5.4.12 (5:50) van het Burgerlijk Wetboek, want in laatstgenoemde burenrecht bepaling

wordt een maat van 2 meter voorgeschreven als minimumafstand tussen de erf grens en muren

waarin vrijelijk ramen mogen worden aangebracht.

Lid 2, onder a en b

Wanneer wordt afgeweken van het bepaalde in het eerste lid,zal onder meer rekening moeten

worden gehouden met de ligging in het gebouw van eventuele dienstwoningen. Bovendien dient

onderscheid te worden gemaakt tussen de gevallen, waarin het gaat om een bouwblok of een

bouwstrook waarin geen woningen voorkomen en een bouwblok waarin bij voorbeeld naast

bedrijfsgebouwen ook woningen voorkomen. Indien de laatste omstandigheid zich voordoet zal

minder ver worden afgeweken van het bepaalde in het eerste lid, dan in het andere geval.

Artikel 2.5.17 Ruimte tussen bouwwerken

Deze bepaling is bedoeld om het ontstaan van smalle ontoegankelijke open ruimten tussen

gebouwen op aangrenzende terreinen te voorkomen, omdat deze aanleiding tot hinder door

vervuiling kunnen geven. De bepaling kan zowel worden nageleefd door gebouwen tegen elkaar

aan te plaatsen als door een tussenruimte van meer dan een meter breedte te realiseren. Het

bevoegd gezag kan de omgevingsvergunning verlenen in afwijking van het bepaalde in het

eerste lid,, indien de smalle open ruimte voldoende, bij voorbeeld door een opening in de

zijgevel van het gebouw, voor onderhoud bereikbaar is.

Artikel 2.5.18 Erf- en terreinafscheidingen

Artikel 5:48 van het Burgerlijk Wetboek geeft iedere terreineigenaar het recht om zijn erf te

omheinen. Uiteraard moet hij daarbij de eventuele beperkingen in de gemeentelijke

voorschriften in acht nemen.

Laatstgenoemde voorschriften spelen echter meestal slechts een bescheiden rol, want een

erfafscheiding is in principe vergunningvrij bouwwerk op grond van artikel 2, Bijlage II, Bor,

althans indien de daarin vermelde beperkingen ten aanzien van onder meer de hoogtematen in

acht worden genomen. Hogere erfafscheidingen vallen vanzelfsprekend onder de

bouwvergunningplicht en behoeven derhalve preventieve toetsing aan de voorschriften van het

bestemmingsplan of het onderhavige artikel van de bouwverordening. Eventueel kunnen

burgemeester en wethouders op grond van het tweede lid van laatstgenoemd artikel ontheffing

verlenen voor het bouwen van bijvoorbeeld een gevangenismuur of een hek ter omheining van

een terrein dat geen erf, behorend bij een gebouw, is.

Zie artikel 2.76 van het Bouwbesluit voor de toelaatbare draairichting van beweegbare delen

van erf- en terreinafscheidingen.

Artikel 2.5.19 Bouwen nabij bovengrondse hoogspanningslijnen en ondergrondse

hoofdtransportleidingen

Het eerste lid strekt tot bescherming van het vergunningplichtige bouwwerk en de veiligheid

van de bewoners of gebruikers daarvan. Het tweede lid ziet meer op de openbare veiligheid. De

ondergrondse hoofdtransportleiding kan zowel dienen voor elektriciteit als voor aardgas, olie,

chemische producten e.d.

Omdat het wenselijk is om van geval tot geval te kunnen bepalen, in hoeverre het bouwen nabij

hoogspanningslijnen en ondergrondse hoofdtransportleidingen toelaatbaar is en zo ja, onder

welke voorwaarden, is het artikel geredigeerd als een verbod, waarvan eventueel kan worden

afgeweken. Redenen om af te wijken zullen in het algemeen zijn gericht zowel op de veiligheid

van de gebruikers van het bouwwerk als op het voorkomen van storingen in de goede werking

van de lijnen en leidingen ten gevolge van de bouw en de aanwezigheid van het bouwwerk.

Indien het onderhavige artikel moet worden toegepast, verdient het aanbeveling om overleg te

plegen met de beheerder van de hoogspanningslijn of de hoofdtransportleiding. Krachtens

overeenkomst met de NV Nederlandse Gasunie zal de gemeente van derden in elk geval het

plegen van dergelijk overleg verlangen, indien bij een hoofdtransportleiding voor aardgas wordt

gebouwd.

Voor hoogspanningsleidingen zal het onderhavige voorschrift geen praktische betekenis

hebben, indien op het betrokken perceel een recht van opstal is gevestigd, als bedoeld in artikel

5, lid 3, sub b, van de Belemmeringenwet Privaatrecht. In dat geval heeft het recht van opstal

niet alleen betrekking op bouwvergunningplichtige bouwwerken, maar ook op

bouwvergunningvrije. Meestal betreft het dan vrij te houden stroken van 2 x 30 meter, waarin

echter onder voorwaarden wel de plaatsing van bepaalde bouwwerken, machines e.d. is

toegestaan.

Artikel 2.5.20 Toegelaten hoogte in de voorgevelrooilijn

Dit en de volgende artikelen bevatten een samenhangend stelsel van voorschriften voor de

maximumhoogten van bouwwerken in relatie tot de afstanden tot tegenoverliggende

bouwwerken. Voor de duidelijkheid is aangegeven, dat het stelsel alleen voor

vergunningplichtige bouwwerken is bedoeld.

Het stelsel is niet alleen gericht op stedenbouwkundige ordening, maar ook op voldoende

toetredingsmogelijkheden voor licht en lucht. Gezien de vaste fysische gegevenheden op het

gebied van met name de daglichttoetreding is dan ook geen onderscheid gemaakt tussen de

maximumhoogten in de voor- en in de achtergevelrooilijn.

Tevens wordt in het voorschriftenstelsel de onderste meter boven straatpeil van eventuele

raamoppervlakten bij de bepaling van aanvaardbare belemmeringhoeken voor de

daglichttoetreding buiten beschouwing gelaten, omdat de desbetreffende glasgedeelten praktisch

geen lichtopbrengst leveren en zich grotendeels beneden de gebruikelijke vensterbankhoogte

bevinden.

(De belemmeringhoek in een stedenbouwkundig (straat)profiel is te definiëren als de hoek

tussen de onderste glaslijn van het beschouwde gebouw en de bovenkant van de

tegenoverliggende bebouwing.)

Met het oog op de in het algemeen wenselijke stedenbouwkundige ordening is wel

gedifferentieerd naar bebouwingsdichtheden voor enerzijds de bebouwde kom

(belemmeringhoek: maximaal 45 graden) en anderzijds daarbuiten (belemmeringhoek:

maximaal 37 graden). Zie de figuren 12, 13 en 14 in de bij deze Toelichting behorende bijlage.

Een voorgevelrooilijn kan ontbreken op de plaatsen, waar bij voorbeeld een vaart, een gracht,

een park of een plantsoen langs de weg ligt. Veelal zal een tegenoverliggende rooilijn dan te ver

weg liggen om een beperkende invloed op de maximumhoogte van het bouwwerk te hebben.

Langs een smalle gracht is dit echter niet ondenkbaar (zie figuur 15). Een plaatselijke

onderbreking van een voorgevelrooilijn komt bij voorbeeld voor bij de uitmonding van een

dwarsweg (dwarsstraat).

Artikel 2.5.21 Toegelaten hoogte in de achtergevelrooilijn

Zie ook de toelichting op artikel 2.5.20.

Lid 2

De wijze van vaststelling van de bouwhoogte in het verticale vlak door de achtergevelrooilijn in

een bouwblok, waarin de achtergevelrooilijnen niet evenwijdig lopen, is in figuur 17 nader

toegelicht, waarbij a, a1 enz. de voor de bouwhoogte in rekening te brengen afstand van de

achtergevelrooilijnen is. Het komt voor dat bij tussen twee wegen gelegen terreinen, die te

ondiep zijn voor twee tegenover elkaar gelegen bouwstroken, de tegenoverliggende

achtergevelrooilijn ontbreekt.

De langs de andere weg liggende voorgevelrooilijn treedt dan in de plaats van de ontbrekende

tegenovergelegen achtergevelrooilijn (zie figuur 18).

Lid 4

Bij achterterreinen die - door de ligging in geaccidenteerd gebied of anderszins - niet op

straatpeil liggen, leidt bepaling van de bouwhoogte in het verticale vlak door de

achtergevelrooilijn op de in het eerste t/m derde lid voorgeschreven wijze niet tot de juiste

hoogte-diepteverhouding van het binnenterrein van gesloten bouwblokken. Dit mede in verband

met het feit dat krachtens het bepaalde in artikel 2.5.26 bij het bouwen aan een weg ten opzichte

van het straatpeil moet worden gemeten. Ter ondervanging van het genoemde bezwaar is het

onderhavige vierde lid opgenomen.

Artikel 2.5.23 Toegelaten hoogte tussen voor- en achtergevelrooilijnen

Lid 2

De hier genoemde hoek van 56 graden correspondeert met de hoogte-diepteverhouding uit het

eerste lid van artikel 2.5.22.

Artikel 2.5.24 Grootste toegelaten hoogte van bouwwerken

De maximumbouwhoogte van 15 meter komt - bij een in de woningbouw gebruikelijke

verdiepingshoogte - overeen met 5 à 5,5 bouwlaag.

Artikel 2.5.25 Hoogte van bouwwerken op niet aan een weg grenzende terreinen

Het onderhavige artikel wordt vooral gehanteerd voor bouwwerken op binnenterreinen van

gesloten bouwblokken.

Een zadeldak is een dak, bestaande uit twee schuine vlakken die elkaar in het hoogste punt

snijden, de zgn. nok, en vandaar beide naar beneden lopen tot hun goot.

Artikel 2.5.26 Wijze van meten van de hoogte van bouwwerken

Zie artikel 1.1 voor de definitie van ‘straatpeil’.

Artikel 2.5.27 Toegelaten afwijkingen van de toegelaten bouwhoo

gte

Ad a

De strekking van dit voorstel is, dat bij een eenmaal gerealiseerd bouwwerk bepaalde

onderdelen aan een bouwwerk aangebracht kunnen worden als vrij bouwen met overschrijding

van de toegelaten hoogte. Ingeval deze onderdelen deel uitmaken van de aanvraag om een

omgevingsvergunning is het niet logisch om het verbod tot overschrijding van de

voorgevelrooilijn hierop van toepassing te laten zijn.

Ad b

Deze niet-vantoepassingverklaring geldt uiteraard, mits de te vernieuwen of te veranderen delen

niet worden verhoogd. Dit zou namelijk de vergroting van een bouwwerk betreffen. Voor de

vergroting van een bouwwerk zijn de artikelen 2.5.20 t/m 2.5.24 onverkort van toepassing, zij

het behoudens vrijstelling ingevolge artikel 2.5.28, onder e.

Artikel 2.5.28 Vergunningverlening in afwijking van het verbod tot overschrijding van de

toegelaten bouwhoogte

De vermelding van artikel 3, onderdeel 7 en artikel 2, onderdelen 16 en 18 van bijlage II bij het

Besluit omgevingsrecht (Bor) is vooral van belang om het misverstand, dat de bouwverordening

ook betekenis zou hebben voor zaken, die als vrij bouwen genoemd zijn in 2.3 van het Besluit

omgevingsrecht (Bor), uit te sluiten.

Wanneer gebruik wordt gemaakt van de afwijkingsmogelijkheden uit dit lid dient bijzondere

aandacht te worden besteed aan het bepaalde in de artikelen 2.5.1 en 2.5.2. Daarbij kunnen ook

welstandsoverwegingen worden betrokken.

Ad e, onder 1

Afgeweken zou kunnen worden, indien het een gebouw betreft, dat aansluit bij bestaande

bebouwing, die onder vigeur van vroegere voorschriften hoger is dan thans is toegelaten. Door

de afwijking van de toegestane bouwhoogte kan dan een gaaf straatbeeld worden verkregen.

Artikel 2.5.29 Vergunningverlening in afwijking van het verbod tot overschrijding van de

rooilijnen en van de toegelaten bouwhoogte in geval van voorbereiding van

nieuw ruimtelijk beleid

Artikel 2.5.29 MBV is, in relatie met de overige stedenbouwkundige afwijkingen uit dit

hoofdstuk, te vergelijken met de relatie tussen enerzijds de in het bestemmingsplan opgenomen

regels inzake afwijking en anderzijds de afwijkingsregels die zijn gelegen buiten het

bestemmingsplan. Paragraaf 2.5 MBV is te beschouwen als een bestemmingsplan vervangende

regeling met derhalve ook de behoefte aan regels inzake afwijking wanneer nieuw ruimtelijk

beleid wordt voorbereid. Bedoeld is een net zo eenvoudige afwijkingsregeling voor bouwen en

gebruiken te hebben voor de verplichtingen uit de stedenbouwkundige eisen van de

bouwverordening als van die uit een bestemmingsplan.

Sub a.

Wellicht ten overvloede is hier nogmaals vermeld dat deze bepaling alleen van toepassing is

indien er geen bestemmingsplan, beheersverordening of projectbesluit van kracht is. Aangezien

er dan geen strijd kan zijn met een bestemmingsplan, vloeit uit art. 3.10 Wabo dat de reguliere

procedure van 3.9 Wabo van toepassing is.

Sub b. aanhoudingsvoorwaarden uit art. 3.3 Wabo

De aanvraag om een omgevingsvergunning moet in een aantal gevallen worden aangehouden.

In art. 3.3 Wabo wordt bepaald wanneer daarvan sprake is. Dit is bijvoorbeeld het geval

wanneer er geen reden is de aanvraag te weigeren, maar er voor de dag van aanvraag een

bestemmingsplan in ontwerp ter inzage is gelegd of een voorbereidingsbesluit in werking is

getreden. In een dergelijke situatie vervallen de stedenbouwkundige bepalingen uit de MBV,

waaronder deze.

Voor een afwijking als bedoeld in dit artikel geldt zoals voor alle besluiten de eis van een

voldoende motivering (art. 3:46 Awb). Deze motivering zal in het onderhavige geval in ieder

geval betrekking moeten hebben op toekomstig planologisch beleid. Daarom is hier expliciet de

eis opgenomen dat het bouwplan waar wordt afgeweken van de rooilijnen en van de toegelaten

bouwhoogte 'in overeenstemming is met in voorbereiding zijnd ruimtelijk beleid'.

'Vastgesteld en bekendgemaakt ruimtelijk beleid' is een mogelijkheid om de afwijking te

onderbouwen. Denk bijvoorbeeld aan een structuurplan, structuurvisie of -nota, beleidsnota,

beleidsregels (een nota dakkapellen, bijgebouwen e.d.) en een sectorale nota.

Zoals uit het gestelde bij sub b. blijkt, vallen hieronder niet de situaties zoals vermeld in art. 3.3

Wabo, zoals bijvoorbeeld een ter inzage gelegd ontwerpbestemmingsplan. Ook een vastgesteld

voorbereidingsbesluit voor bijvoorbeeld een bouwlocatie kan daarom geen basis vormen.

Sub d.

De activiteit mag niet in strijd zijn met een goede ruimtelijke ordening. Hierbij wordt

aangesloten bij de terminologie dit wordt gebruikt en de betekenis die daaraan wordt toegekend

in de Wabo. Bij dat begrip wordt rekening gehouden met milieu, cultuurhistorische, ecologische

en natuurlijke en landschappelijke waarden. Voor wat betreft de milieuwaarden zijn de

afstanden ten opzichte van hinderveroorzakende activiteiten dan van groot belang. De relevante

afstanden treft u aan in de VNG-publicatie 'Bedrijven en milieuzonering'.

Sub e.

In het kader van een goede motivering wordt hier gevraagd om een goede ruimtelijke

onderbouwing. Ook hier is aangesloten bij de terminologie uit de Wabo.

Artikel 2.5.30 Parkeergelegenheid en laad- en losmogelijkheden bij of in gebouwen

Algemeen

Met de komst van de Wet ruimtelijke ordening (Wro) behoort het onderwerp parkeren te

worden geregeld in de (nieuwe) bestemmingsplannen. Als uitwerking hiervan is in artikel 8.17

van de Invoeringswet Wro bepaald dat artikel 8, vijfde lid van de Woningwet vervalt.

In verband met wetstechnische problemen is besloten dit deel van de Invoeringswet Wro

vooralsnog niet in werking te doen treden. Een nieuwe datum van inwerkingtreding is niet

bepaald. Dit betekent dat onder meer het ‘parkeerartikel’ uit de bouwverordening blijft bestaan,

ook indien op grond van de nieuwe Wro een bestemmingsplan wordt vastgesteld, waarin niet is

voorzien in een regeling over het parkeren.

Lid 1

Het is zeer moeilijk aan te geven, wat in algemene zin een niet te overvloedig minimumaantal

parkeerplaatsen dient te zijn. De daarom per omgevingsvergunning te bepalen normstelling

hangt af van onder meer de grootte van het gebouw, de ligging in de gemeente, het te

verwachten aantal bezoekers, c.q. bewoners of gebruikers, de eventuele aanwezigheid van

openbaar vervoer en de frequentie daarvan, het tijdstip waarop de bezoekers gewoonlijk komen,

en de mogelijke uitwisselbaarheid van parkeerplaatsen. Tevens is aansluiting wenselijk op het

voorgestane verkeers- en vervoersbeleid, zoals dat is neergelegd in het lokale verkeer- en

vervoerplan.

Voor kencijfers betreffende in het algemeen aanbevelenswaardige minimum aantallen

parkeerplaatsen, uitgesplitst naar het soort voertuig en de bestemming van het gebouw, zie de

uitgave Aanbevelingen voor verkeersvoorzieningen binnen de bebouwde kom (ASVV 2004

geactualiseerd 25 juli 2008), paragraaf 6.3, verkrijgbaar bij de Stichting Centrum voor

Regelgeving en Onderzoek in de Grond-, Water- en Wegenbouw en de Verkeerstechniek

(Stichting CROW) te Ede (tel. (0318) 69 53 00 of www.crow.nl). Overigens kan een

verantwoorde parkeernorm alleen per te verlenen omgevingsvergunning worden bepaald.

Aan de hand van de hiervoor genoemde publicaties kan, zoals gezegd, per te verlenen

omgevingsvergunning voor het bouwen een verantwoorde parkeernorm worden bepaald. Bij de

toepassing van het onderhavige lid is - op grond van praktisch-bouwkundige overwegingen -

enige flexibiliteit in elke vastgestelde parkeernorm onontbeerlijk. Dus verdient het aanbeveling

om in een concrete omgevingsvergunning voor het bouwen bij voorbeeld een afwijking naar

boven van 10% als toelaatbaar te vermelden op locaties die per openbaar vervoer bereikbaar

zijn, en van 50% op locaties die dat niet zijn.

Lid 2

Dit lid geeft maatvoorschriften voor parkeervakken, omdat deze voorschriften niet kunnen

worden gemist bij het afdwingen van een correcte naleving van lid 1. De verplichting in lid 1

om voldoende parkeerplaatsen op eigen terrein aan te brengen zou immers gedeeltelijk kunnen

worden ontdoken door alleen parkeervakken met afmetingen voor het kleinste type

personenauto te maken. Ook het Bouwbesluit 1992 sprak in het - niet in werking getreden -

artikel 218, lid 1, over ‘parkeerplaatsen van voldoende afmetingen’. Het Bouwbesluit 2003 laat

regeling van het onderhavige onderwerp geheel over aan bestemmingsplan en/of

bouwverordening. Een bijkomende reden voor het opnemen van maatvoorschriften voor

parkeervakken is de wenselijkheid om de afwijkende maatvoering vast te leggen van

parkeerplaatsen voor rolstoelgebruikers en stoklopers.

Lid 3

De onderhavige bepaling kan ertoe leiden dat een nieuw winkelcentrum wordt voorzien van een

zgn. expeditiehof, respectievelijk een nieuw fabrieksgebouw van een laad- en losperron (met

een op het fabrieksterrein gelegen, bijbehorende opstelstrook voor vrachtauto’s).

Lid 4, ad a

De mogelijkheid tot het verlenen van een omgevingsvergunning in afwijking van de eis in het

eerste lid om een parkeergelegenheid van voldoende omvang op eigen terrein of onder eigen

dak te maken is onder meer bedoeld voor omgevingsvergunningplichtige verbouwingen van

winkels e.d. in binnensteden. Eventueel kan laatstgenoemde ontheffing worden verleend onder

financiële voorwaarden.

Paragraaf 6 Voorschriften inzake brandveiligheidsinstallaties en vluchtrouteaanduidingen

(vervallen)

In artikel 122 van de Gemeentewet is bepaald dat de bepalingen van gemeentelijke

verordeningen "in wier onderwerp"door onder meer een algemene maatregel van bestuur wordt

voorzien van rechtswege zijn vervallen. Het Besluit brandveilig gebruik bouwwerken (Stb.

2008,327) voorziet in het bepaalde van paragraaf 2.6. Vanaf de inwerkingtreding van het besluit

per 1 november 2008 is de inhoud van paragraaf 2.6 en die van de hierbij behorende bijlagen 10

tot en met 12 van rechtswege vervallen.

Paragraaf 7 Aansluitplicht op de nutsvoorzieningen

Artikel 2.7.1 Eis tot aansluiting aan de waterleiding

De plicht tot aansluiting aan het distributienet van de waterleiding houdt niet in dat het

waterleidingbedrijf tot de levering van drinkwater verplicht is en evenmin voor de aangeslotene

de plicht tot het betrekken van drinkwater. De plicht tot aansluiting aan het waterleidingnet

houdt slechts de verplichting in tot het doen treffen van de technische voorzieningen die het

betrekken van drinkwater mogelijk maken. Of water wordt geleverd, is afhankelijk van een met

het waterleidingbedrijf te sluiten contract. De voorwaarden waaronder dit contract wordt

gesloten, zijn veelal vervat in een afzonderlijke verordening op de levering van drinkwater. In

feite zal de aansluiting ook veelal door het waterleidingbedrijf plaatsvinden en zullen de

aansluiting van de binnenhuisinstallatie aan het distributienet en de levering van drinkwater

vaak in hetzelfde contract zijn geregeld.

Overigens moet men zich realiseren dat het onderhavige voorschrift geen aansluiting op het

waterleidingnet verplicht stelt in geval een binnenhuisinstallatie voor drinkwater - als bedoeld in

het genoemde artikelnummer van het Bouwbesluit - ontbreekt. Dit kan zich voordoen wanneer

toepassing van de gelijkwaardigheidbepaling van het Bouwbesluit ertoe leidt dat het aanbrengen

van een alternatieve voorziening voor het betrekken van drinkwater wordt toegestaan.

Voor de wijze van meten van de afstand tot de dichtst bij zijnde leiding van het openbare

distributienet, zie artikel 2.7.7.

Artikel 2.7.2 Eis tot aansluiting aan het elektriciteitsnet

De plicht tot aansluiting aan het elektriciteitsnet betreft niet alleen een kwestie van comfort,

maar ook één van veiligheid, met name brandveiligheid. Zie voorts de toelichting op artikel

2.7.1.

Artikel 2.7.3 Eis tot aansluiting aan het aardgasnet

Lid 1

De niet-vantoepassingverklaring is bedoeld voor woningen waarin niet op gas wordt gekookt en

voor verwarming geen individuele toevoer van gas nodig is. In de praktijk betreft dit vaak

woningen voor ouderen of gehandicapten, waar wordt aangenomen dat elektrisch koken veiliger

is dan op gas koken.

Lid 2, onder b

Het verlenen van een omgevingsvergunning in afwijking van het bepaalde in het eerste lid is

denkbaar voor koopwoningen, indien de eigenaar-bewoner geen aardgas wenst te gebruiken. Dit

in tegenstelling tot hetgeen het geval kan zijn voor huurwoningen, indien de gemeenteraad

geschiktheid van de woning voor het stoken en koken op de meest economische brandstof

noodzakelijk acht.

Lid 2, onder c

Van het bepaalde in het eerste lid hoeft niet afgeweken te worden bij woningen die worden

aangesloten op de stads-, wijk- of blokverwarming, indien een gasaansluiting gewenst en

mogelijk is in verband met het koken op aardgas.

Artikel 2.7.3A Eis tot aansluiting aan de publieke voorziening voor verwarming

Kostenoverwegingen van de initiatiefnemer van een bouwproject kunnen botsen met de

milieuoverwegingen van de gemeenteraad. In dat geval is een titel gewenst om de aansluiting op

een stads- of wijkverwarmingsnet te kunnen afdwingen, ook al is er reeds voorzien in een

aansluiting op het aardgasnet.

Artikel 2.7.4 Eis tot aansluiting aan de openbare riolering

Alternatief 1 (hiervoor is gekozen)

Algemeen

De gemeentelijke zorgplicht voor de doelmatige inzameling en het doelmatig transport van het

afvalwater dat vrijkomt binnen de gemeentegrenzen, is neergelegd in artikel 10.33 van de Wet

milieubeheer. De Bouwverordening, de Wet bodembescherming en de Waterwet richten zich

op de lozers van afvalwater. Hieronder volgt een beknopte beschrijving van deze regelgeving.

Voor een uitgebreidere uiteenzetting verwijzen wij naar het Handboek Water:

www.infomil.nl/handboekwater.Voor nieuwbouw is de aansluitplicht op de riolering geregeld in

artikel 2.7.4 van de MBV. Voor bestaande bouw is deze aansluitplicht geregeld in artikel 5.3.4.

Met het oog op vermindering van de belasting van het milieu en van het bestaande rioleringsnet

kan in bepaalde gebieden of in een hele gemeente verplicht worden gesteld dat

hemelwaterafvoer wordt afgekoppeld van het gemengde rioolstelsel. Deze plicht is niet

gebaseerd op de bouwverordening, maar staat in een afzondelijke gemeentelijke verordening.

De VNG heeft hiervoor de Modelverordening afvoer hemelwater en grondwater opgesteld en

oer ledenbrief van 16 juli 2009, Lbr. 09/091 aan de gemeentebesturen toegezonden. Deze

verordening is gebaseerd op artikel 10.32a van de Wet milieubeheer.

Voor nieuwbouw is de aansluitplicht op de riolering geregeld in artikel 2.7.4 van de MBV. Voor

bestaande bouw is deze aansluitplicht geregeld in artikel 5.3.4. Genoemde artikelen bieden, in

samenhang met de in artikel 2.1 van de Wabo gegeven vergunningplicht voor het bouwen en het

herziene artikel 13 van de Woningwet, de mogelijkheid om de eigenaar van een bouwwerk te

verplichten om aan te sluiten op de riolering indien de afstand tussen de openbare riolering en

het dichtstbijzijnde deel van het bouwwerk 40 meter of minder bedraagt.

Vanaf begin 2008 worden lozingen zoveel mogelijk geregeld met algemene regels (amvb’s).

Deze amvb’s zijn gebaseerd op bovengenoemde wetten en regelen alle lozingsroutes:

rioolstelsels, oppervlaktewater en bodem. Dit betreft drie amvb’s, die zich richten tot een

bepaalde doelgroep:

1.Het besluit lozing afvalwater huishoudens (Stb. 2007, 468), dat uitsluitend van toepassing is

op lozingen vanuit particuliere huishoudens,

2.het Activiteitenbesluit (Stb. 2007, 415), dat zich richt tot inrichtingen in de zin van de Wet

milieubeheer, en

3.het Besluit lozen buiten inrichtingen (Scr., 2009, 12902) waarin het grootste deel van de

resterende lozingen in geregeld worden. Dit besluit is nog in ontwerp en zal in 2010 van

kracht worden.

Een aantal lozingen, met name die van grotere bedrijven, worden nog geregeld met

vergunningen. Bij lozing in het oppervlaktewater is dat de watervergunning, bij lozing in het

riool de Wabo -vergunning. Buiten bepaalde afstanden tot de riolering (afhankelijk van de

omvang van de lozing) staan de besluiten een directe lozing in het oppervlaktewater of de

bodem toe. In deze besluiten zijn de voorwaarden voor deze lozingen opgenomen, voor

kleinschalige lozingen van huishoudelijk afvalwater kan dan bijvoorbeeld een Iba (Individuele

Behandeling van Afvalwater) worden toegepast.

Lid 1

In gemeenten met een zgn. gescheiden rioolstelsel dienen de afvoerleidingen voor hemelwater

op het vuilwaterriool te worden aangesloten. De afvoer van het hemelwater van dak en terrein

kan afhankelijk van het gemeentelijk beleid, zoals vastgelegd in het Gemeentelijk

Rioleringsplan (GRP), geloosd worden in het oppervlaktewater, de bodem of een speciaal

daartoe aangelegd hemelwaterstelsel. De voorwaarden waar deze lozingen aan moeten voldoen

staan in de hiervoor genoemde besluiten onder ‘Algemeen’.

De aanvrager van de omgevingsvergunning voor het bouwen kan de onder b genoemde

uitzondering op de aansluitplicht aan het gemeenteriool bovendien (laten) gebruiken om het

hemelwater op te slaan en in het kader van het duurzaam bouwen te consumeren, waar

drinkwater niet noodzakelijk is, zoals voor de toiletspoeling, de wasmachine en het sproeien van

de tuin. Zie bijvoorbeeld in de losbladige uitgaven van het Nationaal pakket Duurzaam bouwen,

uitgegeven en regelmatig herzien door de Stichting Bouwresearch (SBR) te Rotterdam,

specificatieblad S 445.

Lid 2, onder a

Naast het geven van aanwijzigingen over plaats, hoogte en binnenmiddellijn van de te realiseren

aansluitleiding of aansluitleidingen is het gemeentelijk bouwtoezicht op grond van het

onderhavige voorschrift bevoegd:

a.om te verbieden dat een hemelwaterafvoer op een druk- of vacuümriolering wordt

aangesloten;

b.om te verplichten dat afzonderlijke aansluitingen worden gerealiseerd voor enerzijds de

hemelwaterafvoer en anderzijds de vuil-waterafvoer, indien in het desbetreffende deel van

de gemeente een gescheiden gemeentelijk rioolstelsel aanwezig is.

Lid 2, onder b

Voor gebouwen met souterrains of kelders waarin zich sanitaire toestellen bevinden, is het

noodzakelijk dat het afvalwater door middel van een rioolwaterpomp op het riool wordt

geloosd. In

sommige gevallen dienen dan tevens voorzieningen tegen het terugvloeien van afvalwater te

worden getroffen, waarbij moet worden bedacht dat een terugslagklep wegens de mogelijkheid

van aangroeiing meestal een onvoldoende voorziening is.

Lid 3

Bij het tussenschakelen van voorzieningen nodig voor de goede werking van het riool kan

worden gedacht aan terugslagkleppen, ontluchting e.d. Door de 'hogere regelgeving' – hiervoor

genoemd onder ‘Algemeen’ - is nog meer dan voorheen duidelijk dat de bouwverordening niet

gaat over het lozen, maar uitsluitend over de aansluitplicht.

Lid 4, onder a

Deze lozingen in oppervlaktewater of bodem zijn geregeld in bovenstaande besluiten. In

bepaalde gevallen, genoemd in die besluiten, moet gemeld worden.

Lid 4, onder b

Het bevoegd gezag kan afwijking toestaan van de verplichting tot aansluiting aan het openbare

riool. Een gebruikelijke praktijk bij agrarische bedrijven is dat het huishoudelijk afvalwater

geloosd wordt in de mestkelder en gezamenlijk met de mest wordt uitgereden over het land

onder de meststoffenregelgeving.

Artikel 2.7.5 Aansluiting anders dan aan de openbare riolering

Lid 1, onder c

Het verdient aanbeveling om de aanvrager van de omgevingsvergunning voor het bouwen erop

te wijzen dat de lozingen van afvalwater, via alle lozingsroutes, zijn geregeld met algemene

regels volgens de AMvB’s genoemd in toelichting bij artikel 2.7.4.

Lid 1, onder d

In het belang van de goede werking van een rottingput (septic tank) dienen daarop geen

afvoerleidingen voor afvalwater zonder fecaliën, respectievelijk hemelwater te worden

aangesloten. Indien geen lozing op een waterloop met behoorlijke doorstroming kan worden

gerealiseerd, zal een zo goed mogelijke andere oplossing moeten worden gezocht.

Artikel 2.7.6 Kwaliteit en dimensionering van buitenriolering op erven en terreinen

Lid 3

In (delen van) gemeenten waar het afvalwater door middel van een gemeentelijk rioolstelsel

naar een rioolwaterzuiveringsinstallatie wordt afgevoerd, moet er – met het oog op het in goede

staat houden van dat rioolstelsel en de goede werking van de zuiveringsinstallatie – op worden

toegezien dat er in de huisaansluitleidingen geen beerputten, rottingputten e.d. voorkomen.

Lid 4

Zie voor een concretisering van de onderhavige eisen de Nederlandse praktijkrichtlijn NPR

3218 ‘Buitenriolering onder vrij verval – Aanleg en onderhoud’ die in 1984 bij het Nederlands

Normalisatie-instituut (NNI) is verschenen.

Hoewel de Nederlandse norm NEN 3215, uitgave 2007, ‘Binnenriolering in woningen en

woongebouwen – Eisen en bepalingsmethoden’ formeel slechts toepasbaar is op binnenshuis

gelegen afvoerleidingen, zal het duidelijk zijn dat de dimensionering van enerzijds de

grondleiding binnenshuis en anderzijds de daarop aansluitende huisaansluitleiding op het eigen

erf buitenshuis gelijk moet zijn. Hetzelfde geldt mutatis mutandis voor de ‘huis’-

aansluitleidingen van niet tot bewoning bestemde gebouwen.

Lid 5

De dimensionering volgens lid 4 kan tot een grotere diameter van de huisaansluitleiding ter

plaatse van de aansluiting op het gemeentelijk rioolstelsel leiden dan het minimum van 125 mm

dat in het onderhavige lid is voorgeschreven.

Lid 6

Of de rioleringsmaterialen voldoen aan de kwaliteitseisen uit de genoemde NEN-normen, blijkt

in het algemeen uit de levering onder KOMO-keurmerk met overlegging van een KOMOcertificaat.

Uiteraard zijn in Europees verband daarmee vergelijkbare keurmerken en certificaten ook acceptabel.

HOOFDSTUK 3. DE MELDING

Artikel 3.1 De wijze van melden

Gereserveerd

Artikel 3.2 Welstandscriteria

Gereserveerd

HOOFDSTUK 4. PLICHTEN TIJDENS EN BIJ VOLTOOIING VAN DE BOUW EN BIJ INGEBRUIKNEMING VAN EEN BOUWWERK

Algemeen

Dit hoofdstuk bevat een serie uiteenlopende plichten die in tegenstelling tot de voorgaande

hoofdstukken geen betrekking hebben op de vergunning(procedure), maar uitsluitend op de

fasen van bouwen, voltooien en in gebruik nemen van een bouwwerk. De artikelen 4.6 tot en

met 4.11 en 4.13 en 4.15 hebben betrekking op alle bouwactiviteiten, dus zowel vergunningvrij

als vergunningplichtig.

Artikel 7b Woningwet bevat verplichtingen in de vorm van algemene verbodsbepalingen met

betrekking tot de voorschriften uit de bouwverordening die van toepassing zijn op onder meer

het bouwen en het gebruik van een bouwwerk of een open erf of terrein. In de artikelen 2.1., 2.2

en 2.3 van de Wabo staat (onder meer) het verbod te bouwen zonder of in strijd met een

voorschrift van de omgevingsvergunning. Voorts kan worden opgetreden tegen de

instandhouding van een (deel van een) bouwwerk dat is gebouwd zonder of in afwijking van

een omgevingsvergunning.

Structuur van de voorschriften

Het merendeel van de voorschriften in dit hoofdstuk betreft preventieve handelingen of het

nalaten van handelingen teneinde (tijdige) controle door het bouwtoezicht of anderen mogelijk

te maken. Dit betreft de artikelen 4.1 tot en met 4.6 en 4.13.

Andere bepalingen van dit hoofdstuk zijn gericht op het voorkomen van nadelige effecten van

het bouwen op de omgeving (bijv. veiligheid, grondwaterstand, hinder, afscheiding

bouwterrein) in casu de artikelen 4.7 tot en met 4.10. Artikel 4.11 tenslotte is specifiek gericht

op het bouwafval.

Een goede afronding van de bouwfase en overgang naar de gebruiksfase wordt beoogd met de

artikelen 4.12 over de gereedmelding van een bouwwerk. De ingebruikneming van een

bouwwerk wordt geregeld in artikel 7b Woningwet jo 4.14 MBV.

De veiligheidsvoorschriften - de artikelen 4.8 tot en met 4.10 - gelden ingevolge artikel 8.3.1

eveneens voor het slopen en het sloopterrein.

Handhaving van de voorschriften

De voorschriften uit dit hoofdstuk zijn op grond van artikel 7b van de Woningwet rechtstreeks

werkende bepalingen. Zie ook de algemene toelichting bij Hoofdstuk 11.

Het niet verrichten van opmetingen, ontgravingen enz. als bedoeld in artikel 4.6 kan grond zijn

voor het toepassen van bestuursdwang. Criteria voor veiligheid en hinder gelden steeds voor de

omgeving. Deze bepalingen hebben geen betrekking op de arbeidsomstandigheden. Daarvoor

gelden andere regels en met de handhaving daarvan is de Arbeidsinspectie belast.

Artikel 4.1 Intrekking bouwvergunning bij niet-tijdige start of tussentijdse staking van

bouwwerkzaamheden (vervallen)

Dit artikel vervalt, omdat de inhoud is geregeld in artikel 2.33 van de Wet algemene bepalingen

omgevingsrecht.

Artikel 4.2 Op het bouwterrein verplicht aanwezige bescheiden

Hoewel de instantie die toeziet op de naleving van verleende vergunningen op de hoogte kan

zijn van de inhoud van deze bescheiden is toch de plicht opgenomen om op het bouwterrein

deze bescheiden aanwezig te hebben en op verzoek aan het bouwtoezicht ter inzage te geven.

Het verplicht aanwezig zijn van deze bescheiden voorkomt discussie over wat in die bescheiden

is voorgeschreven de tekst is immers voorhanden en voorkomt dat de uitvoerder op het

bouwterrein zegt de inhoud van de bescheiden niet te kennen.

Sub a

Onder het begrip ‘omgevingsvergunning voor het bouwen’ in de zin van dit artikel vallen tevens

de bij de verlening teruggegeven bouwtekeningen, berekeningen e.d., die niet strijdig zijn

bevonden met de voorschriften en dus moeten worden gehanteerd bij de bouwwerkzaamheden.

Sub b

Deze toestemmingen zijn hier slechts bedoeld voor zover deze bouwkundige consequenties

hebben. Deze vergunningen en vrijstellingen kunnen betrekking hebben op bij voorbeeld een

aanlegvergunning of op beschikkingen van de rijks- of provinciale overheid.

Sub c

Het aanwezig hebben van een besluit ingevolge de artikelen 13, 13a en 14, tweede lid, onder b.

van de Woningwet, dan wel een besluit tot toepassing van bestuursdwang of oplegging van een

last onder dwangsom is nodig, omdat voor bouwen op grond van een aanschrijving geen

omgevingsvergunning voor het bouwen is vereist (art. 2 van bijlage II bij het Besluit

omgevingsrecht en art. 2.1, derde lid van de Wabo).

Wanneer bouwen en (gedeeltelijk) slopen samengaan moet ingevolge artikel 8.3.2 ook de

sloopvergunning op het bouw- en sloopterrein aanwezig zijn.

Artikel 4.3 Wijzigingen in gegevens bouwregistratie

(vervallen)

Artikel 4.4 Het uitzetten van de bouw

De woorden ‘voor zover nodig’ zijn opgenomen, omdat er ook gevallen voorkomen, waarin

geen behoefte bestaat aan het aangeven van de rooilijnen, bij voorbeeld bij een verbouwing.

Artikel 4.5 Kennisgeving aan het bouwtoezicht van start van (onderdelen van) de

bouwwerkzaamheden

De strekking van dit artikel is het bouwtoezicht gelegenheid te geven tot tijdige controle.

Lid 1, sub a

Indien ontgravingwerkzaamheden worden aangekondigd verdient het aanbeveling het regionale

Kabels- en leidingeninformatiecentrum (KLIC) in te lichten ter voorkoming van schade aan

leidingen. . Sinds 1 juli 2008 geldt de Wet Informatieuitwisseling Ondergrondse Netten

(WION), ook wel genoemd ‘Grondroerdersregeling’. Het Kadaster is belast met de uitvoering

van deze wet. Zie: www.kadaster.nl/KLIC .

Artikel 4.6 Opmetingen, ontgravingen, opbrekingen en onderzoekingen

Dit artikel heeft voornamelijk betrekking op gevallen waarin het bouwtoezicht vermoedt, dat

ondeugdelijke constructies of materialen aan het oog zijn onttrokken of ondeugdelijk zijn

verwerkt. In het algemeen zullen de kosten van de hier bedoelde werkzaamheden, die de bouwer

verplicht is te verrichten of te doen verrichten, voor diens rekening komen. Degene die bouwt

heeft het immers zelf in de hand om voor de aanvang van bepaalde werkzaamheden tijdig het

bouwtoezicht te informeren en overigens conform de vergunning, het Bouwbesluit en de

bouwverordening te werken. Specifieke controlewerkzaamheden buiten dit artikel om komen

voor rekening van de controlerende instantie, c.q. de gemeente.

Dit artikel geldt als aanvulling op de algemene bevoegdheid tot het verrichten van onderzoek,

opneming en monsterneming van artikel 5:18 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb). Pas

wanneer de Awb onvoldoende houvast biedt om bijvoorbeeld bouwkundige constructies op of

open te breken, wordt dit artikel van de bouwverordening toegepast.

Artikel 4.7 Bemalen van bouwputten

Het belang dat hier wordt gediend is de veiligheid van bouwwerken. Dit is een publiekrechtelijk

belang. Dit artikel ziet niet op eventuele schade in privaatrechtelijke zin. Het motief

van het bepaalde in dit artikel is aanvullend op de doelstelling van de Waterwet.

De Grondwaterwet is per 22 december 2009 vervangen door de Waterwet. Een belangrijk

gevolg van de invoering van de Waterwet is dat de huidige vergunningstelsels uit de

afzonderlijke waterbeheerwetten worden gebundeld. Dit resulteert in één vergunning: de

watervergunning.

In veel gevallen is een watervergunning niet nodig omdat veel activiteiten onder algemene

regels vallen. In de regel komt dit neer op een meldingsplicht in plaats van de

vergunningprocedure.

Bevoegd gezag voor de verlening van de watervergunning zijn het Hoogheemraadschap “De Stichtse Rijnlanden” voor het regionale watersysteem, Rijkswaterstaatvoor het hoofdwatersysteem en de provincies voor drie specifieke categorieën grondwateronttrekkingen en infiltraties. Als de aanvraag om een watervergunning betrekking heeft op handelingen waarvoor verschillende bestuursorganen

bevoegd zijn, wordt de beslissing op de aanvraag in beginsel genomen door het hoogste

bevoegde gezag. De Waterwet geeft Rijkswaterstaat, de provincies en de waterschappen wel de

mogelijkheid in voorkomende gevallen te regelen dat een ander bestuursorgaan bevoegd gezag

wordt. Hiertoe is een handreiking ontwikkeld (‘Handreiking samenloop bevoegdheden

Waterwet’).

De watervergunning en de omgevingsvergunning worden niet geïntegreerd. Het zijn

afzonderlijke vergunningen. De gemeente is aangemerkt als het overheidsloket van Nederland,

dus in principe ook voor de watervergunning, ook al is zij hiervoor geen bevoegd gezag. De

aanvraag voor een watervergunning kan echter ook rechtstreeks bij het bevoegde gezag op

grond van de Waterwet worden ingediend (Rijkswaterstaat, provincie of waterschap). Overigens

kan ook de aanvraag om een omgevingsvergunning bij de provincie worden ingediend als niet

de gemeente maar de provincie bevoegd is op die aanvraag te beslissen. De aanvrager heeft dus

alle vrijheid, daarom is het verstandig dat waterbeheerders, provincies en gemeenten afspraken

maken over de onderlinge afstemming. De wettelijke termijnen moeten immers in acht worden

genomen, waardoor snel handelen noodzakelijk is. Zo zal een via de gemeente binnengekomen

aanvraag om een watervergunning direct aan de waterbeheerder of de provincie moeten worden

doorgezonden.

Artikel 4.8 Veiligheid op het bouwterrein

Dit voorschrift betreft de veiligheid van voorbijgangers en belendingen. Zie ook artikel 2.4 van

de Regeling omgevingrecht (Mor) dat regels bevat over het indienen van een bouwveiligheidsplan.

Lid 1

De in dit lid bedoelde veiligheidsmaatregelen omvatten mede de maatregelen, die bij voorbeeld

moeten worden genomen bij het oprichten en strijken van een heistelling, het transport van

bouwmaterialen boven de weg, de afdamming van bouwputten, het zandstralen en het uitvoeren

van stutwerk. Wat betreft de veiligheid van elektrische installaties op bouwwerken, zie NEN

1010.De controle op de naleving van laatstgenoemde eisen berust bij de Arbeidsinspectie en bij

het elektriciteitsbedrijf.

Leden 2 en 3

Aan deze bepaling kan worden geacht te zijn voldaan wanneer de schakelapparatuur zich

bevindt in een kastje of een andere ruimte dat (die) gedurende de bedoelde tijdsperioden op

deugdelijke wijze is afgesloten.

Artikel 4.9 Afscheiding van het bouwterrein

Het afscheiden van een bouwterrein dient ertoe onbevoegden van het terrein te weren en te

voorkomen dat mensen - en vooral spelende kinderen - op een bouwterrein een ongeval

overkomt. Dit motief geldt ook voor de eis in het derde lid, dat een niet afgescheiden

bouwterrein moet worden bewaakt, tenzij het bouwtoezicht dit niet nodig oordeelt. Ook over de

vorm van de bewaking: permanent aanwezig zijn of surveillance door een bewakingsdienst,

beslist het bouwtoezicht. In de regel vindt overleg plaats met de bouwer.

De verkeersveiligheid dient krachtens het tweede lid voldoende te zijn gewaarborgd.

Artikel 4.10 Veiligheid van hulpmiddelen en het voorkomen van hinder

De bepaling beoogt de veiligheid te verhogen en schade en ernstige hinder voor de omgeving te

voorkomen.

Artikel 4.11 Bouwafval

Algemeen

Dit artikel regelt hoe moet worden omgegaan met bouwafval. De Woningwet eist geen regeling

omtrent het bouwafval, maar laat wel toe dat de bouwverordening dit regelt. Hoofdstuk 8 gaat

over het sloopafval.

Uitgangspunt voor het verplicht stellen van het op de bouwplaats scheiden van afvalstoffen in

fracties is dat een afvalstof in hogere regelgeving als gevaarlijk is gekwalificeerd en uit hoofde

van een doelmatige verwijdering bij de bron moet worden gescheiden, dan wel dat een afvalstof

slechts voor hergebruik geschikt is, indien deze schoon blijft en niet vermengd wordt met ander

afval.

a. Gevaarlijke afvalstoffen

Gevaarlijke afvalstoffen moeten krachtens wettelijk voorschrift apart worden gehouden. Een

anti-mengclausule in het derde lid van artikel 4 van de Regeling Europese afvalstoffenlijst

(EURAL; Stcr. 17 augustus 2001, nr. 158, blz. 9), verbiedt het mengen van gevaarlijk afval met

ander afval (zgn. verdunnen). Eenmaal gescheiden afvalstoffen dienen ook daarna gescheiden te

blijven. Daartoe verplicht de Regeling scheiden en gescheiden houden die is gebaseerd op de

Wet milieubeheer. De doe-het-zelver kan geringe hoeveelheden gevaarlijk (chemisch) afval

thuis in de chemobox doen en op deze wijze gescheiden afvoeren via de van gemeentewege

georganiseerde inzameling van klein chemisch afval van huishoudens.

b. en c. Glaswol en steenwol

Glaswol en steenwol (minerale wol) worden door of vanwege de leverancier ingezameld.

Steenwolresten worden verzameld in een zogeheten ‘big bag’ (een stevige zak met een inhoud

van 1 m3) of een zak van 200 liter.

De ondergrens van 1 m3 per bouwproject is ingesteld om geen onevenredige kosten te

veroorzaken. Onder het begrip ‘bouwproject’ wordt verstaan het geheel van

bouwwerkzaamheden waarvoor een en dezelfde omgevingsvergunning is verleend.

Glaswol komt niet in grote hoeveelheden vrij bij de bouw, zodat de plicht tot scheiden slechts

bij grotere isolatiewerkzaamheden effectief zal zijn.

d. Overig afval

Voor het overige bouwafval blijkt er een financiële impuls aanwezig die bewerkstelligt dat een

scheiding in afzonderlijke fracties plaatsvindt. De onderhavige overige afvalstoffen moeten

worden afgevoerd naar een inrichting die op grond van de milieuwetgeving bevoegd is om deze

stoffen in ontvangst te nemen.

Wanneer is iets afval?

Zodra op een bouwplaats materialen of stoffen worden gedeponeerd in een afvalbak is er sprake

van bouwafval. Restanten van materialen en stoffen die apart worden gelegd om later nog te

kunnen gebruiken zijn dus (nog) geen afval.

Acceptatievoorwaarden en marktwerking

De verplicht uit het bouwafval op de bouwplaats te scheiden fracties gelden als ondergrens. Het

staat degene die bouwt dus vrij een verdergaande scheiding toe te passen. De marktpartijen

opdrachtgever en aannemer zullen veelal op basis van economische motieven besluiten tot een

verdergaande scheiding. Hierbij zullen prijzen worden vergeleken en zal bij een verdergaande

scheiding dikwijls een gunstiger prijs- en kostenverhouding gelden. Indien een verdergaande

scheiding plaatsvindt, geldt onverkort het voorschrift dat moet worden afgevoerd naar een

bewerkingsinrichting die bevoegd is deze afvalstoffen te ontvangen. De fractie overig afval

moet in het algemeen worden afgevoerd naar een sorteerinrichting. Als sorteerinrichting worden

ter zake ook verstaan inrichtingen onder de naam overslagbedrijf of gemeentelijke milieustraat.

Voorwaarde is dat het overslagbedrijf c.q. de milieustraat op grond van zijn vergunning

bevoegd is tot ontvangst van de afvalstoffen. Niet alle overslagbedrijven c.q. milieustraten zijn

bevoegd tot ontvangst van bedrijfsafvalstoffen.

Om de marktpartijen niet voor de voeten te lopen is afgezien van een zeer gedetailleerde

regelgeving.

Tevens zou de effectiviteit van de regeling in het gedrang komen, wanneer in de voorschriften

andere verplichtingen zouden worden opgelegd dan die voortvloeien uit de

acceptatievoorwaarden van de ontvanger (bewerker, sorteerder, inzamelaar enz.). Het verdient

dan ook aanbeveling om nauwkeurig kennis te nemen van de acceptatie-eisen en de eventuele

veranderingen daarin.

Afvoeren en overdragen van bouwafval

De formulering ‘gescheiden houden op de bouwplaats’ heeft vooral ten doel om het mengen van

reeds uitgesorteerde fracties bij het gereed maken voor transport vanaf het werk te verbieden.

Voor een wijze van vervoer die bevorderlijk is voor het hergebruik van materialen, geldt andere

wetgeving dan de bouwverordening, waarbij met name te denken valt aan de provinciale

milieuverordening. Uit dien hoofde moet het bouwafval worden afgevoerd naar een bewerkingsof

verwerkingsinrichting, respectievelijk een inzamelaar die op grond van de Wet milieubeheer

bevoegd is deze afvalstoffen te ontvangen.

De afvoer naar een stortplaats gebeurt doorgaans niet rechtstreeks vanaf de bouwplaats. Het

Besluit stortverbod afvalstoffen bevat namelijk sinds 1 april 1997 een stortverbod voor

herbruikbaar bouw- en sloopafval. Particulieren die geringe hoeveelheden bouw- en sloopafval

zelf wegbrengen, kunnen terecht bij sorteerbedrijven en gemeentelijke milieustraten, veelal ook

op zaterdagmorgen.

Volledigheidshalve zij opgemerkt dat het stortverbod niet geldt voor asbest, waarvoor juist een

stortplicht geldt. Asbest is in het onderhavige artikel over bouwafval niet genoemd, omdat het

als bouwmateriaal niet meer is toegelaten.

Terugleveren aan de leverancier of fabrikant

Er zijn enkele bouwstoffen waarvan het restant/afval wordt teruggeleverd aan de fabrikant c.q.

de leverancier. Voor deze situatie geldt een uitzondering op de regel dat op de bouwplaats

gescheiden fracties naar een bewerkingsinrichting of anders naar een sorteerinrichting moeten

worden afgevoerd. Rechtstreekse retourlevering waarbij het product dient als grondstof voor

nieuwe producten wordt zinvol geacht.

Sorteerinrichting

Afvoeren van ongesorteerd bouwafval, de zogeheten fractie overig afval, is - voorzover het uit

meer dan één afvalstof bestaat - alleen toegestaan naar een sorteerinrichting, die bevoegd is de

desbetreffende afvalstoffen ongesorteerd te ontvangen.

Een sorteerbedrijf dient zich in het algemeen naast de beoordelingsrichtlijn voor de certificering

van sorteerbedrijven te houden aan de Regeling niet-herbruikbaar bouw- en sloopafval (Stcrt.

31, 13 februari 1996). Hierin worden de volgende afvalstromen aangeduid als herbruikbaar:

harde steenachtige materialen, ferro en non-ferro metalen, massief niet-verduurzaamd hout,

papier/karton, LDPE-folie, kunststofgevelelementen of delen daarvan en

kunststofleidingbuizen. Voor deze stromen ligt uitsortering voor de hand, hetzij aan de bron,

hetzij achteraf in een sorteerinrichting.

Voor papier/karton en kunststoffen is de mogelijkheid van uitsorteren bij een sorteerbedrijf

volledig operationeel. Voor de retourname van reststoffen van gipsblokken en gipskartonplaten

heeft de Nederlandse Branchevereniging voor Gips (NBVG) in samenwerking met de

gipsproducenten een systeem scheiden en schoon afvoeren ontwikkeld. Voor steenwol is deze

mogelijkheid enigszins operationeel en voor EPS (‘piepschuim’) en gipsblokken nog niet,

vanwege het niet-operationeel zijn van een retoursysteem (stand van zaken medio 1997).

Overigens geldt voor zowel steenwol als EPS dat zij meestal slechts in geringe mate in

bouwafval voorkomen.

Voor diverse specifieke kunststofafvalstromen zijn bewerkingssystemen ontwikkeld. Bij de

aflevering aan bouwbedrijven kunnen transporteurs van aangeschafte bouwmaterialen de

inname aanbieden van LDPE en LDPE-folie. Via de Stichting KNAPZAK (www.knapzak.nl)

nemen enkele kunststofverwerkers deze kunststoffen zowel van transporteurs als van

sorteerbedrijven in voor reclycing.

De thermoplasten PVC, PE en PP (buismaterialen) kunnen door sorteerbedrijven voor

verwerking worden aangeboden aan twee leden van de Vereniging van

Kunststofleidingsystemen (FKS) te Amsterdam. Voor kunststof gevelelementen kunnen

sorteerbedrijven gebruik maken van het recyclingsysteem van de Stichting Recycling VKG te

Zoetermeer. Een verwerkingssysteem voor kitkokers, verfverpakking en snoerband (PPmaterialen)

is operationeel bij B & R Recycling BV te Middelharnis.

Mee terugnemen naar de werf

Uitdrukkelijk is bepaald dat degene die bedrijfsmatig bouwwerkzaamheden verricht, de

aannemer, een geringe hoeveelheid bouwafval mee terug mag nemen naar zijn bedrijf voor

tijdelijke opslag. Deze bevoegdheid sluit aan op de bestaande praktijk. Het formaliseren ervan

wordt gezien als van groot praktisch nut. Overigens kan het zijn dat voor deze opslag een

omgevingsvergunning is vereist op grond van de Wabo. De term tijdelijke opslag duidt erop dat

dit afval vervolgens in het algemeen wel moet worden afgevoerd naar een sorteerbedrijf. De

plicht om zgn. EURAL-stoffen gescheiden te houden van andere stoffen, de anti-mengclausule,

blijft onverkort van kracht, evenals de plicht tot het afvoeren van deze stoffen naar een depot of

ze overdragen aan een inzamelaar die voor de inname van deze stoffen bevoegd is.

Enkele specifieke begrippen

Met de term ‘bevoegd is ...... te ontvangen’ wordt gedoeld op de aanwezigheid van een

omgevingsvergunning ingevolge de Wabo.

Onder ‘inzamelaar’ wordt verstaan degene die bevoegd is een afvalproduct in te zamelen met

het oog op hergebruik of teruglevering naar de producent. Voor enkele deelstromen kunststoffen

bestaat een dergelijk inzamelsysteem. Zie de toelichting van artikel 8.1.1 Ad c onder het kopje

Inzamel- en recyclingsystemen voor kunststoffen.

Lid 1

De gevaarlijke fractie uit het bouwafval moet bij de bron – dit is op het terrein – worden

gescheiden van het overige bouwafval. In een later stadium scheiden levert veel moeilijkheden

op en lukt maar ten dele. Voor de verwijdering van het gevaarlijk afval gelden de regels van de

Wet milieubeheer. De strekking van dit lid is mede dat de inrichting waarheen het gevaarlijk

afval gaat moet beschikken over een adequate omgevingsvergunning op grond van de Wabo. Er

bestaat keuzevrijheid naar welk bedrijf wordt afgevoerd. In de praktijk komt het bepaalde in dit

lid erop neer dat gevaarlijk bouwafval niet naar een stortplaats gaat. Stortplaatsen zijn vrijwel

nooit bevoegd de hier bedoelde stoffen in ontvangst te nemen. Voor sommige gevaarlijke

afvalstoffen is verbranden de beste oplossing.

Voor de handhaving is het van belang dat het begrip ‘gevaarlijk’ uniform wordt uitgelegd. De

verwijzing naar de als gevaarlijk aangeduide afvalstoffen van hoofdstuk 17 van de Regeling

Europese afvalstoffenlijst (EURAL; Stcr. 17 augustus 2001, nr. 158, blz. 9) - in werking

getreden op 1 mei 2002 - voorziet hierin. In artikel 1.1 van de Wet milieubeheer wordt

verwezen naar dit besluit.

Vergunningvoorschriften

Het is toegestaan voorwaarden aan de omgevingsvergunning voor het bouwen te verbinden die

ertoe strekken nog andere fracties verplicht op de bouwplaats te scheiden dan die vermeld staan

in het eerste lid. In het algemeen komt men dan in strijd met het vierde lid van artikel 2.22

Wabo.

Om redenen van veiligheid en verwerking mogen bepaalde stoffen niet bij elkaar. Dit zijn

globaal aangeduid: een ontstekingsbron (batterijen) niet combineren met een brand- of

explosiebron (houtverduurzamingsmiddelen, lijmen, verven, verdunningsmiddelen, harders,

versnellers, vertragers enz.), logen, basen en zuren (zoutzuur komt vrij bij de afbouw) niet

combineren met een ontstekingsbron noch met een brand- of explosiebron.

Omdat bouw- en sloopafval veel samenhang vertoont, verdient het aanbeveling bij het lezen van

deze toelichting ook (delen van) de toelichting op hoofdstuk 8, het slopen, te betrekken.

Artikel 4.12 Gereedmelding van (onderdelen van) de bouwwerkzaamheden

De gereedmelding is nodig om het bouwtoezicht in de gelegenheid te stellen spoedig daarna

controles uit te voeren. Artikel 7b van de Woningwet bevat het verbod een bouwwerk te

gebruiken of te laten gebruiken anders dan in overeenstemming met de op dat gebruik van

toepassing zijnde voorschriften, bedoeld in artikel 8, tweede lid, onderdeel a. Uit dit artikel uit

de Woningwet vloeit voort dat de voorschriften omtrent het gebruik in de bouwverordening

geen betrekking kunnen hebben op het gebruik in planologische zin, doch uitsluitend op het

veilig en verantwoord gebruik van gebouwen.

Lid 1

Het controleren van leidingdoorvoeren en aansluitpunten is veelal in een latere fase van de

bouw niet effectief of althans niet zonder extra graafwerkzaamheden mogelijk. Daarom geldt de

eis van onmiddellijke melding.

Het controleren van de thermische isolatie op kwaliteit en dikte overeenkomstig de uitkomst van

de berekening van de energieprestatiecoëfficiënt, zoals voor de desbetreffende categorie

gebouwen voorgeschreven in het Bouwbesluit 2003, is eveneens slechts effectief mogelijk,

voordat deze isolatie aan het oog is onttrokken door het opmetselen van het buitenspouwblad

van een wand, door het afpleisteren van de isolatie of het aanbrengen van een andere

afwerkconstructie.

Lid 2

Teneinde de voortgang van de bouw niet te lang op te houden, is een termijn van twee dagen

vermeld, waarbinnen het mogelijk is dat het bouwtoezicht de noodzakelijke of gewenste

controles uitvoert.

Lid 3

Voor zover in de voorwaarden van de omgevingsvergunning niet anders is gesteld, geldt ook

hier de termijn van twee dagen.

Artikel 4.13 Melden van werken bij lage temperaturen

Voor de toepassing van dit artikel kan NEN 6722, uitgave 1989, (Voorschriften Betonuitvoering

(VBU) een goed hulpmiddel zijn.

Artikel 4.14 Verbod tot ingebruikneming

Op aandrang vanuit de praktijk en gelet op de uitspraak Rechtbank Leeuwarden van 22

september 2008, LJNBF2263 wordt het verbod tot ingebruikneming van een bouwwerk dat niet

is gereed gemeld opnieuw ingevoerd. Hierbij is uitgegaan van de oude tekst van artikel 4.14

uitsluitend ten aanzien van het niet gereed melden. Gereedmelding is aan de orde bij de in

artikel 4.12 MBV genoemde gevallen. Voorkomen moet worden dat onveilige situaties ontstaan

als gevolg van het in gebruik nemen van onvoltooide bouwwerken of bouwwerken waarin niet

alle noodzakelijke bouwtechnische voorzieningen zijn aangebracht (ABRvS, 23 december 2009,

LJN: BK7451).

HOOFDSTUK 5. STAAT VAN OPEN ERVEN EN TERREINEN, BRANDVEILIGHEIDINSTALLATIES, AANSLUITING OP DE NUTSVOORZIENINGEN EN HET WEREN VAN SCHADELIJK EN HINDERLIJK GEDIERTE

Paragraaf 1 Staat van open erven en terreinen

Algemeen

In deze verordening is in aansluiting op het Bouwbesluit een onderscheid gemaakt in de eisen

die gelden voor het bouwen en de eisen die gelden voor bestaande bouwwerken, zo ook de staat

waarin open erven en terreinen behoren te verkeren. Overtreding van de bepalingen van dit

hoofdstuk is een reden voor het opleggen van een plicht tot het treffen van voorzieningen op

grond van de artikelen 13, 13a en 14, tweede lid van de Woningwet dan wel het toepassen van

bestuursdwang of het opleggen van een last onder dwangsom.Voor de situaties die al bestonden

voor het in werking treden van de artikelen 5.1.2 en 5.1.3 moet worden afgewogen of de

verlangde voorzieningen ter plekke mogelijk zijn en of het alsnog bij wege van aanschrijving

eisen van die voorzieningen redelijk is. De artikelen 5.1.2 en 5.1.3 zijn nagenoeg gelijk aan de

artikelen 2.5.3 en 2.5.4 van hoofdstuk 2, de aanvraag om bouwvergunning. Op die plek

fungeren de eisen als een toets voor aanvraag om omgevingsvergunning voor het bouwen. De

bepalingen van dit hoofdstuk richten zich op de staat of toestand van een open erf of terrein en

niet op het gebruik daarvan.

Het gebruik van open erven en terreinen wordt geregeld in hoofdstuk 7.

Zo sluit artikel 5.1.1 nauw aan bij artikel 7.3.2.

Artikel 5.1.1 Staat van onderhoud van open erven en terreinen

Van een onvoldoende staat van een open erf of terrein is bijvoorbeeld sprake, indien een open

erf of terrein verontreinigd is. Deze verontreiniging kan een gevolg zijn van het gebruik van een

ander terrein of van een gebrek aan een bouwwerk. De onvoldoende staat van een terrein kan

ook worden veroorzaakt door overvloedige begroeiing, waardoor de lichttoetreding tot een

gebouw wordt belemmerd of de veiligheid van het verkeer (gebrek aan uitzicht) in gevaar komt. Nadrukkelijk hebben de aspecten “stank resp. verontreiniging” betrekking op de hiervoor bedoelde oorzaak van verontreiniging. Niet bedoeld wordt overlast te bestrijding als gevolg van het gebruik van terreinen door open vuurkorven, buitenkachels en barbeques etcetera.

Artikel 5.1.2 Bereikbaarheid van gebouwen voor wegverkeer. Brandblusvoorzieningen

Zie de toelichting op artikel 2.5.3.

Artikel 5.1.3 Bereikbaarheid van gebouwen voor gehandicapten

Zie de toelichting op artikel 2.5.4.

Het onderhavige voorschrift vormt geen grondslag voor een besluit als gevolg van de artikelen 13,

13a en 14, tweede lid van de Woningwet dan wel tot toepassing van bestuursdwang of het

opleggen van een last onder dwangsom waarin het bevoegd gezag het maken van een

aansluiting op het waterleidingnet verplicht stelt vanuit een pand waarin een

binnenhuisinstallatie - als bedoeld in de opgesomde artikelnummers van het Bouwbesluit -

ontbreekt. Dit kan zich voordoen wanneer toepassing van de gelijkwaardigheidbepalingen van

het Bouwbesluit ertoe leidt dat het bevoegd gezag de aanwezigheid van een alternatieve voorziening voor het betrekken van drinkwater voldoende acht, bijv. in de vorm van een doeltreffende welput, regenbak of watertank.

Voor de wijze van meten van de afstand tot de dichtst bij zijnde leiding van het openbare

distributienet, zie artikel 5.3.7.

Paragraaf 2 Staat van brandveiligheidinstallaties en vluchtrouteaanduidingen

Vervallen

Paragraaf 3 Aansluiting op de nutsvoorzieningen

Artikel 5.3.1 Eis tot aansluiting aan de waterleiding

Zie de toelichting op artikel 2.7.1.

Het onderhavige voorschrift kan geen grondslag voor een besluit op grond van artikel 13

Woningwet dan wel het toepassen van bestuursdwang of het opleggen van een dwangsom

vormen waarin het bevoegd gezag het maken van een aansluiting op het waterleidingnet

verplicht stelt vanuit een pand waarin een binnenhuisinstallatie - als bedoeld in de opgesomde

artikelnummers van het Bouwbesluit - ontbreekt. Dit kan zich voordoen wanneer toepassing van

de gelijkwaardigheidbepalingen van het Bouwbesluit ertoe leidt dat het college de aanwezigheid

van een alternatieve voorziening voor het betrekken van drinkwater voldoende acht, bijv. in de

vorm van een doeltreffende welput, regenbak of watertank.

Voor de wijze van meten van de afstand tot de dichtst bij zijnde leiding van het openbare

distributienet, zie artikel 5.3.7.

Artikel 5.3.2 Eis tot aansluiting aan het elektriciteitsnet

Zie de toelichting op de artikelen 2.7.2 en mutatis mutandis 5.3.1.

Artikel 5.3.3 Eis tot aansluiting aan het aardgasnet

Zie de toelichting op de artikelen 2.7.3 en mutatis mutandis 5.3.1.

Artikel 5.3.4 Eis tot aansluiting aan de openbare riolering

Zie de toelichting op de artikelen 2.7.4 en mutatis mutandis 5.3.1.

Het is zinloos om door middel van een besluit op grond van artikel 13 Woningwet dan wel het

toepassen van bestuursdwang of het opleggen van een dwangsom te verplichten tot het

aansluiten op het openbaar riool, zolang - op grond van het Lozingsbesluit bodembescherming -

het afvalwater in de bodem mag worden geloosd met behulp van in dat besluit voorgeschreven

voorzieningen (zuiveringssysteem en infiltratievoorziening) en de genoemde voorzieningen - in

financiële zin - nog niet afgeschreven zijn. Immers, een regeling van de rijksoverheid zoals het

Lozingsbesluit bodembescherming prevaleert ten opzichte van een gemeentelijke verordening,

in casu de bouwverordening.

Artikel 5.3.5 Aansluiting anders dan aan de openbare riolering

Zie de toelichting op artikel 2.7.5.

Paragraaf 4 Het weren van schadelijk of hinderlijk gedierte. Reinheid

Artikel 5.4.1 Preventie

Onreinheid die verband houdt met de wijze van gebruiken van een bouwwerk is geregeld in

artikel 7.4.1. Artikel 5.4.1 betreft de staat waarin een bouwwerk zich moet bevinden. Dit artikel

heeft rechtstreekse werking en leidt in geval van geconstateerde gebreken tot een besluit

ingevolge artikel 13 Woningwet dan wel een besluit tot toepassing van bestuursdwang of het

opleggen van een last onder dwangsom gericht aan de eigenaar die kennelijk het bouwwerk

onvoldoende onderhoudt. Het artikel is bedoeld om excessen tegen te gaan.

6 Brandveilig gebruik

(vervallen)

HOOFDSTUK 7. OVERIGE GEBRUIKSBEPALINGEN

Algemeen

De Woningwet (artikel 8, tweede lid) eist dat de bouwverordening voorschriften bevat over het

gebruik van woningen, andere gebouwen, bouwwerken geen gebouw zijnde, en standplaatsen.

De wet noemt onderwerpen die in elk geval moeten worden geregeld. Daarnaast mogen dus ook

andere onderwerpen in de bouwverordening worden geregeld over het gebruik. In artikel 122

van de Gemeentewet is bepaald dat de bepalingen van gemeentelijke verordeningen in wier

onderwerp door onder meer een algemene maatregel van bestuur wordt voorzien van

rechtswege zijn vervallen. Het Besluit brandveilig gebruik bouwwerken (Stb. 2008, 327)

voorziet in dit onderwerp. De overige gebruiksbepalingen staan in dit hoofdstuk.

Paragraaf 1 Overbevolking en slaapplaatsen

Artikelen 7.1.1 en 7.1.2 Overbevolking van woningen, woonwagens en woonketen

Deze artikelen berusten op artikel 8, tweede lid, sub a5, van de Woningwet. Zij zijn bedoeld om

in uitzonderlijke gevallen waarin vooral de hygiëne dit vereist, van gemeentewege een

handhavingsbesluit te kunnen nemen tot een gedwongen beëindiging van de geconstateerde

overbevolking van een gebouw, te realiseren binnen een in het besluit aangegeven termijn. Het

genoemde doel van het kunnen optreden tegen excessen brengt met zich mee dat de

normstelling uit het onderhavige voorschrift principieel ongeschikt is om te beoordelen, of een

woning in normale omstandigheden groot genoeg is voor een bepaald aantal bewoners. Indien

men toch inspiratie wenst te ontlenen aan het onderhavige voorschrift voor het opstellen van een

regeling op het gebied van de woonruimteverdeling, het beoordelen van de passendheid van

huisvesting ten behoeve van gezins-/relatiehereniging e.d., ware de normstelling 1,5 à 2 maal zo

zwaar te kiezen, teneinde niet op de grens van de overbevolking te balanceren.

Artikel 7.1.1 Overbevolking van woningen

De normstelling in dit artikel is gebaseerd op de maximale plaatsings- en

gebruiksmogelijkheden van gewone bedden, dus geen stapel- of opklapbedden. Het niet baseren

van de normstelling op het gebruik van stapelbedden is mede ingegeven door de soepele

voorschriften van het Bouwbesluit over de minimumhoogte van verblijfsruimten in woningen.

Voor het gebruik van een eenpersoonsbed in de kleinst mogelijke verblijfsruimte volgens het

Bouwbesluit blijkt 5 m2 netto vloeroppervlakte per bed noodzakelijk; in grotere verblijfsruimten circa 4,5 m2. Bovendien is de normstelling zo gekozen, dat in principe niet geslapen behoeft te worden in andere dan verblijfsruimten, respectievelijk in gemeenschappelijke ruimten.

Zie voor het begrip ‘gebruiksoppervlakte’ artikel 1.1.

Artikel 7.1.2 Overbevolking van woonwagens en woonketen

De normstelling in dit artikel is gebaseerd op de maximale plaatsings- en

gebruiksmogelijkheden van stapelbedden. Overigens is de lagere getalwaarde in dit artikel ten

opzichte van het vorige artikel vergelijkbaar met het verschil in getalwaarde tussen artikel 4.25

en artikel 4.30 van het Bouwbesluit.

Paragraaf 2 Staken van het gebruik

Artikelen 7.2.1 en 7.2.2. Verbod tot gebruik en staken van gebruik

Aanvullend op de voorschriften van het Bouwbesluit en de bepalingen van de Woningwet 1991

is het voor een aantal situaties nodig een verbod te stellen tot het gebruik of een plicht in het

leven te roepen tot het staken van het gebruik. Artikel 7.2.1 biedt de mogelijkheid een verbod te

stellen tot het gebruik van een bouwvallig bouwwerk. Tevens kan op grond van dit artikel een

verbod gesteld worden tot het gebruik van een bouwwerk wat nabij een bouwvallig bouwwerk

is gelegen.

Het staken van het gebruik c.q. het verbod tot gebruik als bedoeld in artikel 7.2.2 is afhankelijk

gesteld van een beschikking van het bevoegd gezag. De mededeling als bedoeld in artikel 7.2.1

is te beschouwen als een mededeling van feitelijke aard.

Paragraaf 3 Gebruik van bouwwerken, open erven en terreinen

Artikel 7.3.2 Hinder

Artikel 7.3.2 is gebaseerd op de Woningwet en rechtstreeks handhaafbaar op grond van artikel

7b van die wet. Artikel 7.3.2 kan onder meer worden toegepast in de volgende gevallen: het plaatsen van voorwerpen of voertuigen in gemeenschappelijke trappenhuizen van tot bewoning bestemde gebouwen, het opslaan van stankverwekkende stoffen en het op gevaarlijke wijze stapelen van materiaal (bij voorbeeld voor kinderen bereikbare vaten die kunnen gaan rollen). Nadrukkelijk wordt met dit artikel niet gedoeld op het bestrijden van (vermeende) hinder, veroorzaakt door houtkachels, vuurkorven, barbeques en ventilatiekanalen en open haarden. Deze vorm van hinder (met bijbehorend klachtenpatroon) behoren exclusief in het domein van het burgerlijk recht behandeld te worden.

Het verwijderen van asbest bevattende materialen of restanten hiervan die zich in een zodanige staat bevinden dat het risico van verspreiding van asbestvezels of –stof te vrezen valt, wordt juist wel bedoeld met dit artikel.

Door weersinvloeden en door slecht onderhoud kunnen asbestbevattende materialen die zich

aan de buitenzijde van een bouwwerk bevinden of op een erf of terrein zijn opgeslagen zodanige

verwering of slijtage vertonen dat de vezels gemakkelijk losraken en door de wind worden

verspreid. Deze asbestvezels vormen een risico voor de gebruikers van het bouwwerk en het erf

of terrein en de aangrenzende percelen. Het Asbestverwijderingsbesluit ziet op de situatie van

sloop en is niet toepasbaar op de situatie van verweren of slijtage. Een overtreding van het

bouwbesluit is niet aanwezig of is onvoldoende aantoonbaar.

In een dergelijke situatie kan een aanschrijving worden gebaseerd op overtreding van artikel

7.3.2 MBV juncto artikel 13 van de Woningwet.

Voldaan dient te zijn aan het gestelde in het eerste en derde lid van dit artikel. Het gevaar van

asbest is in algemene zin voldoende aangetoond om maatregelen ter voorkoming van het

verspreiden van asbestvezels en -stof te rechtvaardigen.

Paragraaf 4 Het weren van schadelijk of hinderlijk gedierte. Reinheid

Artikel 7.4.1 Preventie

Dit artikel heeft betrekking op preventieve maatregelen voor het weren van schadelijk of

hinderlijk gedierte en het in acht nemen van de algemene reinheid. Ook dit artikel kan alleen

maar worden toegepast in geval van excessen. Voor de duidelijke en extreme gevallen van

onreinheid is deze bepaling onmisbaar.

Zie voorts de toelichting bij artikel 5.4.1.

Paragraaf 5 Watergebruik

Artikel 7.5.1 Verboden gebruik van water

Het hier bedoelde verbod treedt pas in werking nadat het bevoegd gezag de beschikking heeft

genomen. Zie de toelichting bij de artikelen 7.2.1 en 7.2.2.

Paragraaf 6 Installaties

Artikel 7.6.1 Gebruiksgereed houden van installaties

In het algemeen genomen kan worden gesteld dat het de plicht van de eigenaar of de gebruiker

van een bouwwerk is de vereiste installaties te onderhouden en gebruiksgereed te houden. Een

gebruiker, bij voorbeeld een huurder, kan over nalatigheid klagen bij de verhuurder en dit kan

worden aangemerkt als een privaatrechtelijke kwestie. Wanneer echter groot veiligheids- en

gezondheidsrisico of groot ongemak voor derden-bezoekers aan de orde is, ligt dit anders.

Daarom is in dit hoofdstuk een bepaling opgenomen over het onderhoud en gebruiksgereed

houden van liftinstallaties, collectieve installaties voor portiekverlichting, centrale verwarming,

mechanische ventilatie, drukverhoging in de waterleiding (hydrofoor) e.d.

Tevens is deze bepaling toepasbaar op het te verrichten onderhoud aan terreinrioleringen,

inclusief pompen en putten, en op in de grond aangebrachte opvang- en

bezinkingsvoorzieningen voor hemelwater.

NB: Het onderhoud van liftinstallaties is, voor wat betreft de veiligheidsaspecten van gewone

personenliften, in principe geregeld in het Warenwetbesluit “liften”, dat op de Warenwet berust.

HOOFDSTUK 8. SLOPEN

Algemeen

Het hoofdstuk slopen dient ter uitvoering van het bepaalde in artikel 8, tweede lid, letter d, van

de Woningwet, en van het Asbestverwijderingsbesluit 2005. Dit hoofdstuk gaat over de

omgevingsvergunning voor het slopen. Aan de vergunning kunnen voorschriften worden

verbonden gericht op het specifieke sloopproject. Het voornaamste motief voor een uitgebreide

sloopregeling in de bouwverordening is gelegen in een bewuster omgaan met afvalstoffen en het

zoveel mogelijk hergebruiken van deze stoffen. Een regeling met hetzelfde motief gericht op het

bouwafval staat in artikel 4.11. Naar de artikelgewijze toelichting daarop verwijzen wij hier.

De aanvraag voor een omgevingsvergunning voor het slopen wordt geregeld in hoofdstuk 4 van

het Besluit omgevingsrecht. De indieningsvereisten staan in artikel 7.2 van de Mor.

Planologische sloopvergunning

De Wet ruimtelijke ordening (Wro) introduceert een sloopvergunning, die wij hier ter

onderscheiding van andere ‘sloopvergunningen’ – uit de bouwverordening en uit de

Monumentenwet – aanduiden als ‘planologische sloopvergunning’. De planologische

sloopvergunning kan door de raad van een gemeente in een bestemmingsplan worden

opgenomen. De wet stelt niets verplicht, maar biedt deze mogelijkheid. Deze vergunning ziet op

de planologische gevolgen van sloopactiviteiten en de eventuele bouwplannen op de locatie die

door het slopen vrij komt.

Asbest

Het Asbestverwijderingsbesluit 2005, Stb. 2005, 704 van 27 december 2005 is gebaseerd op de

Wet milieugevaarlijke stoffen en op de Woningwet. Dit besluit bevat regels voor de

verwijdering van asbest bij het slopen van bouwwerken en het uit elkaar nemen van objecten.

Het besluit heeft voor zover het betreft het slopen van bouwwerken geen directe werking voor

de burger. Het besluit bevat een opdracht aan de gemeenteraad tot regelgeving in de plaatselijke

bouwverordening. De voorschriften van de bouwverordening zijn bindend voor de burger.

Het Asbestverwijderingsbesluit 2005 gaat vergezeld van een uitvoerige Nota van toelichting

(Stb. 2005, 704, vanaf blz. 15). Het is niet zinvol een selectie uit deze Nota over te nemen in de

toelichting bij hoofdstuk 8 van de bouwverordening. Aanbevolen wordt daarom de Nota van

toelichting te raadplegen, in het bijzonder het deel Algemeen (blz. 15 t/m 32).

Voor meer informatie en publicaties over dit onderwerp wordt verwezen naar

www.infomil.nl\asbest

Incident

Het optreden in geval van een incident (ook wel aangeduid als calamiteit), zoals een brand

waarbij asbest vrij komt, staat thans in artikel 3, derde lid van het Asbestverwijderingsbesluit

2005.Voor een juist optreden in geval van een calamiteit is van veel belang de handreiking

“Plan van aanpak asbestbranden”.

Voor andere oorzaken dan brand bestaat nog geen plan van aanpak.

Ingevolge genoemd derde lid dient het opruimen van materialen en producten die tengevolge

van een incident zijn vrijgekomen eerst een asbestinventarisatierapport te worden opgesteld. Dit

dient bij voorkeur met de bij het incident passende spoed te gebeuren.

Certificering

De certificering voor de bouw valt onder het ministerie van SZW. De instantie die zich bezig

houdt met de certificering is de Stichting Certificatie Asbest, www.ascert.nl De oude

Beoordelingsrichtlijnen (BRL) die van toepassing waren op de sloop van asbest zijn vervangen

door certificeringsschema’s voor asbestinventarisatie (SC 540) en asbestverwijdering (SC 530)

(Gepubliceerd in Stcrt. 2008, nr. 57, p. 9). Voor een uiteenzetting over de certificering van

bedrijven wordt verwezen naar de algemene toelichting op het Asbestverwijderingsbesluit 2005.

Risicoklasse

Bij Besluit van 7 juni 2006 (Stb. 2006, 248) is in de arbeidsomstandighedenregelgeving over het

asbest een indeling in risicoklassen ingevoerd. Deze indeling is van belang voor de toepassing

van de arbo-regels. Zij is niet aan de orde bij de sloopvergunning.

De verplichte meldingen van de aannemer en vergunninghouder aan de arbeidsinspectie blijven

bestaan. Voor zover de gemeente gewend was meldingen te doen aan de arbeidsinspectie blijft

dit ongewijzigd.

Intensivering van de handhaving

Langs verschillende kanalen wordt aangedrongen op een intensivering van de handhaving van

de sloopvoorschriften. Wij bepalen onze prioriteiten in alle gevallen op ons handhavingsbeleid en het jaarlijks vast te stellen toezichtsplan. Input voor deze plannen zijn ondermeer het Rijksbeleid en de prioriteiten uit het ketentoezicht, zoals dat in het kernoverleg “handhaving” wordt vastgesteld.

Paragraaf 1 Omgevingsvergunning voor het slopen

Artikel 8.1.1 Omgevingsvergunning voor het slopen

De Woningwet en het Asbestverwijderingsbesluit 2005 vormen de juridische basis voor de

omgevingsvergunning voor het slopen. De Wabo brengt met zich mee, dat de term

sloopvergunning wordt vervangen door omgevingsvergunning voor het slopen of wanneer het

uitsluitend over het verwijderen van asbest gaat omgevingsvergunning voor het slopen van

asbest.

Ontvangstbevestiging en mededeling procedure

De huidige praktijk van het plaatsen van een datumstempel op de aanvraag als bewijs van

ontvangst is niet langer voldoende. Artikel 3.1, tweede en derde lid Wabo stelt verplicht dat na

ontvangst van een aanvraag onverwijld de bevestiging wordt verzonden en dat eveneens

onverwijld een mededeling over de te volgen procedure wordt verzonden.

Lid 1

Het is wenselijk dat alle sloopafval wordt gescheiden en gescheiden wordt afgevoerd. Daarom is

voor de kleine hoeveelheden sloopafval voor zover geen asbest bevattend – minder dan 10 m3 –

een algemene eis geformuleerd in artikel 8.4.1. Gedacht kan worden aan het slopen ten behoeve

van niet-ingrijpende interne verbouwingen.

Het verwijderen van asbest is of vergunningplichtig op grond van dit artikel of meldingplichtig

op grond van artikel 8.2.1, en valt daarom nooit onder de vergunningvrije restcategorie van

artikel 8.4.1.

Lid 2

Een ondergrens van 10 m3 voor de vergunningplicht lijkt reëel, voor zover het te slopen

bouwwerk geen asbest bevat. Deze inhoudsmaat stemt overeen met een gangbare

containermaat. Gekozen is voor een inhoudsmaat, omdat deze op de sloopplaats kan worden

gecontroleerd. Een gewicht is ter plekke niet te controleren.

Het splitsen van een sloopwerk in kleinere sloopwerken die elk net onder de 10 m3 komen is

een te opvallende methode van ontduiking van de vergunningplicht om kans van slagen te

hebben. Mocht dit voorkomen dan is dit een overtreding wegens het ontbreken van een

sloopvergunning. Overigens verwachten wij deze ontduiking niet, omdat puin afvoeren naar een

puinbreker aanzienlijk minder kost dan storten op een stortplaats.

Onder 10 m3 sloopafval wordt verstaan los gestort sloopafval.

Lid 3

Uit dit lid blijkt dat aan de vergunning voorschriften kunnen worden verbonden. Tevens beperkt

dit lid de mogelijkheid voorschriften aan de vergunning te verbinden tot de in dit lid vermelde

onderwerpen a tot en met d. Het vierde lid geeft ten aanzien van de mogelijke voorschriften

over het scheiden en gescheiden houden tot de afvoer van het sloopafval een nadere detaillering.

Ad a en b

De veiligheid tijdens het slopen en de bescherming van nabijgelegen bouwwerken

Hier ligt een relatie met artikel 8.3.1, waarin is bepaald dat de artikelen 4.8 tot en met 4.10 van

het hoofdstuk Plichten tijdens de bouw van overeenkomstige toepassing zijn op het slopen. Daar

waar bouwen, bouwterrein enz. staat wordt uiteraard gelezen slopen, sloopterrein enz. De

onderwerpen veiligheid op het bouwterrein, afscheiding van het bouwterrein en veiligheid van

hulpmiddelen en het voorkomen van hinder zijn als directe norm geformuleerd. Dit betekent dat

deze eisen ook gelden indien het vergunningvereiste niet geldt. Uiteraard behoeft datgene wat

via deze van toepassingverklaring al van toepassing is, niet nogmaals als voorwaarde te worden

opgenomen in een vergunning. Mede afhankelijk van de sloopmethode en de bebouwing en

aanwezigheid van mensen in de directe omgeving van het te slopen bouwwerk, kunnen

voorwaarden worden gesteld. Van veel belang is te bedenken dat het hier gaat om de externe

veiligheid. De veiligheid voor degenen die met de sloopwerkzaamheden zijn belast behoort tot

de sfeer van de arbeidsomstandigheden en wordt beoordeeld door de Arbeidsinspectie. Een

sloopveiligheidsplan wordt, voor zover nodig, verlangd en ingediend bij de aanvraag om een

vergunning. De regeling daarvoor staat in artikel 8.1.2, tweede lid.

Het is de aanvrager van de vergunning die de sloopmethode kiest. Pas wanneer de gekozen

methode leidt tot strijd met de bepalingen van dit hoofdstuk, bij voorbeeld over het selectief

slopen, de veiligheid of het uitvoeren van bodemonderzoek, worden aan de sloopvergunning

voorschriften verbonden ter voorkoming van deze strijdigheid.

Ad c

Het scheiden en gescheiden afvoeren

Het is de houder van de vergunning die kiest naar welke bewerkings- of verwerkingsinrichting

wordt afgevoerd, c.q. aan welke inzamelaar of transporteur het afval wordt meegegeven.

Uiteraard dienen hierbij de voorschriften van de vergunning en andere regels, bij voorbeeld die

over het vervoer van gevaarlijk afval, in acht te worden genomen. In de praktijk komt dit erop

neer dat alleen mag worden samengewerkt met vergunninghoudende inzamelaars en

transporteurs voor het gevaarlijk afval en alleen mag worden toegeleverd aan bewerkings- en

verwerkingsinrichtingen die beschikken over een vergunning ingevolge de Wet milieubeheer.

De voorschriften in de sloopvergunning mogen geen ‘gedwongen winkelnering’ inhouden, dus

niet verplichten tot het afvoeren naar bedrijf X, terwijl voor dat afval de bedrijven Y en Z ook

vergunninghouder zijn.

De fracties waarin moet worden gescheiden worden vermeld in de vergunningvoorschriften. De

keuze van de fracties hangt af van de hoeveelheid en samenstelling van het te verwachten afval

en van de acceptatievoorwaarden van in de regio aanwezige bewerkings- en

verwerkingsinrichtingen. Onder c is de meest minimale scheiding vastgelegd die voortvloeit uit

landelijke regelgeving.

Naast deze drie ‘onvermijdelijke’ fracties – gevaarlijke afvalstoffen, asbest en overig afval –

verdient het aanbeveling om ten minste de volgende fracties als voorwaarde in de

sloopvergunning op te nemen:

• -

  steenachtig sloopafval, zonder inbegrip van gips;

• -

  bitumineuze en teerhoudende dakbedekking;

• -

  met PAKS verontreinigde materialen;

• -

  asfalt;

• -

  dakgrind;

• -

  glas (vlakglas) voor zover een inzamelstructuur beschikbaar is.

De opdrachtgever is in beginsel vrij in de keuze van een aannemer.

Wanneer de sloopopdracht mede betreft het verwijderen van asbest geldt het bepaalde in artikel

8.3.3 over een deskundig bedrijf en het bepaalde in artikel 5 van het Asbestverwijderingsbesluit

2005.

Een opdrachtgever doet er verstandig aan een sloopaannemer te kiezen die is gekwalificeerd

voor het soort sloopwerk dat wordt aanbesteed. Voor grotere sloopwerken is dit vrijwel steeds

een gespecialiseerd bedrijf.

Welke voorschriften, wanneer en waarvoor

Welke voorschriften over het scheiden in fracties uiteindelijk in een vergunning worden

opgenomen is afhankelijk van de gegevens over het te slopen bouwwerk en de slooplocatie

(welke soorten afval komen vrij en in welke hoeveelheden en welke mogelijkheden zijn er voor

het plaatsen van containers) en voorts van de in de regio beschikbare verwijderingstructuren,

waaronder bewerkings- en verwerkingscapaciteit.

Er is voor gekozen geen indicatie te geven voor de verschillende inzamelstructuren en

bewerkings- of verwerkingsstructuren, omdat deze sterk regionaal of lokaal kunnen verschillen

en aan wijzigingen onderhevig zijn. Het is daarom noodzakelijk dat de ambtenaar, belast met de

beoordeling van de vergunningaanvraag, op de hoogte is van de lokale en regionale

verwerkingscapaciteit voor de bij sloop vrijkomende afvalstromen.

Het is van belang dat voordat een aanvraag om sloopvergunning wordt getoetst de

hergebruikmogelijkheden bij de beoordelende gemeente bekend zijn. Hierbij moeten de

volgende aspecten worden nagegaan:

• -

  wat kan worden hergebruikt;

• -

  wat zijn de minimale hoeveelheden per fractie;

• -

  kan het herbruikbaar materiaal worden afgezet;

• -

  aan welke kwaliteit dient het herbruikbaar materiaal te voldoen;

• -

  wat zijn de acceptatievoorwaarden van bewerkers, verwerkers, sorteerders en inzamelaars.

Onderzoek

Voordat de aanvraag om omgevingsvergunning voor het slopen kan worden ingediend moeten

de volgende onderzoeken plaatsvinden:

-Onderzoek naar het doel, waarvoor het bouwwerk of het te slopen gedeelte daarvan

laatstelijk is gebruikt (MBV artikel 8.1.2, tweede lid, letter f);

-Indien op grond van het historisch gebruik te verwachten valt dat een te slopen bouwwerk of

een te slopen gedeelte daarvan is verontreinigd met gevaarlijke afvalstoffen dient een

onderzoek te worden ingesteld naar de vermoedelijke verontreiniging en moet het rapport

met de uitslag van dit onderzoek bij de aanvraag om vergunning worden gevoegd (MBV

artikel 8.1.2, derde lid);

-Indien moet worden aangenomen dat in het te slopen bouwwerk asbest aanwezig is, moeten

overeenkomstig het gestelde in artikel 8.1.2, daarover bij het indienen van een aanvraag om

vergunning gegevens worden ingediend. Op grond van artikel 3 het

Asbestverwijderingsbesluit 2005 geldt een onderzoeksplicht naar de aanwezigheid van

asbest door een deskundig, dat wil zeggen daartoe gecertificeerd bedrijf.

Achterin deze toelichting is als bijlage 8 opgenomen een Keuzetabel voor de vaststelling van

deelstromen bij sloop. Deze keuzetabel biedt de houder van de omgevingsvergunning voor het

slopen een handreiking voor een verdergaande scheiding dan normaliter in de voorwaarden van

de omgevingsvergunning verplicht is gesteld om op de slooplocatie uit te voeren. Uiteraard kan

genoemde houder voor een verdergaande scheiding zowel financiële als milieuhygiënische

overwegingen in zijn beschouwing betrekken.

Inzamel- en recyclingsystemen voor kunststoffen

Kunststoffen is een verzamelnaam voor uiteenlopende stoffen. Door de producenten van

kunststof gevelelementen (verenigd in de VKG) en de producenten van

kunststofleidingsystemen (verenigd in de FKS) zijn voor deze twee deelstromen inzamel- en

recyclingsystemen ontwikkeld.

De VKG heeft met het Ministerie van VROM een overeenkomst gesloten over de inzameling en

herverwerking van kunststof kozijnen, ramen en deuren.

De FKS heeft met het Ministerie van VROM een overeenkomst gesloten over de volledige

inzameling en het hergebruik van bij bouw en sloop vrijkomende kunststofleidingen (PVC, PE

en PP). Het systeem komt erop neer dat degene die sloopt een container kan huren waarin de

afval geworden kunststofleidingen worden verzameld. Gestreefd wordt naar een gesloten

ketenbeheer, functionerend voor het gehele land. Andere kunststoffen dan hier genoemd kunnen

niet worden afgevoerd via dit inzamelsysteem.

Andere inzamelsystemen

Andere inzamelsystemen die zijn opgezet door de leverancier van het product en die erop zijn

gericht de desbetreffende afvalstoffen weer geschikt te maken voor hergebruik zijn die voor

steenwol en glaswol (minerale wol) en voor aluminium. De informatie over deze

inzamelsystemen is te verkrijgen bij de leverancier en bij de brancheorganisatie.

Ad d

Gegevens die na de vergunningverlening worden ingediend

De gegevens die nodig zijn voor de beoordeling van het in behandeling nemen van een aanvraag

om vergunning behoren te worden ingediend bij de aanvraag. De artikelen 8.1.2 en 8.1.3 regelen

dit. De naam en het adres van degene die met het slopen zal worden belast - gewoonlijk de

aannemer - zijn dikwijls nog niet bekend ten tijde van het indienen van de aanvraag om

omgevingsvergunning voor het slopen. Deze gegevens spelen bovendien geen rol bij de

beoordeling van het in behandeling nemen.

In de vergunning kan een voorwaarde worden opgenomen inhoudende dat uiterlijk ... (bij

voorbeeld twee) dagen voor de aanvang van de sloopwerkzaamheden de naam en het adres van

degene die met de sloopwerkzaamheden is belast worden overgelegd aan burgemeester en

wethouders of de directeur van het (gemeentelijk) bouwtoezicht.

Het gebruik van een mobiele puinbreker

In de meeste provincies bevat de provinciale milieuverordening een regeling voor de

toelaatbaarheid van mobiele puinbrekers op slooplocaties. Een dergelijke regeling maakt

voorschriften ter zake in de gemeentelijke bouwverordening overbodig. In een concreet geval

raadplege men de desbetreffende provinciale griffie over de vraag of, en zo ja welke,

provinciale voorschriften terzake gelden.

In de bouwverordening van de gemeenten die in de overige provincies liggen, blijven de

voorschriften voor het gebruik van een mobiele puinbreker echter zinvol.

Op verzoek van de aanvrager van de omgevingsvergunning voor het slopen kan, onder in de

vergunning te stellen voorschriften, worden toegestaan dat op de sloopplaats het beton en

metselwerkpuin wordt verwerkt in een aldaar opgestelde mobiele puinbreekinrichting.

Het ‘Besluit mobiel breken bouw- en sloopafval’ van 15 januari 2004, Stb. 2004, 25 bevat alle

voorschriften ten aanzien van mobiele brekers en is in werking getreden op 1 maart 2004.

Vanaf deze datum zijn de in enkele gemeentelijke bouwverordeningen nog bestaande

voorschriften over mobiele brekers van rechtswege vervallen. De hogere regeling treedt in de

plaats van de lagere regeling.

Onder bepaalde condities zoals voorgeschreven in genoemd besluit is het toelaatbaar op de

bouw- of slooplocatie dan wel in de directe nabijheid daarvan een mobiele puinbreker op te

stellen waar het steenachtige bouw- en sloopafval wordt bewerkt, gedurende een aaneengesloten

periode van ten hoogste drie maanden. Het is verboden om met een mobiele puinbreker bouwen

sloopafval te bewerken dat afkomstig is van andere bouw- of slooplocaties dan die waarbij

de breker is opgesteld.

Interessant is de uitspraak ABRS 24 maart 2004, Gst. 7208, 90 m.nt. Nijmeijer en Teunissen.

Een (mobiele) puinbreekinstallatie is een bouwvergunningplichtig bouwwerk. De binnenplanse

vrijstelling afvalverwerking is hierop van toepassing.

Lid 4

Het vierde lid geeft een nadere invulling van de onderwerpen genoemd in het derde lid

waarover in de vergunning voorschriften worden gesteld. Afhankelijk van de specifieke

kenmerken die gelden voor bepaalde fracties of bepaalde handelingen worden de eisen

ingevuld. Zo gelden voor gevaarlijk afval zware eisen voor de verpakking van dit afval en de

tijdelijke opslag ervan. De tweede zin verplicht het bevoegd gezag over het afzonderlijk gereed

maken voor de afvoer van het sloopproject van asbest en de termijn waarbinnen dit moet

gebeuren een voorschrift in de vergunning op te nemen. Deze verplichting staat in artikel 10,

onder e van het Asbestverwijderingsbesluit 2005.

Lid 5

Voor seizoengebonden bouwwerken, welke naar hun aard slechts tijdelijk een plek staan en

meestal jaarlijks op dezelfde plek opnieuw worden geplaatst, geldt een andere regeling. Het

betreft hier meestal het uit elkaar nemen van het bouwwerk totdat dit opnieuw wordt

opgebouwd. Hierbij wordt gedacht aan strandpaviljoens, bouwwerken voor jaarlijks

terugkerende evenementen e.d

Artikel 8.1.2 Aanvraag sloopvergunning

(vervallen)

Artikel 8.1.3 In behandeling nemen

(vervallen)

Artikel 8.1.4 Termijn van beslissing

(vervallen)

Artikel 8.1.5 Samenloop van slopen en bouwen

(vervallen)

Artikel 8.1.6 Weigeren omgevingsvergunning voor het slopen

Ad a en b

Meestal kan door het verbinden van voorschriften aan de sloopvergunning, als bedoeld in artikel

8.1.1, derde lid, worden bereikt dat de veiligheid tijdens het slopen en de bescherming van

nabijgelegen bouwwerken voldoende is gewaarborgd. Indien ook door het stellen van

voorschriften geen voldoende niveau van veiligheid c.q. bescherming kan worden gewaarborgd,

moet de vergunning worden geweigerd. Meestal zal in overleg met de aanvrager – vaak al vóór

de indiening van de aanvraag om vergunning – worden gezocht naar een voor de gegeven

situatie veilige sloopmethode en zodanige maatregelen dat voldoende bescherming van

nabijgelegen bouwwerken is verzekerd.

De weigeringgronden ad a en b strekken ertoe een onveilige sloopwijze of een onvoldoende

bescherming van andere bouwwerken te kunnen tegenhouden. Het doel is niet om het slopen

onmogelijk te maken. Er moet van worden uitgegaan dat ooit ieder bouwwerk een keer wordt

gesloopt.

Artikel 8.1.7 Intrekking omgevingsvergunning voor het slopen

Voordat wordt besloten tot intrekking van een vergunning dient de houder van die vergunning

te worden gehoord. Dit is een eis van zorgvuldigheid. Indien de houder aannemelijk kan maken

dat hij binnen zeer afzienbare tijd met de werkzaamheden begint, of deze voortzet, kan dit een

reden zijn een besluit tot intrekking nog niet te nemen. De Wabo verhindert niet dat in een

verordening, waarbij de vergunningplicht is ingesteld, criteria op te nemen over het intrekken

van de vergunning.

Paragraaf 2 Uitzonderingen op het vereiste van sloopvergunning

Artikel 8.2.1 Sloopmelding

Algemeen

De sloopmelding is geformuleerd als een afwijking van de vergunningplicht. Dit betekent dat

indien wordt gesloopt zonder mededeling naar aanleiding van een melding, terwijl deze wel is

vereist, overtreding plaatsvindt van artikel 8.2.1 juncto artikel 8.1.1 van de bouwverordening.

Een melding als hier bedoeld is gericht op het verkrijgen van de mededeling van het bevoegd gezag. Deze mededeling is een beschikking en vatbaar voor bezwaar en beroep in de

zin van de Algemene wet bestuurrecht. Dit betekent onder meer dat de melding schriftelijk moet

worden ingediend bij het bevoegde bestuursorgaan.

Ingevolge het zesde lid moet worden gebruik gemaakt van de door het bevoegd gezag

vastgestelde formulieren. In het achtste lid is bepaald dat aan de mededeling voorschriften

kunnen worden verbonden.

Degene die een mededeling als hiervoor bedoeld heeft ontvangen mag zelf de

sloopwerkzaamheden verrichten. Bij het opstellen van de regels is gekeken naar de risico’s voor

degene die sloopt, naar de risico’s voor degenen die in de woning verblijven en naar de externe

veiligheid (gezondheid).

Naast de voorschriften bij de mededeling, staan in de artikelen 7 en 8 van het

Asbestverwijderingsbesluit 2005 rechtstreeks werkende voorschriften waaraan degene die

asbest verwijdert anders dan in het kader van beroep of bedrijf – dus de burger - zich moet

houden. Op grond van het tweede lid van artikel 8 van dit Besluit is de minister van VROM

bevoegd om, in het kader van de bescherming van mens en milieu tegen emissie van

asbestvezels, aanvullende regels te stellen voor de door particulieren toegestane verwijdering

van asbest. Deze voorschriften gelden dan naast artikel 7 en naast de voorschriften bij de

mededeling. Van deze mogelijkheid zal blijkens de toelichting bij artikel 8 van het

Asbestverwijderingsbesluit 2005 slechts gebruik gemaakt worden als uit praktijkervaringen

blijkt dat de in artikel 7 opgenomen voorschriften onvoldoende zijn

Voor het zich ontdoen van het verpakte asbest staan thans drie mogelijkheden open: zelf

afvoeren naar een stortplaats of depot, door een aannemer laten afvoeren en, indien de gemeente

daarvoor een mogelijkheid aanbiedt, meestal tegen betaling, meegeven met de inzameldienst op

vergelijkbare wijze als het grof huisvuil. Om te voorkomen dat asbest ‘zoek raakt’ verdient het

aanbeveling dat de gemeente voor het asbest afkomstig van particulieren een inzamelstructuur

creëert, waardoor ten minste op een van de vorenstaande wijzen de particulier zich van dit afval

kan ontdoen.

Lid 1

Primair is gedacht aan een woning, waar de bewoner zelf het asbest verwijdert. Wanneer dit kan

bij een woning, kan het ook gelden voor de bijgebouwen of met de woning vergelijkbare

bouwwerken. Daarom zijn naast de woning ook genoemd het logiesverblijf (recreatiewoning),

de woonkeet en de woonwagen alsmede de op het daarbij behorende erf staande bijgebouwen.

Het door de burger verwijderen van geschroefde asbesthoudende platen, van asbesthoudende

vloertegels en van niet-gelijmde asbesthoudende vloerbedekking is in artikel 4, derde lid van het

Asbestverwijderingsbesluit 2005 gebonden aan een maximum van 35 m2 per kadastraal perceel.

Genoemd artikel 4, derde lid beperkt de sloopmelding tot woningen en bijgebouwen bij

woningen, waardoor voor dezelfde handeling in een woonwagen of woonkeet wel een

sloopvergunning is vereist. De begripsbepaling voor woning in het tweede lid van artikel 1 van

het Asbestverwijderingsbesluit geeft hiervoor geen oplossing, omdat onduidelijk is wat daar

onder ‘mede’ wordt verstaan en omdat in de Woningwet het begrip woning niet is omschreven.

Voor zover bedoeld is met dit Asbestverwijderingsbesluit op dit punt geen wijziging in het

beleid noch in de uitvoering van de regels te brengen, mag worden geconcludeerd dat onder

woning mede wordt verstaan een woonwagen, een woonkeet en een logiesverblijf zoals is

genoemd in het eerste lid van art. 8.2.1 MBV.

De tekst van het derde lid van artikel 4 van het Asbestverwijderingsbesluit geeft niet duidelijk

aan of de asbesthoudende golfplaten op een schuurtje bij een woning vergunningvrij door de

burger verwijderd mogen worden onder het nieuwe Asbestverwijderingsbesluit 2005.

Er staat ‘geschroefde, asbesthoudende platen waarin de asbestvezels hechtgebonden zijn, niet

zijnde dakleien, uit een woning of uit een op het erf van die woning staand bijgebouw,

voorzover de woning of het bijgebouw niet in het kader van de uitoefening van een beroep of

bedrijf worden gebruikt of bedoeld zijn voor gebruik in dat kader en de oppervlakte van de te

verwijderen asbesthoudende platen maximaal 35 meter per kadastraal perceel bedraagt’.

Een schuur is een bijgebouw bij een woning. En hoewel de dakplaten niet letterlijk ‘uit’ het

bijgebouw komen, mag worden aangenomen dat bedoeld is – net als onder de regeling van vóór

het Asbestverwijderingsbesluit 2005 - dit wel mogelijk te maken. De Nota van toelichting geeft

niet aan dat een wijziging is bedoeld.

Beleidsmatig verdient het de voorkeur hier een ruime uitleg te kiezen. Het is beter dan de andere

uitleg, dat een burger het verwijderen van het asbest van een schuurtje niet zelf mag doen. De

kans is groot dat dan toch door de burger het asbest golfplaten dakje van de schuur wordt

verwijderd, maar illegaal. En illegaal verwijderd asbest kun je moeilijk legaal inleveren, dus

bestaat kans dat dit eveneens illegaal wordt weggewerkt. Met de voorgestelde ruime uitleg is de

burger legaal bezig en kan hij de asbestplaten legaal inleveren.

Met de inwerkingtreding van het Asbestverwijderingsbesluit 2005 is het niet meer toegestaan

om anders dan in het kader van beroep of bedrijf over te gaan tot het verwijderen van:

-gelijmde, asbesthoudende vloerbedekking. De oude voorschriften met betrekking tot het

verwijderen van gelijmde vloerbedekking bleken zodanig complex dat ze voor particulieren niet

goed waren na te leven. Minder vergaande voorschriften leiden echter tot een risico op

blootstelling aan asbestvezels.

-dakleien. Bij het werken met deze leien is het risico van breuk groot. Bij breuk van

asbesthoudende dakleien komen asbestvezels vrij, hetgeen leidt tot een onaanvaardbaar risico op

inademing van asbestvezels en verontreiniging van het milieu met deze vezels.

Zie voorts de toelichting bij artikel 4, derde lid van het Asbestverwijderingsbesluit 2005.

Lid 9

De tweede zin van dit lid verwijst naar ‘in de gemeente geldende voorschriften’ die de burger in

acht moet nemen ter zake van de afvoer van asbest bevattende vloerbedekking en andere

afvalstoffen die hij zelf mag verwijderen na een melding. Met deze voorschriften zijn

bijvoorbeeld bedoeld de voorschriften over het meegeven van afval met en de wijze van

aanbieden aan de ophaaldienst voor grof huisvuil of die over het aanbieden van deze

afvalstoffen bij de gemeentewerf of andere inzamelplaats.

Lid 10

Na het slopen van het asbest mag dit niet worden bewerkt. Dus de platen mogen niet worden

gebruikt voor andere toepassingen en niet worden verkleind opdat zij in een huisvuilzak passen.

Asbest dat niet wordt gesloopt kan wel worden onderhouden door verven of coaten. Het is af te

raden, hetzij voorafgaand aan verven, hetzij anderszins, te schuren of schoon te spuiten onder

hoge druk.

Lid 11

De sloopmelding is een aanvraag om beschikking. Dit betekent dat de procedure van artikel 4:5

jo. 4:15 Algemene wet bestuursrecht van toepassing is: Indien de aanvraag niet voldoet aan de

gestelde eisen, kan het bevoegd gezag besluiten de aanvraag niet in behandeling te

nemen. Dat kan pas als de aanvrager in de gelegenheid is gesteld zijn aanvraag binnen een door

het bevoegd gezag te stellen termijn aan te vullen. In dit artikellid is ervoor gekozen

die termijn kort te houden (één week), mede gelet op de korte beslistermijn op de sloopmelding.

Artikel 8.2.2 Overige uitzonderingen op het vereiste van omgevingsvergunning voor het slopen

Dit artikel geeft aan welke asbestverwijdering zonder sloopvergunning als bedoeld in artikel

8.1.1 en zonder sloopmelding als bedoeld in artikel 8.2.1 mag gebeuren. Deze uitzonderingen

hebben geen betrekking op andere regelingen waarin bepaalde sloophandelingen mogelijk aan

een vergunning, ontheffing of melding zijn gebonden, zoals de Monumentenwet of

monumentenverordening.

Sinds de inwerkingtreding van het Asbestverwijderingsbesluit 2005 staat ook het verwijderen

van beglazingskit dat is verwerkt in de constructie van kassen als vergunningvrij genoemd.

Voorheen werd de hier bedoelde kit ook wel aangeduid als voegkit.

Dit artikel geldt niet voor de in artikel 4, tweede lid, letter a bedoelde waterleidingbuizen,

gasleidingbuizen, rioolleidingbuizen en mantelbuizen, voor zover zij deel uitmaken van het

ondergrondse openbare gas-, water- en rioolleidingnet. Het verwijderen van gas-, water-, rioolen

mantelbuizen in bouwwerken moet wel plaatsvinden door een deskundig

asbestverwijderingsbedrijf. Bij het verwijderen van deze buizen die zich in (of in de kruipruimte

van) een bouwwerk bevinden is geen sprake van routinematig verwijderen met een beheersbaar

risico.

Paragraaf 3 Verplichtingen tijdens het slopen

Artikel 8.3.1 Veiligheid op het sloopterrein

Zie de toelichting onder het derde en vierde lid van artikel 8.1.1.

Artikel 8.3.2 Op het sloopterrein verplicht aanwezige bescheiden

Deze eis is nodig in verband met toezicht en opsporing. Mede door de aanwezigheid van de

vergunning of de aanschrijving (handhavingsbeschikking), die leidt tot het slopen mag degene die de werkzaamheden verricht – in de regel een ander dan de houder van de vergunning – geacht worden de voorschriften te kennen.

Artikel 8.3.3, tweede lid, bepaalt dat de houder van de omgevingsvergunning voor het slopen,

indien deze mede betrekking heeft op asbest, een afschrift van deze vergunning ter hand stelt

aan de sloopaannemer.

Artikelen 8.3.3, 8.3.4 en 8.3.5 Asbest

Algemeen

De artikelen 8.3.3 tot en met 8.3.5 hebben betrekking op het slopen van asbest. De betekenis

van de artikelen kan als volgt worden onderscheiden. Artikel 8.3.3 schept verplichtingen voor

de houder van de vergunning. Artikel 8.3.4 geldt voor de gevallen dat vooraf de aanwezigheid

van asbest niet bekend was. Deze situatie kan zich voordoen in alle gevallen dat wordt gesloopt.

Artikel 8.3.5 geldt voor alle situaties dat asbest wordt gesloopt, dus zowel op grond van een

vergunning als op grond van een mededeling naar aanleiding van een melding. De eis dat bij het

slopen de beste bestaande technieken worden toegepast geldt krachtens het derde lid van dit

artikel echter niet voor het slopen op grond van een mededeling.

Artikel 8.3.3 Plichten van de houder van een sloopvergunning

De leden 1 tot en met 4 zijn rechtstreeks overgenomen uit artikel 10 letters k,l,m en n van het

Asbestverwijderingsbesluit 2005. Deze leden bevatten verplichtingen voor de houder van de

omgevingsvergunning voor het slopen.

Volledigheidshalve merken wij op dat in artikel 5 van het Asbestverwijderingsbesluit 2005 staat

dat degene die opdracht geeft tot het slopen voor de aanvang van de werkzaamheden een

afschrift van het asbestinventarisatie verstrekt aan degene die de handeling verricht. Voorheen

stond dit in artikel 8.3.3, derde lid. De plicht is er nog, maar staat op een andere plek en behoeft

niet te worden herhaald in de bouwverordening.

Artikel 8.3.4 Plichten van degene die sloopt

Lid 1

Het kan gebeuren dat tijdens sloopwerkzaamheden onverwacht toch asbest wordt aangetroffen.

Dit artikel stelt een meldingplicht in. Vanaf het moment dat asbest wordt gevonden moet voor

het (verder) slopen daarvan een daarop gerichte sloopvergunning of mededeling naar aanleiding

van een melding aanwezig zijn. Die moet er eerst komen, voordat het asbest mag worden

gesloopt. Handhaving van deze bepaling kan geschieden door middel van het stilleggen van de

sloopwerkzaamheden door toepassing van bestuursdwang.

Lid 2

De strekking van het tweede lid is het bouwtoezicht de gelegenheid te geven tot tijdige controles

tijdens en bij het voltooien van het sloopwerk. Indien het bevoegd gezag de ontvangst van een

melding van de voltooiing van een sloopwerk bevestigen, bijv. door de melding af te stempelen

en van de ontvangstdatum te voorzien, is die bevestiging een administratieve handeling die niet

meer inhoudt dan een bewijs dat er is gesloopt. De gemeente aanvaardt daarmee geen

aansprakelijkheid voor eventuele onvolkomenheden bij het slopen en het scheiden en

gescheiden houden van het sloopafval.

Artikel 8.3.5 Wijze van slopen, verpakken en opslaan van asbest

Artikel 7 van het Asbestverwijderingsbesluit 2005 voorziet in de voorschriften voor de wijze

van slopen, verpakken en opslaan van asbest voor zover dit gebeurt anders dan in de uitoefening

van een beroep of bedrijf.

Voor het beroepsmatig of bedrijfsmatig verrichten van deze handelingen gelden regels op basis

van het Arbeidsomstandighedenbesluit en de desbetreffende certificering.

Voor degenen die anders dan in de uitoefening van een beroep of bedrijf een handeling als

hiervoor bedoeld verrichten, geeft artikel 8 van het Asbestverwijderingsbesluit 2005 een

vergelijkbare verplichting. Van de bevoegdheid om op grond van het tweede lid van artikel 8

een ministeriële regeling te doen uitgaan heeft de minister van VROM geen gebruik gemaakt.

De leden 1 en 2 van dit artikel strekken ertoe te bereiken dat verspreiding van asbest wordt

voorkomen althans tot een minimum wordt beperkt. Indien de minister op grond van het tweede

lid van artikel 8 van het Asbestverwijderingsbesluit 2005 regels stelt, treedt vanwege de

verhouding hogere en lagere regelgeving vanzelf artikel 8.3.5 buiten werking.

Artikel 8.3.6

(vervallen)

Paragraaf 4 Vrij slopen

Artikel 8.4.1 Sloopafval algemeen

Zoals hiervoor bij artikel 8.1.1 toegelicht, waren er redenen om de plicht tot het hebben van een

omgevingsvergunning voor het slopen te koppelen aan een ondergrens van 10 m3 sloopafval.

Dit betekent niet dat al het sloopafval dat minder dan 10 m3 bedraagt, niet gescheiden zou

behoeven te worden.

De fracties waarin het sloopafval verplicht moet worden gescheiden, uiteraard voor zover die

stoffen daarin voorkomen, betreffen gevaarlijke of verontreinigde stoffen die niet mogen

worden gemengd met het overige afval. In de opsomming is asbest niet opgenomen, omdat dit

immers nooit zonder vergunning of zonder melding mag worden verwijderd.

Preventief toezicht op de naleving van het onderhavige artikel is niet voorzien. De handhaving

vindt bij deze geringe hoeveelheden, in totaal niet meer dan 10 m3, uitsluitend repressief plaats.

HOOFDSTUK 9. HET WELSTANDSTOEZICHT

Algemeen

Op grond van artikel 8, zesde lid van de Woningwet bevat de bouwverordening voorschriften over de samenstelling, inrichting en werkwijze van de welstandscommissie.

Welstandscriteria en welstandsnota

Alleen als in een welstandsnota aan de hand van criteria is aangegeven wat verstaan wordt

onder redelijke eisen van welstand kan het bevoegd gezag een vergunningplichtig bouwwerk

beoordelen op aspecten van welstand en kan de welstandscommissie hierover adviseren. Ook

bouwvergunningvrije bouwwerken moeten aan minimale welstandseisen voldoen. Volgens

artikel 13a van de Woningwet kan het bevoegd gezag de eigenaar van een bouwwerk dat ‘in ernstige mate in strijd is met redelijke eisen van welstand’ aanschrijven om die strijdigheid op te heffen. De criteria hiervoor moeten in de welstandsnota zijn opgenomen.

Zonder nota met criteria is geen welstandstoezicht meer mogelijk.

Bij de welstandsbeoordeling c.q. -advisering dient rekening gehouden te worden met de in de nota

opgenomen criteria. De welstandsnota is een dynamisch document. Steeds als er nieuwe gebieden worden ontwikkeld, vormen de beleidsregels voor het betreffende gebied een toevoeging aan de nota, mits telkens opnieuw de vaststellingsprocedure (inspraak ex artikel 150 Gemeentewet en

vaststelling door de raad) wordt gevolgd.

Indien het bevoegd gezag de welstandscriteria in bijzondere gevallen buiten toepassing laat als

bedoeld in artikel 4:84 Awb (inherente afwijkingsbevoegdheid), dient dit wel per concreet geval

deugdelijk door het bevoegd gezag te worden gemotiveerd.

Relatie bestemmingsplan en welstand

De jurisprudentie op basis van de Woningwet gaat uit van de voorrangsregel uit artikel 9

Woningwet, inhoudende dat de welstandstoets zich dient te richten naar de bouwmogelijkheden

die het geldende bestemmingsplan biedt.

Het welstandscriterium is sinds 1991 in artikel 44 van de Woningwet omschreven als

zelfstandige toetsingsgrond voor bouwaanvragen. De voorrangsregeling van artikel 9 was

daardoor niet rechtstreeks van toepassing. De jurisprudentie heeft uit dit stelsel van de wet

afgeleid dat die voorrang is blijven bestaan (ABRS 25 april 1995, BR 1995, 579, ABRS 16

maart 1999, AB 1999, 356 en ABRS 18 februari 2000, Gst.2000, 7119).

In lijn met artikel 9 Woningwet is de voorrang van het bestemmingsplan op de welstandseisen

thans uitdrukkelijk geregeld in artikel 12, derde lid van de Woningwet. Daarin is tevens bepaald

dat ook de stedenbouwkundige voorschriften van de bouwverordening boven de welstandseisen

prevaleren. In artikel 12b, eerste lid van de Woningwet is bovendien expliciet vastgelegd dat

óók de welstandscommissie deze voorrangsregeling moet betrekking bij de advisering. Het

bestemmingsplan is immers het wettelijk instrument waarmee, langs de in de Wet ruimtelijke

ordening aangegeven en met bijzondere waarborgen omklede weg, aan gronden een

bestemming is gegeven en de daarbijbehorende bebouwings- en gebruiksmogelijkheden worden

aangegeven. Dit betekent dat de welstandstoets niet mag leiden tot beperkingen die een reële

verwezenlijking van de aan de grond toegekende bouwmogelijkheden die het bestemmingsplan

biedt, belemmeren (vgl. ABRS 16 maart 1999, AB 1999, 356 m.n. A.G.A. Nijmeijer). De kans

dat die situatie zich voordoet is kleiner naarmate het bestemmingsplan meer mogelijkheden

biedt de toegekende bestemming te realiseren.

Naar valt aan te nemen is de voorrangsregel (artikel 12, derde lid Woningwet) naar analogie van

toepassing op de relatie toekomstig bestemmingsplan en welstand.

Artikel 9.1 De advisering door de welstandscommissie

Onder het regime van de Woningwet is inschakeling van een welstandscommissie bij een

aanvraag om reguliere bouwvergunning verplicht indien een welstandsnota is vastgesteld en aan

de hand van criteria is aangegeven wat verstaan wordt onder redelijke eisen van welstand. De

commissie adviseert, het bevoegd gezag beslist.

In de IJsselsteinse situatie is er voor gekozen de taken op te dragen aan WMMN, adviescommissie voor ruimtelijke kwaliteit. Dat houdt in dat de gemeenteraad de leden van de welstandscommissie

heeft benoemd.

Artikel 9.2 Samenstelling van de welstandscommissie

Onafhankelijkheid

Het onafhankelijkheidsvereiste geldt voor elk afzonderlijk lid van deze commissie. Daaraan

wordt in elk geval voldaan indien de leden van de commissie niet ondergeschikt zijn aan het

gemeentebestuur. Ook is het raadzaam bij de selectie van de leden van de welstandscommissie

alert te zijn op mogelijk tegenstrijdige belangen. Deelneming van leden van het college van

burgemeester en wethouders of van het bevoegd gezag dat besluiten neemt over een aanvraag

voor een omgevingsvergunning voor het bouwen aan de welstandscommissie voor de eigen

gemeente of voor de gemeente waarover het bevoegd gezag besluiten neemt, is in dit verband

uitgesloten.

Artikel 9.3 Benoeming en zittingsduur

Het vierde lid van artikel 12b van de Woningwet beperkt de zittingsduur van de leden van de

welstandscommissie tot ten hoogste drie jaar met een eenmalige mogelijkheid van

herbenoeming voor nog eens maximaal drie jaar in de commissie die in de desbetreffende

gemeente werkzaam is. Daarmee wordt beoogd de doorstroming van de leden van de

welstandscommissie te bevorderen.

Artikel 9.4 Jaarlijkse verantwoording

Jaarverslag welstandscommissie

Een jaarverslag is bij uitstek geschikt om te signaleren waar de welstandsnota als beleidskader

onvoldoende houvast heeft kunnen bieden bij de welstandsbeoordeling en kan tevens dienen ter

verantwoording waarom in specifieke gevallen is afgeweken van het vastgestelde beleid. De

jaarlijkse verslagverplichting van de welstandscommissie vloeit voort uit artikel 12b, derde lid

van de Woningwet.

Het jaarverslag kan voor de gemeenteraad aanleiding zijn voor bijstelling van het gemeentelijk

welstandsbeleid door aanpassing van de gemeentelijke welstandsnota. Om die reden is het

zinvol te streven naar het uitbrengen van het jaarverslag tijdig vóór de beleids- en

begrotingscyclus in de gemeente.

Ingevolge artikel 12c van de Woningwet legt het college van burgemeester en wethouders het jaarverslag omtrent de toepassing van het welstandsbeleid voor aan de gemeenteraad.

In dit jaarverslag zou ten minste aan de orde dienen te komen:

• -

  op welke wijze burgemeester en wethouders zijn omgegaan met de welstandsadviezen;

• -

  in welke categorieën van gevallen burgemeester en wethouders de aanvraag voor een lichte

bouwvergunning niet aan de welstandscommissie hebben voorgelegd en op welke wijze zij

in die gevallen zelf toepassing hebben gegeven aan de welstandscriteria;

• -

  op welke wijze uitwerking is gegeven aan de openbaarheid van vergaderen;

• -

  in welke categorieën van gevallen burgemeester en wethouders tot aanschrijving op grond

van ernstige strijdigheid met redelijke eisen van welstand als bedoeld in artikel 13a

Woningwet zijn overgegaan en of na die aanschrijving is overgegaan tot toepassing van

bestuursdwang.

Voornoemd verslag kan tevens deel uitmaken van een algemeen jaarverslag over ruimtelijke

ordening en bouwregelgeving.

Tezamen met het jaarverslag van de welstandscommissie wordt hierdoor het gemeentelijk

welstandstoezicht inzichtelijk gemaakt en het publieke debat bevorderd.

In de Woningwet is een algemene verslagverplichting voor burgemeester en wethouders

opgenomen ten aanzien van ruimtelijke ordening en bouwregelgeving.

Artikel 9.5 Termijn van advisering

De termijnen voor de behandeling van bouwplannen ter verkrijging van een

omgevingsvergunning voor het bouwen staan in de Wabo. Deze termijnen zijn beduidend korter

dan voorheen in de Woningwet. Hierdoor ontstaat voor de welstandsadvisering een korte

periode. In dit artikel is de advisering binnen de Wabo-termijn vastgelegd in een voorschrift.

Een verlenging van de adviestermijn is slechts mogelijk indien op grond van de Wabo de

beslistermijn voor de vergunningverlening is verlengd.

De mogelijkheid van beoordeling van een zgn. schetsplan in een informele voorprocedure blijft

mogelijk, omdat de termijnen pas aanvangen bij de ontvangst van verzoek om vergunning.

Indien een aanvraag om een omgevingsvergunning wordt ingediend, ten aanzien waarvan een

discussie over alternatieven kan worden verwacht, is het raadzaam gebruik te maken van de

mogelijkheid tot verlenging van de beslistermijn.

Artikel 9.6 Openbaarheid van vergaderen en mondelinge toelichting

Openbaar vergaderen is een fundamenteel beginsel van het openbaar bestuur, dat nu voor de

welstandscommissie expliciet is vastgelegd in artikel 12b van de Woningwet. De wettelijke

taken van de welstandscommissie worden uitgevoerd in openbaarheid. Daarvan kan slechts

worden afgeweken als de belanghebbende een beroep doet op artikel 10 van de Wet

openbaarheid van bestuur, als er dusdanige aangelegenheden aan de orde zijn dat daarmee de

aanvrager in zijn recht staat openbaarheid te weigeren.

Het verdient aanbeveling om niet alleen de agenda voor de welstandsvergadering bekend te

maken, maar ook de stukken die betrekking hebben op de geagendeerde aanvragen voor een

omgevingsvergunning voor het bouwen ter inzage te leggen bij de agenda en daarvan melding te

maken in de bekendmaking.

De openbaarheid van welstandsvergaderingen zal bijdragen aan de vermaatschappelijking van

het welstandstoezicht. Daarbij speelt mede een rol van betekenis de algemene wens voor het

transparanter maken van de advisering op het terrein van de ruimtelijke kwaliteit. Bovendien zal

de openbaarheid van welstandsvergaderingen bijdragen aan het begrip voor en kennis over het

welstandstoezicht van de zijde van de burger/bouwer.

Met betrekking tot de openbaarheid van welstandsvergaderingen dient een onderscheid te

worden gemaakt tussen openbaarheid voor enerzijds de aanvrager van de omgevingsvergunning

voor het bouwen en anderzijds andere belanghebbenden.

Uit artikel 4:7 Awb volgt de beperkte verplichting dat de mogelijkheid tot toelichting van het

bouwplan ten overstaan van de welstandscommissie dient te worden geboden aan de aanvrager

van de omgevingsvergunning voor het bouwen.

Desondanks is het inbouwen van een moment voor de aanvrager om zijn aanvraag toe te lichten

zeer zinvol. Bij de aanwezigheid van de aanvrager kan – indien nodig – wellicht eerder tot

alternatieve bouwoplossingen worden gekomen, waardoor de noodzaak om een hernieuwde

adviesaanvraag te doen kan worden verkleind.

Indien er in het kader van de openbaarheid van vergadering spreekrecht wordt geboden aan

anderen dan de aanvrager, is het zinvol de kring van spreekgerechtigden te beperken tot

belanghebbenden (als bedoeld in artikel 1:2 Awb). Daarmee wordt voorkomen dat allerlei

personen die tijdens de vergadering van de welstandscommissie kunnen inspreken, terwijl die in

een eventuele rechterlijke procedure tegen de omgevingsvergunning voor het bouwen geen

‘recht van spreken’ hebben omdat zij geen belanghebbenden zijn.

De keuze voor spreekrecht is voorts van invloed op het tijdstip waarop de vergadering van de

welstandscommissie wordt aangekondigd. Dat tijdstip moet dan zodanig worden gekozen dat

eventuele sprekers voldoende tijd hebben om zich op de vergadering voor te bereiden. Wordt

geen spreekrecht toegekend, dan kan de termijn korter zijn, aangezien in dat geval van enige

voorbereiding door eventuele sprekers geen sprake is.

De verplichting tot openbaar vergaderen heeft betrekking op de vergaderingen waarin het

welstandsadvies formeel wordt vastgesteld. Het is niet verplicht voor informeel vooroverleg

over een principeaanvraag of een schetsplan, dat meestal door een of meer daartoe

gemandateerde leden van de commissie wordt uitgevoerd. De potentiële bouwer kan in het

stadium van vooroverleg gebaat zijn met beslotenheid. Openbaarheid zou dan remmend op het

vooroverleg kunnen werken, terwijl uit oogpunt van de korte bouwplanprocedure vooroverleg

stimulering verdient.

Artikel 9.7 Afdoening bij mandaat

In de praktijk kan, gelet op de korte beslistermijnen, behoefte bestaan aan mandaat.

De meest voorkomende vorm van mandaat aan één persoon komt neer op de afdoening van een

welstandsadvies door een gemandateerde bij plannen waarvan de mening van de

welstandscommissie als bekend mag worden verondersteld.

Daarnaast kunnen burgemeester en wethouders ook kiezen voor mandatering met betrekking tot

bepaalde categorieën bouwwerken.

Negatief adviseren door de gemandateerde wordt meestal uitgesloten. Behandeling van

aanvragen voor een omgevingsvergunning voor het bouwen onder mandaat vraagt met name ten

aanzien van de openbaarheid enige aandacht. Met name in geval van veelvoorkomende

omgevingsvergunningen voor het bouwen van kleine bouwwerken zal er geringe belangstelling

zijn om de behandeling van bouwplannen door de gemandateerde bij te wonen. Het verdient in

dat geval aanbeveling om per bouwplan slechts vijf minuten te agenderen, zodat aan de

openbaarheid kan worden voldaan en er geen ongebruikte (vergader)tijd verloren hoeft te gaan.

Artikel 9.8 Vorm waarin het advies wordt uitgebracht

Lid 1

Het eerste lid van artikel 9.8 legt een algemeen bestuursrechtelijk uitgangspunt vast, namelijk

het motiveringsbeginsel dat in artikel 12b, eerste lid van de Woningwet is opgenomen. In de

praktijk is het niet ongebruikelijk dat bij positieve welstandsadvisering een expliciete

motivering achterwege blijft. Volgens vaste jurisprudentie verandert dit direct zodra bezwaar

tegen de (voorheen) bouwvergunning wordt ingediend.

Artikel 9.9 Uitsluiting van gebieden en categorieën bouwwerken of standplaatsen

HOOFDSTUK 10. OVERIGE ADMINISTRATIEVE BEPALINGEN

Artikel 10.1 t/m 10.5

(vervallen)

Artikel 10.6 Herziening en vervanging van aangewezen normen en andere voorschriften

Het onderhavige artikel heeft betrekking op de door het Nederlands Normalisatie-instituut

(NNI) uitgegeven normen (NEN’s), voornormen (NVN’s) en praktijkrichtlijnen (NPR’s).

HOOFDSTUK 11. HANDHAVING (vervallen)

HOOFDSTUK 12. STRAF-, OVERGANGS- en SLOTBEPALINGEN

Artikel 12.1 t/m 12.5

(vervallen)

Algemeen

Alle artikelen van deze verordening op overtreding waarvan straf is gesteld, steunen op artikel

7b van de Woningwet juncto artikel 1a, onder 2o van de Wet op de economische delicten.

Artikel 12.6 Slotbepaling

De bepalingen voor de bekendmaking van verordeningen zijn gegeven in de artikelen 139 e.v.

van de Gemeentewet. Bekendmaking van verordeningen, zijnde algemeen verbindende

voorschriften, geschiedt door plaatsing van het besluit in het gemeenteblad of in een andere,

door de gemeente algemeen verkrijgbaar gestelde uitgave. Dit geldt ook voor een opnieuw

vastgestelde verordening. Een (opnieuw) vastgestelde verordening dient op grond van artikel

140 van de Gemeentewet kosteloos voor een ieder ter inzage te liggen op de gemeentesecretarie,

dan wel op een andere, door de raad te bepalen plaats.

De inwerkingtreding van de verordening is in beginsel acht dagen na de bekendmaking; zie

artikel 142 van de Gemeentewet. De gemeenteraad heeft een ander tijdstip van

inwerkingtreding in de verordening vastgesteld, overeenkomstig haar bevoegdheden.

De verordening moet na de bekendmaking worden medegedeeld aan het parket van het

arrondissement waarin de gemeente is gelegen; zie artikel 143 van de Gemeentewet. Ook moet de verordening krachtens de Wet elektronische bekendmaking digitaal ontsloten te worden. Dat systeem heet “Centrale Voorziening Decentrale Regelgeving (CVDR)”, te bereiken via www.overheid.nl.

-o-o-o-o-